- 27 Kasım 2022
- 136
- 45
- 39
-
- Konu Sahibi birannebirbebek46
- #61
Insan evladına nasıl yapar bunca şeyi..Zulümbu ...Bu kadar olmasa da benzerlerini yaşadım bende ve hayatımın her anını etkiledi ..Aile gercekten onemli
Insan evladına nasıl yapar bunca şeyi..Zulümbu ...Bu kadar olmasa da benzerlerini yaşadım bende ve hayatımın her anını etkiledi ..Aile gercekten onemliKadın olmak çok zor. Hele bu ülkede. Bazen düşününce yine kadınlar yüzünden diyorum. Sonuçta bize hayatı dar eden erkekleri de kadınlar yetiştiriyor. Özellikle annelerin erkek çocuğuna düşkün olma onun her işini yapma kıza tam tersi hizmetçi gibi davranma huyları var.
Çocukluğum bu ayrımcılığa isyan etmekle geçti. Annem bana abinin odasını topla bile derdi. Fakat benim odam dağınık olsa suçlu ben olurdum. Daha 10 yaşımda ev hanımı potansiyeli beklerdi. Kardeşim vardı yeni doğmuş. Annem işteyken ona bakardım. Aynı zamanda evi temizlememe ve işten geldiği zaman yapamıyorum vaktim yok yoruluyorum tarzı yakınmalarla yemeği de yapmamı isterdi. Abimin ise tek işi yemek yemek oyun oynamaktı. Çünkü sen kızsın kızlar yapar erkeklerin iş yaptığı nerde görülmüş diye savumurdu, ne zaman bu saçma düzene itiraz etsem. Babamda aynı kafadaydı. Abim gibi yemeği yiyip kaltığım bir sofrada, masayı silmedim diye saçımdan tutup mutfağa ittiklerni hatırlarım masayı silmem için. Annem hep çalışıyorum bana hiç yardım etmiyor diye yakınıyordu komşulara. Ben çamaşır katlar, bulaşık yıkar, evi toplar süpürür ve toz alırdım. Hatta hafta sonları cam siler elmaslı büyük avizeninde sandalye ile tek tek tozunu aldırırdı. Yetmedi bunlar hiç. Hep daha fazlasını bekledi. Fakat abimden beklentisi okuması iyi bir iş sahibi olmasıydı. Benden de bunu beklerkerdi tabi ekstra. Ama ne kadar yüksek not alsamda okul birncisi olsamda yaranamadım anneme. Çünkü ona göre ona yardım etmiyordum hiç.
üniversiteye gittim yurt parasını verir başka bi para vermezdi. Benim çalışmamada izin vermezdi ben gizli çalışırdım. Sütyenin telleri çıkıyor tenime batıyordu. Birgün çamaşır makinesine takıldı diye bir sürü bağırdı çağırdı bir daha atmıcaksın makineye, elinde yıkıcaksın senin yüzünden makine bozulcak filanlar. Demedi onu at, al parayı yeni al. Abimin iç çamaşırını alırdı ama. Kışın giyecek botum yoktu ikinci el aldım ayağımı vururdı. Montumun ipleri sarkardı alacak param yoktu. Şimdi diyorum hiçmi görmedin üniversitede çapulcu gibi gezen kızını. Bu arada abime marka kazak alınıyordu. Ve benim param yok diye tek kişilik odaya çıkmama izin vermeyen annem evinde kalan oğluna ev aldı arada gidip kalcak kendine göre döşeyecek vs diye bana anlatıyor birde. Ve bu sıralarda ramazandı oruç tutardım iftarda yiyecek yemeğim alacak param olmazdı. Bir gün yarım çiğ köfteyle iftar yapmışlığımı bilirim. Neyse ahım tuttu o ev onlara yar olmadı da.
Evlendim çocuğum oldu. Doğumda refakatçim eşim olucaktı ama annem çok ısrar etti olmak için. Bende ilk defa yanımda olmak istiyor diye, çok hevesli diye kabul ettim. Doğuma birlikte gitmek için erken geldi. Annem geldikten 10 gün sonra doğdu çocuğum. Son 5 gün hadi doğurda eve gideyim. Ne zaman doğurcan. Bununda niyeti yok. Tabi sanki zorla çağırmışım gibi böyle konuşması hamile hamile sinirlendiriyor ve üzüyordu.
Doğum yaptım kv nin yanıdna göğsümü açmak istemediğim için anneme onun yanında emzirmeme müdahele etme demiştim. Çünkü o edince kv de edicekti ben örtü ile emzircektim. Dinlemedi. Kv gelince geldi başıma he yardımı dokunsa eyw ama beceremiyorda her seferinde hemşire yardım ediyordu neyse annem geldi yardım edeyim vs diyo yok git diyorum bu sefer kv geldi. Çocuk ağlamaya başkadı ben iyice stres oldum emziremedim. ( Anneyim diye, emzirmek normal birşey diye, herkesin yanında şak diye göğsümü çıkarıp emzirmek zorunda değilim) kv altını değiştirmek istedi temiz dedi halbuki 2 saat olmuş değiştirmeyeli. Bende ne biliyorsun dedim olayında gerginliği ve ekstra çocuğun altını her değiştirdiğinde kakasının poposunda kurumuş olmasından dolayı. Buna alındı ve p gün hiç konuşamadı benle. Çocukla ilgilenmedi. Yattı uyudu. Sezaryan olanlar bilir oturup kalkamıyor insan. O halimle her ağladığında bebek ben kalktım. Baktım oturup kalkarken canım çok acıyo eşimi çağırdım yardıma. Bir kere kafasını kaldırıp yardıma gerek varmı dedi. O sırada da biz altını değiştirmişiz badiyi çıt çıtlıyoruz. Sinirliydim zaten uyumasına ilgilenmemesine yok dedim yattı uyudu. Bide sesten rahatsız oldukça kafasını kaldırıp ters ters bakıp ger yatıyordu. Eşim o gece telef oldu. Bir refakatçi koltuğu vardı annemin uyuduğu birde yatak. Bu yüzden bi yerden sandalye bulup tüm gece sandalyede oturdu adam başımızda. Bir ara baktım dayanamıyor ben yataktan kalktım onu yatırdım ben sandalyede oturdum. Ve buna neden olan annemin tavrıydı. Ne biliyorsun dedim ya sertçe hiç bu kız doğum yaptı refakatçiyim demedi tavır yaptı uyudu. Ertesi gün aynı şekilde telefonu aldı eline koltuğunda oturdu ne bana me cocuğa bakmadı. Taburcu olduk arabada giderken sallantıdan canım acıyıp aa filan yaptım defalarca yanımda oturduğu halde dönüp iyimisisn demedi. Ön koltuktan kv her seferinde dönüp sabret az kaldı vs telkin etmeye çalıştı.
Geçenlerde taşındım diye evi düzenlemek için yardıma geldi etti. Çok sevindim dedim yardım ediyor vs ama ağzıma sıçtı gitti. Dışarı çıkıcakken ben teyzem ve annem. Çöp poşetleri ve karton birde bebek arabasının alt kısmını almış annem taşıyamaz diye sen puseti al ben indirirm bebek arabasının altını dedim. Annem ama çöpleri teyzeme vermektense hepsini bana bırakmış inmişler aşağı. Çocuğun çantasını aldım baktım kimse yok. Çanta bebek arabası altı 3 çöp poşeti ve kartonu zar zor indirdim aşağı ama yok kapının önünde yok sokağın başında yok. Benim artık ellerim titremeye başladı taşıyamıyorum. Em son marketin önünde gördüm baya uzakta. Çöp konteynırı ters yöndeydi o halde çöpleri attım gittm yanlarına. Bana önce arabanın altını bırakıp öyle atsana çöpü diye bağırdı. Bende sinirlendim niye beni beklemedin o kadar eşyayıda bırakmışsın hiç düşünmüyorsun arkandakini diye kızdım. Çocuğumuda alıp biraz önden yürüdüm. Ben onu düşünüyorum sadece puseti veriyorum o beni düşünmüyor bide beklemiyorda üstüne üstelik bağırıyor o halde neden önce ona bebek arabasının altını vermedim diye. Ve sonra yine tavır yaptı hiç şaşmaz.
Ertesi gün evde diye akşamdan temizlik ve banyo yapmamıştım misafirm gelcekti. Sabah kalktım çocuğa mama yapmaya uyanmasın diye sessiz oluyordum bide bi çıktı karşıma ben gidiyorum dedi. Giynmiş bekliyor. Erken değilmi dedim sabahın 7 veya 8 i. Değil dedi arkasına bakmadan çıktı gitti. Ben çocuk elimde temizlik yaptım ana kucağıyla banyoya koydum yıkandım. (Çünkü bemi görmediğinde ağlar) öyle bıraktı gitti yine mağdur etti. Güya yardıma gelmişti. Keşke gelmeseydi de sunu da yapmasaydı dedim.
Neyse 2 ay olucak sanırım bilmiyorum konuşmadık. Ben aramadım oda aramadı. Eskiden de hep ben arardım annem arada nadiren arardı. Böyle olmasına üzülüyorum ama aramakta gelmiyor içimden. Napmam gerek bilmiyorum açıkcası onlar hayatımda yokken daha mutluyum. Konu başlığınds dedim ya kadınlar oğlunu böyle yetiştiriyor biz bu yüzden çekiyoruz. Sağ olsun kv oğlunu öyle yetiştirmemiş. İki oğluda pırlanta gibi kadının. Demekki yapan yapabiliyor.
Bu tarz konu açmıştım fakat hem yanlış konu başlığına yazdığımdan hemde dar bir zamanda yazdığımdan çok hata yapmışım bu yüzden anlaşılmadığımı düşündüğünden daha anlaşılır bir şekilde tekrar yazdım.
Sırf yorum yapmak için yazan, bu kadar olayda birşeyi çekip te yorum yapacak olanlar yapmasın. İnsanlar derdini paylaşmak için yazıyor siz kötü enerjinizi boşaltın yargılayın diye değil. Benim için yazması bile zor oldu bunları empati yapabilen veya yaşayan tavsiyesi olan yazsın. Buna rağmen buraya kadar vakit ayırıp okuyanlara yorum yapmasalar dahi teşekkür ederim.
Oğlu gariban mı,konu sahibinin babası nerede bunlar olurkenTerbiyesiz. Bizim kiza hicbir sey yapmamis mi?
Evet ne kadar anlatsam azalır, azala azala bitermi bilmiyorum ama anlatmak özellikle anlaşılmak aynı şeyler yaşayan insanlarla dertleşmek iyi geliyor. Daha önce burda eskiden yaşdıklarımı anlattığım konu var ve insanlar inanmadı bu kadar olamaz inanmadım diyen vardı. Bu konuyu da ikinciye açıyorum ilkinde yine saçma yorumlar geldi fakat aon birinin yorumu vardı iyi geldi bir daha anlaşılır yazayım belki başka anlayanlarda çıkr dedim. Ve anlaşıldığımı görmek iyi geldi.Ben okudum kardeşim hepsini, dolmuşsun rahat rahat içini dökmek istemişsin. Dök çok güzel. Bak herkes anne olmamalı. Öyle doğurdu diye kimse kutsal falan olamaz. İnsan büyüdükçe de ailesindeki eksiği gediği travmayı daha iyi anlıyor. Kendinizi sevin, çocuğunuzu sevin. Anneniz toksik, değişik, garip bir insan. Şimdi kaba konuşmak istemiyorum ama size zarar veriyor baksanıza. Önceliğiniz kendiniz, daha sonra çocuğunuz, eşiniz, aileniz. Bu yaşananlar size tecrübe olsun. Mesafe koyun. Beklentiye girmeyin. Sizi incitmelerine izin vermeyin. Hiçbir evlat bunları hak etmez, siz de hak etmiyorsunuz. Kesinlikle mesafe koyun. Sizi üzer, sinirlendirir. Ona yansıtamadıkça eşinize, çocuğunuza yansır.
İşte insanın fıtratında var anneyi sevmek istemesede içinde bir yerde kalıyor. Mesafe koydum aslında 2 ay olucak aramadım sormadım gitmedim. Yanlış yapıyormuyım düşüncesi vardı hep eşim yinede ara annendir diyor ama o kötü konuşmamak için diyor biliyorum.Atlaya atlaya okudum. Ama anladım sizi annenizle aranıza mesafe koyun benim annemde çocukluğunda 6 tane kardeşine küçük annelik yapmış resmen. Anneannemde hiç acıma diye bişey yokmuş. Bunu büyüdükten sonra farkına vardım. Annem hastanede ağzından kan kusa kusa 1 hafta kaldı bir gün bile arayıp sormadı.
Hep kendisine gelinmesini bekledi 2 ay oldu öleli annem ilk gün ağladı okadar. Ben de ölüsünü görünce biraz ağladım okadar. İnan arkasından bir dua bile okumak gelmedi içimden. Yine de içimden gelmese de okudum işte.
Annem yinede sürekli mezarına ziyarete gider. Başında okur falan.
Annem de çocukluğundaki çektiği sıkıntıları yüzünden bel fıtığı var. Sinir hastası, tansiyon var. Benim çocuklarımı çok sever ama onları uzun süre kucağında tutamaz 10 dk bile tutamaz.
Anneannemin tabii bana yaptıkları da var asla hakkımı da helal etmiyorum...
Oyüzden sizi anlıyorum üzülmeyin ama ciddi mesafe koyun
Bende yeni anne oluyorum. Anne olunca anlarsın derdi birçok şey için anladığım tek şey bana nasıl böyle davranabilmiş annelik böyle olmamalı oldu.Insan evladına nasıl yapar bunca şeyi..Zulümbu ...Bu kadar olmasa da benzerlerini yaşadım bende ve hayatımın her anını etkiledi ..Aile gercekten onemli
14 yaşımdayken babam annemi aldattı diye boşandılar. Babam zaten evliykende ne anneme nede bize iyi davranmazdı. İstanbula çalışmak için gidicektim ve orospu muamelesi yaptı kavga ettim sildim. Benim için öldün dedim evlendim sonra ve bir süre öldürmekle tehtit etti beni hatta eşimi. Birdaha da görmedimBen bu hikayede babanız nerede merak ettim, ona göre yorum yapacağım…
Oğlu gariban değil de kıymetli. Babam annemi aldatınca 14 yaşımdayken boşandılar. Sonra ara ara konuşurduk ama iş için istanbula gitmem gerektiğinde kavga ettik sildim onu.Oğlu gariban mı,konu sahibinin babası nerede bunlar olurken
Benim abim vs. yok sizinki gibi yani temizlik yap vs. şeklinde mobbing görmedim ama karakter olarak kendi anneme çok benzettim. İnsanın içinde paylaşamadıkları hep kalıyor. Neden benim de normal anne kız ilişkim yok neden sevilmiyorum diyor insan. Yapacak birşey yok. Durumu kabullenmek lazım. Olabildiğince az görüşüyorum bende sonra vicdan yapıp sık görüşmeye çalışıyorum ama hep pişman oluyorum tabi. Bence beklentiyi sıfırlamak ve minimumda görüşmek en iyisi.Kadın olmak çok zor. Hele bu ülkede. Bazen düşününce yine kadınlar yüzünden diyorum. Sonuçta bize hayatı dar eden erkekleri de kadınlar yetiştiriyor. Özellikle annelerin erkek çocuğuna düşkün olma onun her işini yapma kıza tam tersi hizmetçi gibi davranma huyları var.
Çocukluğum bu ayrımcılığa isyan etmekle geçti. Annem bana abinin odasını topla bile derdi. Fakat benim odam dağınık olsa suçlu ben olurdum. Daha 10 yaşımda ev hanımı potansiyeli beklerdi. Kardeşim vardı yeni doğmuş. Annem işteyken ona bakardım. Aynı zamanda evi temizlememe ve işten geldiği zaman yapamıyorum vaktim yok yoruluyorum tarzı yakınmalarla yemeği de yapmamı isterdi. Abimin ise tek işi yemek yemek oyun oynamaktı. Çünkü sen kızsın kızlar yapar erkeklerin iş yaptığı nerde görülmüş diye savumurdu, ne zaman bu saçma düzene itiraz etsem. Babamda aynı kafadaydı. Abim gibi yemeği yiyip kaltığım bir sofrada, masayı silmedim diye saçımdan tutup mutfağa ittiklerni hatırlarım masayı silmem için. Annem hep çalışıyorum bana hiç yardım etmiyor diye yakınıyordu komşulara. Ben çamaşır katlar, bulaşık yıkar, evi toplar süpürür ve toz alırdım. Hatta hafta sonları cam siler elmaslı büyük avizeninde sandalye ile tek tek tozunu aldırırdı. Yetmedi bunlar hiç. Hep daha fazlasını bekledi. Fakat abimden beklentisi okuması iyi bir iş sahibi olmasıydı. Benden de bunu beklerkerdi tabi ekstra. Ama ne kadar yüksek not alsamda okul birncisi olsamda yaranamadım anneme. Çünkü ona göre ona yardım etmiyordum hiç.
üniversiteye gittim yurt parasını verir başka bi para vermezdi. Benim çalışmamada izin vermezdi ben gizli çalışırdım. Sütyenin telleri çıkıyor tenime batıyordu. Birgün çamaşır makinesine takıldı diye bir sürü bağırdı çağırdı bir daha atmıcaksın makineye, elinde yıkıcaksın senin yüzünden makine bozulcak filanlar. Demedi onu at, al parayı yeni al. Abimin iç çamaşırını alırdı ama. Kışın giyecek botum yoktu ikinci el aldım ayağımı vururdı. Montumun ipleri sarkardı alacak param yoktu. Şimdi diyorum hiçmi görmedin üniversitede çapulcu gibi gezen kızını. Bu arada abime marka kazak alınıyordu. Ve benim param yok diye tek kişilik odaya çıkmama izin vermeyen annem evinde kalan oğluna ev aldı arada gidip kalcak kendine göre döşeyecek vs diye bana anlatıyor birde. Ve bu sıralarda ramazandı oruç tutardım iftarda yiyecek yemeğim alacak param olmazdı. Bir gün yarım çiğ köfteyle iftar yapmışlığımı bilirim. Neyse ahım tuttu o ev onlara yar olmadı da.
Evlendim çocuğum oldu. Doğumda refakatçim eşim olucaktı ama annem çok ısrar etti olmak için. Bende ilk defa yanımda olmak istiyor diye, çok hevesli diye kabul ettim. Doğuma birlikte gitmek için erken geldi. Annem geldikten 10 gün sonra doğdu çocuğum. Son 5 gün hadi doğurda eve gideyim. Ne zaman doğurcan. Bununda niyeti yok. Tabi sanki zorla çağırmışım gibi böyle konuşması hamile hamile sinirlendiriyor ve üzüyordu.
Doğum yaptım kv nin yanıdna göğsümü açmak istemediğim için anneme onun yanında emzirmeme müdahele etme demiştim. Çünkü o edince kv de edicekti ben örtü ile emzircektim. Dinlemedi. Kv gelince geldi başıma he yardımı dokunsa eyw ama beceremiyorda her seferinde hemşire yardım ediyordu neyse annem geldi yardım edeyim vs diyo yok git diyorum bu sefer kv geldi. Çocuk ağlamaya başkadı ben iyice stres oldum emziremedim. ( Anneyim diye, emzirmek normal birşey diye, herkesin yanında şak diye göğsümü çıkarıp emzirmek zorunda değilim) kv altını değiştirmek istedi temiz dedi halbuki 2 saat olmuş değiştirmeyeli. Bende ne biliyorsun dedim olayında gerginliği ve ekstra çocuğun altını her değiştirdiğinde kakasının poposunda kurumuş olmasından dolayı. Buna alındı ve p gün hiç konuşamadı benle. Çocukla ilgilenmedi. Yattı uyudu. Sezaryan olanlar bilir oturup kalkamıyor insan. O halimle her ağladığında bebek ben kalktım. Baktım oturup kalkarken canım çok acıyo eşimi çağırdım yardıma. Bir kere kafasını kaldırıp yardıma gerek varmı dedi. O sırada da biz altını değiştirmişiz badiyi çıt çıtlıyoruz. Sinirliydim zaten uyumasına ilgilenmemesine yok dedim yattı uyudu. Bide sesten rahatsız oldukça kafasını kaldırıp ters ters bakıp ger yatıyordu. Eşim o gece telef oldu. Bir refakatçi koltuğu vardı annemin uyuduğu birde yatak. Bu yüzden bi yerden sandalye bulup tüm gece sandalyede oturdu adam başımızda. Bir ara baktım dayanamıyor ben yataktan kalktım onu yatırdım ben sandalyede oturdum. Ve buna neden olan annemin tavrıydı. Ne biliyorsun dedim ya sertçe hiç bu kız doğum yaptı refakatçiyim demedi tavır yaptı uyudu. Ertesi gün aynı şekilde telefonu aldı eline koltuğunda oturdu ne bana me cocuğa bakmadı. Taburcu olduk arabada giderken sallantıdan canım acıyıp aa filan yaptım defalarca yanımda oturduğu halde dönüp iyimisisn demedi. Ön koltuktan kv her seferinde dönüp sabret az kaldı vs telkin etmeye çalıştı.
Geçenlerde taşındım diye evi düzenlemek için yardıma geldi etti. Çok sevindim dedim yardım ediyor vs ama ağzıma sıçtı gitti. Dışarı çıkıcakken ben teyzem ve annem. Çöp poşetleri ve karton birde bebek arabasının alt kısmını almış annem taşıyamaz diye sen puseti al ben indirirm bebek arabasının altını dedim. Annem ama çöpleri teyzeme vermektense hepsini bana bırakmış inmişler aşağı. Çocuğun çantasını aldım baktım kimse yok. Çanta bebek arabası altı 3 çöp poşeti ve kartonu zar zor indirdim aşağı ama yok kapının önünde yok sokağın başında yok. Benim artık ellerim titremeye başladı taşıyamıyorum. Em son marketin önünde gördüm baya uzakta. Çöp konteynırı ters yöndeydi o halde çöpleri attım gittm yanlarına. Bana önce arabanın altını bırakıp öyle atsana çöpü diye bağırdı. Bende sinirlendim niye beni beklemedin o kadar eşyayıda bırakmışsın hiç düşünmüyorsun arkandakini diye kızdım. Çocuğumuda alıp biraz önden yürüdüm. Ben onu düşünüyorum sadece puseti veriyorum o beni düşünmüyor bide beklemiyorda üstüne üstelik bağırıyor o halde neden önce ona bebek arabasının altını vermedim diye. Ve sonra yine tavır yaptı hiç şaşmaz.
Ertesi gün evde diye akşamdan temizlik ve banyo yapmamıştım misafirm gelcekti. Sabah kalktım çocuğa mama yapmaya uyanmasın diye sessiz oluyordum bide bi çıktı karşıma ben gidiyorum dedi. Giynmiş bekliyor. Erken değilmi dedim sabahın 7 veya 8 i. Değil dedi arkasına bakmadan çıktı gitti. Ben çocuk elimde temizlik yaptım ana kucağıyla banyoya koydum yıkandım. (Çünkü bemi görmediğinde ağlar) öyle bıraktı gitti yine mağdur etti. Güya yardıma gelmişti. Keşke gelmeseydi de sunu da yapmasaydı dedim.
Neyse 2 ay olucak sanırım bilmiyorum konuşmadık. Ben aramadım oda aramadı. Eskiden de hep ben arardım annem arada nadiren arardı. Böyle olmasına üzülüyorum ama aramakta gelmiyor içimden. Napmam gerek bilmiyorum açıkcası onlar hayatımda yokken daha mutluyum. Konu başlığınds dedim ya kadınlar oğlunu böyle yetiştiriyor biz bu yüzden çekiyoruz. Sağ olsun kv oğlunu öyle yetiştirmemiş. İki oğluda pırlanta gibi kadının. Demekki yapan yapabiliyor.
Bu tarz konu açmıştım fakat hem yanlış konu başlığına yazdığımdan hemde dar bir zamanda yazdığımdan çok hata yapmışım bu yüzden anlaşılmadığımı düşündüğünden daha anlaşılır bir şekilde tekrar yazdım.
Sırf yorum yapmak için yazan, bu kadar olayda birşeyi çekip te yorum yapacak olanlar yapmasın. İnsanlar derdini paylaşmak için yazıyor siz kötü enerjinizi boşaltın yargılayın diye değil. Benim için yazması bile zor oldu bunları empati yapabilen veya yaşayan tavsiyesi olan yazsın. Buna rağmen buraya kadar vakit ayırıp okuyanlara yorum yapmasalar dahi teşekkür ederim.
Aynısını defalarca yaptım. Bişey oldu uzaklaştım vicdan yaptım aradım gittim. Ne zaman gitsem pişman etti. Uzaklaştım konuşmuyoruz bunu da kabullendikten sonra babam gibi olucak benim için. Ama annemde kötü seyler yaşamış yetimhanede büyümüş babasız büyümüş annesi eziyet etmiş hala da eder. Kocasan fiziksel psikolojik şiddet vs. Bu zamana kadar yaptıklarını bunlardan dolayı anlamaua çalıştım bide benden yana kötü olmasın dedim. Ama bu düşüncede bana zarar veriyordu hem bende kötü şeyler yaşadım ama oğluma yaşatmam. O neden yaşattı da diyorumBenim abim vs. yok sizinki gibi yani temizlik yap vs. şeklinde mobbing görmedim ama karakter olarak kendi anneme çok benzettim. İnsanın içinde paylaşamadıkları hep kalıyor. Neden benim de normal anne kız ilişkim yok neden sevilmiyorum diyor insan. Yapacak birşey yok. Durumu kabullenmek lazım. Olabildiğince az görüşüyorum bende sonra vicdan yapıp sık görüşmeye çalışıyorum ama hep pişman oluyorum tabi. Bence beklentiyi sıfırlamak ve minimumda görüşmek en iyisi.
Çok derin düşünmemek lazım. Aslında bu tamamen annenizle ilgili. Evlendikten sonra yaşadığı olumsuzlukları size bağlıyor olabilir. Erken anne olduğunu ve bunu sizin yüzünüzden yaşadığını düşünebilir. Sizinle bir iç hesaplaşması var yüksek ihtimal ama bunu sorgulamanın faydası olmuyor.Aynısını defalarca yaptım. Bişey oldu uzaklaştım vicdan yaptım aradım gittim. Ne zaman gitsem pişman etti. Uzaklaştım konuşmuyoruz bunu da kabullendikten sonra babam gibi olucak benim için. Ama annemde kötü seyler yaşamış yetimhanede büyümüş babasız büyümüş annesi eziyet etmiş hala da eder. Kocasan fiziksel psikolojik şiddet vs. Bu zamana kadar yaptıklarını bunlardan dolayı anlamaua çalıştım bide benden yana kötü olmasın dedim. Ama bu düşüncede bana zarar veriyordu hem bende kötü şeyler yaşadım ama oğluma yaşatmam. O neden yaşattı da diyorum
İlk çocuk ben değilim ki. 31 yaşında doğurmuş beni. Bi de hep kızı olsun istemiş. Gelde inan.Çok derin düşünmemek lazım. Aslında bu tamamen annenizle ilgili. Evlendikten sonra yaşadığı olumsuzlukları size bağlıyor olabilir. Erken anne olduğunu ve bunu sizin yüzünüzden yaşadığını düşünebilir. Sizinle bir iç hesaplaşması var yüksek ihtimal ama bunu sorgulamanın faydası olmuyor.
Yani kendi içinde bir hesaplaşması vs. olabilir. Annelerimiz bize karşı böyleyse bizim yapabileceğimiz birşey yok. Benim annem de benden rahatsız olur hep. Ses tonundan bile bellidir. Ben de Allah var hiç yumuşak biri olmadım o yüzden de ekstra siniri vardır bana. Sizin bir suçunuz yok. O yüzden kendinizi de üzmeyin.İlk çocuk ben değilim ki. 31 yaşında doğurmuş beni. Bi de hep kızı olsun istemiş. Gelde inan.
O da oglusculuktan:)Kendi diyor zaten uğraşmak istemiyorum diye. Ama abimle aramda 2 yaş var
Bacım annen de anlaşılan çok zor şeyler yaşamış, evliyken yaşadıkları, boşanması, iki çocuğun sorumluluğu..v.s.birçok kişi ailesiyle üzücü, kırıcı anılar biriktiriyor ama biryerden sonra kötü anılarla vedalaşmak zorunda kalıyoruz..boşandıktan sonra anneniz size sahiplik etmiş,hayata hazırlamış,boşandıktan sonra savrulan o kadar çok çocuk var ki..evlemişsin,yuvanı kurmuşsun,evladın olmuş ..gerisini boşver..doguma gelmek istemesi çok güzel ama galiba onun da kendi yaşadıklarından dolayı biraz kırıcı, tahammülsüz biri haline gelmiş..genelde hep eşi tarafından üzücü şeyler yaşayan ,değersizlestirilen kadınlar böyle..Oğlu gariban değil de kıymetli. Babam annemi aldatınca 14 yaşımdayken boşandılar. Sonra ara ara konuşurduk ama iş için istanbula gitmem gerektiğinde kavga ettik sildim onu.
Zaten hep yaşadıklarından dolayı anlayışlı olmaya çalıştım. Kardeşi annesi oğlu kocası herkes yargılamıştır birtek ben yargılamadım zaman zaman haklı olduğunu söylerdim kendi geçmisi için. Ama anne olunca anlayışım azaldı çünkü ben asla yaşatmam yasadığımı oğluma annem neden yaşatmış dedim. Su 2 ayda çok sorguladım unuttuğum birçok şey geldi aklıma. En çok ayrımcılığı sindiremedim. Abime ve kardeşime yaptığını neden yapmıypr dedim.Bacım annen de anlaşılan çok zor şeyler yaşamış, evliyken yaşadıkları, boşanması, iki çocuğun sorumluluğu..v.s.birçok kişi ailesiyle üzücü, kırıcı anılar biriktiriyor ama biryerden sonra kötü anılarla vedalaşmak zorunda kalıyoruz..boşandıktan sonra anneniz size sahiplik etmiş,hayata hazırlamış,boşandıktan sonra savrulan o kadar çok çocuk var ki..evlemişsin,yuvanı kurmuşsun,evladın olmuş ..gerisini boşver..doguma gelmek istemesi çok güzel ama galiba onun da kendi yaşadıklarından dolayı biraz kırıcı, tahammülsüz biri haline gelmiş..genelde hep eşi tarafından üzücü şeyler yaşayan ,değersizlestirilen kadınlar böyle..
Arkadaşınızın hissettiğini bende evlendikten sonra çok düşündüm. Kv ile bazı noktalarda sinir olurum ama beni annemden çok düşünmesi anneme karşı sinirlendiriyordu. Hamileyken kv eşim annem ben eminönünde geziyorduk ve kv eğildi ayakkabı bağcığımı bağladı, düşmeyim diye. annem geldi sanma senin için yapıyor, torunu için yapıyor demişti. Kendi yapmıyor birde beni değersizleştiriyor.Benim annem bana bunları yapacak bende sessiz kalacağım düşünemiyorum yaşayacağım sinir krizini . Ama o Anne diyenler olacaktır anne diye saygı bekliyorsa bir zahmet insan olsun, ayrım yapmasın. Siz o kadar acı çekerken yan gelip yatması ne demek? Arkadaşımda doğum yaptığında kendi annesinden görmediği ilgiyi, yardımı kv'den görmüştü. Hiç unutamıyorum herkes gitmişti sinirden hıçkıra hıçkıra ağlamıştı öz annemden göremediğimi elden görüyorum diye. Yakın olmayın mesafeli olun, yüz vermeyin, alttan almayın bırakın kime değer veriyorsa o koşsun peşinden hastalığında bundan sonra çocuğunuzla ve eşinizle çekirdek mutlu bir aile olun
Kv merhametli bir kadınArkadaşınızın hissettiğini bende evlendikten sonra çok düşündüm. Kv ile bazı noktalarda sinir olurum ama beni annemden çok düşünmesi anneme karşı sinirlendiriyordu. Hamileyken kv eşim annem ben eminönünde geziyorduk ve kv eğildi ayakkabı bağcığımı bağladı, düşmeyim diye. annem geldi sanma senin için yapıyor, torunu için yapıyor demişti. Kendi yapmıyor birde beni değersizleştiriyor.
Annelerin yaşı ilerledikçe kaprisleri artıyor bir de sanki iyice çocuklaşıyorlar. Özellikle evlat sevgisini ayıran, kendisini kız evladıyla yarıştıranlar öyle oluyor..Kadın olmak çok zor. Hele bu ülkede. Bazen düşününce yine kadınlar yüzünden diyorum. Sonuçta bize hayatı dar eden erkekleri de kadınlar yetiştiriyor. Özellikle annelerin erkek çocuğuna düşkün olma onun her işini yapma kıza tam tersi hizmetçi gibi davranma huyları var.
Çocukluğum bu ayrımcılığa isyan etmekle geçti. Annem bana abinin odasını topla bile derdi. Fakat benim odam dağınık olsa suçlu ben olurdum. Daha 10 yaşımda ev hanımı potansiyeli beklerdi. Kardeşim vardı yeni doğmuş. Annem işteyken ona bakardım. Aynı zamanda evi temizlememe ve işten geldiği zaman yapamıyorum vaktim yok yoruluyorum tarzı yakınmalarla yemeği de yapmamı isterdi. Abimin ise tek işi yemek yemek oyun oynamaktı. Çünkü sen kızsın kızlar yapar erkeklerin iş yaptığı nerde görülmüş diye savumurdu, ne zaman bu saçma düzene itiraz etsem. Babamda aynı kafadaydı. Abim gibi yemeği yiyip kaltığım bir sofrada, masayı silmedim diye saçımdan tutup mutfağa ittiklerni hatırlarım masayı silmem için. Annem hep çalışıyorum bana hiç yardım etmiyor diye yakınıyordu komşulara. Ben çamaşır katlar, bulaşık yıkar, evi toplar süpürür ve toz alırdım. Hatta hafta sonları cam siler elmaslı büyük avizeninde sandalye ile tek tek tozunu aldırırdı. Yetmedi bunlar hiç. Hep daha fazlasını bekledi. Fakat abimden beklentisi okuması iyi bir iş sahibi olmasıydı. Benden de bunu beklerkerdi tabi ekstra. Ama ne kadar yüksek not alsamda okul birncisi olsamda yaranamadım anneme. Çünkü ona göre ona yardım etmiyordum hiç.
üniversiteye gittim yurt parasını verir başka bi para vermezdi. Benim çalışmamada izin vermezdi ben gizli çalışırdım. Sütyenin telleri çıkıyor tenime batıyordu. Birgün çamaşır makinesine takıldı diye bir sürü bağırdı çağırdı bir daha atmıcaksın makineye, elinde yıkıcaksın senin yüzünden makine bozulcak filanlar. Demedi onu at, al parayı yeni al. Abimin iç çamaşırını alırdı ama. Kışın giyecek botum yoktu ikinci el aldım ayağımı vururdı. Montumun ipleri sarkardı alacak param yoktu. Şimdi diyorum hiçmi görmedin üniversitede çapulcu gibi gezen kızını. Bu arada abime marka kazak alınıyordu. Ve benim param yok diye tek kişilik odaya çıkmama izin vermeyen annem evinde kalan oğluna ev aldı arada gidip kalcak kendine göre döşeyecek vs diye bana anlatıyor birde. Ve bu sıralarda ramazandı oruç tutardım iftarda yiyecek yemeğim alacak param olmazdı. Bir gün yarım çiğ köfteyle iftar yapmışlığımı bilirim. Neyse ahım tuttu o ev onlara yar olmadı da.
Evlendim çocuğum oldu. Doğumda refakatçim eşim olucaktı ama annem çok ısrar etti olmak için. Bende ilk defa yanımda olmak istiyor diye, çok hevesli diye kabul ettim. Doğuma birlikte gitmek için erken geldi. Annem geldikten 10 gün sonra doğdu çocuğum. Son 5 gün hadi doğurda eve gideyim. Ne zaman doğurcan. Bununda niyeti yok. Tabi sanki zorla çağırmışım gibi böyle konuşması hamile hamile sinirlendiriyor ve üzüyordu.
Doğum yaptım kv nin yanıdna göğsümü açmak istemediğim için anneme onun yanında emzirmeme müdahele etme demiştim. Çünkü o edince kv de edicekti ben örtü ile emzircektim. Dinlemedi. Kv gelince geldi başıma he yardımı dokunsa eyw ama beceremiyorda her seferinde hemşire yardım ediyordu neyse annem geldi yardım edeyim vs diyo yok git diyorum bu sefer kv geldi. Çocuk ağlamaya başkadı ben iyice stres oldum emziremedim. ( Anneyim diye, emzirmek normal birşey diye, herkesin yanında şak diye göğsümü çıkarıp emzirmek zorunda değilim) kv altını değiştirmek istedi temiz dedi halbuki 2 saat olmuş değiştirmeyeli. Bende ne biliyorsun dedim olayında gerginliği ve ekstra çocuğun altını her değiştirdiğinde kakasının poposunda kurumuş olmasından dolayı. Buna alındı ve p gün hiç konuşamadı benle. Çocukla ilgilenmedi. Yattı uyudu. Sezaryan olanlar bilir oturup kalkamıyor insan. O halimle her ağladığında bebek ben kalktım. Baktım oturup kalkarken canım çok acıyo eşimi çağırdım yardıma. Bir kere kafasını kaldırıp yardıma gerek varmı dedi. O sırada da biz altını değiştirmişiz badiyi çıt çıtlıyoruz. Sinirliydim zaten uyumasına ilgilenmemesine yok dedim yattı uyudu. Bide sesten rahatsız oldukça kafasını kaldırıp ters ters bakıp ger yatıyordu. Eşim o gece telef oldu. Bir refakatçi koltuğu vardı annemin uyuduğu birde yatak. Bu yüzden bi yerden sandalye bulup tüm gece sandalyede oturdu adam başımızda. Bir ara baktım dayanamıyor ben yataktan kalktım onu yatırdım ben sandalyede oturdum. Ve buna neden olan annemin tavrıydı. Ne biliyorsun dedim ya sertçe hiç bu kız doğum yaptı refakatçiyim demedi tavır yaptı uyudu. Ertesi gün aynı şekilde telefonu aldı eline koltuğunda oturdu ne bana me cocuğa bakmadı. Taburcu olduk arabada giderken sallantıdan canım acıyıp aa filan yaptım defalarca yanımda oturduğu halde dönüp iyimisisn demedi. Ön koltuktan kv her seferinde dönüp sabret az kaldı vs telkin etmeye çalıştı.
Geçenlerde taşındım diye evi düzenlemek için yardıma geldi etti. Çok sevindim dedim yardım ediyor vs ama ağzıma sıçtı gitti. Dışarı çıkıcakken ben teyzem ve annem. Çöp poşetleri ve karton birde bebek arabasının alt kısmını almış annem taşıyamaz diye sen puseti al ben indirirm bebek arabasının altını dedim. Annem ama çöpleri teyzeme vermektense hepsini bana bırakmış inmişler aşağı. Çocuğun çantasını aldım baktım kimse yok. Çanta bebek arabası altı 3 çöp poşeti ve kartonu zar zor indirdim aşağı ama yok kapının önünde yok sokağın başında yok. Benim artık ellerim titremeye başladı taşıyamıyorum. Em son marketin önünde gördüm baya uzakta. Çöp konteynırı ters yöndeydi o halde çöpleri attım gittm yanlarına. Bana önce arabanın altını bırakıp öyle atsana çöpü diye bağırdı. Bende sinirlendim niye beni beklemedin o kadar eşyayıda bırakmışsın hiç düşünmüyorsun arkandakini diye kızdım. Çocuğumuda alıp biraz önden yürüdüm. Ben onu düşünüyorum sadece puseti veriyorum o beni düşünmüyor bide beklemiyorda üstüne üstelik bağırıyor o halde neden önce ona bebek arabasının altını vermedim diye. Ve sonra yine tavır yaptı hiç şaşmaz.
Ertesi gün evde diye akşamdan temizlik ve banyo yapmamıştım misafirm gelcekti. Sabah kalktım çocuğa mama yapmaya uyanmasın diye sessiz oluyordum bide bi çıktı karşıma ben gidiyorum dedi. Giynmiş bekliyor. Erken değilmi dedim sabahın 7 veya 8 i. Değil dedi arkasına bakmadan çıktı gitti. Ben çocuk elimde temizlik yaptım ana kucağıyla banyoya koydum yıkandım. (Çünkü bemi görmediğinde ağlar) öyle bıraktı gitti yine mağdur etti. Güya yardıma gelmişti. Keşke gelmeseydi de sunu da yapmasaydı dedim.
Neyse 2 ay olucak sanırım bilmiyorum konuşmadık. Ben aramadım oda aramadı. Eskiden de hep ben arardım annem arada nadiren arardı. Böyle olmasına üzülüyorum ama aramakta gelmiyor içimden. Napmam gerek bilmiyorum açıkcası onlar hayatımda yokken daha mutluyum. Konu başlığınds dedim ya kadınlar oğlunu böyle yetiştiriyor biz bu yüzden çekiyoruz. Sağ olsun kv oğlunu öyle yetiştirmemiş. İki oğluda pırlanta gibi kadının. Demekki yapan yapabiliyor.
Bu tarz konu açmıştım fakat hem yanlış konu başlığına yazdığımdan hemde dar bir zamanda yazdığımdan çok hata yapmışım bu yüzden anlaşılmadığımı düşündüğünden daha anlaşılır bir şekilde tekrar yazdım.
Sırf yorum yapmak için yazan, bu kadar olayda birşeyi çekip te yorum yapacak olanlar yapmasın. İnsanlar derdini paylaşmak için yazıyor siz kötü enerjinizi boşaltın yargılayın diye değil. Benim için yazması bile zor oldu bunları empati yapabilen veya yaşayan tavsiyesi olan yazsın. Buna rağmen buraya kadar vakit ayırıp okuyanlara yorum yapmasalar dahi teşekkür ederim.