• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Bebekten sonra evliliğim,ruh halim..

Annenizle olan durumu okumadan klasik lohusa bunalımı diye düşündüm. Hala aynı fikirdeyim ama bi kitap tavsiye edeceğim okumaya fırsatınız olursa ,Bilinçaltından gelen ebeveynlik. Mutlaka okuyun böyle sebepsiz çıkışlarımızın nedenini bilincaltoyla ilişkilendiriyor. Daha bebekken bile basedemeyip bastırdığimiz duygular artık biz onlarla başedebilecek yasa gelince açığa çıkıyor ve tetikleniyoruz .Bu sebeple hiç alakası olmayan yerde alakası olmayan kişiye parliyoruz.
Sonra si pişmanlık. Ben de çok güzel bi çocukluk geçirdim hiç travmam yok el bebek gül bebek yetiştim diyenlerdendim.
Ama eşimle olan ilişkime çocuklarımla olan ilişkime daha detaylı bakınca hepsinden mükemmeli beklediğimi gördüm. Ben söylemeye gerek duymadan onlar istediğimi anlamalı yapmalıydı.
Kitabı okudukça bilinçlendim ben sorumluluk sahibi cocuktum hata yapsam eleştirilmekten çekinirdim. Evet hep övgüler aldım hala da alıyorum anne babamdan .Ama övgü almak zorunda mükemmel olmak zorunda değildim,ben cocuktum .
Daha anlatamayacağım neler hatırladım
Ebeveynlerimizi ve davranışlarını normallestoriyoruz ,siz de çok eleştiri almışsınız annenizden ve çatışmışsınız zamanında şimdi herşey yolundayken bile bilincduzeyine geliyor bence .O sebeple herkesin herşeyi doğru yapmasını bekliyorsunuz .
Tabi yeni bi bebeğe adapte olmak kolay değil imi çocuğum da da eşim çok yardimciydi hala öyle emzirmek dışında herşeyi benim kadar yaptı diyebilirim .Ama yine yükün çoğu annede .Işinizi karartmak istemem ama artık böyle malesef 😊Ama basedilemeyecek keyif alınmayacak şey değil.
Kitabı edinin Instagramda fferidecan diye ekleyin dilerim fayda görürsünüz ben çok aydınlandım.
Sağlıkla keyifle büyütün insallah
 
Zaten kendi hallerinden memnun olsalardı bana lohusalıklarını anlatıp sonra da saldırmazlardı.Yaptılarsa bana mı yaptılar.Herkesin yapısı farklı.tşk ederim anladığınız için.
herkesin tecrübesi farklı. kimi daha çok şeyi kaldırır kimi kaldıramaz. ben de eşimden olmasa da kendi annemden ve k.validemden destek gördüm. ama yeterli olmuyor. ne olursa olsun bebek size bağlı. hayatınız değişiyor. bunu hemen kabullenip adapte olmak zor. sadece yalnız olmadığınızı bilin.
 
Bisey dicem benim annem de cok col elestirel biriydi beni hic begenmedigini ve surekli baska bir cocuk istedigini dusunurdum mesela daha acikgoz daha becerikli daha az akli havada bir cocuk ve inanilmaz kizardi bana kucukken ama benimki de asiri degisti su an mesela col sefkatle yaklasir bana ve her kararima guvenir hicbir konuda elestirmez over eder hatta gecmiste cok hatalarim oldu filan der demek ki anneler de degisiyor olgunlasiyor. Su an iki arkadas gibiyiz annemle.
Annem gecmişle ilgili bir şey dediğimde ağlayacak dereceye geliyor hep kötü şeyler söylüyosun hiç iyi bir şey demiyorsun diye.benimki kabullenmez hataları
 
Bu ne ya ben ne okudum 😳 allah kocana sabır versin bacım sen çocuk doğurdum diye kendini kraliçe falan zannediyorsun galiba bu nasıl bir şımarıklık yazık günah adama adam napsın emzirsinmi. Ay bide sabah kahvaltısını akşam yemeğini hazırlıyormuş yazık günah seninki can onunki değilmi resmen şımarıklık yaptığın allah çevrendekilere sabır versin
Konu sahibinin esinde ya peygamber sabri var yada kendisinin gercek hayatta burda gorundugu kadar itici olmadigi kanaatine vardim yoksa boyle bir kisilige boyle bir tahammul boyutu imkansiz 🤣
 
Burda bile aklını beğeniyorsun o halde istediğini yapabilirsin birde imalı laflar söyleyince zeki olmuyorsun canım eleştiriye açık değilseniz yazmayın
Ben zekiyim diye bir şey demedim ama sende öyle bir izlenim bıraktım sanırım.Çaktırmayacaksan bu konuyu hiç açmasaydın😂
 
Annenizle olan durumu okumadan klasik lohusa bunalımı diye düşündüm. Hala aynı fikirdeyim ama bi kitap tavsiye edeceğim okumaya fırsatınız olursa ,Bilinçaltından gelen ebeveynlik. Mutlaka okuyun böyle sebepsiz çıkışlarımızın nedenini bilincaltoyla ilişkilendiriyor. Daha bebekken bile basedemeyip bastırdığimiz duygular artık biz onlarla başedebilecek yasa gelince açığa çıkıyor ve tetikleniyoruz .Bu sebeple hiç alakası olmayan yerde alakası olmayan kişiye parliyoruz.
Sonra si pişmanlık. Ben de çok güzel bi çocukluk geçirdim hiç travmam yok el bebek gül bebek yetiştim diyenlerdendim.
Ama eşimle olan ilişkime çocuklarımla olan ilişkime daha detaylı bakınca hepsinden mükemmeli beklediğimi gördüm. Ben söylemeye gerek duymadan onlar istediğimi anlamalı yapmalıydı.
Kitabı okudukça bilinçlendim ben sorumluluk sahibi cocuktum hata yapsam eleştirilmekten çekinirdim. Evet hep övgüler aldım hala da alıyorum anne babamdan .Ama övgü almak zorunda mükemmel olmak zorunda değildim,ben cocuktum .
Daha anlatamayacağım neler hatırladım
Ebeveynlerimizi ve davranışlarını normallestoriyoruz ,siz de çok eleştiri almışsınız annenizden ve çatışmışsınız zamanında şimdi herşey yolundayken bile bilincduzeyine geliyor bence .O sebeple herkesin herşeyi doğru yapmasını bekliyorsunuz .
Tabi yeni bi bebeğe adapte olmak kolay değil imi çocuğum da da eşim çok yardimciydi hala öyle emzirmek dışında herşeyi benim kadar yaptı diyebilirim .Ama yine yükün çoğu annede .Işinizi karartmak istemem ama artık böyle malesef 😊Ama basedilemeyecek keyif alınmayacak şey değil.
Kitabı edinin Instagramda fferidecan diye ekleyin dilerim fayda görürsünüz ben çok aydınlandım.
Sağlıkla keyifle büyütün insallah
Ne kadar mantıklı bir yorum.O kadar yorumdan sonra ne güzel geldi böyle bir ışık yandı sanki sayfada😂.Önerdiğiniz kitabı okuyacağım
 
Ben şöyle bir konuya yorumlara baktım da.. Konu sahibi acaba kocanın çok harika ve çok iyi olduğunu, senin çok şanslı olduğunu, annenin sana çok destek olduğunu, mükemmel bir süreç yaşadığını ama kıymetini bilmediğini, senin el bebek gül bebek büyütülen nazlı bir çiçek olduğunu vs. konuşalım yazalım diye mi açtın bu konuyu ? Olabilir var öyle insanlar bazen duymak isterde ee sen bunları biliyorsun zaten bizden duyunca ne olacak ki ? Ben konuda pek bir sorun yardım gerektirecek durum göremedim. Yoktan yere eleştiri de aldın şimdi daha kötü hissedeceksin belki de..
Annem olmadığı için logusaligini annesiyle gecirenleri aşırı kıskanıyorum
 
Evet, ben ebeveyn olmamaliymisim
Neyse güzellikle tekrar söyleyeyim dedim ama eşim yemekleri ben yemesem de o ve çocukların yiyeceğini söyledi. Sonra da annesinin ben seviyorum diye yaptigini söyledi. Tam bu cümlede benim gözüm gerçekten karardı, sartel atmış gibi. "Beni düşünen insan telefonu yüzüme kapatıp şikayet etmek için seni arar mi? Bana salak terbiyesiz der mi? Sen kör müsün? Bana bildiklerini yapıp sana farklı gösteriyorlar kendilerini. Ben kötü olayım da kendileri mağdur görünsün diye. Saman mi var kafanın içinde? Allah senin de ananın da belasını versin." diye bağırıp kollarina vurdugumu hatırlıyorum. Sonra fark ettim kolu kanamisti, cizmisim galiba. Kızımın çığlık atıp ağlamasına kendime geldim. Ne olacak benim halim? Ayrılmayi düşünüyorum ama daha beter dibe vurmaktan korkuyorum. Çünkü görüyorsunuz psikolojim bozulmuş. Kontrolü kaybedip çocuklarla ilgilenememekten, onlara psikolojik eziyet etmekten korkuyorum

Benle kendini bir tutma lütfen.Ben kocama saldırmadım Allah belanı versin demedim saman mı var kafanda demedim üstelik kendimi kaybedip cocuğumu çığlık atacak kadar korkutup kocama saldırıp kolunu kanatmadım.Siz bana etme bulma dünyası diyorsunuz.Hala hatanızın farkında değilsiniz herhalde.Ben hatalarımın farkındayım eşimden özrümü de diledim.Hem ben öyle saygısızca bela okumuyorum beynin saman demiyorum delirmiyorum çocuğumu da korkutmuyorum.
 
  • Şaşırdım
Reactions: JES
1,5 aylık kızım var.Eşim bebeği evlendiğimizden beri çok istemesine rağmen ben evliliğimizin nasıl gittiğini gözlemlemek için 1,5 sene bekledim.4-5 sene de sevgiliydik.Annem yanımızda olduğu için çok yorulmuyorum.İlk günler enerjim vardı iyiydim eşim de bebek ağlar ağlamaz alırdı dinlen derdi.Şimdilerde bakıyorum da ağlasa da telefonuna bakmaya devam edebiliyor al diyince alıyor ama kendiliğinden kalkmıyor.Bebeği gezdirmesi lazımken üşendiğini yüz ifadesinden anlıyorum.İki dolaştırıyor oturuyor.Dün akşam bilerek uyutur musun dedim aldı.Sonra da ben çay keyfi yaptım ağlasa da içim de gitse pek dönüp bakmadım.Uyuttu yerine koydu kızım her zamanki gibi yerine koyunca ağladı.Bi kaç kere yine aynı şekilde oldu son uyandığında eşimin suratı asıldı üzülerek daha yeni uyutmuştum dedi.Ben de işte böyle der gibi kafa salladım.Derken kızım acıktı yine ben emzirirken uyudu.Ya da eşim yine bakarken hıçkırık tutuyor yine ben alıyorum.Yine iş bende bitiyor.Ne sanıyordun diyeceksiniz ama işte insan yaşayınca daha bi anlıyo.Eşime aşırı ters davranmaya başladım.Haftaya işe de başlayacağım.Ev işlerini annem yapıyo genelde,eşim akşam yemekleri sabah kahvaltıyı hazırlıyo..Bunlar olmasa demek ki ne halde olurdum bilmiyorum.Evet çok nazlı büyütüldüm belki o yüzden böyleyim.Mesela eşimden sabah patates kızartması istedim bebegi anneme verdim uyudum.Kahvaltıya oturduk adama laf sokuyorum son bi kaç patatesi o yedi diye.Ya da bebeği içeri götürüyor ağladığı için ben diyorum ki yine görüntülü sizinkileri ararsın kesin baş başa kalıyorsunuz diye.O da bana biliyorum yorgunsun sıkıldın diyor kırılsa da susuyor uzatmıyor.Bugün hastaneye gittik geldik daha eve girdim elimi yıkadım hemen çocuğu emzirdim.Beyefendi üstünü giydi koşuya gitti bana çıkıyorum bile demeden.Anneme demiş çıktığını.Aradım niye haber vermeden çıkıyosun seni evde sanıyorum,bilinçli yaptığı bir şey değilmiş niye takılmışım emziriyormuşum uyurmuş belki çocuk kapatalımmış.Ben afedersiniz lavaboya giremedim adam koşuya gidiyor adaletli bulamıyorum.O çayını keyifle içerken,ya da alışverişe çıktığında kafası rahatken benim banyoyu ertelemem banyodayken bile aklımın kızımda olması,koyduğum her çayın soğuması moralimi bozuyor.Eşim ruhumu okşuyor sevgi gösteriyor alttan alıyor ama yine de onun rahatı benim sinirimi bozuyor.Dün gece bir şeyler yaşadık güzeldi de ne bileyim o bile ağırıma gidiyor Hem annelik hem kadınlık hem çalışıyorum daha ne yapayım diyorum..Çocuktan sonra evlilik derlerdi doğruymuş.Eşime aşırı bir sinir var içimde ne yapmalıyım bilmiyorum.Şimdi o koşuyor ben işe gitceğim günler için bebek uyumuşken süt sağacağım.Daha üstümü değişemedim.Üstelik haber vermeden çıktığı için de kızgınım ben çat kapı cıkamıyorum bu evden adamın aklına esiyor hop gidiveriyor.Akşama da görevde zaten gece de olmayacak.Hayatta erkek olmak varmış...Nasıl sakin kalabilirim?Eşimin daha da rahatlamaması için neler yapabilirim?Telefonuna asla bakmazdı böyle şimdi ergen gibi elinde sinir oluyorum.Böyle icim icimi yiyor ona laf sokasım geliyo napayım


Güncel; Gece eşim görevdeydi ve içim hiç rahat etmedi ona tavrımdan dolayı.Mesaj attım gece 3 gibi;
-Seni kırdığım için üzüldüm.Sen bana psikolojik anlamda,ilginle de cok yardımcı oluyorsun iyi hissettiriyorsun.Seninle alakalı bir durum değil.Ben yeni duruma adapte olmaya çalışıyorum.sanırım aynı evliliğimizin başlarında yaşadığım gibi.Yeni bir sorumluluk birden olunca.Sana yansıttım.Seni cok seviyorum iyi ki kocamsın❤️

-Melegim benim bunu da beraber atlatırız.. Ben de tam yardımcı olmuyorum sana. Seni daha çok anlamalıyım ki sonuçta daha çok yorulan ve çocukla ilgilenmesi gereken sensin. Bende başka yerden kapatmayalım senin sorumluluğunu. Yani mutluluğunu sağlamalıyım 😍😍🥰🥰Sen de iyi ki benimsin bizim annemizsin.

Vs vs konuştuk.Karar verdim eşime bu şekilde davranmayacagım sakin olacağım.Ve şu kadın erkek eşitliğini biraz esneteceğim.Ama yine de eşim tabi ki bebeğe elinden geldiğince bakmalı.O konuda yazanlara katılmıyorum.Herkese tşkler.Beni anlayanlar beni kendime getirenlere zamanla geçeceğine inandıranlara tekrar tşkler.Allah herkesin kalbine göre versin.
Seni çok ama çok iyi anlıyorum 15 aylık bebeğim.bende kızım doğduktan sonra senin gibi oldum bu ukalalik yada simariklik değil.15 ay geçti hala eşim ne yapsa batıyor bana ve tartisiyoruz ha benim eşimde herşeye yardım eder ama ben 2 dakika otursam buda ona batar anneyim ve kadınım ya hiç dinlenmemem lazım sanırım..Anneler çok daha fazla yoruluyor daha fazla sorumluluk alıyor çok haklısın analık kutsaldır burdan geliyor🙄 Geçecek diye
bekliyorum hala..Senin annenin yanında olması büyük şans ama
 
Annem olmadığı için logusaligini annesiyle gecirenleri aşırı kıskanıyorum
Kıskançlık gayet insani bir duygudur, dozunda olmak şartıyla. Ancak annesi yanında olan her insanı da aşırı kıskanmak yük olur size.. Bir süre sonra farkında olmadan kıskançlık duygusunun esiri olmuş olursunuz. Benim de babam yok ve dünyada babası olan milyonlarca insan var. Ee hangi birini kıskanayım ben ?
 
Kıskançlık gayet insani bir duygudur, dozunda olmak şartıyla. Ancak annesi yanında olan her insanı da aşırı kıskanmak yük olur size.. Bir süre sonra farkında olmadan kıskançlık duygusunun esiri olmuş olursunuz. Benim de babam yok ve dünyada babası olan milyonlarca insan var. Ee hangi birini kıskanayım ben ?
Yani kiskanmak derken hep bi eksiklik oluyor, burukluk oluyor...
Babam olmasa öyle bir eksiklik yasamazdim acikcasi çünkü baba anne yerini tutmaz. Anneniz ölünce bütün aileniz dağılıyor. Babasi ölüp annesi sağ olanlara bakıyorum onların ailesi hiç de dağılmış değil anneleri yuvayi bir arada tutuyor (bence)
 
1,5 aylık kızım var.Eşim bebeği evlendiğimizden beri çok istemesine rağmen ben evliliğimizin nasıl gittiğini gözlemlemek için 1,5 sene bekledim.4-5 sene de sevgiliydik.Annem yanımızda olduğu için çok yorulmuyorum.İlk günler enerjim vardı iyiydim eşim de bebek ağlar ağlamaz alırdı dinlen derdi.Şimdilerde bakıyorum da ağlasa da telefonuna bakmaya devam edebiliyor al diyince alıyor ama kendiliğinden kalkmıyor.Bebeği gezdirmesi lazımken üşendiğini yüz ifadesinden anlıyorum.İki dolaştırıyor oturuyor.Dün akşam bilerek uyutur musun dedim aldı.Sonra da ben çay keyfi yaptım ağlasa da içim de gitse pek dönüp bakmadım.Uyuttu yerine koydu kızım her zamanki gibi yerine koyunca ağladı.Bi kaç kere yine aynı şekilde oldu son uyandığında eşimin suratı asıldı üzülerek daha yeni uyutmuştum dedi.Ben de işte böyle der gibi kafa salladım.Derken kızım acıktı yine ben emzirirken uyudu.Ya da eşim yine bakarken hıçkırık tutuyor yine ben alıyorum.Yine iş bende bitiyor.Ne sanıyordun diyeceksiniz ama işte insan yaşayınca daha bi anlıyo.Eşime aşırı ters davranmaya başladım.Haftaya işe de başlayacağım.Ev işlerini annem yapıyo genelde,eşim akşam yemekleri sabah kahvaltıyı hazırlıyo..Bunlar olmasa demek ki ne halde olurdum bilmiyorum.Evet çok nazlı büyütüldüm belki o yüzden böyleyim.Mesela eşimden sabah patates kızartması istedim bebegi anneme verdim uyudum.Kahvaltıya oturduk adama laf sokuyorum son bi kaç patatesi o yedi diye.Ya da bebeği içeri götürüyor ağladığı için ben diyorum ki yine görüntülü sizinkileri ararsın kesin baş başa kalıyorsunuz diye.O da bana biliyorum yorgunsun sıkıldın diyor kırılsa da susuyor uzatmıyor.Bugün hastaneye gittik geldik daha eve girdim elimi yıkadım hemen çocuğu emzirdim.Beyefendi üstünü giydi koşuya gitti bana çıkıyorum bile demeden.Anneme demiş çıktığını.Aradım niye haber vermeden çıkıyosun seni evde sanıyorum,bilinçli yaptığı bir şey değilmiş niye takılmışım emziriyormuşum uyurmuş belki çocuk kapatalımmış.Ben afedersiniz lavaboya giremedim adam koşuya gidiyor adaletli bulamıyorum.O çayını keyifle içerken,ya da alışverişe çıktığında kafası rahatken benim banyoyu ertelemem banyodayken bile aklımın kızımda olması,koyduğum her çayın soğuması moralimi bozuyor.Eşim ruhumu okşuyor sevgi gösteriyor alttan alıyor ama yine de onun rahatı benim sinirimi bozuyor.Dün gece bir şeyler yaşadık güzeldi de ne bileyim o bile ağırıma gidiyor Hem annelik hem kadınlık hem çalışıyorum daha ne yapayım diyorum..Çocuktan sonra evlilik derlerdi doğruymuş.Eşime aşırı bir sinir var içimde ne yapmalıyım bilmiyorum.Şimdi o koşuyor ben işe gitceğim günler için bebek uyumuşken süt sağacağım.Daha üstümü değişemedim.Üstelik haber vermeden çıktığı için de kızgınım ben çat kapı cıkamıyorum bu evden adamın aklına esiyor hop gidiveriyor.Akşama da görevde zaten gece de olmayacak.Hayatta erkek olmak varmış...Nasıl sakin kalabilirim?Eşimin daha da rahatlamaması için neler yapabilirim?Telefonuna asla bakmazdı böyle şimdi ergen gibi elinde sinir oluyorum.Böyle icim icimi yiyor ona laf sokasım geliyo napayım


Güncel; Gece eşim görevdeydi ve içim hiç rahat etmedi ona tavrımdan dolayı.Mesaj attım gece 3 gibi;
-Seni kırdığım için üzüldüm.Sen bana psikolojik anlamda,ilginle de cok yardımcı oluyorsun iyi hissettiriyorsun.Seninle alakalı bir durum değil.Ben yeni duruma adapte olmaya çalışıyorum.sanırım aynı evliliğimizin başlarında yaşadığım gibi.Yeni bir sorumluluk birden olunca.Sana yansıttım.Seni cok seviyorum iyi ki kocamsın❤️

-Melegim benim bunu da beraber atlatırız.. Ben de tam yardımcı olmuyorum sana. Seni daha çok anlamalıyım ki sonuçta daha çok yorulan ve çocukla ilgilenmesi gereken sensin. Bende başka yerden kapatmayalım senin sorumluluğunu. Yani mutluluğunu sağlamalıyım 😍😍🥰🥰Sen de iyi ki benimsin bizim annemizsin.

Vs vs konuştuk.Karar verdim eşime bu şekilde davranmayacagım sakin olacağım.Ve şu kadın erkek eşitliğini biraz esneteceğim.Ama yine de eşim tabi ki bebeğe elinden geldiğince bakmalı.O konuda yazanlara katılmıyorum.Herkese tşkler.Beni anlayanlar beni kendime getirenlere zamanla geçeceğine inandıranlara tekrar tşkler.Allah herkesin kalbine göre versin.

Annelik böyle..çocuğu yapıyorsun ihale sana kalıyor. İçindeki Kocana olan öfken normal çünki onların hayatı değişime uğramıyor annelerin hayatı tepetaklak oluyor ama. Dolayısıyla sende buna içten içe gıcık oluyorsun.
 
Benim eşim de uykum bölünmesin diye süt sağ bu gece ben vereyim diyordu.Bi kaç kere öyle yaptık.Bi de bunları falan söylesem benim mezarımı kazarlar herhalde.Sen de kac kurtul buradan😂
Bide beni neden uyandırmadın diye trip atardım :) Ozaman çok zor diye düşündüğüm aslında çok güzel günlerdi..
 
Sorunlu birisin evladım ne yazık ki, hani her ortamda mıyır mıyır insanın enerjisini sömüren tiplere benziyorsun buradan bakınca. Güle güle büyüt bebeğini yaşı uzun olsun. Lütfen yeni arkadaşlar edinme, ileride de anne grupları vs olaylarına girme bu saatten sonra ne gerek var 🤷‍♀️ Toplumsal bir sorumluluk gibi düşün, aşağı çektiğin insanlar annen ve eşin olsun sadece.
 
Back