- 4 Şubat 2017
- 455
- 1.236
Hiçbirşekilde 15 gün boyunca ne aradı ne sordu. Mesaj attım evi sat anlaşmalı boşanalım dedim evi emlağa verdiğini söylüyor fakat hiçbi sitede yok inanmıyorum.
Hiçbirşekilde 15 gün boyunca ne aradı ne sordu. Mesaj attım evi sat anlaşmalı boşanalım dedim evi emlağa verdiğini söylüyor fakat hiçbi sitede yok inanmıyorum.Peki o telefondan sonra eşinizin tepkisi ne oldu
Eğer dediğiniz gibi olsaydı kesinlikle özeleştirimi yapar bu duygumu törpülerdim ve sırf bu duygum için bunca şeye hayır diyip kendime psikolojik şiddet uygulatıp ezdirmezdim keşke sadece benim kıskançlığım olacak kadar basit seviyede sorunlarım olsaydı.Zaten anneler nedense ogullarini gelinlerinden kiskanir. Bende bunu hoc anlamam valla
Sizde aynı şeyleri yaşadınız sanırım. Kaderimiz bu bizim.Yok cnm cocugu anneye verir mahkeme kayinvalide avcunu yalar gerci icime kurt dustu benim bislik kaynana cocugu almaya kalkisirmi diye dusundum kanser hastasi demem hic valla paralarim onu kizimi benden ayiramaz hickimse zaten sinirlerimizi bozdu evlilim boyunca hastalila duygu somurusu yapip lanet kari alsin oglunu tepe tepe kullansin
Boşan... kocan olacak adam anasıyla yaşasınÖyle zor bir dönemdeyim ki ; evliliğimi sorguluyorum ve bir karar almak istyorum fikirleriniz benim için çok ama çok önemli değerli fikirlerinizi nolur esirgemeyin.
Kızlar yaklaşık 1.5 sene önce 4 yıllık bir flört döneminden sonra evlendim. Eşimin babası annesini aldatmış ve boşanma mal paylaşım davaları yaklaşık 10 yıl kadar sürmüş; bu süreçte eşim liseden meslek hayatına atılana kadar her davada mahkemelerde ailesini savunmuş ama sonuçta evlerinden çıkarılmış biri. Yani yıllarca psikolojisi malesef yıpranmış ve yaşadıkları zorluklar nedeniyle annesi ve ablasına aşırı düşkün biri. Buna bende hak veriyor ve de hoşgörülü yaklaşıyordum bu konu bana hiçbir zaman zorluk çıkaracak gibi gelmemişti.
Evlendik annesi yeni evine yerleşecekti ev tamamlanmadığı için bir müddet annesiyle yaşamayı kabul etme gafletinde bulundum. Tamamen iyi niyetli yaklaştım ama ben dört yıl boyunca çıktığum adamı zerre tanımadığımı nişanlılık döneminde de annesini ablasını hiç tanımadığımı farkettim. Ablası evlendikten sonra 7 ay kocasının yanına sırf annesini yalnız bırakmamak için gitmemiş bir insan ben eşim öyle olmaz demiştim. Neyse..
Biz annesine yerleştik annesi sürekli ağlıyor yok yere.. eşim sürekli annesine anne bak yalnız değilsin vs telkinlerde bulunuyor eşim sürekli yanımda annesini öpüyor sürekli annesine kul köle oluyor sarılıyor sabah kalkıyor annesini benden önce öpüyor akşam yatmadan önce annesine gidip onu öpüp öyle uyuyor bana zerre bu yüzlerini nişanlıyken göstermediler.. annesi sürekli duygusal olarak bence şiddet uyguluyor sürekli yalnız kaldığını (aynı evde yaşıyorduk) ima ediyor ağlıyor sıkıldım diyor vs vs.. neyse biz ev aldık eve geçtik annesinin evi bitmediğinden bizimle geldi bir müddet yaşama sürem oldu 4 ay. Annesi eşim ve ben zerre cicim ayı yaşayamadan yeni evimde sıfır eşyalarımla birlikte yaşamaya başladık. Ben bu arada sürekli eşime artık yalnız kalmamız gerektiğini evliliğin böyle bişey olmadığını anlatmaya çalışıyorum ama sürekli ya sinir krizi geçiriyor yada çok şiddetli kavgalar ediyor bir sonuç alamıyordum. Eşim Kayınvalideme işten gelirken arar bişeye ihtiyaç var mı diye sorar sanki ben yanlarına taşınmışımda evlenmemiş gibi bir ruh halindelerdi. Annesi yeni evine taşınmadan önce kızını evime misaifr olarak yatılı çağırdı bana sorulmadı. İşten geliyorum kızı kapıyı bana açıyor bana biz geldik deme zahmetine katlanmadan gelmiş yerleşmişler. Bu arada eşim tarafından bunca değersizleştirilmeye duygusal nispetlere artık katlanamadığımdan ilk gün onları ağırladım ve baba evine döndüm onlar bende kalmaya devam ettiler sonra kayınvalide evine geçti evimi damımı ayırmam ancak bu şekilde gerçekleşti.
1 ay baba evinde kaldım eşim bu sürede benden habersiz meslek değiştirmek için ankaraya gitti bana zerre sormadan ve sırf annesi ve ablasıyla bu kadar haşır neşir olmak istemediğim için gitmeden önce allah kahretsin böyle evliliği dedi ve mülakatlara gitti ben baba evindeyken ankara dönüşü beni almaya geldi ve affedemediğimden dönmedim.1 ay sonra geldi özür diledi herşeyin farkındayım dedi ve döndüm..
Ama bu seferde başka sorunlar başladı. Annesi sürekli evinin soğuk olduğundan evinde korktuğundan evine kertenkele girdiğinden başka gelinleri övdüğünden biz biyere gezmeye gitsek sıkıldığından oğlunu yanımda sürekli öptüğünden misafirliğe çağırdığımda eşim zorla bizde yatırdığından arkamda sayısızca plan yapıp hep birlikte beni zorla istanbula götürmeye çalıştıklarından dolayı ben böyle bir hayat yaşamak istemediğime karar verdim ve kayınvalidemin çağırdığı düğüne gitmeme gafletinde bulundum eşim tarafından evden kovuldum gece üçe kadar dışarda kaldım. Görümcem kocasının yanında 20 gün anasının yanında 1 ay kalır zerre kendi kayınvalidesine ziyarete gitmez sürekli bu şehre gelir devamlı yemekli ağırlamak zorunda kalırım zerre kabul etmedim eşim sinir krizi geçirdi çantamı doğradı klozeti kırdı beni sindirmeye çalıştı vs.. yaşadığım tam bir rezalet tam bir psikolojik şiddet. Bu arada planı çocuk yapmak istemiyoruz bu arada ama hani yaptıkya adı zeynep olacakmış annesi bakacakmış benim annem bakmayacakmış ben anneme yakın tain isteyemezmişim onun annesine yakın isticekmişim (tek amacı annesi beni beraber yaşatmak sürekli bir arada durmak ayrılamadılar birbirlerinden sürekli görümcede gelecek ben sürekli hizmet peşinde olacam anca yaranırım) ben artık dayanamadım ve en son ki sinir krizinde babamı çağırdım evin tüm halini gördü ve ben boşanma davası açtım adam geldi ağladı ağladı ağladı özür diledi pişmanlıklar beni ikna etti ama ben hiçbirşekilde kayınvalideme gitmedim 4 ay boyunca görümcemlede görüşmedim o da benim ailemle görüşmedi. Kızlar ben yaşadıklarımı unutamadığımı farkettim. Ortada hiçbir sorun yokken kayınvalidemi aradım ve terbiyemi bozmadan açtım ağzımı yumdum gözümü hakkımı helal etmiyorum dedim ve baba evine döndüm.. şimdi boşanma davası açmasını bekliyorum ama açmıyor.. önümü göremiyorum sizce yaşadıklarım çok kötü değil mi neler söylersiniz bu evlilikle ilgili? Ben boşanmayı düşünüyorum ama nasıl olacak hayatım hiç ama hiç bilmiyorum.. desteğinize ihtiyacım var..
Ne istiyorlar bizden?Boşan... kocan olacak adam anasıyla yaşasın
Kocanın annesine de allah akıl fikir versin
Yaptıkları yanlarına kalmasın
Bir benzeri de bende var bu kv denin 5 kişilik evde yaşadıkları halde tüm bu sömürüleri yapıyor .
Oğullarını paylasamıyorlarNe istiyorlar bizden?
Ben zaten eşimin evlatlık görevini yapmasına asla laf etmem etmeye hakkım yok istediği zaman gider ilgilenir götürür getirir hastanesiydi marketiydi ilgilenir.
Benden ne ister bu kadın kendi anamı bırakmışım evlenmişim ona köle mi olayım istiyor sürekli söyledikleri beynimde paşkolojimi bozdu mesleğimi yapamıyorum onu düşünmediğim tek bir an yok devamlı kafamda ya laf sokmaları ya imaları gülüp geçebilecek kişiliğim yok benim. Ben birine kölelik etmek için evlendiysem boşanır kendi anama ederim hayır duasını alırım en azından bunlara kendimi feda etsem de yaranamam.
Bu insanlar oğulları evlenince kendilerini terkedilmiş sanıyorlar. Psikolojilerini yeni yeni anlıyorum. Sürekli ilgi alaka bekliyolar hayatımızın merkezine onları koyalım istiyolar ki öyle bir dünya yok. Ben nasıl eşimden benim annemi babamı kardeşimi tam hayatının merkezine koyup onlara göre yaşamasını istemiyorsam o da benden böyle bir şey bekleyemez. Evlilik birine veya birinin ailesine göre yaşamak değil yeni bir hayat kurmaktır. Ama eşim böyle biri değildi nişanlıyken. Evlendik çok değişti. Ya da başka bir yüzü vardı ben yeni gördüm onu.Oğullarını paylasamıyorlar
Oğulları da biraz gerçekçi olmayınca böyle tablolar olusuyor
Benim kv pilates yapar
Bisiklete biner
Denize gider
60 yasında ama benden dinç
Günleri var arkadaş cevresi var bir gün evde durmaz
Tiyatro sinema ne dersen
Ama eşim bir arasın hep sömürü
Sennde beni biraktın gittin evlendin
Ben artık yaşlıyım heran herşey olanilir
Evde yanlız kalıcam biri ölümü bulacak korkusu geldi
Sen beni değil victory i Seçtin ya hayatta artık kimseye güvenim kalmadı falan der eşime
Eskiden parfümünü çantasını eşim alırmıs
Sen gittin çantasız kaldım sen girtin parfümsüz kaldım
Bazen sokakta senin gbi birini
Görüyorum uzun boylu sen sanıyırum gözlerim doluyor vs vs
Kocası kızı ve iki torunu ile yasıyor ama hep sömürü
Eşim bazen arar
Annesi Acar teli burnunu ceker
Eşim anne ne oldu de
Kayınvalide konuşamayacağım der ağlıyor gbi yapar teli kapatır
İster ki biz hep soralim anne neyin var annne üzülme anne anne anne
Manyagın teki
Yani
Biz ayrı sehirdeyiz eşim de annesne prim vermez o bakımdan az daha rahatım
Ama gecmısımde yine arızalı kv yüzünden 4 senelik evliliğimi bitirdim
Seninkiler de düzelmez bu anne ile hayat geçmez
Kendine yeni
Bir hayat kur kendine değer ver
Boşanırken de sana annenle mutluluklar de ki anlasın hatasını
Sen verip veriştirince ne yaptı hanım teyze? Sen ne dedin, o ne dedi? Ayrıntı istiyorumÇok haklısınız. Zaten annesini aradıktan sonra dönmedim eve.. dediğiniz gibi birşey olursa savcılığa ve karakola gidip suç duyurusunda bulunacağımı koca müsveddeside anneside çok iyi biliyor sicili bozulsun asla istemez o bildiğiniz bununla tehdit ettim onları.
Ben artık evliliğe ve insanlara dair tüm inancımı kaybettim..Anneci ya da aileci eş çok zor.Hele ki bağımlı bir kişilikse düzelmesi imkansız gibi.Zaten düzelecek olsa 1 buçuk sene iyi bi zaman dilimi.Elinde mesleğin var neden bu anne oğul kız kardeş bağımlılığı arasında ömrünü heba edesin ki.Çocugun yok bu en iyisi.Hep öyle olur ya zaten kadının ailesi doldurur erkek tarafı hep haklıdır.Allah yardımcın olsun.Bu süreci en hasarsız şekilde atlatıp sana gerçekten değer veren bi eş adayı ile aileyle karşılaşirsin inşallah.
Hiç cvp vermedi ama Arkadan yapmıştır yapacağını herzamanki gibi.alttan alttan yapmıştır ağlamıştır zannımca. İçerik sayfa arasında kalmış yazmıştımSen verip veriştirince ne yaptı hanım teyze? Sen ne dedin, o ne dedi? Ayrıntı istiyorum
Maalesef kangren haline gelmiş tuhaf bir ilişkileri oluşmuş. Damat uyarmaya çalışmış ama insan bi yaptığından bi yapmadığından pişman işte. Düzelmeyeceğine inanıyorsan önüne bakmalısın..
Ben artık evliliğe ve insanlara dair tüm inancımı kaybettim..
Şimdi okudum, içim biraz ferahladı. Sessiz kaldıysa her şeyin ince ince farkındadır zaten. Hastalıklı bir kadın, çocuklarına da çok büyük kötülük yapmış. İnşallah bundan sonra hayatta aradığınızı bulur, mutlu olursunuz.Hiç cvp vermedi ama Arkadan yapmıştır yapacağını herzamanki gibi.alttan alttan yapmıştır ağlamıştır zannımca. İçerik sayfa arasında kalmış yazmıştım
Sizi çok iyi anlıyorum aynı şeyleri bende yaşıyorum insan bunları unutamıyor bende evi terkettim şuan annemlere döndüm eşim ne arıyor ne soruyor olaylar geçtikten sonra telefon edip saydırmanızı herşeyi o kadar iyi anlıyorum ki bende onları arayıp saydırmamak için kendimi zor tutuyorum böyle leş kargalarıyla uğraşmak çok zor hakkımızda hayırlısı olsun arkadaşımÖyle zor bir dönemdeyim ki ; evliliğimi sorguluyorum ve bir karar almak istyorum fikirleriniz benim için çok ama çok önemli değerli fikirlerinizi nolur esirgemeyin.
Kızlar yaklaşık 1.5 sene önce 4 yıllık bir flört döneminden sonra evlendim. Eşimin babası annesini aldatmış ve boşanma mal paylaşım davaları yaklaşık 10 yıl kadar sürmüş; bu süreçte eşim liseden meslek hayatına atılana kadar her davada mahkemelerde ailesini savunmuş ama sonuçta evlerinden çıkarılmış biri. Yani yıllarca psikolojisi malesef yıpranmış ve yaşadıkları zorluklar nedeniyle annesi ve ablasına aşırı düşkün biri. Buna bende hak veriyor ve de hoşgörülü yaklaşıyordum bu konu bana hiçbir zaman zorluk çıkaracak gibi gelmemişti.
Evlendik annesi yeni evine yerleşecekti ev tamamlanmadığı için bir müddet annesiyle yaşamayı kabul etme gafletinde bulundum. Tamamen iyi niyetli yaklaştım ama ben dört yıl boyunca çıktığum adamı zerre tanımadığımı nişanlılık döneminde de annesini ablasını hiç tanımadığımı farkettim. Ablası evlendikten sonra 7 ay kocasının yanına sırf annesini yalnız bırakmamak için gitmemiş bir insan ben eşim öyle olmaz demiştim. Neyse..
Biz annesine yerleştik annesi sürekli ağlıyor yok yere.. eşim sürekli annesine anne bak yalnız değilsin vs telkinlerde bulunuyor eşim sürekli yanımda annesini öpüyor sürekli annesine kul köle oluyor sarılıyor sabah kalkıyor annesini benden önce öpüyor akşam yatmadan önce annesine gidip onu öpüp öyle uyuyor bana zerre bu yüzlerini nişanlıyken göstermediler.. annesi sürekli duygusal olarak bence şiddet uyguluyor sürekli yalnız kaldığını (aynı evde yaşıyorduk) ima ediyor ağlıyor sıkıldım diyor vs vs.. neyse biz ev aldık eve geçtik annesinin evi bitmediğinden bizimle geldi bir müddet yaşama sürem oldu 4 ay. Annesi eşim ve ben zerre cicim ayı yaşayamadan yeni evimde sıfır eşyalarımla birlikte yaşamaya başladık. Ben bu arada sürekli eşime artık yalnız kalmamız gerektiğini evliliğin böyle bişey olmadığını anlatmaya çalışıyorum ama sürekli ya sinir krizi geçiriyor yada çok şiddetli kavgalar ediyor bir sonuç alamıyordum. Eşim Kayınvalideme işten gelirken arar bişeye ihtiyaç var mı diye sorar sanki ben yanlarına taşınmışımda evlenmemiş gibi bir ruh halindelerdi. Annesi yeni evine taşınmadan önce kızını evime misaifr olarak yatılı çağırdı bana sorulmadı. İşten geliyorum kızı kapıyı bana açıyor bana biz geldik deme zahmetine katlanmadan gelmiş yerleşmişler. Bu arada eşim tarafından bunca değersizleştirilmeye duygusal nispetlere artık katlanamadığımdan ilk gün onları ağırladım ve baba evine döndüm onlar bende kalmaya devam ettiler sonra kayınvalide evine geçti evimi damımı ayırmam ancak bu şekilde gerçekleşti.
1 ay baba evinde kaldım eşim bu sürede benden habersiz meslek değiştirmek için ankaraya gitti bana zerre sormadan ve sırf annesi ve ablasıyla bu kadar haşır neşir olmak istemediğim için gitmeden önce allah kahretsin böyle evliliği dedi ve mülakatlara gitti ben baba evindeyken ankara dönüşü beni almaya geldi ve affedemediğimden dönmedim.1 ay sonra geldi özür diledi herşeyin farkındayım dedi ve döndüm..
Ama bu seferde başka sorunlar başladı. Annesi sürekli evinin soğuk olduğundan evinde korktuğundan evine kertenkele girdiğinden başka gelinleri övdüğünden biz biyere gezmeye gitsek sıkıldığından oğlunu yanımda sürekli öptüğünden misafirliğe çağırdığımda eşim zorla bizde yatırdığından arkamda sayısızca plan yapıp hep birlikte beni zorla istanbula götürmeye çalıştıklarından dolayı ben böyle bir hayat yaşamak istemediğime karar verdim ve kayınvalidemin çağırdığı düğüne gitmeme gafletinde bulundum eşim tarafından evden kovuldum gece üçe kadar dışarda kaldım. Görümcem kocasının yanında 20 gün anasının yanında 1 ay kalır zerre kendi kayınvalidesine ziyarete gitmez sürekli bu şehre gelir devamlı yemekli ağırlamak zorunda kalırım zerre kabul etmedim eşim sinir krizi geçirdi çantamı doğradı klozeti kırdı beni sindirmeye çalıştı vs.. yaşadığım tam bir rezalet tam bir psikolojik şiddet. Bu arada planı çocuk yapmak istemiyoruz bu arada ama hani yaptıkya adı zeynep olacakmış annesi bakacakmış benim annem bakmayacakmış ben anneme yakın tain isteyemezmişim onun annesine yakın isticekmişim (tek amacı annesi beni beraber yaşatmak sürekli bir arada durmak ayrılamadılar birbirlerinden sürekli görümcede gelecek ben sürekli hizmet peşinde olacam anca yaranırım) ben artık dayanamadım ve en son ki sinir krizinde babamı çağırdım evin tüm halini gördü ve ben boşanma davası açtım adam geldi ağladı ağladı ağladı özür diledi pişmanlıklar beni ikna etti ama ben hiçbirşekilde kayınvalideme gitmedim 4 ay boyunca görümcemlede görüşmedim o da benim ailemle görüşmedi. Kızlar ben yaşadıklarımı unutamadığımı farkettim. Ortada hiçbir sorun yokken kayınvalidemi aradım ve terbiyemi bozmadan açtım ağzımı yumdum gözümü hakkımı helal etmiyorum dedim ve baba evine döndüm.. şimdi boşanma davası açmasını bekliyorum ama açmıyor.. önümü göremiyorum sizce yaşadıklarım çok kötü değil mi neler söylersiniz bu evlilikle ilgili? Ben boşanmayı düşünüyorum ama nasıl olacak hayatım hiç ama hiç bilmiyorum.. desteğinize ihtiyacım var..
Gerçekten çok şeyler olmuş. Ben de benzer şeyler yaşadım. İlk evlendiğinde kayınvalidem bizim de evimize çok hükmetmeye çalıştı, evimin içini yönetmek istedi evlerimiz ayrı olduğu halde ve sürekli onu öyle yapın şunu şöyle yapın diye komutlar verirdi. Benim eşim çok anneci bir insan değil, buna rağmen ilk iki yıl bizde çok büyük sorunlar yaşadık. Ben de anne vine döndüm ama hiç arayıp sormamıştı. Ama ben içindeki anında söylerim, o zaman da tartıştığımızda çok ağır konuşmuştum. Şuan 4 yıllık evliyim. Ve acayip mesafeliyiz ikimizde eşimin ailesine karşı. Çünkü yapılanların farkında. Selam sabah veririz ama gelip gitmeyiz işimiz düşmedikçe hiç aramayız. Yani demem o ki evliliğiniz daha oturmamış. Bence biraz düşün. Emin ol bende çok ağır şeyler yaşadım. Ama belli bir zaman snra, erkek ailesi seni gördüğğnde değişiyo.Öyle zor bir dönemdeyim ki ; evliliğimi sorguluyorum ve bir karar almak istyorum fikirleriniz benim için çok ama çok önemli değerli fikirlerinizi nolur esirgemeyin.
Kızlar yaklaşık 1.5 sene önce 4 yıllık bir flört döneminden sonra evlendim. Eşimin babası annesini aldatmış ve boşanma mal paylaşım davaları yaklaşık 10 yıl kadar sürmüş; bu süreçte eşim liseden meslek hayatına atılana kadar her davada mahkemelerde ailesini savunmuş ama sonuçta evlerinden çıkarılmış biri. Yani yıllarca psikolojisi malesef yıpranmış ve yaşadıkları zorluklar nedeniyle annesi ve ablasına aşırı düşkün biri. Buna bende hak veriyor ve de hoşgörülü yaklaşıyordum bu konu bana hiçbir zaman zorluk çıkaracak gibi gelmemişti.
Evlendik annesi yeni evine yerleşecekti ev tamamlanmadığı için bir müddet annesiyle yaşamayı kabul etme gafletinde bulundum. Tamamen iyi niyetli yaklaştım ama ben dört yıl boyunca çıktığum adamı zerre tanımadığımı nişanlılık döneminde de annesini ablasını hiç tanımadığımı farkettim. Ablası evlendikten sonra 7 ay kocasının yanına sırf annesini yalnız bırakmamak için gitmemiş bir insan ben eşim öyle olmaz demiştim. Neyse..
Biz annesine yerleştik annesi sürekli ağlıyor yok yere.. eşim sürekli annesine anne bak yalnız değilsin vs telkinlerde bulunuyor eşim sürekli yanımda annesini öpüyor sürekli annesine kul köle oluyor sarılıyor sabah kalkıyor annesini benden önce öpüyor akşam yatmadan önce annesine gidip onu öpüp öyle uyuyor bana zerre bu yüzlerini nişanlıyken göstermediler.. annesi sürekli duygusal olarak bence şiddet uyguluyor sürekli yalnız kaldığını (aynı evde yaşıyorduk) ima ediyor ağlıyor sıkıldım diyor vs vs.. neyse biz ev aldık eve geçtik annesinin evi bitmediğinden bizimle geldi bir müddet yaşama sürem oldu 4 ay. Annesi eşim ve ben zerre cicim ayı yaşayamadan yeni evimde sıfır eşyalarımla birlikte yaşamaya başladık. Ben bu arada sürekli eşime artık yalnız kalmamız gerektiğini evliliğin böyle bişey olmadığını anlatmaya çalışıyorum ama sürekli ya sinir krizi geçiriyor yada çok şiddetli kavgalar ediyor bir sonuç alamıyordum. Eşim Kayınvalideme işten gelirken arar bişeye ihtiyaç var mı diye sorar sanki ben yanlarına taşınmışımda evlenmemiş gibi bir ruh halindelerdi. Annesi yeni evine taşınmadan önce kızını evime misaifr olarak yatılı çağırdı bana sorulmadı. İşten geliyorum kızı kapıyı bana açıyor bana biz geldik deme zahmetine katlanmadan gelmiş yerleşmişler. Bu arada eşim tarafından bunca değersizleştirilmeye duygusal nispetlere artık katlanamadığımdan ilk gün onları ağırladım ve baba evine döndüm onlar bende kalmaya devam ettiler sonra kayınvalide evine geçti evimi damımı ayırmam ancak bu şekilde gerçekleşti.
1 ay baba evinde kaldım eşim bu sürede benden habersiz meslek değiştirmek için ankaraya gitti bana zerre sormadan ve sırf annesi ve ablasıyla bu kadar haşır neşir olmak istemediğim için gitmeden önce allah kahretsin böyle evliliği dedi ve mülakatlara gitti ben baba evindeyken ankara dönüşü beni almaya geldi ve affedemediğimden dönmedim.1 ay sonra geldi özür diledi herşeyin farkındayım dedi ve döndüm..
Ama bu seferde başka sorunlar başladı. Annesi sürekli evinin soğuk olduğundan evinde korktuğundan evine kertenkele girdiğinden başka gelinleri övdüğünden biz biyere gezmeye gitsek sıkıldığından oğlunu yanımda sürekli öptüğünden misafirliğe çağırdığımda eşim zorla bizde yatırdığından arkamda sayısızca plan yapıp hep birlikte beni zorla istanbula götürmeye çalıştıklarından dolayı ben böyle bir hayat yaşamak istemediğime karar verdim ve kayınvalidemin çağırdığı düğüne gitmeme gafletinde bulundum eşim tarafından evden kovuldum gece üçe kadar dışarda kaldım. Görümcem kocasının yanında 20 gün anasının yanında 1 ay kalır zerre kendi kayınvalidesine ziyarete gitmez sürekli bu şehre gelir devamlı yemekli ağırlamak zorunda kalırım zerre kabul etmedim eşim sinir krizi geçirdi çantamı doğradı klozeti kırdı beni sindirmeye çalıştı vs.. yaşadığım tam bir rezalet tam bir psikolojik şiddet. Bu arada planı çocuk yapmak istemiyoruz bu arada ama hani yaptıkya adı zeynep olacakmış annesi bakacakmış benim annem bakmayacakmış ben anneme yakın tain isteyemezmişim onun annesine yakın isticekmişim (tek amacı annesi beni beraber yaşatmak sürekli bir arada durmak ayrılamadılar birbirlerinden sürekli görümcede gelecek ben sürekli hizmet peşinde olacam anca yaranırım) ben artık dayanamadım ve en son ki sinir krizinde babamı çağırdım evin tüm halini gördü ve ben boşanma davası açtım adam geldi ağladı ağladı ağladı özür diledi pişmanlıklar beni ikna etti ama ben hiçbirşekilde kayınvalideme gitmedim 4 ay boyunca görümcemlede görüşmedim o da benim ailemle görüşmedi. Kızlar ben yaşadıklarımı unutamadığımı farkettim. Ortada hiçbir sorun yokken kayınvalidemi aradım ve terbiyemi bozmadan açtım ağzımı yumdum gözümü hakkımı helal etmiyorum dedim ve baba evine döndüm.. şimdi boşanma davası açmasını bekliyorum ama açmıyor.. önümü göremiyorum sizce yaşadıklarım çok kötü değil mi neler söylersiniz bu evlilikle ilgili? Ben boşanmayı düşünüyorum ama nasıl olacak hayatım hiç ama hiç bilmiyorum.. desteğinize ihtiyacım var..
Bosanmak icin dava acacaksiniz karsi tarafin acmasini bekleyerek bosanamazsiniz.Ayrica ailenize cok uzuldum git gel git gel kararinizda da hic tutarli olamamissiniz.Baba evine donmek siradanlasmis artik bence esinizde bekkiyordur 1 2 ay sonra doner nasil olsa diyeÖyle zor bir dönemdeyim ki ; evliliğimi sorguluyorum ve bir karar almak istyorum fikirleriniz benim için çok ama çok önemli değerli fikirlerinizi nolur esirgemeyin.
Kızlar yaklaşık 1.5 sene önce 4 yıllık bir flört döneminden sonra evlendim. Eşimin babası annesini aldatmış ve boşanma mal paylaşım davaları yaklaşık 10 yıl kadar sürmüş; bu süreçte eşim liseden meslek hayatına atılana kadar her davada mahkemelerde ailesini savunmuş ama sonuçta evlerinden çıkarılmış biri. Yani yıllarca psikolojisi malesef yıpranmış ve yaşadıkları zorluklar nedeniyle annesi ve ablasına aşırı düşkün biri. Buna bende hak veriyor ve de hoşgörülü yaklaşıyordum bu konu bana hiçbir zaman zorluk çıkaracak gibi gelmemişti.
Evlendik annesi yeni evine yerleşecekti ev tamamlanmadığı için bir müddet annesiyle yaşamayı kabul etme gafletinde bulundum. Tamamen iyi niyetli yaklaştım ama ben dört yıl boyunca çıktığum adamı zerre tanımadığımı nişanlılık döneminde de annesini ablasını hiç tanımadığımı farkettim. Ablası evlendikten sonra 7 ay kocasının yanına sırf annesini yalnız bırakmamak için gitmemiş bir insan ben eşim öyle olmaz demiştim. Neyse..
Biz annesine yerleştik annesi sürekli ağlıyor yok yere.. eşim sürekli annesine anne bak yalnız değilsin vs telkinlerde bulunuyor eşim sürekli yanımda annesini öpüyor sürekli annesine kul köle oluyor sarılıyor sabah kalkıyor annesini benden önce öpüyor akşam yatmadan önce annesine gidip onu öpüp öyle uyuyor bana zerre bu yüzlerini nişanlıyken göstermediler.. annesi sürekli duygusal olarak bence şiddet uyguluyor sürekli yalnız kaldığını (aynı evde yaşıyorduk) ima ediyor ağlıyor sıkıldım diyor vs vs.. neyse biz ev aldık eve geçtik annesinin evi bitmediğinden bizimle geldi bir müddet yaşama sürem oldu 4 ay. Annesi eşim ve ben zerre cicim ayı yaşayamadan yeni evimde sıfır eşyalarımla birlikte yaşamaya başladık. Ben bu arada sürekli eşime artık yalnız kalmamız gerektiğini evliliğin böyle bişey olmadığını anlatmaya çalışıyorum ama sürekli ya sinir krizi geçiriyor yada çok şiddetli kavgalar ediyor bir sonuç alamıyordum. Eşim Kayınvalideme işten gelirken arar bişeye ihtiyaç var mı diye sorar sanki ben yanlarına taşınmışımda evlenmemiş gibi bir ruh halindelerdi. Annesi yeni evine taşınmadan önce kızını evime misaifr olarak yatılı çağırdı bana sorulmadı. İşten geliyorum kızı kapıyı bana açıyor bana biz geldik deme zahmetine katlanmadan gelmiş yerleşmişler. Bu arada eşim tarafından bunca değersizleştirilmeye duygusal nispetlere artık katlanamadığımdan ilk gün onları ağırladım ve baba evine döndüm onlar bende kalmaya devam ettiler sonra kayınvalide evine geçti evimi damımı ayırmam ancak bu şekilde gerçekleşti.
1 ay baba evinde kaldım eşim bu sürede benden habersiz meslek değiştirmek için ankaraya gitti bana zerre sormadan ve sırf annesi ve ablasıyla bu kadar haşır neşir olmak istemediğim için gitmeden önce allah kahretsin böyle evliliği dedi ve mülakatlara gitti ben baba evindeyken ankara dönüşü beni almaya geldi ve affedemediğimden dönmedim.1 ay sonra geldi özür diledi herşeyin farkındayım dedi ve döndüm..
Ama bu seferde başka sorunlar başladı. Annesi sürekli evinin soğuk olduğundan evinde korktuğundan evine kertenkele girdiğinden başka gelinleri övdüğünden biz biyere gezmeye gitsek sıkıldığından oğlunu yanımda sürekli öptüğünden misafirliğe çağırdığımda eşim zorla bizde yatırdığından arkamda sayısızca plan yapıp hep birlikte beni zorla istanbula götürmeye çalıştıklarından dolayı ben böyle bir hayat yaşamak istemediğime karar verdim ve kayınvalidemin çağırdığı düğüne gitmeme gafletinde bulundum eşim tarafından evden kovuldum gece üçe kadar dışarda kaldım. Görümcem kocasının yanında 20 gün anasının yanında 1 ay kalır zerre kendi kayınvalidesine ziyarete gitmez sürekli bu şehre gelir devamlı yemekli ağırlamak zorunda kalırım zerre kabul etmedim eşim sinir krizi geçirdi çantamı doğradı klozeti kırdı beni sindirmeye çalıştı vs.. yaşadığım tam bir rezalet tam bir psikolojik şiddet. Bu arada planı çocuk yapmak istemiyoruz bu arada ama hani yaptıkya adı zeynep olacakmış annesi bakacakmış benim annem bakmayacakmış ben anneme yakın tain isteyemezmişim onun annesine yakın isticekmişim (tek amacı annesi beni beraber yaşatmak sürekli bir arada durmak ayrılamadılar birbirlerinden sürekli görümcede gelecek ben sürekli hizmet peşinde olacam anca yaranırım) ben artık dayanamadım ve en son ki sinir krizinde babamı çağırdım evin tüm halini gördü ve ben boşanma davası açtım adam geldi ağladı ağladı ağladı özür diledi pişmanlıklar beni ikna etti ama ben hiçbirşekilde kayınvalideme gitmedim 4 ay boyunca görümcemlede görüşmedim o da benim ailemle görüşmedi. Kızlar ben yaşadıklarımı unutamadığımı farkettim. Ortada hiçbir sorun yokken kayınvalidemi aradım ve terbiyemi bozmadan açtım ağzımı yumdum gözümü hakkımı helal etmiyorum dedim ve baba evine döndüm.. şimdi boşanma davası açmasını bekliyorum ama açmıyor.. önümü göremiyorum sizce yaşadıklarım çok kötü değil mi neler söylersiniz bu evlilikle ilgili? Ben boşanmayı düşünüyorum ama nasıl olacak hayatım hiç ama hiç bilmiyorum.. desteğinize ihtiyacım var..
Yorumunuz için çok teşekkür ediyorum. Sizin adınıza çok sevindim evliliğinizde mutluluğu yakalamışsınız. Benim evliliğimden biraz farklı sorunlarınız varmış geçmişte şöyleki; benim eşimin annesi bana sadece ama sadece duygusal sömürü ve başka gelinleri överek laf sokuyor. Ve eşim o duugusal sömürdükçe eriyip bitiyor daha çok annesine düşüyor. Yani hiçbişeyin farkında değil laf soktuğununda. Ayrıca annesi bana direk söyleyerek asla beni yönetemez kadının bana bişey yaptırmaya cesareti yok anında hayır cevabını benden aldığı için, eşime yaptırtıyor. Eşim üzerimde hakimiyet kurmak istiyor. Yapmadığımda sinir krizi geçiriyo evden kovuyo eşyaları bıçaklıyo tuvalet kırıyo. Yani ben düzeleceğine zerre inanmıyorum bu karakterin. Çünkü verdiği büyük tepkiler : düğüne gitmediğim, sürekli misafir ağırlamak istemediğim, gündüz çarşıya çıkmadığımız vb gibi basit sebeplerden dolayı. Hem ben bunları yaşayıp bu adam müsveddesini hala sevmek zorunda değilim sevgim bitti içimde çok büyük bi öfke var sadece boşanmak istiyorum.Gerçekten çok şeyler olmuş. Ben de benzer şeyler yaşadım. İlk evlendiğinde kayınvalidem bizim de evimize çok hükmetmeye çalıştı, evimin içini yönetmek istedi evlerimiz ayrı olduğu halde ve sürekli onu öyle yapın şunu şöyle yapın diye komutlar verirdi. Benim eşim çok anneci bir insan değil, buna rağmen ilk iki yıl bizde çok büyük sorunlar yaşadık. Ben de anne vine döndüm ama hiç arayıp sormamıştı. Ama ben içindeki anında söylerim, o zaman da tartıştığımızda çok ağır konuşmuştum. Şuan 4 yıllık evliyim. Ve acayip mesafeliyiz ikimizde eşimin ailesine karşı. Çünkü yapılanların farkında. Selam sabah veririz ama gelip gitmeyiz işimiz düşmedikçe hiç aramayız. Yani demem o ki evliliğiniz daha oturmamış. Bence biraz düşün. Emin ol bende çok ağır şeyler yaşadım. Ama belli bir zaman snra, erkek ailesi seni gördüğğnde değişiyo.
Şuan hazırda bir ev var satılması lazım ben onu beklediğini düşünüyorum. Anlaşmalı boşanmak istiyorum tüm mal paylaşımı yapıldıktan sonra avukat tutmadan mahkemeye başvurucaz fikriyatım bu yönde. Ben dava açarsam avukat tutmam gerekir maddi açıdan hazır değilim ki ayrıca çekişmeli açıp iki yılda boşanmaktansa(böyle bir durumda mahkemeyi uzatmak için elinden geleni yapar anne babasından deneyimli 10 yıl sürmüş) anlaşmalı tek celsede hayatımdan defolup gitmelerini istiyorum.Bosanmak icin dava acacaksiniz karsi tarafin acmasini bekleyerek bosanamazsiniz.Ayrica ailenize cok uzuldum git gel git gel kararinizda da hic tutarli olamamissiniz.Baba evine donmek siradanlasmis artik bence esinizde bekkiyordur 1 2 ay sonra doner nasil olsa diye