Ay neden bu kadar beklediniz yaaa zaman geçtikçe daha zor olur. Bir de nasıl söylemeden durabildin hiç mi aile ile bir araya gelmediniz?Arkadaşlar görür müsünüz bilmiyorum ama ben doğurdum bebem oldu 7.5 aylık ve ailem hala bilmiyor. Çağan Irmak senaryosu yaşıyor gibiyim. Ramazan bitsin söyleyeceğim dedim ramazan bitti nasıl söyleyecem şimdi diyorum. Aklıma bi fikir geldi düşünürken. Benim yaşadığım bütün süreci ailemi kaybetmekten korkumdan tutun, doğum da yaşadığım ölüm riskine kadar herşeyi detaylı ama çok de detaylı olmadan bi arkadaşım yaşamış gibi anlatmak. Sonra o kız ben olsaydım siz ne yapardınız diye soracağım. Cevap kötü/iyi olsun fark etmez o kız benim diyeceğim. Ön hazırlık ve itiraf. Bebem büyüyüp evlenecek benim torunum olacak neredeyse bu gidişle. Eşim de iyi valla hamdolsun kötü birisi de olabilirdi. Baktım küstüler benim bebeklik videom var o videoyu alıp şuan ki halimi ve bebeğimin videoları ile güzel editli bir video yaparım atarım barışırlar herhalde. Sırtımda öyle yük oldu ki anlatamam size. Neyse itiraf ettikten sonra yaşananları gelip yine anlatacağım. Güncelleme yapacağım. İnşallah kırılmadan, kırmadan, beddua edilmeden, kötü söz söylenmeden, dargınlık,kırgınlık,küskünlük olmadan Allah'ın yardımı ve izniyle bu iş hallolur da rahatlarım. Çok özledim annemi, babamı, kardeşlerimi. Bebişimle eşimle tanışıp iyi bir şekilde kaynaşsınlar anlaşsınlar isterim.
[QUOTE="rubiupup, post: 74308825, member: 1116302"Erkek arkadaşımla birliktelik yaşıyordum zaten ama korunmuyorduk çünkü 4 ayrı doktor bana tüp bebek tedavisi dışında hamile kalmamın mümkün olmadığını söyledi
İkisine birden yanıtım olsun bu. Aileme söylemeye korkuyorum çünkü çok üzeceğim. İleride öğrendikleri zamanda çok üzülmüş belki daha üzülmüş olacaklar evet haklısınız. Cesaret edemiyorum sanırım hamileliği söylemeye. Çünkü nasıl bir tepki verirler bilmiyorum. Aileme doktorların dediğini söyledim biliyorlar tabii ki. Buna nasıl cesaret ettin diyenler olur yine. Arkadaşlar tamamen gaflete düşmekten başka bir şey değil. İnsanım kusursuz değilim. Yaşım gereği belki de üzerimde şuursuzluk vardı. Şuan o şuursuzluk gitti daha açık görüyorum. Cesaret edemediğim için ne yapacağımı bilmeyen bir konumdayım. Erkek arkadaşım öyle beni ortada bırakacak gidecek bir insan değil. Tüm varlığıyla üstüme titreyen birisi çok şükür ki. Çok iyi bir baba olacağına şüphem dahi yok. Ben cesaretim olmadığı için geldim yazdım buraya ne yapacağını bilememek iki ucu pislik değnek durumunda hissettiğim için. Bebeğimle alakalı bakmak, parasızlık, kötü annelik gibi bir durum söz konusu bile değil. Sadece aileme yaptığım ilk ve en büyük hatam bu. Bu yüzden yazmak istedim ve kendimi tam açıklayamadım yazarken. Asiydim asabiydim derken ailemin bir suçunun olmadığını benim karakterimin böyle olmasından kaynaklı olarak bana karışamadıklarını söylemek istedim.
Merhabalar, biraz zaman tanımak gerek muhakkak şoka uğrayacaklardır.Arkadaşlar görür müsünüz bilmiyorum ama ben doğurdum bebem oldu 7.5 aylık ve ailem hala bilmiyor. Çağan Irmak senaryosu yaşıyor gibiyim. Ramazan bitsin söyleyeceğim dedim ramazan bitti nasıl söyleyecem şimdi diyorum. Aklıma bi fikir geldi düşünürken. Benim yaşadığım bütün süreci ailemi kaybetmekten korkumdan tutun, doğum da yaşadığım ölüm riskine kadar herşeyi detaylı ama çok de detaylı olmadan bi arkadaşım yaşamış gibi anlatmak. Sonra o kız ben olsaydım siz ne yapardınız diye soracağım. Cevap kötü/iyi olsun fark etmez o kız benim diyeceğim. Ön hazırlık ve itiraf. Bebem büyüyüp evlenecek benim torunum olacak neredeyse bu gidişle. Eşim de iyi valla hamdolsun kötü birisi de olabilirdi. Baktım küstüler benim bebeklik videom var o videoyu alıp şuan ki halimi ve bebeğimin videoları ile güzel editli bir video yaparım atarım barışırlar herhalde. Sırtımda öyle yük oldu ki anlatamam size. Neyse itiraf ettikten sonra yaşananları gelip yine anlatacağım. Güncelleme yapacağım. İnşallah kırılmadan, kırmadan, beddua edilmeden, kötü söz söylenmeden, dargınlık,kırgınlık,küskünlük olmadan Allah'ın yardımı ve izniyle bu iş hallolur da rahatlarım. Çok özledim annemi, babamı, kardeşlerimi. Bebişimle eşimle tanışıp iyi bir şekilde kaynaşsınlar anlaşsınlar isterim.
Allah analı babalı büyütsün. İlk defa bugün konunuzu okudum, zor bir durum.. Linç için sıraya giren kadınları da anlamak mümkün değil. Size herşeyi anlatın yazacaktım ki doğum yapmışsınız, bence baştan anlatsaniz daha doğru olurdu ama cesaret edemediniz belli ki.. Anlattıktan sonraki tüm yorumlarını sert de olsa göğsünüze yumuşatın, gizlemenizden özellikle de doğum yapacak kadar bir süre saklamaniz hayal kırıklığı yaratacaktır, düşünmenize evladınız doğum yapıyor yanında bile olamıyorsunuz, uzulmeleri, tepki vermeleri, sitem etmeleri hatta belki de küsmeleri normal olur. Ama zamanla yumuşayacaklardir diye düşünüyorum belli ki size düşkünler. Sadece çok içten olun diye öneride bulunabilirim, gençlikte herkesin hatası olabilir, herşey insanlar için olmuş, bitmiş, yeni bir can hayata gelmiş, uzun ömürlü, sağlıklı, bahtı açık olsun. Umarim iyi anne baba olursunuz, ona güzel ve şefkatli bir yaşam sunarsınız, hayırlı olsunArkadaşlar görür müsünüz bilmiyorum ama ben doğurdum bebem oldu 7.5 aylık ve ailem hala bilmiyor. Çağan Irmak senaryosu yaşıyor gibiyim. Ramazan bitsin söyleyeceğim dedim ramazan bitti nasıl söyleyecem şimdi diyorum. Aklıma bi fikir geldi düşünürken. Benim yaşadığım bütün süreci ailemi kaybetmekten korkumdan tutun, doğum da yaşadığım ölüm riskine kadar herşeyi detaylı ama çok de detaylı olmadan bi arkadaşım yaşamış gibi anlatmak. Sonra o kız ben olsaydım siz ne yapardınız diye soracağım. Cevap kötü/iyi olsun fark etmez o kız benim diyeceğim. Ön hazırlık ve itiraf. Bebem büyüyüp evlenecek benim torunum olacak neredeyse bu gidişle. Eşim de iyi valla hamdolsun kötü birisi de olabilirdi. Baktım küstüler benim bebeklik videom var o videoyu alıp şuan ki halimi ve bebeğimin videoları ile güzel editli bir video yaparım atarım barışırlar herhalde. Sırtımda öyle yük oldu ki anlatamam size. Neyse itiraf ettikten sonra yaşananları gelip yine anlatacağım. Güncelleme yapacağım. İnşallah kırılmadan, kırmadan, beddua edilmeden, kötü söz söylenmeden, dargınlık,kırgınlık,küskünlük olmadan Allah'ın yardımı ve izniyle bu iş hallolur da rahatlarım. Çok özledim annemi, babamı, kardeşlerimi. Bebişimle eşimle tanışıp iyi bir şekilde kaynaşsınlar anlaşsınlar isterim.
Konu sahibinin kendisi hortlattı bugün yorum yapmışBu konuyu kim hortlatti
Evet arkadaşlar. Bismillah ile başlayın okumaya ki yanlışlıkla kınamayın beni.
22 yaşındayım. Kendi ailemi çok seviyorum fakat ben çok başına buyruk, asi birisiydim. Bu durum sonucu ailem başka şehirde yaşamama ses edemiyordu. Çünkü kafama koyduğumu inatla yapıyordum. Onların suçu yok burada benim başıma buyrukluk tamamen. Neyse asıl konuya gelelim. (Bu arada hepten başı boş da bırakmadılar annemle günde 3 kez konuşuruz en az ilişkimiz iyidir yani beni çok seviyorlar ve büyük umutları var benden)
Neyse ailem böyle minnoş böyle tatlıyken ben bir halt yedim. Erkek arkadaşımla birliktelik yaşıyordum zaten ama korunmuyorduk çünkü 4 ayrı doktor bana tüp bebek tedavisi dışında hamile kalmamın mümkün olmadığını söylediben tak hamile kaldım tabii. Neyse ilk öğrendiğim zaman büyük bir şok yaşadım çünkü ailemi hayal kırıklığına uğratacak zaten asi evlatken bir de üstüne yüz karası olacaktım. Bir de bana karşı olan umutlarını ayaklarımla ezmiş olacaktım. Aldırmayı düşündüm. Ki para olsa o gün direkt aldırırdım. Allah işte. Erkek arkadaşım aldırmamak gerektiğini, bi halt yediysek arkasında durmamız gerektiğini söyledi. İkna oldum doğru dedi çünkü. Bebişin ne günahı var. Neyse ben aileme evlenmek istediğimi söyledim 2 kere kesinlikle istemediler evlenmemi çünkü devam eden bir eğitim hayatım var lisansüstü :') bunu bitirdikten sonra evlenirsin dediler.
Ben aileme hamile olduğumu söyleyemem. Şuan 4.5 aylık oldu bebeğimiz. Evlenmek için seçimleri bekliyorum seçmen kağıdımda soyisim değişik görmesinler diye. Olabildiği kadar gizlemekten başka çarem yok. Çünkü öğrenirlerse yıkılacaklar ve bende onlarla yıkılacağım. Çok şükür (artık eşim diyeceğim erkek arkadaşım yakışı kalmıyor çünkü) eşim arkamda duruyor. Destek oluyor. Çok heyecanlı baba olacağı için ve aile olduğumuz için. (eşimin ailesi yok)
Konuyu özet geçtiğime göre soruya geleyim. Ailem illa öğrenecek bunu biliyorum. Öğrendikleri zaman bana küsecekler. Ya bu durumu yaşayan insan sayısı ne kadardır bilmiyorum belki bir elin parmağını geçmez. Şimdi ben kaçmadan kaçmış ve üstüne çocuğum da olmuş oluyor. Ailem küstükten sonra nasıl barışırız geri? Beni nasıl affederler? Onları çok seviyorum yaptığım bireysel hata yüzünden çok üzmüş olacağım onları bu durum çok üzüyor beni. Hamilelikten gram isyan etmiyorum. Kaçıp evlenen vardır illa aranızda. Sizce barışırlar mı? Affederler mi? Empati kurun lütfen kendi çocuğunuz yerine koyun yada kardeşiniz bilmiyorum. Affeder miydiniz veya ne kadar süre sonra affederdiniz?
Konudan alakasız sorum olacak: 4 ayrı doktor nasıl kontrol etti de tüp bebek harici çocuğunuz olmayacağını söyledi? Ultrason mu, elle muayene mi, ne? Zira bunu söylemesi için ya hiç yumurtlamanızın olmaması ya da tüplerinizin tıkalı olması gerek. Tüpünüzün tıkalı olduğunu görebilmesi için de anestezi verip hsg çekmesi gerek. Devlet hastanelerinin jinekoloji bölümünde yapılmaz, ya özel tüp bebek merkezine gidip para bayılıp çekilirsiniz (ki sizin gibi bir öğrenci, aklında çocuk sahibi olmak yokken ne diye bu işleme para versin ki) ya da devlet hastanelerinin tüp bebek bölümü varsa, eşinizle birlikte dosyanız oluşturulur ve öyle çekilir. Ee sizin resmî bir eşiniz bile olmadığına göre devlet hastanesinde de bu işlemi yaptıramazsınız.
4. Denememde tüp bebek ile çocuk sahibi oldum, tüp bebek uzmanı doktorum 6. Hafta itibariyle doğum kontrolüne başlamamı söyledi. Aman dedim geçmişi siz biliyorsunuz, olacak olsa bu vakte kadar kendiliğinden olmaz mıydı veya 4 tüp bebek denemesinin üçünde olmaz mıydı? Doktorum dedi ki, 4 denemede olması çocuğun olmuyor anlamına gelmez, risk var hamile kalma riskin hep var
Kesinlikle katiliyorum. Bende tüp bebekle anne oldum. Tüp bebek demesi önce hicbir Doktor (her 6 ayda bir doktoruma görünürüm) bana bebeğin olmaz demedi.
20 yaşindaki bir kadina adeti düzensiz diye bunu diyen doktorlar varsa vay halimize