Bittabi kimse çıkamadı kendim dahil :) böyle düşününce zaten insanlardan beklentimi minimum düzeyde tuttuğumu fark ediyorum. Ütopik isteklerim yok genel davranışları ile ilgili. Nezaket timsali ebeveynler, incelik saçan bir eş değil beklentim. Dediğim gibi, boş ve yersiz konuşmalar olmasın. Ne bileyim bir düşünsünler en azından "ben bunu neden söyledim" diye. Bunu söylerken karşımdaki insana rezil olur muyum vs.
Beni geren asıl sebep de bu. Hani asgari düzeyde saçmalamamayı başarmak neden bu kadar zor insanlar için.
İdrak o sizin belirlediğiniz asgari düzey ve ölçüt.
Sizin 'saçmalama' olarak değerlendirdiğiniz şey başkası için espri olabilir.
İçinde bulunduğunuz durum başkaları adına utanma değil,sorunu doğru tespit edelim.
Siz mükemmeliyetçilikte zirvesiniz ve o mükemmel ölçüye göre davranmayan herkesi kontrol etmek istiyorsunuz.
Bu durumun mutlaka çocukluk yaşantılarınız ve ebeveyn tavırlarınız ile ilgisi var ama o ayrı bir konu.
Ben gerilmenize neden olacak olaylarda ciddi bir durum göremedim açıkcası.
Siz bunlara geriliyorsanız ben 'örtün ki ölem.'
Benim annem iflah olmaz bir mükemmelliyetçi artı narsist,bunu laf olsun diye söylemiyorum, psikoloji eğitimim var ve annemin teşhisi bu.
Daha gençken ve henüz pdr alanında yüksek lisans yapmamışken ben de annemin bazı tavırlarına,eşimle anlaşamayışlarına böyle üzülüp dertlenirdim.Çok arada kaldığım ve ağladığım oldu.
Eee ne de olsa ikisi de mükemmelliyetçi ebeveynle büyüdüğüm için bende de var o mükemmelliyetçilik denen illet,
aksi olsa zaten Freud mezarında ters döner.
Benim eşim de daha içe dönük ve az konuşan bir adamdır,napsın adam yıllardır ben konuşuyorum o dinliyor.Bir de annemle pek anlaşamaz.
Yıllarca onları anlaştıracağım,birbirlerini sevdireceğim diye uğraşıp durdum.
Sonuç; koca bir sıfır.
Ne zaman ki kendimi tanıma,anlama,tepkilerimi anlamlandırma sürecinde aşama kaydettim, karşımdakileri de anladım ve bu çabayı bıraktım.
Annen ve eşin de olsa kimseyi değiştirmek mümkün değil,sevdiklerimizi olduğu gibi, eksikleri,hataları ve kusurlarıyla bir bütün olarak kabul etmemiz lazım.
Evet annemin kişiliği çok zor,beni özellikle bsşkalarının yanında geriyor ama böyle olmayı
o istemedi.
Ailesinin hatalı tutumları,sevgiye ve değer görmeye aç oluşu onun hatası değil ve üstelik her şeye rağmen o benim annem,beni büyüttü, yetiştirdi.
Konuyu çok uzatıp kendi yaşanmışlıklarımla kimseyi sıkmak istemem.
Belli ki sorunlarınızın farkına varıp çözüm için bir arayışa geçmişsiniz.
Size bir kitap tavsiye edeceğim.
Psikolojik Sorunlara Müdahale ve Kendi Kendine Yardım-Doç.Dr.Ali Eryılmaz ki kendisi Hocam olur.
Bu kitaptaki mükemmelliyetçilik başlığı altında yazanlara ve örnek vakayla olan seans dökümlerine odaklanın.
Bir diğer tavsiyem de sizi üzen,geren böyle olay ve durumlar sonrasında yaşadıklarınızı, hissettiklerinizi,kızgınlıklarınızı yazın.
bunu yaparken kendinizi serbest bırakın, anneniz ve eşiniz dahil olmak üzere kime kızdıysanız, içinizden ne geçiriyorsanız, olduğu gibi her şeyi yazın, bitirdikten sonra tekrar okuyun sonra da yırtıp ya da yakıp o kağıdı yok edin, bu sizi ciddi anlamda rahatlatacak.
Farkındalık,kabullenmişlik ve sevgi dolu zamanlar diliyorum.
esine “kendi tercihi olmayan” bir durum icine girdiginde nasil davranmasi gerektigini sen dusunme.. ornegin dogum gunu kutlamasi esinin istedigi bir sey degildi, annenlerin jest olsun diye yaptigi bir seydi.. eger annenler damatlarinin tutumlarindan rahatsizlaraa en fazla bir daha dogum gunu partisi yapmazlar, bu senin hayatinda bir eksiye neden olmaz.. kardeslerin esinin konusmamasindan rahatsizlarsa en fazla daha seyrek gelirler, bu yine senin hayatinda ya da ailenle iletisiminde bir sikintiya yol acmaz.. oglun kuzenine vantuz gibi yapisiyorsa bu da o cocugun sorunu bir yerde, en fazla “sevmiyorum yapisma” der, oglun geri durmasini farkeder.. annenin esprilerine bozulan varsa bir gin biri cikar “espriyi dondurucudan cikarttiniz herhalde ehi ehi” der annen bir daha yapmamasi gerektigini anlar.. sen her seyi degil hicbir seyi duzeltemezsin idrak sadece kendini bozarsin.. sen manyak olursun, geriye donup baktiginda yine esini suratini asarken, anneni kotu espri yaparken, oglunu kuzenini kemirirken bulursun ama olan sana olur.. birak rahatsiz olan gostersin tepkisini bu kadar endiselenme.. olacak olan oluyor inan, hayatta kil kadar etkimiz yok :) divani kebiri bitirdim gidiyorum 
Idrakyollariiltihabi konunu okudum,benimde benzer durumlarım oluyor maalesef.Benim eşimde azıcık odun ,azıcık kalastir.Azicik diyorum çünkü 11yilda anca bu kadar eyebildim.Biz ailecek çok konuşkan,onlar aksine çok suskundur.Mesela benimde ailem gelince esim kısa kısa cvp verir.Sanki ailemi gecistiriyormuş gibi algilarim.Ben güzelce anlatıyorum bak burda şunu demen lazımdı diye.Kardeşim ,eniste tatlıyı seversin sana getirdim dediginde çok afedersiniz mal gibi bakma.Ooooo sağolasın Allah razı olsun de.Ne bileyim kayinvalideme birşeye kızınca bak anne o öyle olmaz,çok yanlış diye diye diye anlattım 11sene .Sonuç ne oldu biliyor musun onlar benim istediğime yakın kıvama geldiler ama ben onlar gibi oldum
Simdi eşim konusur ben saf saf bakar azıcık sessiz olakta kafa dinleyek derim.Yani başkalarını değiştirmek istedikce sen senlikten cikiyorsun canim.Ha orada tepkisi sana yetersiz mi geldi sen daha çok coş ,kahkaha at ,ailenle ilgilen.Bosver hayat çok kısa ne gerek var kendini üzmeye
