Anne Olduğuma Çok Pişmanım

Yani sizce bir annenin çocuğuna musibet demesi normal mi? Sadece buna cevap verin.
Normal değil zaten. Normal olmadığı için kadıncağız bu ruh halinden kurtulmak istiyor. Bundan suçluluk duyuyor. Ama bunun sebebi bu kadının kötü bir anne olması değil bunu anlayamıyorsunuz işte. Bunun sebebi lohusa psikolojisi. Bunu kimi kadın hafif yaşar kimisi ağır. Herkesin mental sağlığı aynı güçte değil. İnsanlar psikolojik rahatsızlıkları sebebiyle hayatlarına son veriyorlar siz burada çocuğuna musibet demiş onu tartışıyorsunuz. Sınanmadığı günahın masumu değil hiç kimse, o yüzden büyük konuşmayın. Yine de böyle bir durumu hiç bir kadının yaşamasını istemem, siz de yaşamayın.
 
Her şeyi psikolojiye bağlarsak çocuğuna türlü işkenceler yapana da saygı duymamız lazım. Kimseye kızmamalıyız o zaman bu mantığa göre.
 
Yani sizce bir annenin çocuğuna musibet demesi normal mi? Sadece buna cevap verin.
Normal değil.
Konu sahibi de bunu biliyor ve içinde bulunduğu durumdan bir çıkış yolu arıyor.
Açın doğum sonrası depresyonla ilgili yazı okuyun, video dinleyin.
Her anne de aynı seyretmek zorunda değil ama bu süreci çok ağır yaşayanlar var.
Kimse musibet lafına ay ne var bunda dememiş ama anneyi anlıyor sizde hariçten gazel okuyorsunuz sadece.
 
Her şeyi psikolojiye bağlarsak çocuğuna türlü işkenceler yapana da saygı duymamız lazım. Kimseye kızmamalıyız o zaman bu mantığa göre.
Çok büyük konuşuyorsunuz. Ben korkarım bu kadar büyük konuşulmasından.
İnşallah bunla sınanmazsınız. Gerçekten yürekten diyorum bunu böyle büyük konuşmayın korkun biraz.
Ben korkarım söyleyemem böyle
 
Bende hamile kalmayı çok istedim yıllarca. Sonunda 3 aylık hamileyim. Ama hamile kalır kalmaz ben ne yaptım böyle dedim kendi kendime. Bende rahatıma çok düşkün bir insanım ve annemden hiç annelik görmedim. Annelik duygusunu zerre hissedemiyorum ve çocuk doğunca da ona karşı bir duygu hissedemeyeceğimi düşünüp korkuyorum. Bende sen ne yazdıysan hepsini bir bir hissediyorum. Hemde daha bebek doğmamışken... İntiharı da çok düşündüm ama hamileyim nasıl intihar edeyim. Bende ne yapacağımı bilmiyorum. Herkes doğunca seversin geçer bu düşünceler diyor. Umarım dedikleri gibi olur. Çünkü ben öğrendiğim ilk haftadan beri artık benim bir hayatım yok ,hayatım bitti artık diyorum kendi kendime...
 
Her şeyi psikolojiye bağlarsak çocuğuna türlü işkenceler yapana da saygı duymamız lazım. Kimseye kızmamalıyız o zaman bu mantığa göre.
Her şeyi psikolojiye bağlamıyoruz, kim bağlıyor? Burada açık açık psikoloji literatüründe de olan bir durum var, adı sanı konulmuş bir şey. Uydurmuyoruz, kılıf bulmuyoruz. Kaldı ki kadıncağız bu durumdan kurtulmaya çalışıyor, yardım istiyor. Terapi almış işe yaramamış. Bebeğine belli etmemeye çalışıyor ama işte patlak veriyor bir yerden. Kolay şeyler değil, destek olmak gerekiyor böyle insanlara. En ufak bir eleştiri bile uçurumun kenarındaki insanı aşağı iter. Onun şuan en son ihtiyaç duyacağı şey eleştirilmek, tek istediği şey omuzuna şefkatli bir dokunuş. Belki bu hanımefendi sizin yorumunuzdan çok etkilenmeyecek ama yarın bir gün çevrenizde kardeşiniz, görümceniz, eltiniz, kuzeniniz vs her kim varsa onları da anlamaya çalışmayıp yargılarsanız daha kötü sonuçlarla karşılaşırsınız.
 
Kimin haddi olup olmadığına siz karar veremezsiniz. Önceki gebeliğiniz siz anne olmayı hak etmediğiniz için mi sonlandı? Bu gebeliğinizin tamamlanma garantisi var mı? Ben musibet demedim ama başka kelimeler kullandım, hatta doğduğunda ne ağladım ne mucizem diye haykırdım. Hastaneden çıkıp eve gidince ne güzel hemşireler gelip alıyordu ara sıra diye söylendim. Çocukla karşılıklı ağladığımız zamanlar annem gelip beni dışarı gönderdiği zaman bile suçluluk duyup hemen eve geri giderdim. Kuaförde saçımı fönletmeyi bırak kurutmadan ıslak giderdim eve. Lohusalık hem çok mutlu hem de çok üzgün olduğunuz bir dönem. Biri gelsin yardım etsin çocuğa baksın diyorsunuz ama o kişi gelince de çocuğu bırakamıyorsunuz vermiyorsunuz, verip dışarı çıkınca 10 dk sonra eve geri koşuyorsunuz. Ama şimdi dünya bir yana çocuğum bir yana. Şu dünyada iki çocuğumdan daha değerli kimse yok benim için. Bütün hayatım çocuklarıma göre şekillendi. Onlar mutluysa mutluyum mutsuzsa mutsuzum. Lohusayken söylediklerim beni kötü anne yapmadı. Doğurun da sonra konuşalım.
 
Benim çevremde böyle sevgisiz bir anne, çocuğuna musibet diyen bir anne yok çok şükür. Hepsi daha ilk günden gayet sevecen ve şefkatli anneler. Çevremde böyle birini barındırmam zaten.
 
Olur.
 
Benim çevremde böyle sevgisiz bir anne, çocuğuna musibet diyen bir anne yok çok şükür. Hepsi daha ilk günden gayet sevecen ve şefkatli anneler. Çevremde böyle birini barındırmam zaten.
Yok anlamıyorsunuz siz böyle devam edin, en iyi sizsiniz sonra da sizin çevrenizdekiler.
 
Benim çevremde böyle sevgisiz bir anne, çocuğuna musibet diyen bir anne yok çok şükür. Hepsi daha ilk günden gayet sevecen ve şefkatli anneler. Çevremde böyle birini barındırmam zaten.
Çok iyi yaparsınız. O durumdaki bir kadın sizin gibi empati yoksunu bir insandan ne kadar uzak kalırsa o kadar kolay toparlanır.
 
Her şeyi psikolojiye bağlarsak çocuğuna türlü işkenceler yapana da saygı duymamız lazım. Kimseye kızmamalıyız o zaman bu mantığa göre.
İşkenceyle, içinden geçen bir kelimeyi nasıl aynı tutarsınız? Bu zaten psikolojide var olan, kesin bir durum.
Hamilesiniz ve büyük konuşuyorsunuz insan en azından içinde bulunduğu durumdan dolayı biraz daha temkinli konuşur.
Sürekli de bir haketme durumunda bahsetmissiniz, siz ilk bebeğinizi haketmediginiz için mi kaybettiniz? Sarf ettiğiniz sözlerin altında ezilmezsiniz umarım.
 
Benim durumum çok farklıydı, ikinci gebeliğimde de sorun yaşasam kaybım olsa Allah böyle uygun görmüş derim. Tabi ki çok üzülürüm. Ama şu soruyu soran hanımefendinin anneliği hak etmediği apaçık ortada. Çocuğundan düşman gibi bahseden bir anne.
 

Bu sabit fikirlerle çocuk büyütmek sizin icin o kadar zor olacak ki.
Sabırlar diliyorum şimdiden.
Baska bir şey yazmaya gerek yok çünkü anlamayacaksiniz.
 
Bu sabit fikirlerle çocuk büyütmek sizin icin o kadar zor olacak ki.
Sabırlar diliyorum şimdiden.
Baska bir şey yazmaya gerek yok çünkü anlamayacaksiniz.
Bu sabit fikirlerle çocuk büyütmek sizin icin o kadar zor olacak ki.
Sabırlar diliyorum şimdiden.
Baska bir şey yazmaya gerek yok çünkü anlamayacaksiniz.
Aynen. Siz de böylelerini güzellemeye devam edin. Travmalarla dolu çocuklar yetişsin ülkede. Anne babanın günahını çocuklar çeksin.
 
Evet çaresizlikten ağlayabilirsiniz ama çocuğunuza musibet gibi çirkin kelimeler kullanmazsınız. Kadının sorusunu tekrar okuyun ve çocuğuna kullandığı ifadelere bir bakın.
Ben konuyu başından beri takip ediyorum. Düşmüş bir kadına empati yapıyorum parmak sallayanlara taş atanlara değil. Aynılarını yaşadım çünkü. O çaresizliği, yorgunluğu, bitikliği çok iyi bildiğim için bu üyenin kalkmasına destek oluyorum. Kadın açık yüreklilikle hislerini duygularını paylaşıyor. Gizlesin saklasın içine atsın, zorbalardan korkup paylaşmasın, mış gibi yapsın. Çok iyi anne dersiniz o zaman değil mi? Hak edene versin, hak etmeyene vermesin olayı da çok komik. Hapse girmemek için 14. kez hamile kalan kadını okudunuz mu? Hırsız olduğu için çok hak etmiş, her sene bir tane doğurmuş. Sizin düşünceye göre siz de kesin hak etmiş değilsiniz.

Zorbalamaya, kendini daha kötü hissettirmeye ne meraklısınız. Tutturmuşsunuz musibet diyemez diye. Ben de bu tarz kelimeler kullandım, söyledim diye çocuğum öyle mi oldu? İstediğim kelimeyi kullanırım kullandım da. Hatta sütüm kesilsin yeter dayanamıyorum bu ağrıya bile dedim ama o ağrıya dayana dayana emzirdim de.

En güçlüden en güçsüze doğuran kadınlar empati yapıyor, doğurmamışlar çocuksuzlar ellerinden gelse linç edecek kadını.
 
Siz de benzer kelimeler kullandıysanız sizin için de aynı fikirdeyim.
 
Bundan zevk alıyorlar.
Bana da kayınvalidem emzirmek şöyle şahane böyle güzel, harika dedi. Emzirmek için aldım bebeği ilk kez, damağının arasında ezdi direkt. Gözümden şimşek çaktı öyle bir acı. Sonrası mastit ve meme ucu yaraları. Kan emzirdim hatta.
Dedim kayınvalideme hani çok güzeldi çok acıyor diye. Ehe ehe acıyor tabii ooo benim ucundan parça kopmuştu dedi. Dedim başından neden o zaman anlatmıyorsun. Yani bana güzelleyip durdunuz gerçekler çok başka dedim. E ne deseydik diyorlar.
Buradaki kişide benzer şeyleri içinden geçirecek ama her zaman zorbalayacak kötü hissettirecek. Bir annelik yarışında mertebe alıyorlar sanki.
Aman en şahane en muhteşem anneler siz olacaksınız. Bravo buyurun madalyanız!!
 
Yani sizce bir annenin çocuğuna musibet demesi normal mi? Sadece buna cevap verin.
Doktor olan bir kadın , bebeğini camdan aşağıya atmaya kalkmış, bebeğin babası son anda kurtarmış. Çok ağır lohusa depresyonu geçiriyordu. Tedavi olmuş. İyi sanırım şimdi. Normal değil… çünkü kadın hasta.
 
Bu siteyi kullanmak için çerezler gereklidir. Siteyi kullanmaya devam etmek için onları kabul etmelisiniz. Daha Fazlasını Öğren.…