Hamileliğinin 6.ayında hemde evlilik yıldönümünde aldatıldığını öğrenmiş biri olarak seni en iyi ben anlarım sanırım.O an bende ona olan nefretimle senide çocuğunuda istemiyorum diye ağlıyordum,kesinlikle boşanma kararı aldım sonra stresten bebeğiminde etkilendiğini görünce ona dayanamadım mantıklı düşünmeye başlayınca bebeğim için boşanmayı erteledim,eşim bu sırada elinden geleni yaptı beni hiç bırakmadı,oğlum doğdu bu kez de minicik bana muhtaç bi melek vardı karşımda ona süt vermem için yalvarır gibi ağlaması,bu seferde sütüm kesilmesin diye bu konuyu rafa kaldırdım tabi eşimin çabası ve başka bi şüpheli hareketini görmemem de etkili oldu bu konuyu buraya kadar ertelememde ve şuan oğlum 14 aylık,ona her baktığımda onu istemediğimi söylediğim için utanıyor ağlıyorum o kadar masum o kadar güzel bişey kii vicdan azabı çekiyorum,o günden beri eşimin hiç yanlışını görmedim oğluna bana çok düşkün çok iyi evinden işe işten eve,hafta sonları ne istersem yapar ama ne var biliyomusun bi an bile unutulmuyor acısı geçmiyor ve olan sana oluyor ona her baktığımda nasıl yaptı diye çok acı çekiyorum ve boşanmak kaçınılmaz,sana tavsiyem mesleğin yoksa kursa git sertifikalar edin ayakların üzerinde dur ona bağlı olma ne olursa olsun dünyanın en iyi adamıda olsa aldatma girdiyse o evliliğe olmuyor yürümüyor sen yıpranırsın.
herkesin kendi görüşü. hamile diye düşüncenin kötülüğünü savunacak değilim. 
