Hala neyi bekliyorsunuz? Çocuk ilkokula gidince mi söyleyeceksiniz?Eşim özel bir firma da çalışıyor.
Evet tam olarak özet.
Hiç görüşmedik 1 yıldır. Ablanız ile durumumun aynı olduğunu düşünmüyorum. Ben kaybetmeyi göze alarak gizli evlilik vs yapmadım. Kaybetmek istemediğim için gizli tuttum. Kaybetmek istesem en başta söyler resti çekerdim. Ya da kaybetme korkum olmasaydı. Toplum da ki çoğu aile böyle bir duruma ılımlı yaklaşmıyor çünkü "elalem" ağzına laf verilmiş, onlar rezil rüsva olmuş, insan içine çıkamaz olmuş hissediyorlar kendilerini. Çoğu bu tip aile evladının ölmesini bu duruma yeğler. "Aman ölsün mezarı belli olsun da bizi rezil edip dillere düşürmesin " mantığında oldukları için. Kırılıp darılanlar zaten küs kalamıyor. En fazla 6-7 ay konuşmuyorlar sonra konuşmaya başlıyorlar. Benim anam babam da illa ki kırılacak, uyutulmuş hissedecek fakat olayı bütünüyle dinleyip ilk yaşadıkları şoku atlattıktan sonra oturup konuşacaklar detaylı olarak. Bu konuşmanın sonunda "ne yaşadıysa yaşadı yapmasaydı gitsin kendi hayatını yaşasın bizi zaten silmiş silmese baştan bunu yapmazdı, yüzümüzü yere düşürdü, çeksin cezasını bizden uzak Allah'a yakın olsun gelmesin kapımıza yok öyle bir kızımız" diyerek bir sonuca varırlarsa zaten ne yapabilirim? Hiçbir şey. Ama "Bizden sakladı, bizi kırdı ama yaşadığı şeyler bir hatanın zincirlemesi. Doğacak olanla ölecek olana çare yok. Olan olmuş gönlümüz çok kırgın ama evlat atılmaz o zaten kendini cezalandırmış bu ızdırapla 1.5 yıl geçirerek. Bizim ceza kesmemize gerek yok" da diyebilirler. İkisi de seçenek. Bakalım hangisini diyecekler inşallah ikinci seçeneği derler.hamilelikle birlikte sayarsan yaklaşık 1.5 yıl olmuş. bu 1.5 yılda bunu nasıl saklamayı başardınız? yani hafi diyeli 4 ay vs karnınız belli olmadı bu süreçte görüştünüz sonra karbiniz çıktı sonra dogun oldu derken o da etti mi size 1 yıl. hiç mi gorusmediniz? hiç mi olduğunuz yere gelmediler? siz mi gittiniz? bu süreçte emzikli bebeği ne yaptınız? 1.5 sene bir ömür için böylesi sıkıntı çekmek çok yazık size. Allah kolaylık versin. aileniz 1.5 yıldır kandırılıyor ve bunu kolay kolay tolere edebilecek bir aile ise ne mutlu size. yok değilse oldukça üzücü ki bunu tolere edebilecek çok aile yok ülkemizde. dediğim gibi bir hata yapılmış olabilir ama 1.5 yıldır insanların yüzüne baka baka veya telde konuşa konuşa onları kandırıyor oluşunuz yaptığınızın yanında çok daha üzücü bence. kendinizi bir onların yerine koyun ve 1.5 senedir kaldırıldığınızi düşünün. vereceğiniz cvba gire belki hayatınızın akışı değişir. kimbilir alır bebeğinizi çıkarsınız karşılarına. ha sizi affederler etmezler bilemem ama yaptığınızı onaylarlar mi? güzelleme yapamayacağım. bebeğiniz iyi ki doğmuş ama ailenizin rızası ile olsaydı çok daha güzel olurdu daha doğrusu onların haberi ile. kendimi aileniz yerine koyuyorum çok üzülüyorum, sizin yerinize koyuyorum isin içinden çıkamıyorum. benim ablam 45 yaşında bizden habersiz evlilik yaptı. kimse ona biaey demezdi niye öyle bisey yaptı hala bilemiyoruz. ve ailem yaklaşık 2 yıldır adini bile anmiyor bizi silip bunu yaptı diye. insallah sizinkiler çok daha ilimlidir.
Yukarıdaki bir üyenin dediği gibi siz kocaya kaçmışsınız bildiğin. Neler neler duydum asarım keserim, öldürecem, mezarıma gelmesin, sonra bi bakıyorsun agucuk bugucuk ne kılıklara giriyorlar torun sevecem diye.Hiç görüşmedik 1 yıldır. Ablanız ile durumumun aynı olduğunu düşünmüyorum. Ben kaybetmeyi göze alarak gizli evlilik vs yapmadım. Kaybetmek istemediğim için gizli tuttum. Kaybetmek istesem en başta söyler resti çekerdim. Ya da kaybetme korkum olmasaydı. Toplum da ki çoğu aile böyle bir duruma ılımlı yaklaşmıyor çünkü "elalem" ağzına laf verilmiş, onlar rezil rüsva olmuş, insan içine çıkamaz olmuş hissediyorlar kendilerini. Çoğu bu tip aile evladının ölmesini bu duruma yeğler. "Aman ölsün mezarı belli olsun da bizi rezil edip dillere düşürmesin " mantığında oldukları için. Kırılıp darılanlar zaten küs kalamıyor. En fazla 6-7 ay konuşmuyorlar sonra konuşmaya başlıyorlar. Benim anam babam da illa ki kırılacak, uyutulmuş hissedecek fakat olayı bütünüyle dinleyip ilk yaşadıkları şoku atlattıktan sonra oturup konuşacaklar detaylı olarak. Bu konuşmanın sonunda "ne yaşadıysa yaşadı yapmasaydı gitsin kendi hayatını yaşasın bizi zaten silmiş silmese baştan bunu yapmazdı, yüzümüzü yere düşürdü, çeksin cezasını bizden uzak Allah'a yakın olsun gelmesin kapımıza yok öyle bir kızımız" diyerek bir sonuca varırlarsa zaten ne yapabilirim? Hiçbir şey. Ama "Bizden sakladı, bizi kırdı ama yaşadığı şeyler bir hatanın zincirlemesi. Doğacak olanla ölecek olana çare yok. Olan olmuş gönlümüz çok kırgın ama evlat atılmaz o zaten kendini cezalandırmış bu ızdırapla 1.5 yıl geçirerek. Bizim ceza kesmemize gerek yok" da diyebilirler. İkisi de seçenek. Bakalım hangisini diyecekler inşallah ikinci seçeneği derler.
Kaybetme korkusu arkadaşım. Annemle babamı kardeşlerimi bir daha göremezsem korkusu. İnan bana o kadar kötü bir haldeyim ki dışarı asla yansıtmıyorum. İnsan böyle bir durum içindeyken yaşadığı hayatı sorguluyor. Gerçeklik algısını zaman zaman yitiriyor. Ya bilmiyorum khomyuk kimseye bir zerre bir şey belli etmiyorum burada gülüyorum, şakalar yapıyorum, insanları eğlendiriyorum, bebeğimle oynuyorum, eşimle vakit geçiriyorum ama herkes uyuduktan sonra yaşadığım ızdırabı ben biliyorum. İçin o kadar doldu ki. Ben biraz daha söylemezsem hasta olurum bu azap ve stresten. Kaybetme korkusu var sadece anlayacağın devamında aman elalem şunu der, aman insanlar şok olacak bilmem ne gibi dertlerim yok. Anamın babamın yüzüne de arkasına da bu konu hakkına kınayarak, yargılayarak konuşacak olanlara Allah birebir aynı durumu yaşatsın isterim. Yaşamadan kimse bilemez çünkü. İnşallah söyleyeceğim.Hala neyi bekliyorsunuz? Çocuk ilkokula gidince mi söyleyeceksiniz?
Çocuğun bebekliği bitmeden söylemeniz lazım
Ya zaten öyle bunun farkındayım. Bi de benim annem sevgilisi olandan tut, nişanlısı eve çaya gelene kadar herkesi eleştirdi kınadı. Elli bin kere demişimdir kınama bak birimizin başına gelecek senin bu söylediğin yüzünden diye dinlemez devam ederdi. Ben çekiyorum annemin kınadığını maalesef. Babam da kaçarsan asla affetmem diyip dururdu büyük konuşurdu ama kimseyi kınamışlığı yoktur. Bu açıdan bakınca ikisi de büyük konuşma ve kınamanın ekmeğini yiyecek. Ben yaptım hiç beklemedikleri evlatları tarafından şamar yemiş olacaklar. Ben bu duruma çok üzülüyorum. İstemezdim bu yolla olsun ben de isterdim gelinlik giyeyim, nikahımda sevdiklerim olsun, çeyiz telaşına gireyim inanın bende çok isterdim. İnsan bir hatayı başka bir hata ile kapatmaya çalışınca zincirleme kaza gibi hepsi üst üste geliyor işte. Çok üzgünüm çok berbat bir haldeyim ruhen. İnşallah kimseye sebep olmam, beddua edilmez, kötü söz söylenmez. Allah yardım edecek buna inanıyorum sadece.Yukarıdaki bir üyenin dediği gibi siz kocaya kaçmışsınız bildiğin. Neler neler duydum asarım keserim, öldürecem, mezarıma gelmesin, sonra bi bakıyorsun agucuk bugucuk ne kılıklara giriyorlar torun sevecem diye.
Canım ben doğurdum bebeğim 7.5 aylık. Bebeğime de maddi manevi bir şey olduğu yok. Canı veren gördüm ki rızkı da veriyormuş. Kızımın doğumuna yakın bir iş çıktı nasibine girdi maaşı da işi de güzel. Kızımın tek bir eksiği yok yani içiniz rahat olsun.çoçuğu aldıracak paranız yokken doğurmaktan bahsediyorsunuz çok mantıksız olan masum bebeklere oluyor hep ama hep.
Eser kükrerler, bikaç ay sonra her gün görüntülü arayıp torun severler. Hamile kalıp kocaya kaçan bikaç arkadaşımdan tek farkınız bunu henüz bilmiyor olmaları. Anadolu'da bunun adı kocaya kaçmak, kızarlar ederler ama en azından kavrama yabancı değiller.Ya zaten öyle bunun farkındayım. Bi de benim annem sevgilisi olandan tut, nişanlısı eve çaya gelene kadar herkesi eleştirdi kınadı. Elli bin kere demişimdir kınama bak birimizin başına gelecek senin bu söylediğin yüzünden diye dinlemez devam ederdi. Ben çekiyorum annemin kınadığını maalesef. Babam da kaçarsan asla affetmem diyip dururdu büyük konuşurdu ama kimseyi kınamışlığı yoktur. Bu açıdan bakınca ikisi de büyük konuşma ve kınamanın ekmeğini yiyecek. Ben yaptım hiç beklemedikleri evlatları tarafından şamar yemiş olacaklar. Ben bu duruma çok üzülüyorum. İstemezdim bu yolla olsun ben de isterdim gelinlik giyeyim, nikahımda sevdiklerim olsun, çeyiz telaşına gireyim inanın bende çok isterdim. İnsan bir hatayı başka bir hata ile kapatmaya çalışınca zincirleme kaza gibi hepsi üst üste geliyor işte. Çok üzgünüm çok berbat bir haldeyim ruhen. İnşallah kimseye sebep olmam, beddua edilmez, kötü söz söylenmez. Allah yardım edecek buna inanıyorum sadece.
Aynen öyle. Tanıdığım iki akrabam var aynı durumu yaşayan. Kaçınca "yolda görsem öldürürüm" moduna girip çocuk doğunca "ah canım torunum" derler. Aman herkes iyi olsun da güzellemeye gerek yok bariz kaçmış konu sahibi gerçekten. Ama ev, mekan değiştirmediği için kaçmış gibi görmüyor kendiniEser kükrerler, bikaç ay sonra her gün görüntülü arayıp torun severler. Hamile kalıp kocaya kaçan bikaç arkadaşımdan tek farkınız bunu henüz bilmiyor olmaları. Anadolu'da bunun adı kocaya kaçmak, kızarlar ederler ama en azından kavrama yabancı değiller.
hayırlıısı olsun öleyseeCanım ben doğurdum bebeğim 7.5 aylık. Bebeğime de maddi manevi bir şey olduğu yok. Canı veren gördüm ki rızkı da veriyormuş. Kızımın doğumuna yakın bir iş çıktı nasibine girdi maaşı da işi de güzel. Kızımın tek bir eksiği yok yani içiniz rahat olsun.
Çok asi ol ve evlen....Olan olmuş..Kaçmakta en az diğerini öğrenmek kadar üzücü onlar için bence..Evet arkadaşlar. Bismillah ile başlayın okumaya ki yanlışlıkla kınamayın beni.
22 yaşındayım. Kendi ailemi çok seviyorum fakat ben çok başına buyruk, asi birisiydim. Bu durum sonucu ailem başka şehirde yaşamama ses edemiyordu. Çünkü kafama koyduğumu inatla yapıyordum. Onların suçu yok burada benim başıma buyrukluk tamamen. Neyse asıl konuya gelelim. (Bu arada hepten başı boş da bırakmadılar annemle günde 3 kez konuşuruz en az ilişkimiz iyidir yani beni çok seviyorlar ve büyük umutları var benden)
Neyse ailem böyle minnoş böyle tatlıyken ben bir halt yedim. Erkek arkadaşımla birliktelik yaşıyordum zaten ama korunmuyorduk çünkü 4 ayrı doktor bana tüp bebek tedavisi dışında hamile kalmamın mümkün olmadığını söylediben tak hamile kaldım tabii. Neyse ilk öğrendiğim zaman büyük bir şok yaşadım çünkü ailemi hayal kırıklığına uğratacak zaten asi evlatken bir de üstüne yüz karası olacaktım. Bir de bana karşı olan umutlarını ayaklarımla ezmiş olacaktım. Aldırmayı düşündüm. Ki para olsa o gün direkt aldırırdım. Allah işte. Erkek arkadaşım aldırmamak gerektiğini, bi halt yediysek arkasında durmamız gerektiğini söyledi. İkna oldum doğru dedi çünkü. Bebişin ne günahı var. Neyse ben aileme evlenmek istediğimi söyledim 2 kere kesinlikle istemediler evlenmemi çünkü devam eden bir eğitim hayatım var lisansüstü :') bunu bitirdikten sonra evlenirsin dediler.
Ben aileme hamile olduğumu söyleyemem. Şuan 4.5 aylık oldu bebeğimiz. Evlenmek için seçimleri bekliyorum seçmen kağıdımda soyisim değişik görmesinler diye. Olabildiği kadar gizlemekten başka çarem yok. Çünkü öğrenirlerse yıkılacaklar ve bende onlarla yıkılacağım. Çok şükür (artık eşim diyeceğim erkek arkadaşım yakışı kalmıyor çünkü) eşim arkamda duruyor. Destek oluyor. Çok heyecanlı baba olacağı için ve aile olduğumuz için. (eşimin ailesi yok)
Konuyu özet geçtiğime göre soruya geleyim. Ailem illa öğrenecek bunu biliyorum. Öğrendikleri zaman bana küsecekler. Ya bu durumu yaşayan insan sayısı ne kadardır bilmiyorum belki bir elin parmağını geçmez. Şimdi ben kaçmadan kaçmış ve üstüne çocuğum da olmuş oluyor. Ailem küstükten sonra nasıl barışırız geri? Beni nasıl affederler? Onları çok seviyorum yaptığım bireysel hata yüzünden çok üzmüş olacağım onları bu durum çok üzüyor beni. Hamilelikten gram isyan etmiyorum. Kaçıp evlenen vardır illa aranızda. Sizce barışırlar mı? Affederler mi? Empati kurun lütfen kendi çocuğunuz yerine koyun yada kardeşiniz bilmiyorum. Affeder miydiniz veya ne kadar süre sonra affederdiniz?
Ne kadar erken dersen o kadar iyi..kızarlar da affederler de zamanla herşey yoluna girerEvet arkadaşlar. Bismillah ile başlayın okumaya ki yanlışlıkla kınamayın beni.
22 yaşındayım. Kendi ailemi çok seviyorum fakat ben çok başına buyruk, asi birisiydim. Bu durum sonucu ailem başka şehirde yaşamama ses edemiyordu. Çünkü kafama koyduğumu inatla yapıyordum. Onların suçu yok burada benim başıma buyrukluk tamamen. Neyse asıl konuya gelelim. (Bu arada hepten başı boş da bırakmadılar annemle günde 3 kez konuşuruz en az ilişkimiz iyidir yani beni çok seviyorlar ve büyük umutları var benden)
Neyse ailem böyle minnoş böyle tatlıyken ben bir halt yedim. Erkek arkadaşımla birliktelik yaşıyordum zaten ama korunmuyorduk çünkü 4 ayrı doktor bana tüp bebek tedavisi dışında hamile kalmamın mümkün olmadığını söylediben tak hamile kaldım tabii. Neyse ilk öğrendiğim zaman büyük bir şok yaşadım çünkü ailemi hayal kırıklığına uğratacak zaten asi evlatken bir de üstüne yüz karası olacaktım. Bir de bana karşı olan umutlarını ayaklarımla ezmiş olacaktım. Aldırmayı düşündüm. Ki para olsa o gün direkt aldırırdım. Allah işte. Erkek arkadaşım aldırmamak gerektiğini, bi halt yediysek arkasında durmamız gerektiğini söyledi. İkna oldum doğru dedi çünkü. Bebişin ne günahı var. Neyse ben aileme evlenmek istediğimi söyledim 2 kere kesinlikle istemediler evlenmemi çünkü devam eden bir eğitim hayatım var lisansüstü :') bunu bitirdikten sonra evlenirsin dediler.
Ben aileme hamile olduğumu söyleyemem. Şuan 4.5 aylık oldu bebeğimiz. Evlenmek için seçimleri bekliyorum seçmen kağıdımda soyisim değişik görmesinler diye. Olabildiği kadar gizlemekten başka çarem yok. Çünkü öğrenirlerse yıkılacaklar ve bende onlarla yıkılacağım. Çok şükür (artık eşim diyeceğim erkek arkadaşım yakışı kalmıyor çünkü) eşim arkamda duruyor. Destek oluyor. Çok heyecanlı baba olacağı için ve aile olduğumuz için. (eşimin ailesi yok)
Konuyu özet geçtiğime göre soruya geleyim. Ailem illa öğrenecek bunu biliyorum. Öğrendikleri zaman bana küsecekler. Ya bu durumu yaşayan insan sayısı ne kadardır bilmiyorum belki bir elin parmağını geçmez. Şimdi ben kaçmadan kaçmış ve üstüne çocuğum da olmuş oluyor. Ailem küstükten sonra nasıl barışırız geri? Beni nasıl affederler? Onları çok seviyorum yaptığım bireysel hata yüzünden çok üzmüş olacağım onları bu durum çok üzüyor beni. Hamilelikten gram isyan etmiyorum. Kaçıp evlenen vardır illa aranızda. Sizce barışırlar mı? Affederler mi? Empati kurun lütfen kendi çocuğunuz yerine koyun yada kardeşiniz bilmiyorum. Affeder miydiniz veya ne kadar süre sonra affederdiniz?
Söyleyin yaa bence çok üzülürler tek başınıza doğum yaptığınız yanınızda olamadıklarıniçin. Küsdeler de torun var diye gelirler barışırlarArkadaşlar görür müsünüz bilmiyorum ama ben doğurdum bebem oldu 7.5 aylık ve ailem hala bilmiyor. Çağan Irmak senaryosu yaşıyor gibiyim. Ramazan bitsin söyleyeceğim dedim ramazan bitti nasıl söyleyecem şimdi diyorum. Aklıma bi fikir geldi düşünürken. Benim yaşadığım bütün süreci ailemi kaybetmekten korkumdan tutun, doğum da yaşadığım ölüm riskine kadar herşeyi detaylı ama çok de detaylı olmadan bi arkadaşım yaşamış gibi anlatmak. Sonra o kız ben olsaydım siz ne yapardınız diye soracağım. Cevap kötü/iyi olsun fark etmez o kız benim diyeceğim. Ön hazırlık ve itiraf. Bebem büyüyüp evlenecek benim torunum olacak neredeyse bu gidişle. Eşim de iyi valla hamdolsun kötü birisi de olabilirdi. Baktım küstüler benim bebeklik videom var o videoyu alıp şuan ki halimi ve bebeğimin videoları ile güzel editli bir video yaparım atarım barışırlar herhalde. Sırtımda öyle yük oldu ki anlatamam size. Neyse itiraf ettikten sonra yaşananları gelip yine anlatacağım. Güncelleme yapacağım. İnşallah kırılmadan, kırmadan, beddua edilmeden, kötü söz söylenmeden, dargınlık,kırgınlık,küskünlük olmadan Allah'ın yardımı ve izniyle bu iş hallolur da rahatlarım. Çok özledim annemi, babamı, kardeşlerimi. Bebişimle eşimle tanışıp iyi bir şekilde kaynaşsınlar anlaşsınlar isterim.
kaybetmeyi göze alarak gizli evlilik yapmadınız mı? siz kaybetmeyi göze alarak cocuk bile dogurmussunuz sevgili üye. bunca yıl veya zaman kaybetmeyi göze almışsınız zaten. 1 yıldır yüzlerini görmemişsiniz. diyorum kinamiyorum Allah başa vermesin alelem der diye mi ne diye bilmiyorum ama kızımın bende istemem gayri meşru şekilde bir çocuğu olsun. ( ya da nikahlı ama benden habersiz herkesten habersiz) yaptığınız hiç doğru değil güzelleme yapıp durmayın. madem öyleydi bebek karninizda iken söyleyip tepkilerini olcseydiniz. "ay evladım aferin hemen doğur" mu diyeceklerdi yoksa "bu ne rezillik" mi derlerdi?Hiç görüşmedik 1 yıldır. Ablanız ile durumumun aynı olduğunu düşünmüyorum. Ben kaybetmeyi göze alarak gizli evlilik vs yapmadım. Kaybetmek istemediğim için gizli tuttum. Kaybetmek istesem en başta söyler resti çekerdim. Ya da kaybetme korkum olmasaydı. Toplum da ki çoğu aile böyle bir duruma ılımlı yaklaşmıyor çünkü "elalem" ağzına laf verilmiş, onlar rezil rüsva olmuş, insan içine çıkamaz olmuş hissediyorlar kendilerini. Çoğu bu tip aile evladının ölmesini bu duruma yeğler. "Aman ölsün mezarı belli olsun da bizi rezil edip dillere düşürmesin " mantığında oldukları için. Kırılıp darılanlar zaten küs kalamıyor. En fazla 6-7 ay konuşmuyorlar sonra konuşmaya başlıyorlar. Benim anam babam da illa ki kırılacak, uyutulmuş hissedecek fakat olayı bütünüyle dinleyip ilk yaşadıkları şoku atlattıktan sonra oturup konuşacaklar detaylı olarak. Bu konuşmanın sonunda "ne yaşadıysa yaşadı yapmasaydı gitsin kendi hayatını yaşasın bizi zaten silmiş silmese baştan bunu yapmazdı, yüzümüzü yere düşürdü, çeksin cezasını bizden uzak Allah'a yakın olsun gelmesin kapımıza yok öyle bir kızımız" diyerek bir sonuca varırlarsa zaten ne yapabilirim? Hiçbir şey. Ama "Bizden sakladı, bizi kırdı ama yaşadığı şeyler bir hatanın zincirlemesi. Doğacak olanla ölecek olana çare yok. Olan olmuş gönlümüz çok kırgın ama evlat atılmaz o zaten kendini cezalandırmış bu ızdırapla 1.5 yıl geçirerek. Bizim ceza kesmemize gerek yok" da diyebilirler. İkisi de seçenek. Bakalım hangisini diyecekler inşallah ikinci seçeneği derler.
Bebeğimi kaybetmektense ailemle bir süre küsmeyi göze alarak evlendim. Onların üzülmesini, kırılmasını, benim tarafımdan yıpranmasından korktuğum için de gizlemeyi tercih ettim. Kaybetmekten de korktum. Kınamıyorum denilen herşey aslında kınanmış oluyor. Benim gayrimeşru çocuğum yok. Benim yaşadığım durumun aynısını aynı ızdırapları kendi kızınız için düşünün empati yapın. Elalem denilen unsur ortada olmasa sizin yaşlarınızda olan kimse bu tür şeyleri yadırgamazdı. Ama maalesef elalem denilen lanet unsur var. Elalem ne der diye korkuyorsunuz genel olarak. Ayrıca güzelleme yapmadım yapmıyorum. Doğru bir şey olduğunu da iddia etmedim. Burada sizler kadın olduğunuz için ve belki benzeri yaşayan vardır diye düşünerek derdimi paylaştım. Sevgiler.siz k kaybetmeyi göze alarak gizli evlilik yapmadınız mı? siz kaybetmeyi göze alarak cocuk bile dogurmussunuz sevgili üye. bunca yıl veya zaman kaybetmeyi göze almışsınız zaten. 1 yıldır yüzlerini görmemişsiniz. diyorum kinamiyorum Allah başa vermesin alelem der diye mi ne diye bilmiyorum ama kızımın bende istemem gayri meşru şekilde bir çocuğu olsun. ( ya da nikahlı ama benden habersiz herkesten habersiz) yaptığınız hiç doğru değil güzelleme yapıp durmayın. madem öyleydi bebek karninizda iken söyleyip tepkilerini olcseydiniz. "ay evladım aferin hemen doğur" mu diyeceklerdi yoksa "bu ne rezillik" mi derlerdi?
Bayramdan sonra dedin bayramdan sonra oldu ne zaman söyleyeceksinBebeğimi kaybetmektense ailemle bir süre küsmeyi göze alarak evlendim. Onların üzülmesini, kırılmasını, benim tarafımdan yıpranmasından korktuğum için de gizlemeyi tercih ettim. Kaybetmekten de korktum. Kınamıyorum denilen herşey aslında kınanmış oluyor. Benim gayrimeşru çocuğum yok. Benim yaşadığım durumun aynısını aynı ızdırapları kendi kızınız için düşünün empati yapın. Elalem denilen unsur ortada olmasa sizin yaşlarınızda olan kimse bu tür şeyleri yadırgamazdı. Ama maalesef elalem denilen lanet unsur var. Elalem ne der diye korkuyorsunuz genel olarak. Ayrıca güzelleme yapmadım yapmıyorum. Doğru bir şey olduğunu da iddia etmedim. Burada sizler kadın olduğunuz için ve belki benzeri yaşayan vardır diye düşünerek derdimi paylaştım. Sevgiler.
Sadece her haltı namus bekçileri mi yapıyor. Nikahsız zina eden zina karlar, namus bekçisi olmayan namussuzlar yapmıyor mu. Yapılan hatayı başka bir şey ile örtmeye çalışmayın.Sizi hiiiiiç kınayamam. Çünkü nice namus bekçisi geçinen insanların gayrı meşru ilişkilerinde her haltı yaşamaları ve sadece bir çocukları olmadı diye ahkâm kesmeleri beni zaten yeterince irite ediyor. Her neyse konuya dönecek olursak olmuş bir kaza. Bundan sonra ikinize de düşen aslanlar gibi dik durmak. Şimdi oldu diye de karalar bağlayıp geleceği hepten karartmanın lüzumu yok. Siz yine de lisansüstünüzü tamamlayın. Bebek doğunca da sakın körelene kadar evde beklemeyin. Umarım sağlam temelli bir evlilik akdiniz olsun ancak her şeye de hazır olun. Bebeğinizle kimseye mahkûm olmayın. Aileye gelince siz onların yavrususunuz. Bir şekilde hallolur umarım. Kınayanlar olacaktır, kadın kadının kurdudur. Kınarlar. Umarım en doğru ve hafif şekilde bu süreci atlatırsınız.
Bebek olurken dini nikahınız varmıydı. Yoksa gayrimeşru maalesef. Ayrıca sadece aile tarafını yazmışsınız ama Allah'dan da af dileyiniz.Bebeğimi kaybetmektense ailemle bir süre küsmeyi göze alarak evlendim. Onların üzülmesini, kırılmasını, benim tarafımdan yıpranmasından korktuğum için de gizlemeyi tercih ettim. Kaybetmekten de korktum. Kınamıyorum denilen herşey aslında kınanmış oluyor. Benim gayrimeşru çocuğum yok. Benim yaşadığım durumun aynısını aynı ızdırapları kendi kızınız için düşünün empati yapın. Elalem denilen unsur ortada olmasa sizin yaşlarınızda olan kimse bu tür şeyleri yadırgamazdı. Ama maalesef elalem denilen lanet unsur var. Elalem ne der diye korkuyorsunuz genel olarak. Ayrıca güzelleme yapmadım yapmıyorum. Doğru bir şey olduğunu da iddia etmedim. Burada sizler kadın olduğunuz için ve belki benzeri yaşayan vardır diye düşünerek derdimi paylaştım. Sevgiler.
Çocuk resmi nikah altında doğmuş. Gayrimeşru falan değil. Herkes sizin kadar dindar değil. Dini yorum da yasak.Bebek olurken dini nikahınız varmıydı. Yoksa gayrimeşru maalesef. Ayrıca sadece aile tarafını yazmışsınız ama Allah'dan da af dileyiniz.
Beyza hanım bu konuların sizi ilgilendirdiğini düşünmüyorum. Allah ile arama girmenize ve dini fetva vermeye yeltenmenize gerek yok.Bebek olurken dini nikahınız varmıydı. Yoksa gayrimeşru maalesef. Ayrıca sadece aile tarafını yazmışsınız ama Allah'dan da af dileyiniz.