Ailenize hamileyim evlenmek istiyorum deyin gitsin... neden saklıyorsunuz ki. asi kızlıktan anneliye geçiyorsunuz. o bebek asi tavrınızı törpüleyecek... geriye bişiy kalmayacak
"aldırıdım vs" geçmiş artık bebek 4,5 aylık....
20li yaşların bi daha gelmeyecek farkinda degilsin. Bu yüzden zaten 30lara geldiginde kafani duvardan duvara vuruyor olacaksin. Hayat zaten zor bi de üstüne ailesizlik ekleme. Kaçmana ne gerek var öldürmeyeceklerse? Karnın da çıkmış zaten dövecek halleri yok git düzgünce anlat biran önce desteklerini al. Ailen bilmiyor mu 4 ayri doktorun çocuğun olamaz dedigini sana bakıyım? Uyduruyor musun o kısmı? Ordan yürüyeceksin konusurken biliyolarsa?
Merhaba konu sahibi şuan banlanmissin ama okuyorsan nacizane birkaç tavsiyede bulunmak istiyorum.
Ayrica arkadaşlar olan olmuş sonuç olarak bebek artık aldirilacak zamanı geçmiş bunu tartışmanın, önceden niye korunmadin diye yüklenmenin bir manası yok sonuçta kızın annesi - babası falan değiliz bizeneikinci olarakta aldirmis olup vicdan azabıyla yazsa ' o bebek için ne kadar çok uğraşan insan var biliyomusun ,çok gunah masum bir canankiydin vicdan azabı çekmelisin tabikii' tarzında linçler yicekti yine yani her türlü linç linç linç. (Yanlış anlaşılmasın böyle düşünenleri yargılamiyorum asla dalga geçmek amaçlı yazmadım linç türünden örnek verdim sadece). Herneyse konu sahibi bana kalırsa en azından annenle konuşmanı öneririm sonradan pat diye haberleri olursa çok çok üzülürler. Ben bir anne olarak düşünüyorum kızım böyle bir durumda olsa bana önceden söylemediğine daha çok üzülürüm. Seninde onlara karşı vicdan azabı duyduğun belli annene başta biraz çıtlat yavaş yavaş sonra söyle gitsin sonuçta olmuş bikere yapacak birşey yok. Belkide düğün bile yaparsınız en azından karnın çok büyümeden gelinliğide giymiş olursun içinde kalmaz. Hakkında hayırlısı olsun inşallah
İkinize ve bu şekilde yaklaşanlara teşekkür ederim. Çok sağolun gerçekten. Ben şu yaşıma kadar hiç onlara karşı hata yapmadan geldim. Boyunlarını hiç bükmedim. Hiç utandırmadım onları. Sadece bir dönem kendi kişisel görünüşüm ile ilgili konuda annemle çok kavga ettik 2 ay benimle doğru düzgün konuşmadı. E durum böyleyken bende çok utanıyorum söylemeye her gün bunu düşünüyorum. Gittim yanlarına konuyu açmak adına evlenmek istediğimi söyledim ama yüksek lisansım bitene kadar kesinlikle izin vermediklerini söylediler. Ya o kadar iyi ebeveynler ki aslında günümüze göre. Diyorum şimdi keşke memleketten dönmeden önce babamı alıp karşıma konuşsaydım kızardı küserdi belki ama bir hal çaresine bakardı. Korkudan ve utançtan diyemedim o günlerde. Şimdi de bu durumu her gün yaşamak zorunda kalıyorum. İnsan annesini babasını ağlatmak istemez üzmek istemez. Evet haklısınız bunu başta düşünecektim ama aptallığım da bu zaten. Düşünemedim. O kadar şey geldi başıma hepsiyle kendim başa çıktım onlar üzülmesin diye. Bunu yazmaya utanıyorum ama kendimi anlatma ihtiyacı duyuyorum beni affedin. Zamanında yakın arkadaşım tarafından zarar gördüm. Sonrasında bir ilişkim oldu ve uzun yıllar sürdü. Bunu o öğrendikten sonra beni lekeli olarak gördü ve reddetti suçu bana yıktı ve gitti. Sonra işte şimdi hayatımda olan kişi girdi hayatıma o beni kabullendi bana destek oldu herşeyiyle yanımda oldu. Maddi manevi her türlü yanımda oldu. Bunları ailem bilmiyor çünkü o şeyi yaşadığım zaman aileme bunu diyemedim kendi içimde yaşadım. Panik ataklar, anksiyete ve bir çok psikolojik problem. Elhamdülillah hepsi geçti üstesinden geldim. Borca battım yine kendim üstesinden geldim. Daha bir çok şey. Sanırım sürekli başıma gelen belaları ve dertleri kendim halletme alışkanlığı yüzünden bu durumu da kendim hallederim gizlerim uzun süre sonra oturur anlatırım diye düşündüm. Sadece kendime uzaktan bakınca böyle görüyorum. Belki yanlış görüyorum. Psikolojik olarak kendimi yorumlamaya çalışıyorum. Neden bu kadar yolumdan şaştım diye sorgularken bunları buluyorum. Belki bahane olarak arkasına sığınıyorum belki de psikolojik yorumlaması bu bilmiyorum. Ne kadar çıkmazda hissettiğimi anlayın diye anlatıyorum bunları. Sonra buraya yazdım işte. Dedim ki benim halimden ancak benden büyük kadınlar anlayabilir. Onlar bana yol gösterebilir. Çok linç yedim dün çok kötüydüm yediğim linçler yüzünden. Gece uyuyamadım bile. Kendimi kötü iğrenç hissettim. Hayırsız evlat oldum. Oysa en korktuğum da buydu. Size tekrardan teşekkür ederim. Yorumlarınız için. Dediğiniz gibi olan oldu artık korkmanın da bir manası kalmadı. Başta korkacaktım ki bunlar yaşanmasın. Utanmak da bana hak bu durumda. Sanırım utanmasam sıkıntı olurdu. Utansam da sıkılsam da korksam da bunu onlara anlatmam gerekiyor. Teşekkür ederim hepinize. Sağolun.Banlanmissin ama nihayetinde mesajları okuyorsundur.
Bir anne adayı olarak sureci doğru yönetmek adına annene ihtiyacın var. Şu an zaten karnın belli olmaya başlamıştır. Kaçak Göcek iş yapıp aileni tamamen şok etmek yerine anlat ki yanında olabilme şansını onlara ver. Bir aile için bu şekilde gizlice evlenmek, gizlice çocuk sahibi olmak çok büyük üzüntü yasatir. Kendini onların yerine koy. Çok kızıp tepki gosterseler bile nihayetinde seni yetiştiren ve seven ailen bu muameleyi hak etmiyor. Sen de gizlice evlenmeyi hak etmiyorsun.
O cevabımı sana değil başkasına verecektim altınıyı yanlış yapmışım hakkını helal et. Şimdi fark ettim yeni okudum. Öncelikle erkek değilim, ergen değilim. Konu doğru. Yaşadığım bir şey şuan. Doktor çocuğun olmaz demiş diyorlar. Ya bakın ben ilk 18imde gittim doktora profesördü kendisi. Ben bir şey demeden bana bunu dedi direkt pat diye. Sonra değiştirdim nihayetinde 4.gittiğim doktor dedi ki tüp bebek tedavisi ile olabilir sadece devamında normal yollarla olmaz. Yumurtalıklarım gelişmiyor üstüne bir de kistlerle kaplıydı. Bu yüzden de adet olamıyordum olsam da çok az kan geliyor ve 2 3 gün sürüyordu en fazla. Yani her doktor aynı değil. Bana bu doktorlar denk geldi ben de doktor olmuşlar sonuçta diyerek inandım. En son gittiğim doktor dk hapına başlattı 1 yıl sonunda bıraktırdı. Sonra bir daha başlamadı çünkü işe yaramadı adetim hap sayesinde düzenliydi ama 2 gün sürüyordu ve leke gibi kan geliyordu. 1 yıl kullanıp sonrasında 6 ay izlenip sonuç alamadığımız için bende pes ettim artık. Yine adet olmuyordum ki ben yani nasıl hamile kaldım bilmiyorum bile. Daha öbce de korunmadım ama olmadı. Kendimi kısır olarak görüyordum iyice yani. E hamile kalınca aldırmayı düşündüğüm zaman beynimde bir sürü ses yankılandı ya bu son şansınsa Allah bir daha vermezse diye. Dedim ya vazgeçtim zaten sonra diye. Durum değerlendirmesi yaptım sadece bebeği ve geleceğini düşünerek. Babası makine mühendisi, maddi olarak sorunumuz yok, annesinin eğitimi devam ediyor yüksek lisans yapma sebebi akademik kariyer ve bu konuda da hırslı başarılı. Yani inşallah seneye hedefime ulaşmış oluyorum. Bebek bir birini seven saygı duyan duyarlı bir ailenin içine gelecek. Eğitimi, istekleri yerine getirilebiliyor. Yani kısacası bebeğim dünyaya geldiği zaman inşallah Allahtan bir zeval gelmezse mutlu ve huzurlu bir şekilde büyüyecek. Aynı zamanda dil konusunda da 2 dil bilerek büyüyecek. Yani bebek konusunda endişe etmeye gerek yok çünkü hepsini düşündük ölçtük tarttık. Babası sürekli konuşuyor kendisiyle şimdiden çok çok seviyor sabırsızlanıyor. Sürekli düşünüyor hangi şehirde büyümesi daha iyi olur, benim beslenmemi kontrol ediyor, sürekli araştırıyor geçen gün bebek doğduğu zaman hisse alacağım diye olan yapıyordu ve banka hesabı açacakmış 18 yaşına geldiğinde bir kız çocuğu olarak ekonomik özgürlüğü elinde olsun kimseye boyun eğmesin diye düşünüyor. Bunları doğmadan önce bu kadar düşünüyor babası. Çok şükür ki kötü bir insan sorumsuz bir insan değil. Umrunda olmayabilirdim, beni bırakıp gidebilirdi, arkamda durmayabilirdi. Şükür ki bunlar olmadı. Bunlardan yana hiç problemim yok. İşte dedim ya sadece ailemi utandırmış olacağım ve bu durum beni çok geriyor. Bebeğimin babası bu konuda diyor ki sen söyle küserlerse barışırlar ben varım o dönemi beraber atlatırız kafana takma rahat olman gerekiyor vs vs. Ben kadınların görüşünü merak ettim o yüzden yazdım. Sonra görüşleri aldım. Bugün hepsini baştan aşağı okudum. Uzun oldu. Başka sorun varsa cevaplayabilirim.e zaten bana ne? soru sordun cvp verdik git ötede ağla canımı sıkma. cevapları seçerek okuyacaksan elimize liste ver ona göre yorum yapalım salak mısın?
Hayır konudaki tutarsızlıkların çıkmasına sinirlendi.
Yumurtalığında rahminde sorun olmayan hiç bir kadına doktor çocuğun olmaz demez. Risk almaz. Olasılıklı konuşur.
Adet düzensizliğinde ilaç verilir o da zaten korur.
Ve kimse maddi sorunu olmayan hiç
Kimse üç bin tl ye sıkışmaz. Kredi kartı, kredi gibi kolay yollar varken üç bin tl ye sıkışmaz hiç
Kimse.
Birisi dini yorumlar gelecek kürtaj karşıtları kürtaj yapılsın diyenlerle kavga etsinler istedi ama tutarsızlıklar söylenince sinirlendi.
Bir de üslup zaten rezalet
Helal olsun. Umarım herşey su gibi akar ve yoluna girer. Bebeğin ve senin için en mutlusu ve hayırlısı olsun.O cevabımı sana değil başkasına verecektim altınıyı yanlış yapmışım hakkını helal et. Şimdi fark ettim yeni okudum. Öncelikle erkek değilim, ergen değilim. Konu doğru. Yaşadığım bir şey şuan. Doktor çocuğun olmaz demiş diyorlar. Ya bakın ben ilk 18imde gittim doktora profesördü kendisi. Ben bir şey demeden bana bunu dedi direkt pat diye. Sonra değiştirdim nihayetinde 4.gittiğim doktor dedi ki tüp bebek tedavisi ile olabilir sadece devamında normal yollarla olmaz. Yumurtalıklarım gelişmiyor üstüne bir de kistlerle kaplıydı. Bu yüzden de adet olamıyordum olsam da çok az kan geliyor ve 2 3 gün sürüyordu en fazla. Yani her doktor aynı değil. Bana bu doktorlar denk geldi ben de doktor olmuşlar sonuçta diyerek inandım. En son gittiğim doktor dk hapına başlattı 1 yıl sonunda bıraktırdı. Sonra bir daha başlamadı çünkü işe yaramadı adetim hap sayesinde düzenliydi ama 2 gün sürüyordu ve leke gibi kan geliyordu. 1 yıl kullanıp sonrasında 6 ay izlenip sonuç alamadığımız için bende pes ettim artık. Yine adet olmuyordum ki ben yani nasıl hamile kaldım bilmiyorum bile. Daha öbce de korunmadım ama olmadı. Kendimi kısır olarak görüyordum iyice yani. E hamile kalınca aldırmayı düşündüğüm zaman beynimde bir sürü ses yankılandı ya bu son şansınsa Allah bir daha vermezse diye. Dedim ya vazgeçtim zaten sonra diye. Durum değerlendirmesi yaptım sadece bebeği ve geleceğini düşünerek. Babası makine mühendisi, maddi olarak sorunumuz yok, annesinin eğitimi devam ediyor yüksek lisans yapma sebebi akademik kariyer ve bu konuda da hırslı başarılı. Yani inşallah seneye hedefime ulaşmış oluyorum. Bebek bir birini seven saygı duyan duyarlı bir ailenin içine gelecek. Eğitimi, istekleri yerine getirilebiliyor. Yani kısacası bebeğim dünyaya geldiği zaman inşallah Allahtan bir zeval gelmezse mutlu ve huzurlu bir şekilde büyüyecek. Aynı zamanda dil konusunda da 2 dil bilerek büyüyecek. Yani bebek konusunda endişe etmeye gerek yok çünkü hepsini düşündük ölçtük tarttık. Babası sürekli konuşuyor kendisiyle şimdiden çok çok seviyor sabırsızlanıyor. Sürekli düşünüyor hangi şehirde büyümesi daha iyi olur, benim beslenmemi kontrol ediyor, sürekli araştırıyor geçen gün bebek doğduğu zaman hisse alacağım diye olan yapıyordu ve banka hesabı açacakmış 18 yaşına geldiğinde bir kız çocuğu olarak ekonomik özgürlüğü elinde olsun kimseye boyun eğmesin diye düşünüyor. Bunları doğmadan önce bu kadar düşünüyor babası. Çok şükür ki kötü bir insan sorumsuz bir insan değil. Umrunda olmayabilirdim, beni bırakıp gidebilirdi, arkamda durmayabilirdi. Şükür ki bunlar olmadı. Bunlardan yana hiç problemim yok. İşte dedim ya sadece ailemi utandırmış olacağım ve bu durum beni çok geriyor. Bebeğimin babası bu konuda diyor ki sen söyle küserlerse barışırlar ben varım o dönemi beraber atlatırız kafana takma rahat olman gerekiyor vs vs. Ben kadınların görüşünü merak ettim o yüzden yazdım. Sonra görüşleri aldım. Bugün hepsini baştan aşağı okudum. Uzun oldu. Başka sorun varsa cevaplayabilirim.
Konuya çözüm getirmeyeceğim ama sizin gibileri bizim gibi kadınlar çok kıskanıyor valla.bunu da bil.milyonlarca kadın hiçbir sorun olmadığı halde belki senelerce belki de ömür boyu hamile kalamıyor.bu arada hep şunu savunurum.üreme sistemi dedikleri şey bilimdışı bir konu.bunu müslüman olmayan biri olarak söylüyorum.doktorların ne dediği tamamen önemsiz o yüzden benim için.sizin durumunuz da bunu bir kez daha kanıtlamış.demem o ki üreme konusu deyince söylenen herşey yalan.tek gerçek KISMET ya da ŞANS her neyse.ama bilim olmadığından eminim.gıcık bir durum.kısaca doktorları bile dinlemeyin.
Okuduğum kadarıyla müstakbel eşinde sende gayet kendi ayakları üzerinde durabilen bireylersiniz maddi yönden de sıkıntı yok diyorsan bebeğin doğması için herhangi bir sorunda yok bence iyiki aldırmamışsın hemde düşündüğün gibi bu son şansın bile olabilirdi.İkinize ve bu şekilde yaklaşanlara teşekkür ederim. Çok sağolun gerçekten. Ben şu yaşıma kadar hiç onlara karşı hata yapmadan geldim. Boyunlarını hiç bükmedim. Hiç utandırmadım onları. Sadece bir dönem kendi kişisel görünüşüm ile ilgili konuda annemle çok kavga ettik 2 ay benimle doğru düzgün konuşmadı. E durum böyleyken bende çok utanıyorum söylemeye her gün bunu düşünüyorum. Gittim yanlarına konuyu açmak adına evlenmek istediğimi söyledim ama yüksek lisansım bitene kadar kesinlikle izin vermediklerini söylediler. Ya o kadar iyi ebeveynler ki aslında günümüze göre. Diyorum şimdi keşke memleketten dönmeden önce babamı alıp karşıma konuşsaydım kızardı küserdi belki ama bir hal çaresine bakardı. Korkudan ve utançtan diyemedim o günlerde. Şimdi de bu durumu her gün yaşamak zorunda kalıyorum. İnsan annesini babasını ağlatmak istemez üzmek istemez. Evet haklısınız bunu başta düşünecektim ama aptallığım da bu zaten. Düşünemedim. O kadar şey geldi başıma hepsiyle kendim başa çıktım onlar üzülmesin diye. Bunu yazmaya utanıyorum ama kendimi anlatma ihtiyacı duyuyorum beni affedin. Zamanında yakın arkadaşım tarafından zarar gördüm. Sonrasında bir ilişkim oldu ve uzun yıllar sürdü. Bunu o öğrendikten sonra beni lekeli olarak gördü ve reddetti suçu bana yıktı ve gitti. Sonra işte şimdi hayatımda olan kişi girdi hayatıma o beni kabullendi bana destek oldu herşeyiyle yanımda oldu. Maddi manevi her türlü yanımda oldu. Bunları ailem bilmiyor çünkü o şeyi yaşadığım zaman aileme bunu diyemedim kendi içimde yaşadım. Panik ataklar, anksiyete ve bir çok psikolojik problem. Elhamdülillah hepsi geçti üstesinden geldim. Borca battım yine kendim üstesinden geldim. Daha bir çok şey. Sanırım sürekli başıma gelen belaları ve dertleri kendim halletme alışkanlığı yüzünden bu durumu da kendim hallederim gizlerim uzun süre sonra oturur anlatırım diye düşündüm. Sadece kendime uzaktan bakınca böyle görüyorum. Belki yanlış görüyorum. Psikolojik olarak kendimi yorumlamaya çalışıyorum. Neden bu kadar yolumdan şaştım diye sorgularken bunları buluyorum. Belki bahane olarak arkasına sığınıyorum belki de psikolojik yorumlaması bu bilmiyorum. Ne kadar çıkmazda hissettiğimi anlayın diye anlatıyorum bunları. Sonra buraya yazdım işte. Dedim ki benim halimden ancak benden büyük kadınlar anlayabilir. Onlar bana yol gösterebilir. Çok linç yedim dün çok kötüydüm yediğim linçler yüzünden. Gece uyuyamadım bile. Kendimi kötü iğrenç hissettim. Hayırsız evlat oldum. Oysa en korktuğum da buydu. Size tekrardan teşekkür ederim. Yorumlarınız için. Dediğiniz gibi olan oldu artık korkmanın da bir manası kalmadı. Başta korkacaktım ki bunlar yaşanmasın. Utanmak da bana hak bu durumda. Sanırım utanmasam sıkıntı olurdu. Utansam da sıkılsam da korksam da bunu onlara anlatmam gerekiyor. Teşekkür ederim hepinize. Sağolun.
Olan olmuş daha da yeni dertler ekleme bence bir an önce söyle. Doğmasini bekleme aklindan gizli dogurmayi falan geçirme sakın.İkisine birden yanıtım olsun bu. Aileme söylemeye korkuyorum çünkü çok üzeceğim. İleride öğrendikleri zamanda çok üzülmüş belki daha üzülmüş olacaklar evet haklısınız. Cesaret edemiyorum sanırım hamileliği söylemeye. Çünkü nasıl bir tepki verirler bilmiyorum. Aileme doktorların dediğini söyledim biliyorlar tabii ki. Buna nasıl cesaret ettin diyenler olur yine. Arkadaşlar tamamen gaflete düşmekten başka bir şey değil. İnsanım kusursuz değilim. Yaşım gereği belki de üzerimde şuursuzluk vardı. Şuan o şuursuzluk gitti daha açık görüyorum. Cesaret edemediğim için ne yapacağımı bilmeyen bir konumdayım. Erkek arkadaşım öyle beni ortada bırakacak gidecek bir insan değil. Tüm varlığıyla üstüme titreyen birisi çok şükür ki. Çok iyi bir baba olacağına şüphem dahi yok. Ben cesaretim olmadığı için geldim yazdım buraya ne yapacağını bilememek iki ucu pislik değnek durumunda hissettiğim için. Bebeğimle alakalı bakmak, parasızlık, kötü annelik gibi bir durum söz konusu bile değil. Sadece aileme yaptığım ilk ve en büyük hatam bu. Bu yüzden yazmak istedim ve kendimi tam açıklayamadım yazarken. Asiydim asabiydim derken ailemin bir suçunun olmadığını benim karakterimin böyle olmasından kaynaklı olarak bana karışamadıklarını söylemek istedim.
15 yasinda evlat sahibi bir anne olarak yorum yapacağım.üzülürdüm hem de çok üzülürdüm.kendimi sorgulardim nerede hata yaptığımı kendime sorardım öncelikle ama ne olursa olsun hiç bir anne bunu haketmez.Evet arkadaşlar. Bismillah ile başlayın okumaya ki yanlışlıkla kınamayın beni.
22 yaşındayım. Kendi ailemi çok seviyorum fakat ben çok başına buyruk, asi birisiydim. Bu durum sonucu ailem başka şehirde yaşamama ses edemiyordu. Çünkü kafama koyduğumu inatla yapıyordum. Onların suçu yok burada benim başıma buyrukluk tamamen. Neyse asıl konuya gelelim. (Bu arada hepten başı boş da bırakmadılar annemle günde 3 kez konuşuruz en az ilişkimiz iyidir yani beni çok seviyorlar ve büyük umutları var benden)
Neyse ailem böyle minnoş böyle tatlıyken ben bir halt yedim. Erkek arkadaşımla birliktelik yaşıyordum zaten ama korunmuyorduk çünkü 4 ayrı doktor bana tüp bebek tedavisi dışında hamile kalmamın mümkün olmadığını söylediben tak hamile kaldım tabii. Neyse ilk öğrendiğim zaman büyük bir şok yaşadım çünkü ailemi hayal kırıklığına uğratacak zaten asi evlatken bir de üstüne yüz karası olacaktım. Bir de bana karşı olan umutlarını ayaklarımla ezmiş olacaktım. Aldırmayı düşündüm. Ki para olsa o gün direkt aldırırdım. Allah işte. Erkek arkadaşım aldırmamak gerektiğini, bi halt yediysek arkasında durmamız gerektiğini söyledi. İkna oldum doğru dedi çünkü. Bebişin ne günahı var. Neyse ben aileme evlenmek istediğimi söyledim 2 kere kesinlikle istemediler evlenmemi çünkü devam eden bir eğitim hayatım var lisansüstü :') bunu bitirdikten sonra evlenirsin dediler.
Ben aileme hamile olduğumu söyleyemem. Şuan 4.5 aylık oldu bebeğimiz. Evlenmek için seçimleri bekliyorum seçmen kağıdımda soyisim değişik görmesinler diye. Olabildiği kadar gizlemekten başka çarem yok. Çünkü öğrenirlerse yıkılacaklar ve bende onlarla yıkılacağım. Çok şükür (artık eşim diyeceğim erkek arkadaşım yakışı kalmıyor çünkü) eşim arkamda duruyor. Destek oluyor. Çok heyecanlı baba olacağı için ve aile olduğumuz için. (eşimin ailesi yok)
Konuyu özet geçtiğime göre soruya geleyim. Ailem illa öğrenecek bunu biliyorum. Öğrendikleri zaman bana küsecekler. Ya bu durumu yaşayan insan sayısı ne kadardır bilmiyorum belki bir elin parmağını geçmez. Şimdi ben kaçmadan kaçmış ve üstüne çocuğum da olmuş oluyor. Ailem küstükten sonra nasıl barışırız geri? Beni nasıl affederler? Onları çok seviyorum yaptığım bireysel hata yüzünden çok üzmüş olacağım onları bu durum çok üzüyor beni. Hamilelikten gram isyan etmiyorum. Kaçıp evlenen vardır illa aranızda. Sizce barışırlar mı? Affederler mi? Empati kurun lütfen kendi çocuğunuz yerine koyun yada kardeşiniz bilmiyorum. Affeder miydiniz veya ne kadar süre sonra affederdiniz?
Adet düzensizliği ve kistleri olduğu için belki buna istinaden demişlerdir. 7 cm büyüklüğünde çikolata kistim vardı, bana da doktor normal yolla çocuğun olmaz, cocuk düşünürseniz tüp bebeğe yönlendirebilirim demişti. Ben ilk korunmasız ilişkide hamile kaldım orası ayrıBurda 20lik çocuklar da milleti aptal yerine koyup yazıyor ya 4 doktor çocuğun olmaz dedi diye. Bi kendileri akıllı bizler hep salak.
Arkadaş yüreklice diyeceksin ki ben biyedim
Arkadaşlar görür müsünüz bilmiyorum ama ben doğurdum bebem oldu 7.5 aylık ve ailem hala bilmiyor. Çağan Irmak senaryosu yaşıyor gibiyim. Ramazan bitsin söyleyeceğim dedim ramazan bitti nasıl söyleyecem şimdi diyorum. Aklıma bi fikir geldi düşünürken. Benim yaşadığım bütün süreci ailemi kaybetmekten korkumdan tutun, doğum da yaşadığım ölüm riskine kadar herşeyi detaylı ama çok de detaylı olmadan bi arkadaşım yaşamış gibi anlatmak. Sonra o kız ben olsaydım siz ne yapardınız diye soracağım. Cevap kötü/iyi olsun fark etmez o kız benim diyeceğim. Ön hazırlık ve itiraf. Bebem büyüyüp evlenecek benim torunum olacak neredeyse bu gidişle. Eşim de iyi valla hamdolsun kötü birisi de olabilirdi. Baktım küstüler benim bebeklik videom var o videoyu alıp şuan ki halimi ve bebeğimin videoları ile güzel editli bir video yaparım atarım barışırlar herhalde. Sırtımda öyle yük oldu ki anlatamam size. Neyse itiraf ettikten sonra yaşananları gelip yine anlatacağım. Güncelleme yapacağım. İnşallah kırılmadan, kırmadan, beddua edilmeden, kötü söz söylenmeden, dargınlık,kırgınlık,küskünlük olmadan Allah'ın yardımı ve izniyle bu iş hallolur da rahatlarım. Çok özledim annemi, babamı, kardeşlerimi. Bebişimle eşimle tanışıp iyi bir şekilde kaynaşsınlar anlaşsınlar isterim.
şaka gibisiniz ya gercekten. veya fake siniz bilemedim.Arkadaşlar görür müsünüz bilmiyorum ama ben doğurdum bebem oldu 7.5 aylık ve ailem hala bilmiyor. Çağan Irmak senaryosu yaşıyor gibiyim. Ramazan bitsin söyleyeceğim dedim ramazan bitti nasıl söyleyecem şimdi diyorum. Aklıma bi fikir geldi düşünürken. Benim yaşadığım bütün süreci ailemi kaybetmekten korkumdan tutun, doğum da yaşadığım ölüm riskine kadar herşeyi detaylı ama çok de detaylı olmadan bi arkadaşım yaşamış gibi anlatmak. Sonra o kız ben olsaydım siz ne yapardınız diye soracağım. Cevap kötü/iyi olsun fark etmez o kız benim diyeceğim. Ön hazırlık ve itiraf. Bebem büyüyüp evlenecek benim torunum olacak neredeyse bu gidişle. Eşim de iyi valla hamdolsun kötü birisi de olabilirdi. Baktım küstüler benim bebeklik videom var o videoyu alıp şuan ki halimi ve bebeğimin videoları ile güzel editli bir video yaparım atarım barışırlar herhalde. Sırtımda öyle yük oldu ki anlatamam size. Neyse itiraf ettikten sonra yaşananları gelip yine anlatacağım. Güncelleme yapacağım. İnşallah kırılmadan, kırmadan, beddua edilmeden, kötü söz söylenmeden, dargınlık,kırgınlık,küskünlük olmadan Allah'ın yardımı ve izniyle bu iş hallolur da rahatlarım. Çok özledim annemi, babamı, kardeşlerimi. Bebişimle eşimle tanışıp iyi bir şekilde kaynaşsınlar anlaşsınlar isterim.
Hamileyim büyük konuşmak istemiyorum sizde hamilesiniz tek duam inşallah evladınız ailenize yaşattığını size yaşatmaz çünkü genelde insan yaşattığını yaşamadan ölmüyorEvet arkadaşlar. Bismillah ile başlayın okumaya ki yanlışlıkla kınamayın beni.
22 yaşındayım. Kendi ailemi çok seviyorum fakat ben çok başına buyruk, asi birisiydim. Bu durum sonucu ailem başka şehirde yaşamama ses edemiyordu. Çünkü kafama koyduğumu inatla yapıyordum. Onların suçu yok burada benim başıma buyrukluk tamamen. Neyse asıl konuya gelelim. (Bu arada hepten başı boş da bırakmadılar annemle günde 3 kez konuşuruz en az ilişkimiz iyidir yani beni çok seviyorlar ve büyük umutları var benden)
Neyse ailem böyle minnoş böyle tatlıyken ben bir halt yedim. Erkek arkadaşımla birliktelik yaşıyordum zaten ama korunmuyorduk çünkü 4 ayrı doktor bana tüp bebek tedavisi dışında hamile kalmamın mümkün olmadığını söylediben tak hamile kaldım tabii. Neyse ilk öğrendiğim zaman büyük bir şok yaşadım çünkü ailemi hayal kırıklığına uğratacak zaten asi evlatken bir de üstüne yüz karası olacaktım. Bir de bana karşı olan umutlarını ayaklarımla ezmiş olacaktım. Aldırmayı düşündüm. Ki para olsa o gün direkt aldırırdım. Allah işte. Erkek arkadaşım aldırmamak gerektiğini, bi halt yediysek arkasında durmamız gerektiğini söyledi. İkna oldum doğru dedi çünkü. Bebişin ne günahı var. Neyse ben aileme evlenmek istediğimi söyledim 2 kere kesinlikle istemediler evlenmemi çünkü devam eden bir eğitim hayatım var lisansüstü :') bunu bitirdikten sonra evlenirsin dediler.
Ben aileme hamile olduğumu söyleyemem. Şuan 4.5 aylık oldu bebeğimiz. Evlenmek için seçimleri bekliyorum seçmen kağıdımda soyisim değişik görmesinler diye. Olabildiği kadar gizlemekten başka çarem yok. Çünkü öğrenirlerse yıkılacaklar ve bende onlarla yıkılacağım. Çok şükür (artık eşim diyeceğim erkek arkadaşım yakışı kalmıyor çünkü) eşim arkamda duruyor. Destek oluyor. Çok heyecanlı baba olacağı için ve aile olduğumuz için. (eşimin ailesi yok)
Konuyu özet geçtiğime göre soruya geleyim. Ailem illa öğrenecek bunu biliyorum. Öğrendikleri zaman bana küsecekler. Ya bu durumu yaşayan insan sayısı ne kadardır bilmiyorum belki bir elin parmağını geçmez. Şimdi ben kaçmadan kaçmış ve üstüne çocuğum da olmuş oluyor. Ailem küstükten sonra nasıl barışırız geri? Beni nasıl affederler? Onları çok seviyorum yaptığım bireysel hata yüzünden çok üzmüş olacağım onları bu durum çok üzüyor beni. Hamilelikten gram isyan etmiyorum. Kaçıp evlenen vardır illa aranızda. Sizce barışırlar mı? Affederler mi? Empati kurun lütfen kendi çocuğunuz yerine koyun yada kardeşiniz bilmiyorum. Affeder miydiniz veya ne kadar süre sonra affederdiniz?
Evlendin mi?Arkadaşlar görür müsünüz bilmiyorum ama ben doğurdum bebem oldu 7.5 aylık ve ailem hala bilmiyor. Çağan Irmak senaryosu yaşıyor gibiyim. Ramazan bitsin söyleyeceğim dedim ramazan bitti nasıl söyleyecem şimdi diyorum. Aklıma bi fikir geldi düşünürken. Benim yaşadığım bütün süreci ailemi kaybetmekten korkumdan tutun, doğum da yaşadığım ölüm riskine kadar herşeyi detaylı ama çok de detaylı olmadan bi arkadaşım yaşamış gibi anlatmak. Sonra o kız ben olsaydım siz ne yapardınız diye soracağım. Cevap kötü/iyi olsun fark etmez o kız benim diyeceğim. Ön hazırlık ve itiraf. Bebem büyüyüp evlenecek benim torunum olacak neredeyse bu gidişle. Eşim de iyi valla hamdolsun kötü birisi de olabilirdi. Baktım küstüler benim bebeklik videom var o videoyu alıp şuan ki halimi ve bebeğimin videoları ile güzel editli bir video yaparım atarım barışırlar herhalde. Sırtımda öyle yük oldu ki anlatamam size. Neyse itiraf ettikten sonra yaşananları gelip yine anlatacağım. Güncelleme yapacağım. İnşallah kırılmadan, kırmadan, beddua edilmeden, kötü söz söylenmeden, dargınlık,kırgınlık,küskünlük olmadan Allah'ın yardımı ve izniyle bu iş hallolur da rahatlarım. Çok özledim annemi, babamı, kardeşlerimi. Bebişimle eşimle tanışıp iyi bir şekilde kaynaşsınlar anlaşsınlar isterim.