• Merhaba, Kadınlar Kulübü'ne ÜCRETSİZ üye olarak yorumlar ile katkıda bulunabilir veya aklınıza takılan soruları sorabilirsiniz.

Tedirginim (Lütfen buraya bakın :( )

Merhaba kızlar,
Uzun zaman sonra her birinizin fikrine aslında desteğine ihtiyacım var. 9 senelik evliyim Allah'a şükür herşey yolunda. Çalışıyorum, işim var. Artık bebek sahibi olmaya karar verdik. Uzun zamandır korunmasız ilişki yaşıyorduk fakat hamile kalmıyordum. Konumuz elbette bu değil. Çünkü ben hiç bir zaman hamile kalayım diye ölüp bitmedim. Ama eşim çocuk sahibi olmak çok istiyor. Bende bir gün anne olmayı hep istedim. 2 hafta önce kontrollerimiz için doktora gittik. Daha sonra doktor hem eşimden hem de bende testler istedi kontrol amaçlı. Sonrasında çok ufak bir polip çıktı bende asla sıkıntı yaratmayacak şekilde. Ve adı nedeni bilinmeyen kısırlıkmış yaşadığımız durumun. Ben çok tedirgin oldum ve alanında uzman başka bir hekime gittik. Aşılama ya da tüp bebek önerdi. Ve biz tüp bebek için randevu aldık.
Konum şu ki çok korkuyorum. Defalarca deneyen insanlar var tutmayan. Biyolojik ve psikolojik olarak beni zorlayacak bir süreç ve ben sanki bir anda sürüklenmiş gibi hissediyorum kendimi bu yola. 35 yaşındayım ve doktor daha fazla beklememizin anlamsız olduğunu ve ilerde zorlayıcı bir süreç olacağını anlattı.
Kızlar çalışıyorum. Ve işim aşırı stresli, patronum çok zor bir adam. Evimle işim arası 2 saat. İstanbuldayım. Yani oldu da gebe kaldım. İşimden ayrılmak zorundayım. Evde işsiz olduğum dönemleri hatırladıkça nefesim daralıyor.
Bebekten sonra değişecek hayatımı düşününce sancılanıyorum.
Bebekli videolar izliyorum diyorum ki heveslenirsin. Ama yok.
Belki diyeceksiniz ki ortada birşey yok dur bakalım. Bayramdan sonra tedavi sürecim başlayacak. İğneler, ilaçlar vs.
Kızlar ne yapacağım? Benim gibi olan ve anne olduktan sonra bu düşüncelerine gülen var mı? Ya da ben mi çok büyütüyorum?
Benim sizin fikirlerinize, samimiyetinize çok ihtiyacım var :(
Her birinize şimdiden teşekkürler
İstemiyorsanız neden nasıl karar verdiniz ki? Sırf yaşınız geçiyor diye istemeyerek çocuk yapmak doğacak çocuğa haksızlık değil mi?
İstemek zorunda değilsiniz tabi ki, ama istemiyorsanız yapmamanızı öneririm.

Onun dışında bende hiç bir sebep yokken doğal yollardan hamile olamadım, aşılama ile tek seferde oldu, hatta ikinciye hemen onun ardından hamile kaldım. Yani aşılama yöntemini denemeden neden hemen tüp bebek yöntemini tercih ettiniz? Aşılama daha kolay ve masrafı yok denecek kadar az çünkü.
 
Kesinlikle birkaç görüş daha alın.

Genelde tek bir şeye odaklanıyor kadınlar, sonra bebek gelince şokla neye uğradıklarını şaşırıyorlar. Sizin önceden böyle düşünmeniz bile çok güzel bence.

Önceden planlayın. Evet planladığınız gibi gitmeyecek ama planlayın ki değişikliğe hazırlanın.

Tüp bebek, hormonlar, iğne vs kadar eş tepkisi yormuştu tanıdığım birçok kişiyi ve beni de.

İlaçlar, hamilelik, doğum ve sonrasında 2 kişi olmak zorundasınız. Onun sözde desteğini kesinleştirmeden asla başlamayın. Siz daha az istiyormuşsunuz. Evet eşinizin de tüm hayatı değişecek ama sizin daha çok değişecek. O yüzden o desteği vermezse çok zorlanabilirsiniz.
 
Merhaba kızlar,
Uzun zaman sonra her birinizin fikrine aslında desteğine ihtiyacım var. 9 senelik evliyim Allah'a şükür herşey yolunda. Çalışıyorum, işim var. Artık bebek sahibi olmaya karar verdik. Uzun zamandır korunmasız ilişki yaşıyorduk fakat hamile kalmıyordum. Konumuz elbette bu değil. Çünkü ben hiç bir zaman hamile kalayım diye ölüp bitmedim. Ama eşim çocuk sahibi olmak çok istiyor. Bende bir gün anne olmayı hep istedim. 2 hafta önce kontrollerimiz için doktora gittik. Daha sonra doktor hem eşimden hem de bende testler istedi kontrol amaçlı. Sonrasında çok ufak bir polip çıktı bende asla sıkıntı yaratmayacak şekilde. Ve adı nedeni bilinmeyen kısırlıkmış yaşadığımız durumun. Ben çok tedirgin oldum ve alanında uzman başka bir hekime gittik. Aşılama ya da tüp bebek önerdi. Ve biz tüp bebek için randevu aldık.
Konum şu ki çok korkuyorum. Defalarca deneyen insanlar var tutmayan. Biyolojik ve psikolojik olarak beni zorlayacak bir süreç ve ben sanki bir anda sürüklenmiş gibi hissediyorum kendimi bu yola. 35 yaşındayım ve doktor daha fazla beklememizin anlamsız olduğunu ve ilerde zorlayıcı bir süreç olacağını anlattı.
Kızlar çalışıyorum. Ve işim aşırı stresli, patronum çok zor bir adam. Evimle işim arası 2 saat. İstanbuldayım. Yani oldu da gebe kaldım. İşimden ayrılmak zorundayım. Evde işsiz olduğum dönemleri hatırladıkça nefesim daralıyor.
Bebekten sonra değişecek hayatımı düşününce sancılanıyorum.
Bebekli videolar izliyorum diyorum ki heveslenirsin. Ama yok.
Belki diyeceksiniz ki ortada birşey yok dur bakalım. Bayramdan sonra tedavi sürecim başlayacak. İğneler, ilaçlar vs.
Kızlar ne yapacağım? Benim gibi olan ve anne olduktan sonra bu düşüncelerine gülen var mı? Ya da ben mi çok büyütüyorum?
Benim sizin fikirlerinize, samimiyetinize çok ihtiyacım var :(
Her birinize şimdiden teşekkürler
Çok zorlu bir süreç hazır hissetmeden başlamayın bence
 
Erkeğin baba olmak istemesindense kadının anne olmak istemesi daha belirleyici olmalı bence.
Çünkü en azından ilk iki sene çocuk daha çok anneye bağlı oluyor. Anne kokusu arıyor, anne memesi arıyor. Anne daha yorgun oluyor. Ne kadar baba sorumluluk alsa da böyle
Ondan eşiniz açısından bakmayın.
Bebek büyütmek kokusu bir bakışı diye romantize ediliyor ama ilk sene gerçekler bambaşka oluyor.
Hoş annelik sadece ilk sene zorluğuyla da bitmiyor.
Benim bir kaç sene sonra anladığım ve kabullendiğim bir şey oldu mesela. Bir kere anne olduktan sonra eski siz ve eski hayat kalmıyor. Yani sürekli aklınızda olacak, hep endişeler taşıyacağınız bir insan olacak.
Arkadaşı haksızlık yapıyor sizin içiniz sıkılıyor. Kendi derdinizden daha çok dert ediyorsunuz.
Ondan diyorum bir kere gelince hep hayatınızda olacak bir insan o.
Çok iyi düşünüp gerçekten istediğinizden emin olun derim ben.
Annelik romantik romantik anlatılan şey de değil. Ha ileride istiyorsanız ve çocuk yapmazsanız ileride pişman olacaksanız da ertelemeden girin tabii sürece.
Önemli olan sizin me istediğiniz?
 
Ben mi okuduğumu anlamadım diye düşündüm yorumlardan sonra, konu sahibinin ilk mesajına tekrar döndüm, hayır gayet iyi anlamışım.
Kadın ben asla bebek istemiyorum dememiş, bir gün anne olmayı istiyorum demiş hatta, eşi daha istekliymiş hepsi bu.
Bu sürece girerse sadece eşi için girmeyecek, kendisi de anne olmak istiyor ama korkuyor ki bu çok normal. 20’li yaşlarında gözü kapalı bir insan değil, olgun bir kadın ve bir bebek sahibi olduğunda başına neler geleceğinin farkında olarak endişelenmesi çok olağan.
Sevgili Konu Sahibi,
Tüp bebek süreci mutlaka yorucudur, yaşamadım, bilemem. Ama eğer bir gün bebek istiyorsan artık bunu geciktirmek doğru değil, bu tedaviler de bebek bakımı da yaşın ilerledikçe daha zor gelecek. Bekledikçe endişelerin azalmayacak emin ol.
 
Her birinize cevapları için çok teşekkür ederim. Ben ne hissettiğimi ne düşündüğümü bilemediğim bir dönemdeyim aslında.
Anne olmak heyecanlandırıyor elbette. Hep bir gün anne olmayı istedim hala da istiyorum. Ama sanki süreç hızla ilerledi ve sürüklenmiş gibi hissettim.
Eşim elbette istiyor ama baskıcı bir insan asla değil o yüzden 9 sene sabırla bekledi beni :)
Ben düzenimin alt üst olmasına, işimi bırakmaya, tüp bebek sürecine, uykusuzluğa, sorumluluğa alışır mıyım onun tedirginliği içindeyim:(
Bu hazır olunacak birşey değil yasiyacaksiniz ve geçecek. Sürekli kaygı duymanız malesef hir şeyi degistirmez.
 
Her birinize cevapları için çok teşekkür ederim. Ben ne hissettiğimi ne düşündüğümü bilemediğim bir dönemdeyim aslında.
Anne olmak heyecanlandırıyor elbette. Hep bir gün anne olmayı istedim hala da istiyorum. Ama sanki süreç hızla ilerledi ve sürüklenmiş gibi hissettim.
Eşim elbette istiyor ama baskıcı bir insan asla değil o yüzden 9 sene sabırla bekledi beni :)
Ben düzenimin alt üst olmasına, işimi bırakmaya, tüp bebek sürecine, uykusuzluğa, sorumluluğa alışır mıyım onun tedirginliği içindeyim:(

maalesef günümüz Türkiye'sinde politik sebeplerden ötürü kadınlar, eskisinden hekimler tarafından çok daha fazla üremeye teşvik ediliyor ve telaşlandırılıyor. kendinizi bu denli kaybolmuş hissediyorsanız belki de bu sürece başlamadan önce bir ruh sağlığı uzmanı ile görüşmeniz gerekir. size ne istediğiniz konusunda yardımcı olmalı birileri.
 
Ben mi okuduğumu anlamadım diye düşündüm yorumlardan sonra, konu sahibinin ilk mesajına tekrar döndüm, hayır gayet iyi anlamışım.
Kadın ben asla bebek istemiyorum dememiş, bir gün anne olmayı istiyorum demiş hatta, eşi daha istekliymiş hepsi bu.
Bu sürece girerse sadece eşi için girmeyecek, kendisi de anne olmak istiyor ama korkuyor ki bu çok normal. 20’li yaşlarında gözü kapalı bir insan değil, olgun bir kadın ve bir bebek sahibi olduğunda başına neler geleceğinin farkında olarak endişelenmesi çok olağan.
Sevgili Konu Sahibi,
Tüp bebek süreci mutlaka yorucudur, yaşamadım, bilemem. Ama eğer bir gün bebek istiyorsan artık bunu geciktirmek doğru değil, bu tedaviler de bebek bakımı da yaşın ilerledikçe daha zor gelecek. Bekledikçe endişelerin azalmayacak emin ol.

Aslında anlatmaya çalıştığım tam olarak buydu :) İstiyorum, farkındayım ve inanın başıma geleceklerden korkuyorum :) Ben sanırım bir üyenin dediği gibi biraz sizlerden romantizm bekledim ya da cesaret. Yaparsın, çok güzel vs. Ama yine bir üye arkadaşımın dediği gibi psikolojik destek sanırım beni toparlayacak. Çünkü süreç, gebelik ve annelik beni korkutuyor. Onun dışında tüp bebek, aşılama, ilaçlara tedirginim ama yaşım ilerledikçe de anne olmak ve bebek için isteğim arttığında bugünüm için pismanlık yaşamak istemiyorum. Tüp bebek süreçlerinde anne adaylarının mutsuz hikayelerini, olumsuz deneyimlerinide okudum.
Hepinize çok teşekkür ederim :)
 
ama yaşım ilerledikçe de anne olmak ve bebek için isteğim arttığında

şevkinizi kırmak istemem ama yaşla beraber bu artmıyor maalesef. şu anda yoksa yoktur. :) yaşla beraber konfor alanınızda daha da köklendiğiniz ve çocuk da bunun için yıkıcı bir unsur olduğu için gerçekten istemiyorsunuz.
 
forumda lohusa hemcinslerimizin açtığı sayısız başlık var. lohusa depresyonu. küçük bebek bakımı. yorgunluk. kolik bebek. bebeğin hasta olması falan. gerçekten de bir kadın bayıla bayıla istemiyorsa, bebek bakmak ona çok zor geliyor. genç kadın işi bence bebek yapmak ve bakmak. benim fikrim sizi bağlamaz. sadece kendi fikrim. ben 41 yaşındayım. çocuk yapmadım mesela. eşim istese de yapmam. çocuk yapacak kadınla evlenseydin bana ne der kenara çekilirim. baştan söyledim bebek yapmayacağımı. her kadın anne olmak zorunda değil bence. mesela ben anne olmak zorunda değilim. olmuyorsa da hayır vardır. illa ki olacak diye kanun yok. olmuyorsa da olmaz.
 
Hamilelik çok zor, doğum çok zor, lohusalık çok zor, çocuk büyütmek çok zor.
Bu kadar zorluğun yanında, işe ara verip evde kalmanın zorluğu, benim en son düşündüğüm şeydi. Ona gelene kadar neler neler var diyeyim 😃
O yüzden kendiniz yüzde yüz çocuk istemiyorsanız, başkası diyor diye yapmayın sakın.
 
Aslında anlatmaya çalıştığım tam olarak buydu :) İstiyorum, farkındayım ve inanın başıma geleceklerden korkuyorum :) Ben sanırım bir üyenin dediği gibi biraz sizlerden romantizm bekledim ya da cesaret. Yaparsın, çok güzel vs. Ama yine bir üye arkadaşımın dediği gibi psikolojik destek sanırım beni toparlayacak. Çünkü süreç, gebelik ve annelik beni korkutuyor. Onun dışında tüp bebek, aşılama, ilaçlara tedirginim ama yaşım ilerledikçe de anne olmak ve bebek için isteğim arttığında bugünüm için pismanlık yaşamak istemiyorum. Tüp bebek süreçlerinde anne adaylarının mutsuz hikayelerini, olumsuz deneyimlerinide okudum.
Hepinize çok teşekkür ederim :)
Ama romantik bir destek vermez ki yaşayan.
Çok zor çünkü.
Eğer istiyorsanız ama zorluklarıyla mücadele etmekten bir yerden sonra zevk almaya başlıyorsunuz.
Ben 31 yaşında hamile kaldım çok da istekliydim. Çevremde fazla romantikti. Kucağına alınca gerçek aşkı yaşayacaksın diyen mi ararsın gözlerin dolacak diyen mi.
Ne oldu. İlk aylarda kandırılmış dolandırılmış hissettim kendimi. Çok zorlandım. Çok ağladım. Cidden yer yer pişman da oldum.
Sonradan adapte oldukça güzel gelmeye başladı.
Ama bir süreçti işte bu
 
Artık bebek sahibi olmaya karar verdik. Uzun zamandır korunmasız ilişki yaşıyorduk fakat hamile kalmıyordum
Şuan hamile olabilirdiniz yani doğal yollardan olsaydı ya da belki doğmuş kucağınızda olacaktı .uzun zaman denenmiş olmalı ki doktor yoluna gidilmiş
Yani kocanıza yüklenilmesi doğru değil yorumlarda bu iki taraflı alınmış bi kararmış zaten .

Sizin korktuğunuz nokta tüp bebek süreci ve piskolojik olarak etkilenme hormon igneleri . Bu süreçte evde dinlemeniz gerekecek ve işe gidemiceksiniz
 
Şuan hamile olabilirdiniz yani doğal yollardan olsaydı ya da belki doğmuş kucağınızda olacaktı .uzun zaman denenmiş olmalı ki doktor yoluna gidilmiş
Yani kocanıza yüklenilmesi doğru değil yorumlarda bu iki taraflı alınmış bi kararmış zaten .

Sizin korktuğunuz nokta tüp bebek süreci ve piskolojik olarak etkilenme hormon igneleri . Bu süreçte evde dinlemeniz gerekecek ve işe gidemiceksiniz
evet bence de kocamla ilgili bir durum yok ki :) O aile olmak istiyor anlıyorum da onu. Ben doktor randevusu alırken psikolog randevusu da bakmaya başladım :)
 
evet bence de kocamla ilgili bir durum yok ki :) O aile olmak istiyor anlıyorum da onu. Ben doktor randevusu alırken psikolog randevusu da bakmaya başladım :)
İnşAllah hersey güzel olsun sizin için . Anne olmak zordur ama Allah dağına göre kar yağdırırmış .

En kötü şöyle yapabilirsiniz yasınız çok ilerlemeden yumurta rezervi varken embrıyo dondurup ilerisi için saklayabilirsiniz daha sonra kendınızı hazır hissettiğiniz bi dönemde transfer olursunuz
 
Aslında istiyorsunuz sizde ama süreçten korkuyorsunuz yazdiklarinizdan bunu anladım destek almanız en güzeli korktuğunuz gibi olmayacak belkide bilemeyiz
 
Merhaba kızlar,
Uzun zaman sonra her birinizin fikrine aslında desteğine ihtiyacım var. 9 senelik evliyim Allah'a şükür herşey yolunda. Çalışıyorum, işim var. Artık bebek sahibi olmaya karar verdik. Uzun zamandır korunmasız ilişki yaşıyorduk fakat hamile kalmıyordum. Konumuz elbette bu değil. Çünkü ben hiç bir zaman hamile kalayım diye ölüp bitmedim. Ama eşim çocuk sahibi olmak çok istiyor. Bende bir gün anne olmayı hep istedim. 2 hafta önce kontrollerimiz için doktora gittik. Daha sonra doktor hem eşimden hem de bende testler istedi kontrol amaçlı. Sonrasında çok ufak bir polip çıktı bende asla sıkıntı yaratmayacak şekilde. Ve adı nedeni bilinmeyen kısırlıkmış yaşadığımız durumun. Ben çok tedirgin oldum ve alanında uzman başka bir hekime gittik. Aşılama ya da tüp bebek önerdi. Ve biz tüp bebek için randevu aldık.
Konum şu ki çok korkuyorum. Defalarca deneyen insanlar var tutmayan. Biyolojik ve psikolojik olarak beni zorlayacak bir süreç ve ben sanki bir anda sürüklenmiş gibi hissediyorum kendimi bu yola. 35 yaşındayım ve doktor daha fazla beklememizin anlamsız olduğunu ve ilerde zorlayıcı bir süreç olacağını anlattı.
Kızlar çalışıyorum. Ve işim aşırı stresli, patronum çok zor bir adam. Evimle işim arası 2 saat. İstanbuldayım. Yani oldu da gebe kaldım. İşimden ayrılmak zorundayım. Evde işsiz olduğum dönemleri hatırladıkça nefesim daralıyor.
Bebekten sonra değişecek hayatımı düşününce sancılanıyorum.
Bebekli videolar izliyorum diyorum ki heveslenirsin. Ama yok.
Belki diyeceksiniz ki ortada birşey yok dur bakalım. Bayramdan sonra tedavi sürecim başlayacak. İğneler, ilaçlar vs.
Kızlar ne yapacağım? Benim gibi olan ve anne olduktan sonra bu düşüncelerine gülen var mı? Ya da ben mi çok büyütüyorum?
Benim sizin fikirlerinize, samimiyetinize çok ihtiyacım var :(
Her birinize şimdiden teşekkürler
İstemiyorsanız istemiyorsunuz dur zorla değil ya. Askıya alın biraz. İşinizi de değiştirin bence patron zorsa gitsin anası nazlasın . İki saat git iki saat gelse zaten korkunç.
 
Back
X