Bebekli hayata geçiş

O zaman annenin gitmesi bir noktada senin için daha iyi olacak. İnan fiziksel yorgunluk manevi yorgunlugun yanında hiç kalıyor. Fiziksel destek olarak kimse yoksa eşine iş dusecek. O da taşın altına altına elini koyacak mecburen çünkü senin dinlenmen her şeyden onemli. İlk zamanlarda gece uykusuzluguna cozum yok. Çünkü illaki emzirmek için uyanacaksin. Ama insan alışıyor biliyor musun. Ben 9 aydır geceleri kesintisiz 3 saat bile uyumadım hiç. Daha iyiye gitmesi gerekirken daha beter oldu, defalarca kez uyaniyor ve emerek tekrar uyuyor.

En zoru ilk zamanlar..gün geçtikçe biraz daha kolaylaşacak inan bana. Daha 1 haftadır birliktesiniz. Ve birbirinize alisacaksiniz. Yeni doğum yaptığımda tebrik için mesaj atan çok sevdiğim bir tanıdığım bana şöyle demisti, ki ben ona hiçbir şey demeden, insan zamanla bebeğine alışıyor. Sen de alisacaksin. O an değil ama şimdi bu cümlenin kıymetini anlıyorum. Hayatımda bundan daha gerçek ve daha değerli bir soz duymadım. Çünkü biz hep doğar doğmaz, hatta hamilelikten itibaren bebeğiyle aşk yaşayan annelerin hikayelerine alışkınız. Oysa madalyonun diğer yüzünü kimse söylemeye cesaret edemiyor. Edebilen kadınlar çok cesur, iyi ki varlar!

Ve gelelim hayatın eskisi gibi olamayacağına. Evet, olmayacak. Çünkü eskisinden de güzel olacak yani, öyle sanıyorum umarım öyledir bunu çocuğunu belli bir yaşa getirmiş anneler söylüyor. Ben de eşimle ozgurce gezdigimiz zamanları özlüyorum, ne yalan söyleyeyim. Şimdi bişey için çıksak bile kostur koştur eve dönüyoruz. Ki annem evde çocuğa bakmasına rağmen. Ama sağolsun daha gitmeden çabuk dönün oyalanmayin diyor, gelince yorulduğunu belli edip kendince bi hallere giriyor, iki nefes almayı bile çok goruyor. Çocukla bikac kere çıktık ama olmuyor ya olmuyor. Hele kışın hiç olmuyor. Arabasında oturmak istemiyor. Huysuzlaniyor. Oyalanmiyor. O yüzden bende çocuğuyla çıkan insanlara heves ediyorum çok. Belki yaza doğru daha rahat olur.
 
oğlum doğduktan sonraki ilk 3 ayı hatırlamak bile acı veriyor...sütümün azlığı, oğlumun hastalığı, hastanedeki tedavisi, hiç uyumayışı, sürekli ağlayışı, çare olamayışım...hiç bitmeyecekmiş gibi geliyordu ama bitiyor, geçiyor. şimdi fotoğraflara baktıkça keşke daha sakin, daha soğukkanlı ve sabırlı olabilseydim diyorum. evet fiziki olarak uykusuzluk çok zor, beni en çok zorlayan bu olmuştu. ayrıca eşimle başbaşa kalamıyor olmak da alışması çok zor olan bir şeydi. ama her fırsatı kullanın, bir kaç saat annenize, bir dostunuza vs bırakın arada baş başa çıkın eşinizle. önümüz yaz, bebeğinizle de bol bol çıkın. eve kapandım hayat bitti diye düşünmeyin. bebeğiniz büyüdükçe ve size tepki vermeye başlayınca aranızda kimseyle olmayan tarifsiz bir bağ kurulacak. evet artık sorumluluğun olmadığı rahat günler yok ama daha güzel, daha hareketli günler var ve bu yoğunluk/sorumluluk da hayatınızın vazgeçemeyeceğiniz bir parçası olacak.
 
Gerçekten herkes çok kolay bir süreçmiş gibi rol kesiyor resmen.
Çevremden de gönder biz bakarız gibi şakalar duyunca daha da sinirleniyorum sanki dünyanın en kolay işi de bir ben gerizekalı becerememiş gibi.
Herkes mükemmel anne sevgi yumağı bir ben zalim.
Sinirlerim tepeme çıkıyor insanların arasında artık. Beni rahat bırakın diye avazım çıktığı kadar bağırasım geliyor.
Sürekli yattığım dönemde ya da hastanede bunaldığımda da annem hep aynı yaklaştı bana.
Şükret, sürekli yatan hastalar napıyor, sen birkaç güne dayanamıyorsun.
Ya ben kimsenin acısını kucumseyip benimki daha da zor demedim ki zaten Allah yardım etsin ama herkesin eşiği farklı. Bir baskasinin normal karşıladığı şey bir başkasının canına kiymasina sebep olabiliyor bu kadar uç aslında duygularımız bu kadar farklıyız.
Annemin bu huyunu hiç sevmedim hep aynı şeyi yapıyor.
Bebek ağlıyor mesela biz eşimle bir tepki veriyoruz kendimizce komik geliyor falan annem hemen araya giriyor çocuk ağlayacak da uykusuz da kalacaksınız büyüyüp gidecek. Sanki biz bu bebek niye ağlıyor biz ağladığını bilmiyorduk gibi bir tepki vermişiz.
Gerçekten tahammülüm kalmadı.
Aylardır eşimle yalnız değiliz her şeye dahil oluyor tamam Allah razı olsun o da düzenini bozdu geldi ama benim düzenim değişti. Eski zamanlarıma dönmek istiyorum artık.
 
Galiba ilk 3 ay zor oluyor değil mi? Sonra rahatlıyor demek ki.
Mesela hangi açılardan daha rahat oluyor?
Kızım bebek arabasını sevsin diye dua ediyorum resmen. O severse bende epey rahat ederim çünkü.
Benim en büyük problemim çevremden uzak yaşamak. Kimse yok bırakabileceğim güvenebileceğim. Öyle olunca tamamen bana kalacak. İnşallah benim kurduğum düzene alışır. Onun kurduğu düzene değil benimkine göre yaşamamız lazım çünkü yoksa iyice bana bağımlı olacak
 
Ya inan böyle ölümüne zorlanan kişiler olarak aslında sandığımızdan daha çokuz
Kimse zorlandığını itiraf etmeye cesaret edemiyor
Ama aslında hepimiz çılgınca zorlanıyoruz
Ama malum en fedakar ana benim yarışı var ya bizim ülkede şükürsüz muamelesi görüyoruz hemen

Çok istediğim bi hamilelikti
Zorluklarına da hazır olduğumu düşünüyordum ki...
Gerçekler bambaşkaymış
İlk 40 gün stresten, gerginlikten nerdeyse tüm doğum kilomu verdim
Ki ben çok kolay kilo alıp zor veren biriyimdir
Ne uyuyordu ne ağlaması duruyordu
Korkunçtu tam anlamıyla

Ayrıca çocukla çok az tek kaldığım zaman oldu benim ilk 40 gün
Hep annem kayınvalidem yanımdaydı
Sadece 1 hafta tek kaldık çocukla o sürede
Oturup karşılıklı ağladığımız çok oldu
Çünkü çocuk ağlıyor
Ben neye ağladığını da bilmiyorum nasıl susacağını da bilmiyorum
Bi yerdrn sonra sinirleniyor insan
Sonra sinirlendiğin için vicdan azabı çekiyorsun filan
Bence herkesin böyle geçiyor zaten
Sadece bunu paylaşmaya cesareti olaN çok az insan var

Şimdi 2 aylık oldu
Yeni yeni sosyal özellikler eklendi
Şimdi keyiflenmeye başladı diyebilirim işler
Yine arada sabrımı zorladığı oluyor
Ama malum bi gülüşü var

Eğer lafı dinlenen biri olsaydım kesinlikle doğum sonrası kadınların birbirine yaptığı veya anneye yapılan zorbalığı bitirmek için bi şeyler yapardım
Bence asıl otoriteler bu konuya ağırlık versinler
Yeni anneler zor durumda
 
Bu kadar yoğun olmasada benzer şeyleri bende yaşadım. Yalnız değilsin. Kolay değil uykusuz kalmak aç kalmak tuvalete gidememek su içememek sosyal hayatından fedakarlık etmek. Ama inan 40 çıkması var ya o zaman gelince geçiyor. Toparlanıyorsun. Güle güle büyüt evladını
 
İnşallah az kaldı kırka. Çok teşekkür ederim
 
Gerçekten herkes herşeyin farkında ama hiç olmuyormuş gibi davranıyor.
İnternette bile bununla alakalı hiçbir şey bulamıyorum resmen yok sayılıyor bu kadar ciddi bir konu. Sahiden ele alınması gerek. Yazık bize.

Benim daha 40 çıkmadan hamilelik kilolarımdan fazlasını verdim. Emzirmeye bagliyordum ama belki de stresten.

Valla fedakar anne olarak anilmaya hiç ihtiyacım yok çocuk sağ salim büyüsün de ne olarak anıldığım umrumda değil. Dünyanın en kötü annesi ödülü bile alabilirim
 
Daha once psikolojik sorunlar yasamissin bence ondan bu duygulardasin kesinlikle beklemden yardim almalisin bence. Kimsem yok nasil gidicem devlet hastanesine diye dusunme bile orayada bebegin ile gideceksin. Uyursa ne ala uyumazsa emzirirsin emiyorsa. Benimde hic kimsem yok 2. Cocugum ve ilkinide tek basima buyuttum simdide oyle. En caresiz oldugum zamanlar suphesiz doktora gittigim zamanlar fakat 5.5 yildir her doktora kizimla yanliz gittim oluyor bir sekilde. Bende cok zor gunler geciriyorum asiri uykusuz bir bebegim var. Hergun okula getirip goturmek zorunda oldugum bir kizim var ve bunlari yaparken 1 dk bile bana destek olacak kimsem yok. Bence bir gunluk yerime gecsen suanki durumundan daha mutlu olabilirsin bazi gunler yanlizligima oturup agliyorum sinirlerim cok bozuluyor uyutmayi basaramiyorum yavrumu falan ama bilmem hic senin yasadigin duygulari hissetmedim Allah korusun ama yavrun icin pismanlik duymak nedir. Hemde henuz 1 haftadir yanyanasiniz. Ustelik kuvezden cikmis Evet hayatin asla eskisi gibi olmayacak orasi kesin ama sana garanti veriyorum bundan sonra yavrunla hayatin cok cok daha guzel olacak. Suan yasadigin hatta yasayacagin zor gunler yavas yavas gececek. Benim guzel annem diyip sana sarilacak opecek seni. Bebegime ya bakamazsam diye sakin dusunme merak etme gayette guzel bakarsin. Tecrubeye ihtiyacin yok. Ama yine yazayim mutlaka yardim almalisin
 
Herkes her şeyin farkında ama kimse zayıf yanını göstermek istemiyor
Üstelik toplumdaki şükürsüz yaftası da var
Kendi kocam bile bi lafımın üstüne çocul olsun istediğin zamanları hatırla dedi mesela bana
Kaldı ki bu çocuk yok olsun deme gibi bi durumum asla yok ama bi daha çocuk istemiyorum gibi bi şey demiştim sanırım

Ya inan hiçbirimiz kötü anneler değiliz
Sadece insanız
Zorlanıyoruz
Ama eninde sonunda durumu toparlıyoruz bence
Merak etme
 
Ben her gün esim işe gidince onu kıskanıyorum. Haftasonunda bensiz dışarı çıkmasına izin vermiyorum. Hatta bir gün akşam saatlerinde bir akraba yüzünden dışarı çıkması gerekiyordu o gunde dışarıdan yemek almıştı o yemek boğazımda düğüm düğüm oldu hem ağlıyorum gitme diye hem yiyorum. Sonuç gitti ve ben ağlamaya devam ettim.

Neyse öyle böyle geçiyor ve ben geçen günleri unutuyorum. Aslında unutmama lk istiyorum ikinci çocuk fikri aklıma gelmesin diye. İlk doğum yaptığımda rahmimi aldiracagim falan diyordum eşime
 
Allah yardımcın olsun Gofret. Kolay olmayacaktır. Cok kuçuk cünkü ama zaman su gibi akacak cnm benim. Yaşadığın her duygu çok normal, kendini suçlama yönüne girme. Olağan bir süreçten geçtiğini bil..
Duygularını kasma, akışına bırak. Ama alabiliyorsan, mutlaka birazcik annenden ya da yakın gördüğün birinden, gündüzleri destek almaya çalış.. o sana ilaç gibi gelecektir..
 
Evet çok doğru.
Oysa durumun şukursuzlukle alakası yok sadece insanız dediğin gibi.

Ah ben de bir toparlasam. Dünyanın en zor şeyi çocuk bakmak gibi hissederdim öyleymiş.
Eğer bunu da başarırsam kendime çok güvenim olur bundan sonra. Öyle düşünüyorum.
Ben de 2. Yi düşünmüyorum Allah isteyene nasip etsin.

Değil mi ya.
Aslında onların işe gitmesi bile eski hayatlarından birşey olduğu için iyi bir şey.
Ben mutfağa geçip kahvaltı hazırlasam eski hayatımı yasiyor gibi hissedip çok mutlu oluyorum.
Keşke biraz daha bekleseydim. Gerçi bekleseydim asla istemezdim sanırım. İki ucu çoklu değnek
 
Çok sağol canım
İşte problem o kimsenin olmamasi.
Arkadaşlarımdan ailemden uzakta yaşıyorum 1000 km nerdeyse yakın da değil ki sık sık kaçamak yapayım. Keşke yakın olsaydım.
 
Lohusa depresyonu oldukça sık görülen bi şey lütfen kendinizi üzmeyin
Yapmanız gereken şeyse basit omega kullanımı özellikle imom latte kullanmanızı tavsiye edeceğim böylece lohusa depresyonundan sonra başlayan yok saçım döküldü yok cildim kurudu depresyonunuz da olmaz
 
Geçecek.. hissettikleriniz yaşadıklarınız çok normal.
anneniz gittiğinde zorlanacaksınız birkaç gün ama iş başa düşecek ve siz aslında edilgen konumdan etkin konuma geçeceksiniz.

kimseye takılmayın.
kimsenin yorumlarıyla kendi anneliğinizi yargılamayın.
gerekirse bütün gün kucağınızda avutun bebeğinizi.
kucağa alıştırma gibi laflara da kulaklarınızı tıkayın.

instamomlara da çok takılmayın.
bizzat şahit olduğum var aslında olan ile instagramda gösterilen arasında dağlar kadar fark var.

bebeğiniz kendisini sizin parçanız sanıyor. onun sürekli sizi istemesi ondan.
şu an hormonların değişkenlik göstermesi psikolojinizi de etkiliyor ister istemez.
zamanla alışacaksınız. sakin olun, yavaşlayın. her şeyi yetiştirme derdine düşmeyin.

güle güle büyütün :)
 
Benim saç dokulmem geçti normal mi
Teşekkür ederim aklımda bulunsun.
Aslında instamomlara hiç bakmıyorum Allah bilir arkaplanda kaç kişinin yardımını alıyorlar. Ben kendi çevremde de herkesin hiç şikayet etmediğini görünce ona icerledim ben bir şey beceremiyorum demek ki diye.
Yarın kayinvalidemler gelecek mesela ben bir yandan da temizlik düşünmek zorundayım çünkü ev berbat halde.
Eşim gelince 4 koldan eve girişeceğiz ama kızım cok huysuz nasıl olacak bilmiyorum.
Canıma tak demek üzere
 
Ben bu lohusa depresyonunun önemli sebebinin bebeğin huyuyla da ilgili olduğunu düşünüyorum. Zor bebekler o depresyonu yüksek oranda tetikliyor çünkü nefes bile aldırmıyor (benim bebeğim de öyleydi). Ben kafayı yiye yiye 16 aylık ettim bebeyi merak etmeyin sonra insan atlatıyor alışıyor. Şimdi eltim doğum yaptı üst katımda oturuyor. Bebeği 1 aylık ve maşallah o kadar sessiz bir bebek ki sadece emiyor ve beşiğine koyuyor uyuyor.Uyumasa bile öyle bakıyor hiç sesi çıkmıyor. Eltim de gayet rahat o yüzden normal hayatına devam ediyor, o kadar ki pasta börek yapıp bize getiriyor Ben de 16 aylık 15 kg bebe kucağımda, kafamda hunimle evde geziyorum
 
Malesef bunun böyle olmadığını söylemeye geldim. Kızım aslında zorlayan bir bebek değil. Saatlerce hiç uyanmadan uyuyabiliyor. Keyfi yerindeyse uzandığı yerde kendi kendine oynuyor ama ona rağmen çok mutsuz hissettim. Geldiğinden beri bir dün akşamdan beri zorluyor yoksa zor değildi. Huyu suyu sonradan değişirse onu bilemem.
Birde önceden sütüm iyi gelirken azaldı epey bir. Ondan dolayı da çok çok çok stres yüklendim günlerce. Her şey geçecek diyorum kendime sürekli
 
Welcome to lohusa welcomeee .4 ay dişini sık sonra geridi geliyor .ailen yanında yokmu birileri 2 3 ay yanında olsun inan hepsi geçecek
 
Cevap yazabilmek için giriş yapmalı veya kayıt olmalısınız.

Benzer Konular

M
Hayata geç kalmış hissettiren bir yalnızlık
2
Yorumlar
23
Görüntüleme
1K
FloppyDisk
F
Neden böyleyim?
2 3
Yorumlar
58
Görüntüleme
2K
Jameya
Z
Bir hata yaptım, ömür boyu çekeceğim sanırım. Buyrun, okuyun.
2 3 4
Yorumlar
70
Görüntüleme
5K
Derinsu4747
D
S
Dünyanın en asosyal insanı oldum 1 senedir evden çıkmıyorum
2
Yorumlar
21
Görüntüleme
1K
Menekse bahcesi
Y
Bir erkeğin sevdiği ya da sadece sevişmek için birlikte olduğu nasıl anlaşılır?
2 3
Yorumlar
50
Görüntüleme
3K
yalnizkus_
Y
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…