- 4 Eylül 2024
- 152
- 127
- 18
- 32
Maalesef bana da yeni vurdu, aynı durumdayım. Bebeğim çok zor bitmek bilmeyen bir gece uykusu sorunu var, saatlerce ağlıyor kucağımdan inmek istemiyor özellikle geceleri ve artık dayanılmaz noktaya geldi. Aslında daha önce de yokladı ama bir şekilde atlattım sandım halbuki geçiştirmişim, her geldiğinde daha üst seviye ile vurdu. Eşimin her hareketi batıyor, çocuğa bile bağırdım bir iki kez dedim bu böyle olmayacak. Ben hatta bir psikolog ile görüştüm ancak kadının hamile olduğunu öğrenince değiştirmeye karar verdim. Kadın eminim ki profesyoneldir, işinde iyidir. Ancak ben anlatamam gibi geldi, bir de kadını mı şişireyim diye diye kendimi frenlerim iyi biliyorum. Eğer başa çıkamayacağınızı hissetmeye başlarsanız destek almaya çalışın imkanlar dahilinde, en kötü çok sevdiğiniz bir tanıdığa boşaltın içinizi ne bileyim. Konuşmak iyi gelecek gibi, ben aileme de biraz kırgın olduğum için anlatasım gelmiyor bir de eş durumu olunca ben ailemle paylaşmayı pek sevmiyorum. Biz unuturuz ama onlar maalesef unutmuyor.Galiba ben lohusalık depresyonunu yeni yaşamaya başladım . Bebeği bırakacak kimse yok sadece ben bakıyorum eşim destek olsa da bu sıra onun her şeyi de gözüme batıyor nefes alamıyorum çok sıkıldım her şeyden . Dün kavga ettik eşimle sen bu çocuğa bakmaktan sıkılmışsın diye bana yükseliyor nefes alamıyorum artık
ben de öyleyim . Sadece anne olmaya çalışıyorum. Onu da beceremiyorum gibi geliyor . Kendimi suçlayıp duruyorum. Uykusu sorunlu yemesi sorunlu. Benim yaptığım hatalar yüzünden mi böyle oluyor diye düşünüyorum . Çok yoruldum ya çokTek başına bakmak gerçekten çok zor, çocuğa bakmaktan sıkılmak değil ki olay, hiç kendimize vakit ayıramamak sadece anne olarak ilerlemek, ben annelik dışında şuan kendi benliğimi unuttum, geceleri uyuyamıyorum gündüzleri dinlenemiyorum hadi onu geçtim ne bir yere gidebiliyorum ne bir dizi izleyebiliyorum, biri ile telefonla konuşmaya kalksam ona bile müsade etmiyor oğlum full sadece annelik görevindeyim, bende bu aralar kendimi kötü hissediyorum aşırı zor 1 ay geçiriyorum
Sıçrama değil de sallıyor hafif hafif . Az yapsa neyse . Uykusu boyunca bikaç dk aralıkla sallıyor.Geçer diye düşünüyorum benimki de korkudan hep sıçradı uykusundan sonra geçti
Tabi ki hatalarımız oluyor ancak şu an yaşanan şeyler bizim suçumuz değil, hiçbir bebek kolay değil ben inanmıyorum. Her bebeğin farklı farklı huyları var. Hastalıktır, diştir, ataktır, gerilemedir derken uzunca bir süre tadını çıkaramıyoruz. Zaten bizim kendimizi bulmamız bile 2 yılı buluyor. Tüm bunların üstüne yorgunluk, uykusuzluk vb.de gelince kaçınılmaz son, hunilere yaklaşıyoruz maalesef. Benim bebeğim çok kolay büyüdü diyen varsa yanında mutlaka bir desteği, kol kanat gereni vardır. Bir de kabul etmek lazım yeni nesil bebeler bizim kadar sakin değil, hareketli ve cin gibiler maşallah. Ehh haliyle de içleri içlerine sığmıyor.ben de öyleyim . Sadece anne olmaya çalışıyorum. Onu da beceremiyorum gibi geliyor . Kendimi suçlayıp duruyorum. Uykusu sorunlu yemesi sorunlu. Benim yaptığım hatalar yüzünden mi böyle oluyor diye düşünüyorum . Çok yoruldum ya çok
Benim bebeğimin doğduğundan beri gece uykuları kötüydü sürekli kalkıyordu ama emzirip yerine koyuyordum uykuya devam ediyordu en azından, onu bile arar oldum son 1 aydır gece defalarca kalkıyor ıh ıh kucağımda ordan oraya çeviriyor kendini ağlıyor 2 3 saat bu şekilde dalamıyor artık kafayı yemek üzereyim bugün randevu aldım ultrason çekmelerini isteyeceğim içim rahat olsun diye 1 aydır diş mi olur, diş diyip duruyorum bi türlü geçmez mi diş, siz götürdünüz mü doktora belki bir sıkıntısı mı var acabaMaalesef bana da yeni vurdu, aynı durumdayım. Bebeğim çok zor bitmek bilmeyen bir gece uykusu sorunu var, saatlerce ağlıyor kucağımdan inmek istemiyor özellikle geceleri ve artık dayanılmaz noktaya geldi. Aslında daha önce de yokladı ama bir şekilde atlattım sandım halbuki geçiştirmişim, her geldiğinde daha üst seviye ile vurdu. Eşimin her hareketi batıyor, çocuğa bile bağırdım bir iki kez dedim bu böyle olmayacak. Ben hatta bir psikolog ile görüştüm ancak kadının hamile olduğunu öğrenince değiştirmeye karar verdim. Kadın eminim ki profesyoneldir, işinde iyidir. Ancak ben anlatamam gibi geldi, bir de kadını mı şişireyim diye diye kendimi frenlerim iyi biliyorum. Eğer başa çıkamayacağınızı hissetmeye başlarsanız destek almaya çalışın imkanlar dahilinde, en kötü çok sevdiğiniz bir tanıdığa boşaltın içinizi ne bileyim. Konuşmak iyi gelecek gibi, ben aileme de biraz kırgın olduğum için anlatasım gelmiyor bir de eş durumu olunca ben ailemle paylaşmayı pek sevmiyorum. Biz unuturuz ama onlar maalesef unutmuyor.
Az önce anneme dedim ki anne acaba bu çocuk benim yüzümden mi hasta oluyor benim yüzümden mi kilo alamıyor ya hep bi suçlama halindeyiz kendimizi aslında biliyoruz iyi annelik yapmaya çalıştığımızı ama bir yanımız da acaba biz mi eksiğiz diyorben de öyleyim . Sadece anne olmaya çalışıyorum. Onu da beceremiyorum gibi geliyor . Kendimi suçlayıp duruyorum. Uykusu sorunlu yemesi sorunlu. Benim yaptığım hatalar yüzünden mi böyle oluyor diye düşünüyorum . Çok yoruldum ya çok
Elbet hiç bir bebek kolay değildir ama bazı bebekler biraz daha sakin biraz daha uysal, bilmiyorum sizin ki nasıl ama benim bebeğim aşırı zor bir bebek uykusu yemesi oyunu alt değiştirmesi herşeyi yani sakinleşir mi rahatlar mı acaba diyorum, bazıları diyor yürümeye konuşmaya başlayınca kendini ifade edince sakinleşiyorlarmış umarım öyle olurTabi ki hatalarımız oluyor ancak şu an yaşanan şeyler bizim suçumuz değil, hiçbir bebek kolay değil ben inanmıyorum. Her bebeğin farklı farklı huyları var. Hastalıktır, diştir, ataktır, gerilemedir derken uzunca bir süre tadını çıkaramıyoruz. Zaten bizim kendimizi bulmamız bile 2 yılı buluyor. Tüm bunların üstüne yorgunluk, uykusuzluk vb.de gelince kaçınılmaz son, hunilere yaklaşıyoruz maalesef. Benim bebeğim çok kolay büyüdü diyen varsa yanında mutlaka bir desteği, kol kanat gereni vardır. Bir de kabul etmek lazım yeni nesil bebeler bizim kadar sakin değil, hareketli ve cin gibiler maşallah. Ehh haliyle de içleri içlerine sığmıyor.
O zaman normal demek bana küçük geliyor19 tam oluyor
Aynen bende küçük sanıyordum herkesin ki aynıymışO zaman normal demek bana küçük geliyor
Evet geceleri çok kötü, bazı geceler daha daha daha kötü,12.ayda uyku gerilemesi de var aslında ondan da olabilir. Gündüz tek uykuya düşüyor bu dönemde çoğu bebek, gündüz kaç kez uyuyor? Bizim nadiren de olsa tek uyku yapıyor ama genelde hala 2 uyku düzeninde, direk ağlamaya başlıyor saati dolunca. Doktora gideceğiz bu haftasonu, detaylı kontrol isteyeceğim. Daha önce de kan tahlili vb. bakıldı ama bu kez ultrason da yaptırmak isteyeceğim. Bilemiyorum bazen evet diş ve gaz sancısı oluyor bunu görüyorum anlıyorum ve müdahale ediyorum, ama bazen de sadece kucağımda olup elimi tutmak istiyor. Ayrılık kaygısı başlamış olabilir bu kez de, neredeyse doğduğundan beri kendi odasında yatıyor ama sanırım zaman itibariyle bu aylarda başlayıp artarak devam ediyormuş belki ondandır diyorum. Ama önce şu sağlık durumunu bir kontrol ettirip onu elemek lazım kafada. Benim zorluğum aşırı hareketli her yere gidiyor tek başına ama bazen krize girip elimizi tutmak her yere birlikte gitmek istiyor kendini yerlere atıyor tutmazsak. Alt değiştirme banyo vb. bunlar da zor tabi ama ağlamıyor en azından ama kaçıyor ya da suda cıp cıp zıplıyor. Elimden su döktüğüm kovayı almaya çalışıyor falan. Yemekte de bu aralar çorba hiç istemiyor. Sebzeleri de seçmeye başladı. Bir o konuda rahattım onda da daralmaya başladım artıkBenim bebeğimin doğduğundan beri gece uykuları kötüydü sürekli kalkıyordu ama emzirip yerine koyuyordum uykuya devam ediyordu en azından, onu bile arar oldum son 1 aydır gece defalarca kalkıyor ıh ıh kucağımda ordan oraya çeviriyor kendini ağlıyor 2 3 saat bu şekilde dalamıyor artık kafayı yemek üzereyim bugün randevu aldım ultrason çekmelerini isteyeceğim içim rahat olsun diye 1 aydır diş mi olur, diş diyip duruyorum bi türlü geçmez mi diş, siz götürdünüz mü doktora belki bir sıkıntısı mı var acaba
Benim beneğim nispeten daha kolay bir bebek. Ama ona rağmen ben de lohusa depresyonumu tamamen atlatamıyorum. Yanımda ne anne ne kayınvalide var. Hatta arkadaşımız bile yok. Eşim ben ve bebek. Çalışan bir anneyim. Eve her gün bir bakıcı abla gelşiyor. Beni en çok rahatlatan şey onun olması. İşe geldiğimde dinleniyorum resmen. Ama uykusuzluk, alelacle yemek yapmak, iş stresi, sabahın köründe uyanıp oyun oynamak, sürekli diken üstünde yaşamak o kadar zor ki.Elbet hiç bir bebek kolay değildir ama bazı bebekler biraz daha sakin biraz daha uysal, bilmiyorum sizin ki nasıl ama benim bebeğim aşırı zor bir bebek uykusu yemesi oyunu alt değiştirmesi herşeyi yani sakinleşir mi rahatlar mı acaba diyorum, bazıları diyor yürümeye konuşmaya başlayınca kendini ifade edince sakinleşiyorlarmış umarım öyle oluryoksa cidden yorgunluktan ve sinir stresten psikolojim mahfolacak
Geçen gün işten eve geldim. Aşırı yorgun ve uykusuzm. Açım. Başım dönüyor. Bebeğimin altını değiştirirken elimden kaçtı. Mutfağa gidip kapıyı kapattı. Ben gidene kadar olan oldu. Kapıyı bir açtım bütün yer ve bacakları kaka:) şu an gülerek anlatıyorum ama o an kaynar sular döküldğ başımdan aşağı.Şurası olmasa varya cidden tek benim çocuğum böyle sanıp iyice huni takardım gerçekten, iyi ki varsınız kızlar
Benimde aynı canım gerçekten bebeksiz en son ne zaman nereye gittim bilmiyorum öyle bir an olmadı yaniTek başına bakmak gerçekten çok zor, çocuğa bakmaktan sıkılmak değil ki olay, hiç kendimize vakit ayıramamak sadece anne olarak ilerlemek, ben annelik dışında şuan kendi benliğimi unuttum, geceleri uyuyamıyorum gündüzleri dinlenemiyorum hadi onu geçtim ne bir yere gidebiliyorum ne bir dizi izleyebiliyorum, biri ile telefonla konuşmaya kalksam ona bile müsade etmiyor oğlum full sadece annelik görevindeyim, bende bu aralar kendimi kötü hissediyorum aşırı zor 1 ay geçiriyorum
Dün elime döktüm içimi derdimi anlatınca hafiflerim sandım daha çok ağırlaştımMaalesef bana da yeni vurdu, aynı durumdayım. Bebeğim çok zor bitmek bilmeyen bir gece uykusu sorunu var, saatlerce ağlıyor kucağımdan inmek istemiyor özellikle geceleri ve artık dayanılmaz noktaya geldi. Aslında daha önce de yokladı ama bir şekilde atlattım sandım halbuki geçiştirmişim, her geldiğinde daha üst seviye ile vurdu. Eşimin her hareketi batıyor, çocuğa bile bağırdım bir iki kez dedim bu böyle olmayacak. Ben hatta bir psikolog ile görüştüm ancak kadının hamile olduğunu öğrenince değiştirmeye karar verdim. Kadın eminim ki profesyoneldir, işinde iyidir. Ancak ben anlatamam gibi geldi, bir de kadını mı şişireyim diye diye kendimi frenlerim iyi biliyorum. Eğer başa çıkamayacağınızı hissetmeye başlarsanız destek almaya çalışın imkanlar dahilinde, en kötü çok sevdiğiniz bir tanıdığa boşaltın içinizi ne bileyim. Konuşmak iyi gelecek gibi, ben aileme de biraz kırgın olduğum için anlatasım gelmiyor bir de eş durumu olunca ben ailemle paylaşmayı pek sevmiyorum. Biz unuturuz ama onlar maalesef unutmuyor.
Sen geçen yazmıştın ya bebeği anneme bıraktım alışverişe gittim falan diye ben bunu hiç yaşamadım yani yazın olmuştur en sonTek başına bakmak gerçekten çok zor, çocuğa bakmaktan sıkılmak değil ki olay, hiç kendimize vakit ayıramamak sadece anne olarak ilerlemek, ben annelik dışında şuan kendi benliğimi unuttum, geceleri uyuyamıyorum gündüzleri dinlenemiyorum hadi onu geçtim ne bir yere gidebiliyorum ne bir dizi izleyebiliyorum, biri ile telefonla konuşmaya kalksam ona bile müsade etmiyor oğlum full sadece annelik görevindeyim, bende bu aralar kendimi kötü hissediyorum aşırı zor 1 ay geçiriyorum
Açıkçası haftada iki gün üç 4 saat bebeğe bir baksa hayat kalitem artarmış gibi düşünüyorum ben de. Dün düşündüm ki kuaförde vakit geçirmeyi hiç sevmezdim ama gidip saatlerce o koltukta oturmayı özledimBenim beneğim nispeten daha kolay bir bebek. Ama ona rağmen ben de lohusa depresyonumu tamamen atlatamıyorum. Yanımda ne anne ne kayınvalide var. Hatta arkadaşımız bile yok. Eşim ben ve bebek. Çalışan bir anneyim. Eve her gün bir bakıcı abla gelşiyor. Beni en çok rahatlatan şey onun olması. İşe geldiğimde dinleniyorum resmen. Ama uykusuzluk, alelacle yemek yapmak, iş stresi, sabahın köründe uyanıp oyun oynamak, sürekli diken üstünde yaşamak o kadar zor ki.
Kriz anlarında kendime hep şunu hatırlatıyorum. Geçecek. Bu çocuk büyüyecek. Evet başka sorunlarımız olacak belki o zaman. Ama uyuyabileceğiz, kendi kendine yemek yiecek, derdini anlatabilecek. Konuşarak iletişim kurabileceğiz.
Yoksa yaşadıklaeınızı eminim herkes bir şekilde yaşıyor. Eşimizle kavga ediyoruz. Kendimizden vazgeçmiş durumdayız. Ama atlatacağız.
Eğer imkan varsa herkese en azından yarım gün eve bir bakıcı abla çağırmalarını öneririm. Benim dönüm noktam onun eve gelmesi olmuştu. Şimdi aileden biri gibi. Hiç gözüm arkada değil. Annemin yapmadığı ananeliği o yapıyor yavruma.
yalnız çocuk büyütmek zor gerçekten. Her bebek zor evet sadece biraz rahat bir anne olabilmeyi isterdim. Biz biraz rahat sakin olmayı öğrenebilirsek bebek de o kadar zor gelmezdi belki.Tabi ki hatalarımız oluyor ancak şu an yaşanan şeyler bizim suçumuz değil, hiçbir bebek kolay değil ben inanmıyorum. Her bebeğin farklı farklı huyları var. Hastalıktır, diştir, ataktır, gerilemedir derken uzunca bir süre tadını çıkaramıyoruz. Zaten bizim kendimizi bulmamız bile 2 yılı buluyor. Tüm bunların üstüne yorgunluk, uykusuzluk vb.de gelince kaçınılmaz son, hunilere yaklaşıyoruz maalesef. Benim bebeğim çok kolay büyüdü diyen varsa yanında mutlaka bir desteği, kol kanat gereni vardır. Bir de kabul etmek lazım yeni nesil bebeler bizim kadar sakin değil, hareketli ve cin gibiler maşallah. Ehh haliyle de içleri içlerine sığmıyor.
İşte az önce de dedim keşke biraz rahat olabilseydik. Biz her şeyini fazla dert ediyoruz . Uykusu, yemesi ,oyunu . Biliyoruz iyi anne olmaya çalıştığımızı ama hep bi başa sarıyor benim kafa. Çıkamadım lohusa kafasından bendeAz önce anneme dedim ki anne acaba bu çocuk benim yüzümden mi hasta oluyor benim yüzümden mi kilo alamıyor ya hep bi suçlama halindeyiz kendimizi aslında biliyoruz iyi annelik yapmaya çalıştığımızı ama bir yanımız da acaba biz mi eksiğiz diyor
Ben bugün doktora gittim ultrason istedim çok şükür temiz çıktıEvet geceleri çok kötü, bazı geceler daha daha daha kötü,12.ayda uyku gerilemesi de var aslında ondan da olabilir. Gündüz tek uykuya düşüyor bu dönemde çoğu bebek, gündüz kaç kez uyuyor? Bizim nadiren de olsa tek uyku yapıyor ama genelde hala 2 uyku düzeninde, direk ağlamaya başlıyor saati dolunca. Doktora gideceğiz bu haftasonu, detaylı kontrol isteyeceğim. Daha önce de kan tahlili vb. bakıldı ama bu kez ultrason da yaptırmak isteyeceğim. Bilemiyorum bazen evet diş ve gaz sancısı oluyor bunu görüyorum anlıyorum ve müdahale ediyorum, ama bazen de sadece kucağımda olup elimi tutmak istiyor. Ayrılık kaygısı başlamış olabilir bu kez de, neredeyse doğduğundan beri kendi odasında yatıyor ama sanırım zaman itibariyle bu aylarda başlayıp artarak devam ediyormuş belki ondandır diyorum. Ama önce şu sağlık durumunu bir kontrol ettirip onu elemek lazım kafada. Benim zorluğum aşırı hareketli her yere gidiyor tek başına ama bazen krize girip elimizi tutmak her yere birlikte gitmek istiyor kendini yerlere atıyor tutmazsak. Alt değiştirme banyo vb. bunlar da zor tabi ama ağlamıyor en azından ama kaçıyor ya da suda cıp cıp zıplıyor. Elimden su döktüğüm kovayı almaya çalışıyor falan. Yemekte de bu aralar çorba hiç istemiyor. Sebzeleri de seçmeye başladı. Bir o konuda rahattım onda da daralmaya başladım artık
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?