İnsan gerçekten farklı bir güce sahip oluyor. Benim için hayatta en zor şey bir bebeğe bakmaktır hep öyle düşünürdüm. Şimdi bunun altından tek başıma kalktigimi görünce çok güzel bir özgüven verdi.
Bu konu eski konum aslında. Kızım da şuan 8 aylık olmak üzere. Arkadaşım yakın zamanda doğum yaptı ben ona da bu sürecin normal olduğunu anlatmaya çalışıyorum. O da çok yoruluyor. Gerçekten bunun normal olduğunu birilerinin söylemesi gerek. Eee anne olmak kolay değil cümlesi hiçbir işe yaramiyor aksine daha kötü hissediyor insan. Bebekle aradaki sevgi bağı bile bence ilk zamanlar hemen kurulamıyor. Ben sonradan iyice alışıp çok sevmeye başladım bunlar çok normal şeylermiş.
Herkesin aklına geliyor ama takmiyorlar kısmına katılmıyorum. Konudaki onlarca yorumda tam tersini söylüyor.
Bahsettiğiniz kitabı merak ettim bakacağım hemen. Şuan iyi hissetmek kitabını okuyorum sonra ona başlarım belki
Ben de aynı şeyi söyleyeceğim çünkü kızım da 8 aylık olacak.
İnsanlar bu süreçte çok çok çok düşüncesizlik edebiliyorlar. Benim ailem uzakta. Eş ailesi de ilçe de çok yakın değiller. Bazen zorlanıyorum ama yok diyorum ya yalnız olmak belli yönlerden daha iyi. Sürekli bir akıl verme kendi donemlerine göre yorumlar yapma eğilimindeler. Bazen öyle saçma şeyler yapıyorlar ki sorsan kaç çocuk yetiştirdik biliyoruz derler. Her anne kendi cocuguna bakmalı arkadaş. Kimse de karışmamalı. Akıl almak isteyen annelere sadece fikir beyan edilmeli
Birkaç gün önce aynı şeyi düşündüm ne gereksiz uzulmusum ne ağlamışım boşuna dedim.
Aylar geçti kızım 8 aylık olmak üzere.
Adapte oldum. Annem gittikten sonra korktuğum gibi olmadı aksine düzene oturttum gayet de güzel geçti o süreç.
Tabi ki zor geceler vardı hala var ama yoluna gireceğini de biliyorsun.
Bir gün sürekli uyanırken başka gün sabaha kadar kalkmıyor. Bir gün çok mızmızlanırken öbür gün kendi kendine vakit geçirip bana da dinlenme fırsatı veriyor.
Her şey yoluna giriyor girdi çok şükür.