1,5 aylık kızım var.Eşim bebeği evlendiğimizden beri çok istemesine rağmen ben evliliğimizin nasıl gittiğini gözlemlemek için 1,5 sene bekledim.4-5 sene de sevgiliydik.Annem yanımızda olduğu için çok yorulmuyorum.İlk günler enerjim vardı iyiydim eşim de bebek ağlar ağlamaz alırdı dinlen derdi.Şimdilerde bakıyorum da ağlasa da telefonuna bakmaya devam edebiliyor al diyince alıyor ama kendiliğinden kalkmıyor.Bebeği gezdirmesi lazımken üşendiğini yüz ifadesinden anlıyorum.İki dolaştırıyor oturuyor.Dün akşam bilerek uyutur musun dedim aldı.Sonra da ben çay keyfi yaptım ağlasa da içim de gitse pek dönüp bakmadım.Uyuttu yerine koydu kızım her zamanki gibi yerine koyunca ağladı.Bi kaç kere yine aynı şekilde oldu son uyandığında eşimin suratı asıldı üzülerek daha yeni uyutmuştum dedi.Ben de işte böyle der gibi kafa salladım.Derken kızım acıktı yine ben emzirirken uyudu.Ya da eşim yine bakarken hıçkırık tutuyor yine ben alıyorum.Yine iş bende bitiyor.Ne sanıyordun diyeceksiniz ama işte insan yaşayınca daha bi anlıyo.Eşime aşırı ters davranmaya başladım.Haftaya işe de başlayacağım.Ev işlerini annem yapıyo genelde,eşim akşam yemekleri sabah kahvaltıyı hazırlıyo..Bunlar olmasa demek ki ne halde olurdum bilmiyorum.Evet çok nazlı büyütüldüm belki o yüzden böyleyim.Mesela eşimden sabah patates kızartması istedim bebegi anneme verdim uyudum.Kahvaltıya oturduk adama laf sokuyorum son bi kaç patatesi o yedi diye.Ya da bebeği içeri götürüyor ağladığı için ben diyorum ki yine görüntülü sizinkileri ararsın kesin baş başa kalıyorsunuz diye.O da bana biliyorum yorgunsun sıkıldın diyor kırılsa da susuyor uzatmıyor.Bugün hastaneye gittik geldik daha eve girdim elimi yıkadım hemen çocuğu emzirdim.Beyefendi üstünü giydi koşuya gitti bana çıkıyorum bile demeden.Anneme demiş çıktığını.Aradım niye haber vermeden çıkıyosun seni evde sanıyorum,bilinçli yaptığı bir şey değilmiş niye takılmışım emziriyormuşum uyurmuş belki çocuk kapatalımmış.Ben afedersiniz lavaboya giremedim adam koşuya gidiyor adaletli bulamıyorum.O çayını keyifle içerken,ya da alışverişe çıktığında kafası rahatken benim banyoyu ertelemem banyodayken bile aklımın kızımda olması,koyduğum her çayın soğuması moralimi bozuyor.Eşim ruhumu okşuyor sevgi gösteriyor alttan alıyor ama yine de onun rahatı benim sinirimi bozuyor.Dün gece bir şeyler yaşadık güzeldi de ne bileyim o bile ağırıma gidiyor Hem annelik hem kadınlık hem çalışıyorum daha ne yapayım diyorum..Çocuktan sonra evlilik derlerdi doğruymuş.Eşime aşırı bir sinir var içimde ne yapmalıyım bilmiyorum.Şimdi o koşuyor ben işe gitceğim günler için bebek uyumuşken süt sağacağım.Daha üstümü değişemedim.Üstelik haber vermeden çıktığı için de kızgınım ben çat kapı cıkamıyorum bu evden adamın aklına esiyor hop gidiveriyor.Akşama da görevde zaten gece de olmayacak.Hayatta erkek olmak varmış...Nasıl sakin kalabilirim?Eşimin daha da rahatlamaması için neler yapabilirim?Telefonuna asla bakmazdı böyle şimdi ergen gibi elinde sinir oluyorum.Böyle icim icimi yiyor ona laf sokasım geliyo napayım
Güncel; Gece eşim görevdeydi ve içim hiç rahat etmedi ona tavrımdan dolayı.Mesaj attım gece 3 gibi;
-Seni kırdığım için üzüldüm.Sen bana psikolojik anlamda,ilginle de cok yardımcı oluyorsun iyi hissettiriyorsun.Seninle alakalı bir durum değil.Ben yeni duruma adapte olmaya çalışıyorum.sanırım aynı evliliğimizin başlarında yaşadığım gibi.Yeni bir sorumluluk birden olunca.Sana yansıttım.Seni cok seviyorum iyi ki kocamsın
-Melegim benim bunu da beraber atlatırız.. Ben de tam yardımcı olmuyorum sana. Seni daha çok anlamalıyım ki sonuçta daha çok yorulan ve çocukla ilgilenmesi gereken sensin. Bende başka yerden kapatmayalım senin sorumluluğunu. Yani mutluluğunu sağlamalıyım
Sen de iyi ki benimsin bizim annemizsin.
Vs vs konuştuk.Karar verdim eşime bu şekilde davranmayacagım sakin olacağım.Ve şu kadın erkek eşitliğini biraz esneteceğim.Ama yine de eşim tabi ki bebeğe elinden geldiğince bakmalı.O konuda yazanlara katılmıyorum.Herkese tşkler.Beni anlayanlar beni kendime getirenlere zamanla geçeceğine inandıranlara tekrar tşkler.Allah herkesin kalbine göre versin.
Öncelikle anne olmuşsunuz tebrik ederim.
Sizin eşinizde kesin peygamber sabrı var. Size toleransı baya yüksek ama şımarıklığınızdan yılmaya başlamış.
Adam iki patates yedi diye laf sokuyorsunuz; adam içeri gideceğinde ailesi konusunda sataşıyorsunuz. Adam azıcık kişisel zamanında koşuya gidince arayıp laf ediyorsunuz. Siz kişisel zamanınızda keyifle kahvenizi içiyorsunuz. Adam azıcık kişisel zaman isteyince yok.
Neden?
Çünkü çok şımartılmışsınız. Cok pohpohlanmaya alışıksınız. Bunu aileniz yapmış. Hala da yapıyorlar. Şu an eşinizde yapıyor. Ama şu an. Eşinizde yılma belirtileri var.
Burada anonim konu açıp, size yorum yazanlara bile niye yazdın ki yazmasaydın diyorsunuz.
Aileniz sizi çok şımartmış. Böyle kisiler her istekleri karşılanmazsa dürtüsel davranışlar sergiler. Bağırır, çağırır, laf eder, laf sokar. Hayatta sosyal bağlantıları dürtüseldir tepkiseldir. Insan ilişkileri zayıftır. Burada anonim olarak bile maalesef öylesiniz. Öz eleştri esiğiniz çok düşük. Birisi size beğenmediğiniz bir yorum yapınca çok tepkisel oluyorsunuz.
Eşiniz şu an anlayışlı. Ama herkesin bir eşref saati vardır. Herkesin bir sabir derecesi vardır. Bence kredinizi iki patates için bitirmeyin.
Evlilikte anlayış olacaksa herkese olacak.
Evlilikte kişisel zaman olacaksa iki tarafa da olacak. Siz kahvenizi içerken eşiniz bebek ağlıyor kahveni bıraksan yardım etsen dedi mi?
Demedi.
Kaç kere bebek uyandı. Eşiniz geri uyuttu.
Siz aynı anlayışı eşiniz koşuya gidince neden gösteremediniz??
Neden?
Onun kişisel zamana ihtiyacı yok mu?
Empati yeteneğiniz maalesef cok zayif.
Geliştirmeniz lazım.
Benim ileride kızım olursa bu kadar şımartmayacağım. Her istediğinin anında olamayacağını anlatacağım. Hayatta uzlaşmacı olması gerektiğini öğreteceğim. Şimartılan çocukların gerçek hayatta insan ilişkileri çok zayıf olur.
Sizde kızınızı öz elestri yapıp yetişirseniz bence iyi olur. Çocuk yetiştirmede çok uçlar iyi değildir. Çok şımartma iyi değil.
Not: Bu kısmı genel yazdım.
Ayrıca bu forumda ben anneyim ondan ben anneyim şundan diye hicbir öz eleştiriyi kabul etmemeyi de sağlıksız buluyorum. Evet annesiniz çok değerlisiniz ama dünya sizin cevrenizde dönmüyor. Yanlış yaptığınızda da öz eleştirinizi yapabilmeniz lazım. Bir çocuk yetiştireceksiniz.
Dürtüsel davranışlar o çocuğa iyi örnek oluşturmaz.
bkz. şımarıklık
Anexe dağıtmış yine ortalığı
lohusalık hali diyen arkadaşlar hayatlarının yanılgısını yaşıyor
her zaman böyle ponçikti benim anexem, hatta bence annelik sakinleştirmiş biraz ,
elleşmeyin banlandığınızla kalırsınız
ayrıca anlıyorum yorgun ve uykusuzsunuz ama şuan bebeğin en çok ihtiyaç duyduğu kişi sizsiniz. Süt sağıp başkasına emanet etmek sadece açlığını doyurur. Bebekler sadece aç oldukları için değil anne kokusunu aradıkları için de emmek isterler. Eşiniz tabiki çocukla fazlasıyla ilgilenmeli ama henüz o aşamada değilsiniz. Sağlıkla büyütün.
İkinci bebekte tecrübeli olduğumuz için bunları yaşamadık neyse ki 
O yüzden diyorum ki “Zamanla geçecek böyle kalmayacak” 
