Ailenize hamileyim evlenmek istiyorum deyin gitsin... neden saklıyorsunuz ki. asi kızlıktan anneliye geçiyorsunuz. o bebek asi tavrınızı törpüleyecek... geriye bişiy kalmayacak
"aldırıdım vs" geçmiş artık bebek 4,5 aylık....
20li yaşların bi daha gelmeyecek farkinda degilsin. Bu yüzden zaten 30lara geldiginde kafani duvardan duvara vuruyor olacaksin. Hayat zaten zor bi de üstüne ailesizlik ekleme. Kaçmana ne gerek var öldürmeyeceklerse? Karnın da çıkmış zaten dövecek halleri yok git düzgünce anlat biran önce desteklerini al. Ailen bilmiyor mu 4 ayri doktorun çocuğun olamaz dedigini sana bakıyım? Uyduruyor musun o kısmı? Ordan yürüyeceksin konusurken biliyolarsa?
İkisine birden yanıtım olsun bu. Aileme söylemeye korkuyorum çünkü çok üzeceğim. İleride öğrendikleri zamanda çok üzülmüş belki daha üzülmüş olacaklar evet haklısınız. Cesaret edemiyorum sanırım hamileliği söylemeye. Çünkü nasıl bir tepki verirler bilmiyorum. Aileme doktorların dediğini söyledim biliyorlar tabii ki. Buna nasıl cesaret ettin diyenler olur yine. Arkadaşlar tamamen gaflete düşmekten başka bir şey değil. İnsanım kusursuz değilim. Yaşım gereği belki de üzerimde şuursuzluk vardı. Şuan o şuursuzluk gitti daha açık görüyorum. Cesaret edemediğim için ne yapacağımı bilmeyen bir konumdayım. Erkek arkadaşım öyle beni ortada bırakacak gidecek bir insan değil. Tüm varlığıyla üstüme titreyen birisi çok şükür ki. Çok iyi bir baba olacağına şüphem dahi yok. Ben cesaretim olmadığı için geldim yazdım buraya ne yapacağını bilememek iki ucu pislik değnek durumunda hissettiğim için. Bebeğimle alakalı bakmak, parasızlık, kötü annelik gibi bir durum söz konusu bile değil. Sadece aileme yaptığım ilk ve en büyük hatam bu. Bu yüzden yazmak istedim ve kendimi tam açıklayamadım yazarken. Asiydim asabiydim derken ailemin bir suçunun olmadığını benim karakterimin böyle olmasından kaynaklı olarak bana karışamadıklarını söylemek istedim.