- 4 Şubat 2017
- 455
- 1.236
Çocuk olunca daha mı beter oluyor gerçekten daha kötüsünü düşünemiyorum çünkü
Çocuk olunca daha mı beter oluyor gerçekten daha kötüsünü düşünemiyorum çünküBir ana senin kocanda var , hepimiz ağaç kovuğundan çıkmışız sen de dahil. Umarım tekrar gözyaşlarına aldanıp barışmazsınız. 1 de çocuk yaptın mı seyret sen emrivakileri. Kaç kurtul...
Evet içimde büyük bi öfke vardı sorun yok gibi görünsede içten içe kendimi ok dolduruyodum en önemlisi esas problem oyken sürekli başkasıyla muhatap olmaktan yoruldum ve aradım ortada bişey yok gibi görünmesi aslında olmayacağının da işareti değildi bana göre kimse değişmedi yaşadığım sorunsuz 4 aya zerre güvenemiyorum içten içe inancımı yitirdimYani hiç bir olay yokken mi bir anda arayıp baba evine döndünüz
O herzaman kazanacak ama kaybeden kendi çocukları farkında değil bununErkek için bir laf var eşi ile annesi arasında bırakmasın diye.. Ben suçu eşinden çok kv de buluyorum. Ağlayarak yanına çağırdı mı yok diyecek erkek az. Son 4 ay istediğin gibi mesafe girmişken kv yi arayıpta yaptıklarını hata olarak görüyorum. Zira sizin ilişkide kazanan oğlunu tekrar alan kv oldu.
Ben de seninle tamamen aynı şeyleri yaşadim boşanma davam devam ediyor.Tek farkim bebeğimle bi başıma kalmam.Yeni evlenecek kişiler dediğin gibi kesinlikle eş adaylarının annesi ile ilişkişini çok iyi sorgulasınlar.ben eşimle değil kayınvalide ile evlenmişim onu anladımBenim de bir annem var Ben de annemi seviyorum dediğiniz gibi sevginin böyle bir çeşidini zerre görmemiştim o yüzden nişanlı kızlara sesleniyorum eş adayının annesiyle olan ilişkisine ve annesine sanki onunlada evlenecekmiş gibi ciddi baksınlar her davranışlarını irdelesinler içlerine sinmedikleri bir evlilik kesinlikle yapmasınlar. Bu arada nişanlıyken hiçbirşeyime karışılmadı herşeyim dörtdörtlük güle oynaya çıktığım baba evine ağlayarak döndüm kendimi dolandırılmış hissediyorum hatta artık öylede hissetmiyorum hissizleştim sanki başka birinin hayatını sizlere anlatıyorum.
İstediğin kadar dikkat etBen de seninle tamamen aynı şeyleri yaşadim boşanma davam devam ediyor.Tek farkim bebeğimle bi başıma kalmam.Yeni evlenecek kişiler dediğin gibi kesinlikle eş adaylarının annesi ile ilişkişini çok iyi sorgulasınlar.ben eşimle değil kayınvalide ile evlenmişim onu anladım
Anlaşılmıyor malesef.Keşke alınlarında kamera olsada ne yaşayacağımızı görsek.Düzenbaz şeref yoksunları.Ayrı ev olamıcan ne diye evlendin.Şerefsizler.Öyle zor bir dönemdeyim ki ; evliliğimi sorguluyorum ve bir karar almak istyorum fikirleriniz benim için çok ama çok önemli değerli fikirlerinizi nolur esirgemeyin.
Kızlar yaklaşık 1.5 sene önce 4 yıllık bir flört döneminden sonra evlendim. Eşimin babası annesini aldatmış ve boşanma mal paylaşım davaları yaklaşık 10 yıl kadar sürmüş; bu süreçte eşim liseden meslek hayatına atılana kadar her davada mahkemelerde ailesini savunmuş ama sonuçta evlerinden çıkarılmış biri. Yani yıllarca psikolojisi malesef yıpranmış ve yaşadıkları zorluklar nedeniyle annesi ve ablasına aşırı düşkün biri. Buna bende hak veriyor ve de hoşgörülü yaklaşıyordum bu konu bana hiçbir zaman zorluk çıkaracak gibi gelmemişti.
Evlendik annesi yeni evine yerleşecekti ev tamamlanmadığı için bir müddet annesiyle yaşamayı kabul etme gafletinde bulundum. Tamamen iyi niyetli yaklaştım ama ben dört yıl boyunca çıktığum adamı zerre tanımadığımı nişanlılık döneminde de annesini ablasını hiç tanımadığımı farkettim. Ablası evlendikten sonra 7 ay kocasının yanına sırf annesini yalnız bırakmamak için gitmemiş bir insan ben eşim öyle olmaz demiştim. Neyse..
Biz annesine yerleştik annesi sürekli ağlıyor yok yere.. eşim sürekli annesine anne bak yalnız değilsin vs telkinlerde bulunuyor eşim sürekli yanımda annesini öpüyor sürekli annesine kul köle oluyor sarılıyor sabah kalkıyor annesini benden önce öpüyor akşam yatmadan önce annesine gidip onu öpüp öyle uyuyor bana zerre bu yüzlerini nişanlıyken göstermediler.. annesi sürekli duygusal olarak bence şiddet uyguluyor sürekli yalnız kaldığını (aynı evde yaşıyorduk) ima ediyor ağlıyor sıkıldım diyor vs vs.. neyse biz ev aldık eve geçtik annesinin evi bitmediğinden bizimle geldi bir müddet yaşama sürem oldu 4 ay. Annesi eşim ve ben zerre cicim ayı yaşayamadan yeni evimde sıfır eşyalarımla birlikte yaşamaya başladık. Ben bu arada sürekli eşime artık yalnız kalmamız gerektiğini evliliğin böyle bişey olmadığını anlatmaya çalışıyorum ama sürekli ya sinir krizi geçiriyor yada çok şiddetli kavgalar ediyor bir sonuç alamıyordum. Eşim Kayınvalideme işten gelirken arar bişeye ihtiyaç var mı diye sorar sanki ben yanlarına taşınmışımda evlenmemiş gibi bir ruh halindelerdi. Annesi yeni evine taşınmadan önce kızını evime misaifr olarak yatılı çağırdı bana sorulmadı. İşten geliyorum kızı kapıyı bana açıyor bana biz geldik deme zahmetine katlanmadan gelmiş yerleşmişler. Bu arada eşim tarafından bunca değersizleştirilmeye duygusal nispetlere artık katlanamadığımdan ilk gün onları ağırladım ve baba evine döndüm onlar bende kalmaya devam ettiler sonra kayınvalide evine geçti evimi damımı ayırmam ancak bu şekilde gerçekleşti.
1 ay baba evinde kaldım eşim bu sürede benden habersiz meslek değiştirmek için ankaraya gitti bana zerre sormadan ve sırf annesi ve ablasıyla bu kadar haşır neşir olmak istemediğim için gitmeden önce allah kahretsin böyle evliliği dedi ve mülakatlara gitti ben baba evindeyken ankara dönüşü beni almaya geldi ve affedemediğimden dönmedim.1 ay sonra geldi özür diledi herşeyin farkındayım dedi ve döndüm..
Ama bu seferde başka sorunlar başladı. Annesi sürekli evinin soğuk olduğundan evinde korktuğundan evine kertenkele girdiğinden başka gelinleri övdüğünden biz biyere gezmeye gitsek sıkıldığından oğlunu yanımda sürekli öptüğünden misafirliğe çağırdığımda eşim zorla bizde yatırdığından arkamda sayısızca plan yapıp hep birlikte beni zorla istanbula götürmeye çalıştıklarından dolayı ben böyle bir hayat yaşamak istemediğime karar verdim ve kayınvalidemin çağırdığı düğüne gitmeme gafletinde bulundum eşim tarafından evden kovuldum gece üçe kadar dışarda kaldım. Görümcem kocasının yanında 20 gün anasının yanında 1 ay kalır zerre kendi kayınvalidesine ziyarete gitmez sürekli bu şehre gelir devamlı yemekli ağırlamak zorunda kalırım zerre kabul etmedim eşim sinir krizi geçirdi çantamı doğradı klozeti kırdı beni sindirmeye çalıştı vs.. yaşadığım tam bir rezalet tam bir psikolojik şiddet. Bu arada planı çocuk yapmak istemiyoruz bu arada ama hani yaptıkya adı zeynep olacakmış annesi bakacakmış benim annem bakmayacakmış ben anneme yakın tain isteyemezmişim onun annesine yakın isticekmişim (tek amacı annesi beni beraber yaşatmak sürekli bir arada durmak ayrılamadılar birbirlerinden sürekli görümcede gelecek ben sürekli hizmet peşinde olacam anca yaranırım) ben artık dayanamadım ve en son ki sinir krizinde babamı çağırdım evin tüm halini gördü ve ben boşanma davası açtım adam geldi ağladı ağladı ağladı özür diledi pişmanlıklar beni ikna etti ama ben hiçbirşekilde kayınvalideme gitmedim 4 ay boyunca görümcemlede görüşmedim o da benim ailemle görüşmedi. Kızlar ben yaşadıklarımı unutamadığımı farkettim. Ortada hiçbir sorun yokken kayınvalidemi aradım ve terbiyemi bozmadan açtım ağzımı yumdum gözümü hakkımı helal etmiyorum dedim ve baba evine döndüm.. şimdi boşanma davası açmasını bekliyorum ama açmıyor.. önümü göremiyorum sizce yaşadıklarım çok kötü değil mi neler söylersiniz bu evlilikle ilgili? Ben boşanmayı düşünüyorum ama nasıl olacak hayatım hiç ama hiç bilmiyorum.. desteğinize ihtiyacım var..
Sence anlasa oğlunun yuvasını yıkar mıydı?İlk anlattığım baba evine dönme olayından sonra biz evleri ayırdık tabi kayınvalidem duygusal sömürülerine her gittiğimizde birer ikişer devam etti eşime göre ortada hiçbirley yok bana göreyse çok ağır bunlar ben kaldıramadım artık. Kayınvalidem asla istediklerini bana söylemez kızına veya oğluna söylüyor onlarda bizlere yaptırmaya kalkıyor yapmayınca da eşim beni sindirmeye kalkıyor böylece benle kayınvalidem yüzgöz olmadan herdediğini yaptırmış oluyor. Ne güzel yöntem değil mi? Ama döktüm içimi öyle güzel bi konuşma yaptım ki ona saygı çerçevesinde bir ömür unutacağını sanmıyorum.
Öyle zor bir dönemdeyim ki ; evliliğimi sorguluyorum ve bir karar almak istyorum fikirleriniz benim için çok ama çok önemli değerli fikirlerinizi nolur esirgemeyin.
Kızlar yaklaşık 1.5 sene önce 4 yıllık bir flört döneminden sonra evlendim. Eşimin babası annesini aldatmış ve boşanma mal paylaşım davaları yaklaşık 10 yıl kadar sürmüş; bu süreçte eşim liseden meslek hayatına atılana kadar her davada mahkemelerde ailesini savunmuş ama sonuçta evlerinden çıkarılmış biri. Yani yıllarca psikolojisi malesef yıpranmış ve yaşadıkları zorluklar nedeniyle annesi ve ablasına aşırı düşkün biri. Buna bende hak veriyor ve de hoşgörülü yaklaşıyordum bu konu bana hiçbir zaman zorluk çıkaracak gibi gelmemişti.
Evlendik annesi yeni evine yerleşecekti ev tamamlanmadığı için bir müddet annesiyle yaşamayı kabul etme gafletinde bulundum. Tamamen iyi niyetli yaklaştım ama ben dört yıl boyunca çıktığum adamı zerre tanımadığımı nişanlılık döneminde de annesini ablasını hiç tanımadığımı farkettim. Ablası evlendikten sonra 7 ay kocasının yanına sırf annesini yalnız bırakmamak için gitmemiş bir insan ben eşim öyle olmaz demiştim. Neyse..
Biz annesine yerleştik annesi sürekli ağlıyor yok yere.. eşim sürekli annesine anne bak yalnız değilsin vs telkinlerde bulunuyor eşim sürekli yanımda annesini öpüyor sürekli annesine kul köle oluyor sarılıyor sabah kalkıyor annesini benden önce öpüyor akşam yatmadan önce annesine gidip onu öpüp öyle uyuyor bana zerre bu yüzlerini nişanlıyken göstermediler.. annesi sürekli duygusal olarak bence şiddet uyguluyor sürekli yalnız kaldığını (aynı evde yaşıyorduk) ima ediyor ağlıyor sıkıldım diyor vs vs.. neyse biz ev aldık eve geçtik annesinin evi bitmediğinden bizimle geldi bir müddet yaşama sürem oldu 4 ay. Annesi eşim ve ben zerre cicim ayı yaşayamadan yeni evimde sıfır eşyalarımla birlikte yaşamaya başladık. Ben bu arada sürekli eşime artık yalnız kalmamız gerektiğini evliliğin böyle bişey olmadığını anlatmaya çalışıyorum ama sürekli ya sinir krizi geçiriyor yada çok şiddetli kavgalar ediyor bir sonuç alamıyordum. Eşim Kayınvalideme işten gelirken arar bişeye ihtiyaç var mı diye sorar sanki ben yanlarına taşınmışımda evlenmemiş gibi bir ruh halindelerdi. Annesi yeni evine taşınmadan önce kızını evime misaifr olarak yatılı çağırdı bana sorulmadı. İşten geliyorum kızı kapıyı bana açıyor bana biz geldik deme zahmetine katlanmadan gelmiş yerleşmişler. Bu arada eşim tarafından bunca değersizleştirilmeye duygusal nispetlere artık katlanamadığımdan ilk gün onları ağırladım ve baba evine döndüm onlar bende kalmaya devam ettiler sonra kayınvalide evine geçti evimi damımı ayırmam ancak bu şekilde gerçekleşti.
1 ay baba evinde kaldım eşim bu sürede benden habersiz meslek değiştirmek için ankaraya gitti bana zerre sormadan ve sırf annesi ve ablasıyla bu kadar haşır neşir olmak istemediğim için gitmeden önce allah kahretsin böyle evliliği dedi ve mülakatlara gitti ben baba evindeyken ankara dönüşü beni almaya geldi ve affedemediğimden dönmedim.1 ay sonra geldi özür diledi herşeyin farkındayım dedi ve döndüm..
Ama bu seferde başka sorunlar başladı. Annesi sürekli evinin soğuk olduğundan evinde korktuğundan evine kertenkele girdiğinden başka gelinleri övdüğünden biz biyere gezmeye gitsek sıkıldığından oğlunu yanımda sürekli öptüğünden misafirliğe çağırdığımda eşim zorla bizde yatırdığından arkamda sayısızca plan yapıp hep birlikte beni zorla istanbula götürmeye çalıştıklarından dolayı ben böyle bir hayat yaşamak istemediğime karar verdim ve kayınvalidemin çağırdığı düğüne gitmeme gafletinde bulundum eşim tarafından evden kovuldum gece üçe kadar dışarda kaldım. Görümcem kocasının yanında 20 gün anasının yanında 1 ay kalır zerre kendi kayınvalidesine ziyarete gitmez sürekli bu şehre gelir devamlı yemekli ağırlamak zorunda kalırım zerre kabul etmedim eşim sinir krizi geçirdi çantamı doğradı klozeti kırdı beni sindirmeye çalıştı vs.. yaşadığım tam bir rezalet tam bir psikolojik şiddet. Bu arada planı çocuk yapmak istemiyoruz bu arada ama hani yaptıkya adı zeynep olacakmış annesi bakacakmış benim annem bakmayacakmış ben anneme yakın tain isteyemezmişim onun annesine yakın isticekmişim (tek amacı annesi beni beraber yaşatmak sürekli bir arada durmak ayrılamadılar birbirlerinden sürekli görümcede gelecek ben sürekli hizmet peşinde olacam anca yaranırım) ben artık dayanamadım ve en son ki sinir krizinde babamı çağırdım evin tüm halini gördü ve ben boşanma davası açtım adam geldi ağladı ağladı ağladı özür diledi pişmanlıklar beni ikna etti ama ben hiçbirşekilde kayınvalideme gitmedim 4 ay boyunca görümcemlede görüşmedim o da benim ailemle görüşmedi. Kızlar ben yaşadıklarımı unutamadığımı farkettim. Ortada hiçbir sorun yokken kayınvalidemi aradım ve terbiyemi bozmadan açtım ağzımı yumdum gözümü hakkımı helal etmiyorum dedim ve baba evine döndüm.. şimdi boşanma davası açmasını bekliyorum ama açmıyor.. önümü göremiyorum sizce yaşadıklarım çok kötü değil mi neler söylersiniz bu evlilikle ilgili? Ben boşanmayı düşünüyorum ama nasıl olacak hayatım hiç ama hiç bilmiyorum.. desteğinize ihtiyacım var..
İşiniz var gücünüz var bu eve kefenle dönersin diyen bı babanız da yok ayrıca sizi o adama baglayan bı evladinzda yok böyle düşününce ben evli kalmak için tek bı sebep goremiyorum oğlunu karısından kıskanan bı kv var ortada en tehlikelisi evlerden ırak böylesine evladını teslim edildi yoluna bakacaksın giderken de alın tepe tepe kullanın diyeceksin inan zerre kaybin olmaz. En fazla evlenmiş boşanmış oluyorsun ne İlksn ne de son. İyice düşün sen bı ömür geçmez boylesyle...Öyle zor bir dönemdeyim ki ; evliliğimi sorguluyorum ve bir karar almak istyorum fikirleriniz benim için çok ama çok önemli değerli fikirlerinizi nolur esirgemeyin.
Kızlar yaklaşık 1.5 sene önce 4 yıllık bir flört döneminden sonra evlendim. Eşimin babası annesini aldatmış ve boşanma mal paylaşım davaları yaklaşık 10 yıl kadar sürmüş; bu süreçte eşim liseden meslek hayatına atılana kadar her davada mahkemelerde ailesini savunmuş ama sonuçta evlerinden çıkarılmış biri. Yani yıllarca psikolojisi malesef yıpranmış ve yaşadıkları zorluklar nedeniyle annesi ve ablasına aşırı düşkün biri. Buna bende hak veriyor ve de hoşgörülü yaklaşıyordum bu konu bana hiçbir zaman zorluk çıkaracak gibi gelmemişti.
Evlendik annesi yeni evine yerleşecekti ev tamamlanmadığı için bir müddet annesiyle yaşamayı kabul etme gafletinde bulundum. Tamamen iyi niyetli yaklaştım ama ben dört yıl boyunca çıktığum adamı zerre tanımadığımı nişanlılık döneminde de annesini ablasını hiç tanımadığımı farkettim. Ablası evlendikten sonra 7 ay kocasının yanına sırf annesini yalnız bırakmamak için gitmemiş bir insan ben eşim öyle olmaz demiştim. Neyse..
Biz annesine yerleştik annesi sürekli ağlıyor yok yere.. eşim sürekli annesine anne bak yalnız değilsin vs telkinlerde bulunuyor eşim sürekli yanımda annesini öpüyor sürekli annesine kul köle oluyor sarılıyor sabah kalkıyor annesini benden önce öpüyor akşam yatmadan önce annesine gidip onu öpüp öyle uyuyor bana zerre bu yüzlerini nişanlıyken göstermediler.. annesi sürekli duygusal olarak bence şiddet uyguluyor sürekli yalnız kaldığını (aynı evde yaşıyorduk) ima ediyor ağlıyor sıkıldım diyor vs vs.. neyse biz ev aldık eve geçtik annesinin evi bitmediğinden bizimle geldi bir müddet yaşama sürem oldu 4 ay. Annesi eşim ve ben zerre cicim ayı yaşayamadan yeni evimde sıfır eşyalarımla birlikte yaşamaya başladık. Ben bu arada sürekli eşime artık yalnız kalmamız gerektiğini evliliğin böyle bişey olmadığını anlatmaya çalışıyorum ama sürekli ya sinir krizi geçiriyor yada çok şiddetli kavgalar ediyor bir sonuç alamıyordum. Eşim Kayınvalideme işten gelirken arar bişeye ihtiyaç var mı diye sorar sanki ben yanlarına taşınmışımda evlenmemiş gibi bir ruh halindelerdi. Annesi yeni evine taşınmadan önce kızını evime misaifr olarak yatılı çağırdı bana sorulmadı. İşten geliyorum kızı kapıyı bana açıyor bana biz geldik deme zahmetine katlanmadan gelmiş yerleşmişler. Bu arada eşim tarafından bunca değersizleştirilmeye duygusal nispetlere artık katlanamadığımdan ilk gün onları ağırladım ve baba evine döndüm onlar bende kalmaya devam ettiler sonra kayınvalide evine geçti evimi damımı ayırmam ancak bu şekilde gerçekleşti.
1 ay baba evinde kaldım eşim bu sürede benden habersiz meslek değiştirmek için ankaraya gitti bana zerre sormadan ve sırf annesi ve ablasıyla bu kadar haşır neşir olmak istemediğim için gitmeden önce allah kahretsin böyle evliliği dedi ve mülakatlara gitti ben baba evindeyken ankara dönüşü beni almaya geldi ve affedemediğimden dönmedim.1 ay sonra geldi özür diledi herşeyin farkındayım dedi ve döndüm..
Ama bu seferde başka sorunlar başladı. Annesi sürekli evinin soğuk olduğundan evinde korktuğundan evine kertenkele girdiğinden başka gelinleri övdüğünden biz biyere gezmeye gitsek sıkıldığından oğlunu yanımda sürekli öptüğünden misafirliğe çağırdığımda eşim zorla bizde yatırdığından arkamda sayısızca plan yapıp hep birlikte beni zorla istanbula götürmeye çalıştıklarından dolayı ben böyle bir hayat yaşamak istemediğime karar verdim ve kayınvalidemin çağırdığı düğüne gitmeme gafletinde bulundum eşim tarafından evden kovuldum gece üçe kadar dışarda kaldım. Görümcem kocasının yanında 20 gün anasının yanında 1 ay kalır zerre kendi kayınvalidesine ziyarete gitmez sürekli bu şehre gelir devamlı yemekli ağırlamak zorunda kalırım zerre kabul etmedim eşim sinir krizi geçirdi çantamı doğradı klozeti kırdı beni sindirmeye çalıştı vs.. yaşadığım tam bir rezalet tam bir psikolojik şiddet. Bu arada planı çocuk yapmak istemiyoruz bu arada ama hani yaptıkya adı zeynep olacakmış annesi bakacakmış benim annem bakmayacakmış ben anneme yakın tain isteyemezmişim onun annesine yakın isticekmişim (tek amacı annesi beni beraber yaşatmak sürekli bir arada durmak ayrılamadılar birbirlerinden sürekli görümcede gelecek ben sürekli hizmet peşinde olacam anca yaranırım) ben artık dayanamadım ve en son ki sinir krizinde babamı çağırdım evin tüm halini gördü ve ben boşanma davası açtım adam geldi ağladı ağladı ağladı özür diledi pişmanlıklar beni ikna etti ama ben hiçbirşekilde kayınvalideme gitmedim 4 ay boyunca görümcemlede görüşmedim o da benim ailemle görüşmedi. Kızlar ben yaşadıklarımı unutamadığımı farkettim. Ortada hiçbir sorun yokken kayınvalidemi aradım ve terbiyemi bozmadan açtım ağzımı yumdum gözümü hakkımı helal etmiyorum dedim ve baba evine döndüm.. şimdi boşanma davası açmasını bekliyorum ama açmıyor.. önümü göremiyorum sizce yaşadıklarım çok kötü değil mi neler söylersiniz bu evlilikle ilgili? Ben boşanmayı düşünüyorum ama nasıl olacak hayatım hiç ama hiç bilmiyorum.. desteğinize ihtiyacım var..
Erkek için bir laf var eşi ile annesi arasında bırakmasın diye.. Ben suçu eşinden çok kv de buluyorum. Ağlayarak yanına çağırdı mı yok diyecek erkek az. Son 4 ay istediğin gibi mesafe girmişken kv yi arayıpta yaptıklarını hata olarak görüyorum. Zira sizin ilişkide kazanan oğlunu tekrar alan kv oldu.
Yahu ne kazanması kaybediyorlar. Hangi gelin bunlara katlanır Allah aşkına?O herzaman kazanacak ama kaybeden kendi çocukları farkında değil bunun
100% katiliyorumSiz her ne kadar tanıyamadım deseniz de nişanlıyken illaki sinyal vermiştir ve siz de normal karşılaşmışsınızdır. Hatta babası eşi yok vs diye üzülmüşsünüzdür bile. İşte herkese örnek olsun nişanlıyken kafada en ufak soru işareti varsa sorgulayın ve gerekirse bitirin. Evlenince düzelmiyor çünkü.
Konu sahibi net olun ve geri adım atmayın. Benim erkek arkadaşım da böyleydi. Işte babası ilgisizmiş de annesi çekmiş de. Kendi kendime eee banane bundan dedim. Annesi çekmiş diye ben de mi çekeceğim dedim. Her zaman ailesine mesafemi ve seviyemi korudum ve kadın bizi ayırdı çok sağolsun. Beni sevmeseler de bana iyilik yaptı hahahkendimden örnek verdim çünkü herkesin bu şekilde aile meselesi var. Kaç kişinin babası mükemmeldi ki? Bunun çekeni neden biz gelinler oluyoruz? Konu sahibi net olun bu konuda bir daha asla taviz vermeyin. Klozeti şunu bunu kıran kişiyle de cocuk düşünmeyin. Ya çocuğun gözü önünde bunları yaparsa?
Ayrica siz bi doğurun kv kendi çocuğu sanar benden söylemesi. Bu gözler burada bebeği gizli gizli emzirmeye çalışan kv'ler gördü okudu.
Sizin adiniza cokkkk sevindimm. Cok iyi yapmissiniz iyikide söylemissiniz cokta güzem konusmusunuz. Cok mutlu olacaginiza inaniyorumAradım açtı. “.... “hanımla mı görüşüyorum dedim (boşlukları herhangi bir isimle siz doldurun) noldu annem ? Dedi.(hiçbişeyden oğlunun uyguladığı paikolojik şiddetten ve bize yaptığı duygusal manipülasyondan zerre farkında değilmiş gibi)
Ben eski gelininiz “.... “dedim.
-Oğlunuzla evliliğim bitti.
-Noldu annem neden annem?
-Siz benim annem değilsiniz benim birtane annem var siz kesinlikle benim annem değilsiniz. Bundan sonraki tüm konuşma bana ait hiçbirine cevap vermedi.
-Neden balayındayken bizi arayıp ağlıyosunuz?
-Siz ağlamaya biz balayındayken başladınız madem bu kadar mutsuz olacaktınız neden çocuklarınızı evlendirip bizim başımızı yaktınız?
-Madem yalnız kalamıycaktınız neden çocuklarınızı evlendirdiniz?
-Neden sürekli yanımda oğlunuzla birbirinizi öpüyosunuz z yeni evli cicim ayındayken bizmi öpüş kokuş olcaz yoksa sizi mi izleyip durcam mecburmuyum niye sürekli nispet yaptınız?
-Niye cevap vermiyosunuz?
-Niye arkamdan plan yapıyosunuz bana sormadan fikir danışmadan görümcemle bir olup neden beni istemediğim herşey için yapmaya zorluyosunuz siz yöneticilik yapıyosunuz bunu ben değil damadınız söylüyor.(damadı yanımda aynen böyle bu ikisine laf sokmuştu)
-Evet sizden cevap bekliyorum ben size eşimden dolayı katlandım onu sevdiğim için ona mecbur olduğum için değil. Ben sizin hiçbir zorlamanıza katlanmak zorunda değilim mesleğim elimde arkamda dağ gibi ailem var siz kime güveniyosunuz yoksa boşanmıyacağımı mı düşünüyosunuz?
-Oğlunuza söyleyin açsın biran evvel davayı ben size sadece eşimden dolayı katlandım sizi zerre sevmiyorum hakkımıda asla helal etmiyorum bundan sonra da tüm konuşmalarımı hukuki süreç yoluyla yapıcam mahkemede görüşücez bu sizinle son konuşmam dedim kapadım telefonu. Kaybedecek hiçbişeyim kalmadı.. tüm hayallerimi bitirdiler son konuşmamı yaptım hiçbirine cevap vermedi