Konu sahibi başından beri abisinin babasının ve annesinin arkasında olduğunu yazıyor. Hatta sevgiliyken annesinin onaylamadığını da yazıyor. Lisans mezunu, maddi geliri olan, ailesinin desteklediği bir kadın karşınızdaki.Bazı konularda size katılıyorum, bir kadının çalışmıyor olması onu kesinlikle ezik yapmaz. Ancak birisi sevip yıllarca katlanıyorsa da bir şeyleri onu aşağılama hakkını size vermez. Demem o ki buraya anonim yazılmış çoğu yazı zaten çevresinde kendisine destek olacak kimse bulunmayan kadınlar tarafından yazılıyor. En basitinden şiddet gören bir kadının çevresi de "ayrıl ya, boşan git, aptal mısın?" demeyi biliyordur. Bu platform insanlara destek olmak için var. Yoksa buraya girdi girmenizin hiçbir manası yok, karşınızdaki insana bir faydanız dokunmayacaksa. Ne sizin vaktiniz gitsin ne onun.
Konu sahibi başından beri abisinin babasının ve annesinin arkasında olduğunu yazıyor. Hatta sevgiliyken annesinin onaylamadığını da yazıyor. Lisans mezunu, maddi geliri olan, ailesinin desteklediği bir kadın karşınızdaki.
Gidecek yeri olmayan, geliri olmayan, ailesinşn desteklemeyeceği birine elbette böyle yorum yapmazdım.
Ama şu durumda kalmaya devam eden bir kadına klişe yaparsın aslansın kaplansın demek de bana teselliden öte anlam ifade edermiş gibi gelmiyor.
Mahalle ayağı kalkıyor karşıdaki annesi görüyor duyuyor gel diyor, ben geleceğim zamanı bilirim diyip yine adamla oturan bir kadından bahsediyoruz ya lütfen
Bir kaç sayfa önde yazdı. Adam burdaki yazılanları okumuş kavga etmişler, mahalle ayağa kalkmış. Annesi gel demiş kıymetli kocasını bırakıp gidememiş. Hala orada adamla beraber oturup bir şeylerin mucizevi şekilde değişmesini umuyor.Dediğiniz yerleri okumadım. Destek olmak dediğim yalnızca bunlardan ibaret değildi ayrıca... Başlık sahibinin psikolojisinin yerinde olmadığı ortada zaten bunu kendisi de kabul ediyor. Ancak bir kırılma noktası yaşamışsa da devamı gelir diye düşünüyorum.
Harcadığım para umrumda bile değil. Umrumda olan ben bu kadar verici olabilmişken ot b*k meseleler yüzünden bu kadar hırpalanmış olmam. "5 bilezik olmazsa evlenmem" diyen kadınların benden daha kötü durumda olduğunu düşünüyorum. Benim harcadığım para ne kadar verici ve fedakar olabileceğimin göstergesi, eğer bu konuyu "evlenirken her dediğimi yaptılar 100 gram altın verdiler daha neler neler taktılar" diye anlatsaydım "sen de kaynana ilgi gösteriver" diyecek çok kadın vardı biliyorum. Ama bana o kadar para harcasalardı bile ben bu yaşadıklarımı kabul etmezdim. Konu benim için hiçbir zaman para olmadı çünkü.
Artık konuma yazmayacağım, bu evden gittiğimde yazacağım. Çünkü ne desem "kocasına yaranmak için yazıyor bize yazdırıyor" diyeceksiniz.Konu sahibi kararımdan dönmeyeceğim diyorsun.
Peki neden hala o evdesin?
İmkanın var, hemen çıkmalısın o evden.
Sen kaldıkça daha çok yalvaracak, dinleyeceksin, saatlerce ağladık romantizmine giriyorsun.
Bırak git, bir an evvel odağını değiştir. Kendine ve yeni kuracağın hayata odaklan. Orada kaldıkça kararından vazgeçme riskin artıyor. Bir süre sonra atalet çökecek üzerine.
Şimdi, olaylar bu aşamaya varmışken gitmezsen bir daha ömrü billah gitmezsin.
Malesef, arkadaşların söylediği gibi, gerçekten boşanmayacak gibi duruyorsun.
Neden diyorum biliyor musunuz? Gerçek bu çünkü. Eşim de burada yazdıklarımızı falan okumuyordur, sizi temin ederim. Benim yazdığım ilk mesajı bile yarısında kapattığından eminim. Aşk sevgi için her şeye boyun eğen zavallı bir kadın durumunda olduğumu biliyorum, bundan kurtulmaya çalışıyorum. Ama şimdi size "bıktım zaten (bu kısmı doğru gerçi), çok mutluyum, kurtuluyorum, ohhh" demem yalan olacak. Hayal kırıklığı yaşıyorum. Üzgünüm. Sürekli kalbim çarpıyor. Rol yapamıyorum. Burada da, gerçek yaşamımda da. Geleneksel insanlara da hiçbir şey giydirmedim inanın, benim babam ölümüne geleneksel olmasaydı hiçbir şeyi ondan saklamak zorunda kalmazdım hatta. Keşke eşim ve ailesi de geleneksel olsaydı. Yaşadığımız sorunlar bile normal olabilirdi o durumda. Çünkü ben ilk günden beri "para verdin diye kurtulamazsın, gelinliğini yapacaksın" baskısıyla karşı karşıyayım, ki yapıyordum. Halbuki para vermeseydim de ben böyle olacaktım. Bunu kimseye anlatamıyorum.Hiç bir erkeğin bu kadar baskıya, maddi manevi baskıya, sindirmeye, ailesine yapılan saygısızlıklıklara boyun eğeceğini düşünmüyorum.
Ki geçenlerde ekşisözlükte bundan çok daha hafif bir aile sorununu yazdı bir erkek, erkekler gayet linç ettiler.
Bu kadın kadının kurdudur sözcüğünü evet ben de hiç sevmem. Ama bunu yanlış yerlerde kullanıyorsunuz.
Benim konudaki ilk yorumlarımda var gençsin, kilonu da verirsin bunları takma demiştim. Ama hala burada çok ağlayacağım, ay perişan olacağım diyor konu sahibi, neden? Bu konuyu eşine yazıyor çünkü. Bizi konuşturup kendisi hala vicdanlı, gidemeyen çok seven kadın. Kelime aralarında annesine ters cümleler kurdum evet pişmanım diyor mesela.
Kadınlar zavallı aciz yaratıklar değil, aşk için sevgi için her tür berbat şeye boyun eğmemeli. Eğiyorsa da tüh vah diyip teselli edemem. Bu da beni kimsenin kurdu yapmaz.
Konu sahibi de biraz önce gelinliğine kadar kendi ödemesini, nişanlıyken annesinin hastanesini ödemesini, bedelli ödemesini güç olarak gösteriyor ve ekliyor, bilezik isteyenler benden daha güçsüz daha mutsuz. Sizce bu kadın kadının kurdudur sözüne daha uygun değil mi mesela??
Kendi para döküp değer göremiyor ama bunu yaparken de geleneksel insanlara giydirirerek yapıyor.
Ben de gelenekten uzak bir evlilik yaptım. Ortak bütçeyle evlendik. Ailelerden yardım istemedik. Çalışan bir kadınım. Ama çalışmayan nice kadın var burdaki çalışan konu sahibinden daha güçlü. Daha gururlu. Daha dik duruyor.
Yeniden teşekkür ederim.Bazı konularda size katılıyorum, bir kadının çalışmıyor olması onu kesinlikle ezik yapmaz. Ancak birisi sevip yıllarca katlanıyorsa da bir şeyleri onu aşağılama hakkını size vermez. Demem o ki buraya anonim yazılmış çoğu yazı zaten çevresinde kendisine destek olacak kimse bulunmayan kadınlar tarafından yazılıyor. En basitinden şiddet gören bir kadının çevresi de "ayrıl ya, boşan git, aptal mısın?" demeyi biliyordur. Bu platform insanlara destek olmak için var. Yoksa buraya girdi girmenizin hiçbir manası yok, karşınızdaki insana bir faydanız dokunmayacaksa. Ne sizin vaktiniz gitsin ne onun. Ayrıca lafım size değildi bir insanın derdini "drama queen"liğe yoran bir üyeye idi.
Farkındayım. Twitterdan bir psikologla konuşmuştum 10 gün kadar önce. Mesajını aynen kopyalıyorum size:Yazdıklarınızı okudukça psikolojik destek almanız gerektiği kesin olarak anlaşılıyor. Hiç sağlıklı düşünceler değil bunlar gerçekten. Bilinçsiz biri değilsiniz bence, bu konuda acilen bir şeyler yapmalısınız.
Konu sahibi belli ki ruhsal olarak iyi durumda değil. İlk yorumunuzda (okumadım fakat bu alıntıladığım mesajda anladığım kadarıyla) yardımcı olmaya çalışmışsınız. Konu sahibi akabinde yine ay perişan olacağım vs diyor çünkü mevcut psikolojisi biranda değişecek bir şey değil. Yorum yapan üyeler güzel tavsiyelerde bulunuyor ama birkaç yorum sonrasında konu sahibine hakarete varacak şeyler yazılıyor. Birkaç yorum ile zaten bu psikolojiden çıkılabilseydi her şey daha kolay olurdu, psikologlar olmazdı. Ya da gittiğimiz psikologlar ilk seanstan sonra hala aynı mısın deyip terapiyi bırakmaları gerekirdi.Benim konudaki ilk yorumlarımda var gençsin, kilonu da verirsin bunları takma demiştim. Ama hala burada çok ağlayacağım, ay perişan olacağım diyor konu sahibi, neden? Bu konuyu eşine yazıyor çünkü. Bizi konuşturup kendisi hala vicdanlı, gidemeyen çok seven kadın. Kelime aralarında annesine ters cümleler kurdum evet pişmanım diyor mesela.
Kadınlar zavallı aciz yaratıklar değil, aşk için sevgi için her tür berbat şeye boyun eğmemeli. Eğiyorsa da tüh vah diyip teselli edemem. Bu da beni kimsenin kurdu yapmaz.
Siz şunu anlamıyorsunuz, ben “mutlu olursunuz eşin düzelirrr annesi aranızdan çekilir oleyy” duymaya gelmedim buraya. Bunun ne kadar imkansız ve sahte bir şey olduğunu da biliyorum. Destek görmeye geldim. Anlamadığınız şey ise şu, YILLARIN bağımlılığı, yılların sevgisi, yılların emeğinden bahsediyoruz. “hmm tmm yanlış yapmışsın hadi evden git” dediğinizde benim için bu mümkün zannediyorsunuz. Halbuki konumun başlarında herkesin yaptığı gibi bana arkamda olanları, gücümü hatırlatıp destek olsanız ben daha güçlü çıkacağım bu çukurdan. Ayrılık sürecinde yaşayacağım acıdan ve yoksunluktan (resmen eroin gibi, ondan ayrı kalmak böyle bir duygu yaşatıyor bana) daha az korkacağım. Cesur ve güçlü kadın olmak için kendimi hazırlama sürecine ihtiyaç duymam rahatsız ediyor sizi. Beni daha da karanlığa itiyorsunuz “sen başaramazsın” dedikçe. Benim için süreç daha da zorlaşıyor ama ben başaracağım.
Ben ilk mesajımda da ayrılınca ne hale geleceğimi yazdım. Hala yazıyorum. Beni aşağılayan hakarete varan mesajlar gördükçe benzer şeyler yazanlar mutlu oluyorlar, "ohhhh nasıl da soktu lafı salağa" diyorlar ama umrumda değil. Ben kendi hayatımı inşa edeceğim yeniden. Şu an çok kötü durumda olsam da destek alma şansım var, buradan olmazsa başkalarından. Başaracağım bu kısır döngüden kurtulmayı. Konuma son kez yazdım bir süre için. İyi kötü yazan herkese teşekkür ederim.Konu sahibi belli ki ruhsal olarak iyi durumda değil. İlk yorumunuzda (okumadım fakat bu alıntıladığım mesajda anladığım kadarıyla) yardımcı olmaya çalışmışsınız. Konu sahibi akabinde yine ay perişan olacağım vs diyor çünkü mevcut psikolojisi biranda değişecek bir şey değil. Yorum yapan üyeler güzel tavsiyelerde bulunuyor ama birkaç yorum sonrasında konu sahibine hakarete varacak şeyler yazılıyor. Birkaç yorum ile zaten bu psikolojiden çıkılabilseydi her şey daha kolay olurdu, psikologlar olmazdı. Ya da gittiğimiz psikologlar ilk seanstan sonra hala aynı mısın deyip terapiyi bırakmaları gerekirdi.
Burada sizin mesajı alıntıladım fakat genel olarak yazmak istedim. Umarım yanlış veya kırıcı bir şey yazmamışımdır.
Alıntıladığım üye için yazmadım. Ki kendisinin hakaret edici mesajını görmedim zaten. Ama bir iki yorum iyi yaptıktan sonra bir sonraki yorumunda hala aynı mısın deyip hakaret içerikli yazılmış yorumlar yapanlar mevcut. Kimse yorum yazın ya da yardımcı olun diye zorlamıyor. Tamam insan bazen okudukları karşısında kızıyor, öfkeleniyor ama bu karşımızdakine hakaret etme hakkı tanımıyor. Ki zaten buraya derdini bu şekilde anlatan biri muhtemelen ruhsal olarak yıpratıcı bir dönemden geçiyor bunu niye ikiye katlayalım?Ben ilk mesajımda da ayrılınca ne hale geleceğimi yazdım. Hala yazıyorum. Beni aşağılayan hakarete varan mesajlar gördükçe benzer şeyler yazanlar mutlu oluyorlar, "ohhhh nasıl da soktu lafı salağa" diyorlar ama umrumda değil. Ben kendi hayatımı inşa edeceğim yeniden. Şu an çok kötü durumda olsam da destek alma şansım var, buradan olmazsa başkalarından. Başaracağım bu kısır döngüden kurtulmayı. Konuma son kez yazdım bir süre için. İyi kötü yazan herkese teşekkür ederim.
Bence de başaracaksın, eşine duyduğun şeyin bağımlılk olduğunu biliyorsun, evet yoksunluk sendromu yaşayacaksın onu isteyecek bir yanın, beynin kötü anıları silip hep güzel olayları hatırlatacak sana ama sen uyandın artık. Onlarca mesaj geldi sana herbirimiz beyninin diğer tarafıyız sen iyileri hatırladıkça sen bunları okuyup onun yaptıklarını, kötülüklerini yani gerçekleri göreceksin. Evet belki de eşin dediğin gibi kötü biri değildir ama o da annesine bağımlı ve gerçekten kötü kalpli bir annesi var. Hala aynı evde olmanız bence çok yanlış sokağa çıkma yasağından sonra çıkmalısın o evden, benim anne ve babam yıllar önce boşandı annem için çok zordu o süreç ama annemin ilk yaptığı şey tayin istemek oldu, bırak aynı evi aynı şehirden bile gittik, ben üniversitede okuyordum kardeşim yanındaydı zor oldu ama toparladı, dul kadın olmak diye bir şey ancak küçücük taşrada kalmıştır belki, sen iyi eğitimli bir kadınsın o sıfatlar kalmadı artık o sıfat sadece kocası ölen kadınların aldığı maaşı adlandırırken kullanılıyor.Siz şunu anlamıyorsunuz, ben “mutlu olursunuz eşin düzelirrr annesi aranızdan çekilir oleyy” duymaya gelmedim buraya. Bunun ne kadar imkansız ve sahte bir şey olduğunu da biliyorum. Destek görmeye geldim. Anlamadığınız şey ise şu, YILLARIN bağımlılığı, yılların sevgisi, yılların emeğinden bahsediyoruz. “hmm tmm yanlış yapmışsın hadi evden git” dediğinizde benim için bu mümkün zannediyorsunuz. Halbuki konumun başlarında herkesin yaptığı gibi bana arkamda olanları, gücümü hatırlatıp destek olsanız ben daha güçlü çıkacağım bu çukurdan. Ayrılık sürecinde yaşayacağım acıdan ve yoksunluktan (resmen eroin gibi, ondan ayrı kalmak böyle bir duygu yaşatıyor bana) daha az korkacağım. Cesur ve güçlü kadın olmak için kendimi hazırlama sürecine ihtiyaç duymam rahatsız ediyor sizi. Beni daha da karanlığa itiyorsunuz “sen başaramazsın” dedikçe. Benim için süreç daha da zorlaşıyor ama ben başaracağım.
Allah sizden razı olsun.Bence de başaracaksın, eşine duyduğun şeyin bağımlılk olduğunu biliyorsun, evet yoksunluk sendromu yaşayacaksın onu isteyecek bir yanın, beynin kötü anıları silip hep güzel olayları hatırlatacak sana ama sen uyandın artık. Onlarca mesaj geldi sana herbirimiz beyninin diğer tarafıyız sen iyileri hatırladıkça sen bunları okuyup onun yaptıklarını, kötülüklerini yani gerçekleri göreceksin. Evet belki de eşin dediğin gibi kötü biri değildir ama o da annesine bağımlı ve gerçekten kötü kalpli bir annesi var. Hala aynı evde olmanız bence çok yanlış sokağa çıkma yasağından sonra çıkmalısın o evden, benim anne ve babam yıllar önce boşandı annem için çok zordu o süreç ama annemin ilk yaptığı şey tayin istemek oldu, bırak aynı evi aynı şehirden bile gittik, ben üniversitede okuyordum kardeşim yanındaydı zor oldu ama toparladı, dul kadın olmak diye bir şey ancak küçücük taşrada kalmıştır belki, sen iyi eğitimli bir kadınsın o sıfatlar kalmadı artık o sıfat sadece kocası ölen kadınların aldığı maaşı adlandırırken kullanılıyor.
Sen artık uyandın!! Tekrar bu ölüm uykusuna yatma yoksa öleceksin yok olacaksın, eşin sana zarar verir diye demiyorum benliğin, özsaygın, kişiliğin yani seni sen yapan her şey yok olacak,
Sıra o ilk adımı atmada hadi yap o ilk hamleyi
Serseri bir hayatı vardı, uyuşturucu kullanıyordu.
Annem ona hep ters davrandı, uyuşturucu meseleleri ve beni sürekli terk etmeleri, üzmeleri, başka kızlarla düşüp kalkmaları yüzünden.
Abim olacak zırdeli bir arkadaşıyla eşimi işyerinden aldı ve darp etti. Arkadaşı eşime bir yumruk atmış.
Sana onca şeyi yaşatan insandan ayrılmak bu kadar mı zor?Ve çıkıyordum evden. Eşim arkamdan gelirken annesi "sen nereye?" dedi. Eşim gelmedi. Bana sürekli "ya anana ya babana gidersin" diye zavallı muamelesi yapıyordu. Gitmedim.
Bu yazıyı o da okuyacak. Ona linki gönderip, sabah öyle gideceğim zorluklarla kurduğum yuvamdan.