Bebekten sonra hayat asla eskisi gibi olmuyor. Oncesinde bebegi ne kadar istesen de, kendini hazir sansan da o dunyaya gelince her seyin bambaska oldugunu goruyorsun. Tamamen sana muhtac kucucuk bir can. Ozellikle ilk bebekse neden agladigini anlayamazsin, o agladikca senin de aglayasin gelir...senden baska kimsede susmaz, durmaz. Hem fiziken hem de ruhen zorlu bir surec lohusalik ve en az bir yil, hatta daha uzun surebiliyor. Annenin hayatinda bebekle beraber bunca buyuk degisiklikler olurken baba eskisi gibi devam edebiliyor. Sende anneligin otomatik yuklu oldugunu ve sorunsuz devreye girecegini dusundugu icin senin mutsuzlugun, ondan beklrntilerini asla anlayamiyor. Sadece o degil, amnenin cevresindeki herkes annenin sikayetsis devam etmesi gerektigini, anneligin bu oldugunu soyler hatta. En yakinlarin bile, ayni seylerinyasamis olsa da kendi annen bile...burda da taslanmissin konu sahibi. Ama ben seni cok iyi anliyorum. Bebekten once konforlu bir hayat yasamis kisiler icin cok daha zor. Bir daha eski hayatina, tasasiz gunlere donus yok.ancak hep de ayni ilerlemiyor. Bebegin buyudukce simdiki baskiyi hissetmeyeceksin, alisacaksin. Cok daha keyifli bir hal alacak. Oglum 2 yasina girmek uzere. Uykulari cok daha duzenli artik ama arada gece uyanmalari oluyor bazen. O anlarda bnm de icimden canavar cikabiliyor. Uykusuz halde ise gitmek cok zor. O bile insanin sinirleini ziplatabiliyor. Burdaki mukemmel.anneleri okuyup da moralin bozulmasin. Hic kimse insta mom degil. Herkes benzer seyler yasiyor ama hafif ama agir. Bazisi kendine bile itiraf edemiyor, anca burda baskasina cemkiriyor, elestiriyor. Belki de boyle hafifliyor