Ağzın bal yesin enişte

Helal olsun.
Tek başına hamilelik geçirmiş, sezeryan yaptığı gece tek başına hastanede kalmış (kocası bütün gece uyudugu için, yataktan dikişli haliyle defalarca kalkıp çocuğu emzirip yerine koymus) ve doğumdan sonra da (ilk bir hafta annemde kaldım) çocuğuna tek başına bakmış biri olarak şunu diyim; insanın en çok yardıma ihtiyacı old zaman, hamilelik-lohusalık dönemi. İyi ki annelerimiz var. Belki anne gibi kv ler de var (ama benim payıma düşmedi)
Diyeceğim o ki, bu kısa vadeli yardımlar kıymetli olsa da, asıl önemli olan evdeki
eştir. Annem dökülüp saçılsa, Kv yollarıma yatsa yine de eşimin yardımı gibi makbule geçmez. Uzun vadede babadır en büyük yardımcı. Allah da öyle hikmetle bu dengeyi kurmuş.

İş ki, eş halimizden anlasın. Bize yar ve yardımcı olsun. Rabbim de yanımızdan, başımızdan eksik etmesin.