- 6 Ağustos 2022
- 2.073
- 1.939
- Konu Sahibi Buffalosos
- #71.721
Hep beraber mahvoldukBebeğimin bağırmaktan sesi kısıldı ya
Follow along with the video below to see how to install our site as a web app on your home screen.
Not: This feature may not be available in some browsers.
Hep beraber mahvoldukBebeğimin bağırmaktan sesi kısıldı ya
Aşırı hareketlendiler şu dmnem baya zor ya inşallah biraz yoluna girer bişeyler en önemlisi uyku gece uyusak daha iyi olacakHep beraber mahvolduk
Hiçbir şeye dair umudum kalmadıAşırı hareketlendiler şu dmnem baya zor ya inşallah biraz yoluna girer bişeyler en önemlisi uyku gece uyusak daha iyi olacak
Aynı. Bende çıldırmak üzereyim nerdeyse öğlenden beri herşeye bağırıyo ağlıyor sinirleniyor yani asla susmuyor gerçekten. Başın ağrıyor sesi kulaklarımdan çıkmıyor. Alt değiştirmek artık resmen savaş oldu katıla katıla ağlıyor iki kişi değiştiriyoruz birimiz zorla tutmak zorunda kalıyoruz asla hiç bişeyle kandırılmıyor. Ben ne yapacam böyle umarım bu sinir ağlama bağırma huyu değildir bütün gün stresle huzursuzlukla geçiyor son bi kaç gündür daha beter oldu. Uykusuzluğu söylemiyorum bileBebeğimin bağırmaktan sesi kısıldı ya
Akşama doğru bende böyke düşünmeye başlıyorum sabah olunca yine sil baştan geceleri cidden çok zor ağlama sesine uyanıcam diye uyuyamıyorum ama aşırı da uykum oluyoHiçbir şeye dair umudum kalmadı
Benimki sinirliyken de bağırıyor mutluyken de ya şuan sesl haya kısıldı yine de bağırıyor benimde kucağım çınlıyor cidden öyle tiz bağırıyor ki bir süre sol kulağım duymuyorAynı. Bende çıldırmak üzereyim nerdeyse öğlenden beri herşeye bağırıyo ağlıyor sinirleniyor yani asla susmuyor gerçekten. Başın ağrıyor sesi kulaklarımdan çıkmıyor. Alt değiştirmek artık resmen savaş oldu katıla katıla ağlıyor iki kişi değiştiriyoruz birimiz zorla tutmak zorunda kalıyoruz asla hiç bişeyle kandırılmıyor. Ben ne yapacam böyle umarım bu sinir ağlama bağırma huyu değildir bütün gün stresle huzursuzlukla geçiyor son bi kaç gündür daha beter oldu. Uykusuzluğu söylemiyorum bile
Bizim stresten de etkilenitorlar ama içimden çıkılmaz bir döngü haline geldi bu durumBende sabır özellikle bugün tükendi. Hem 2 saat uyku ile dolanıyorum hem bağırıyor çağırıyor asla memnun edemiyorum çıldırmak üzereyim
Ya umarım geçer bu sinirleri stresleri yoksa hepimiz pertBenimki sinirliyken de bağırıyor mutluyken de ya şuan sesl haya kısıldı yine de bağırıyor benimde kucağım çınlıyor cidden öyle tiz bağırıyor ki bir süre sol kulağım duymuyor
Evet doğru eminim o da etkiliyordur ama cidden sürekli ağlaması huzursuz olması sabrımı tüketiyor annem bile Allah sana yardım etsin diyor ama özellikle bir haftadır daha çok arttı diştendir umarım da geçer şu süreçleriBizim stresten de etkilenitorlar ama içimden çıkılmaz bir döngü haline geldi bu durum
Diş diyoruz ama dişlerde bitmiyor ki ya 2 yaşa kadar böyle mi olucaz bizEvet doğru eminim o da etkiliyordur ama cidden sürekli ağlaması huzursuz olması sabrımı tüketiyor annem bile Allah sana yardım etsin diyor ama özellikle bir haftadır daha çok arttı diştendir umarım da geçer şu süreçleri
Valla demi biri çıkıyor arkasından diğeri her diş mi bu kadar zorlu acaba alt dişte de zorlandık ama bu üst yanlar pert etti biziDiş diyoruz ama dişlerde bitmiyor ki ya 2 yaşa kadar böyle mi olucaz biz
Ben sanırım artık delirdim! Haftalardır gündüz 30 dk'dan fazla uyuduğu olmadı. Geceleri aylardır 1 saatten fazla uykuyu nadir yapıyorum. Her gece 5 küsürde kalkıyor sabah 6:30-07:00'a kadar omzumda ve gezerek uyuyor, sonrasında zaten gün başlıyor. Kollarım koparcasına ağrıyor artık, oturduğum zaman uyanıyor. Ve tüm bunların dişten kaynaklı olduğunu her gece diş ağrısı çektiğini sanmıyorum. Ailem ile aynı şehirde olmama rağmen sürekli yalnızım, destek olayını geçtim artık insan görmek istiyorum yalnızlıktan bıktım! Beni ayaklarına bekliyorlar bir hafta gitmesem 15 gündür çocuğu görmüyoruz diyorlar sitem ediyorlar bir de. Neymiş efendim bizde araba varmış biz daha rahat gidermişiz, tamam da ben araba kullanamıyorum, bebekle bir yere gitmek zulüm eşim çoğu zaman haftada sadece bir gün izinli ve o gün de bebeğe eşim bakarken ben de tüm hafta aç kalmamak için sabahtan akşama kadar yemek yapıp stokluyorum. Anne baba diyorum 3-4 kez çocuğu attım bebek arabasına toplu taşıma ile bile gittim, ama kendimi artık enayi gibi hissediyorum! Zaten ben ailede sürekli kullanılan, sömürülen, duyguları istismar edilen sesi çıkmadan her şeye koşan o aptal çocuk oldum! 40'ım çıkana kadar bile bana destek olmadılar annem toplasan parça parça 15-20 gün gelmemiştir yanıma. Az önce tam çocuğu uyutma ile ilgili kriz anındayım, 1 saate yakın olmuş hala uyutamamışım, annem aradı. Artık dayanamadım ve bu düşündüklerimin hepsini kendisine de söyledim. Bana hala diyor ki "ne yapayım oraya mı taşınayım", bu nasıl bir anlaşılamamazlık, bilmiyorum. Ben bebeğimin bakımı ile ilgili zaten kimseden bir şey istemiyorum ama gel bir iki sohbet edelim 2 haftada bir gel 3 haftada bir gel ya ama gel! Ağlamaktan içim çıkıyor bazen artık, insanım ve kendimi kontrol edemeyecek duruma geliyorum. Sabır çeke çeke geçiyor günlerim, kolay bebek zor bebek yok bebek miniş miniş olsa da annenin psikolojisi iyi olmayabiliyor, Allah her annenin yardımcısı olsun ve hiçbir anneyi de bu yaşadığı zor günleri unutturacak kadar vefasız yapmasın. Hem bebeği zor hem de psikolojisi alt üst olmuş bir anne olarak feryat ediyorum artık.Delirmeme ramak kaldı...
Canımsın, destek o kadar önemli ki hele de sakin olmayan uyku düzeni olmayan bir bebeğimiz varsa. Bak ben bu aralar tek bakmıyorum ona rağmen pertim ve cidden çıldırmak üzereyim mahfoldum tek bakmadığım halde böyleysem tek bakan sizleri düşünemiyorum tek baktığım günler aç kalıyordum eşim gelene kadar ağzıma lokma koyamıyordum WC ye bile göndermiyor. Umarım bu süreç geçicidir ben artık o sevimli hallerinin tadını doyasıya çıkarmak istiyorum ağlamasınlar mutlu huzurlu olsunlar inşallah hem biz de dinlenmiş rahat kafayla onlara daha verimli oluruz.Ben sanırım artık delirdim! Haftalardır gündüz 30 dk'dan fazla uyuduğu olmadı. Geceleri aylardır 1 saatten fazla uykuyu nadir yapıyorum. Her gece 5 küsürde kalkıyor sabah 6:30-07:00'a kadar omzumda ve gezerek uyuyor, sonrasında zaten gün başlıyor. Kollarım koparcasına ağrıyor artık, oturduğum zaman uyanıyor. Ve tüm bunların dişten kaynaklı olduğunu her gece diş ağrısı çektiğini sanmıyorum. Ailem ile aynı şehirde olmama rağmen sürekli yalnızım, destek olayını geçtim artık insan görmek istiyorum yalnızlıktan bıktım! Beni ayaklarına bekliyorlar bir hafta gitmesem 15 gündür çocuğu görmüyoruz diyorlar sitem ediyorlar bir de. Neymiş efendim bizde araba varmış biz daha rahat gidermişiz, tamam da ben araba kullanamıyorum, bebekle bir yere gitmek zulüm eşim çoğu zaman haftada sadece bir gün izinli ve o gün de bebeğe eşim bakarken ben de tüm hafta aç kalmamak için sabahtan akşama kadar yemek yapıp stokluyorum. Anne baba diyorum 3-4 kez çocuğu attım bebek arabasına toplu taşıma ile bile gittim, ama kendimi artık enayi gibi hissediyorum! Zaten ben ailede sürekli kullanılan, sömürülen, duyguları istismar edilen sesi çıkmadan her şeye koşan o aptal çocuk oldum! 40'ım çıkana kadar bile bana destek olmadılar annem toplasan parça parça 15-20 gün gelmemiştir yanıma. Az önce tam çocuğu uyutma ile ilgili kriz anındayım, 1 saate yakın olmuş hala uyutamamışım, annem aradı. Artık dayanamadım ve bu düşündüklerimin hepsini kendisine de söyledim. Bana hala diyor ki "ne yapayım oraya mı taşınayım", bu nasıl bir anlaşılamamazlık, bilmiyorum. Ben bebeğimin bakımı ile ilgili zaten kimseden bir şey istemiyorum ama gel bir iki sohbet edelim 2 haftada bir gel 3 haftada bir gel ya ama gel! Ağlamaktan içim çıkıyor bazen artık, insanım ve kendimi kontrol edemeyecek duruma geliyorum. Sabır çeke çeke geçiyor günlerim, kolay bebek zor bebek yok bebek miniş miniş olsa da annenin psikolojisi iyi olmayabiliyor, Allah her annenin yardımcısı olsun ve hiçbir anneyi de bu yaşadığı zor günleri unutturacak kadar vefasız yapmasın. Hem bebeği zor hem de psikolojisi alt üst olmuş bir anne olarak feryat ediyorum artık.
yazdıklarını öyle hissederek okudum ki çok iui anlıyorum seni böyle dertlendiğinde insan birine sarılıp ağlamak istiyor gerçekren acaba biz mi abartıyoruz yoksa gerçekten insanlar umursamaz mı bilmiyorum ileride bizde mi böyle olucaz araba 3 5 sene sonra bu günleri unutup yeni doğum yapan bir anne görsek acılarımızı unutup onun ne akdar yorgun olduğunu iyi şeyler duymak istediğini anlamayacak mıyız merak ediyorum ama ben yinede yaşadıklarımı unutacağımı sanmıyorum annelik zor çok ama çok zor sanki ben anne olmaya uygun değilmişim gibi hissediyorum bazen böyle düşününce çok kızıyorum kendime sonra düşünüp baktığımda kendime ayırdığım zamanım yokki çok notmal diyorum böyle düşünmem. Hepimizin yaşadığı zorluk başka olsada aslında hislerimiz aynı bende artık pek kendimi tutamıyorum uykusuzluk yorgunluk bazen dediğin gibi aç bile kalıyor insan yemek yapmaya zaman yok her şey katlana katlana gidiyor. Benim tüm ailem akrabam bana çok yakın bazıları yürüme mesafesi ama annemden babamdan başka gerçwkrwn düşünen kimse yok görümcemle aynı binadayız ama ben nişey istemesem o teklif etmez hani şu kafada zaten ihtiyacı olsa söyler ama söylemen işte söyleyememillaki evinde yemek pişiyor arada bir insan yoklar diyorum bir tabak bişey gönderir yada ne bişeyim markete gidiyorum bişey lazım mı der her gün dışarıdan yemek söyle market alışverişini int yap böyrk bir dünya yok yani bende baya uzun yazdım ama böyle birilerini anlatınca aklıma geliyor sinirleniyorum insanların böyke umursamaz oluşunaBen sanırım artık delirdim! Haftalardır gündüz 30 dk'dan fazla uyuduğu olmadı. Geceleri aylardır 1 saatten fazla uykuyu nadir yapıyorum. Her gece 5 küsürde kalkıyor sabah 6:30-07:00'a kadar omzumda ve gezerek uyuyor, sonrasında zaten gün başlıyor. Kollarım koparcasına ağrıyor artık, oturduğum zaman uyanıyor. Ve tüm bunların dişten kaynaklı olduğunu her gece diş ağrısı çektiğini sanmıyorum. Ailem ile aynı şehirde olmama rağmen sürekli yalnızım, destek olayını geçtim artık insan görmek istiyorum yalnızlıktan bıktım! Beni ayaklarına bekliyorlar bir hafta gitmesem 15 gündür çocuğu görmüyoruz diyorlar sitem ediyorlar bir de. Neymiş efendim bizde araba varmış biz daha rahat gidermişiz, tamam da ben araba kullanamıyorum, bebekle bir yere gitmek zulüm eşim çoğu zaman haftada sadece bir gün izinli ve o gün de bebeğe eşim bakarken ben de tüm hafta aç kalmamak için sabahtan akşama kadar yemek yapıp stokluyorum. Anne baba diyorum 3-4 kez çocuğu attım bebek arabasına toplu taşıma ile bile gittim, ama kendimi artık enayi gibi hissediyorum! Zaten ben ailede sürekli kullanılan, sömürülen, duyguları istismar edilen sesi çıkmadan her şeye koşan o aptal çocuk oldum! 40'ım çıkana kadar bile bana destek olmadılar annem toplasan parça parça 15-20 gün gelmemiştir yanıma. Az önce tam çocuğu uyutma ile ilgili kriz anındayım, 1 saate yakın olmuş hala uyutamamışım, annem aradı. Artık dayanamadım ve bu düşündüklerimin hepsini kendisine de söyledim. Bana hala diyor ki "ne yapayım oraya mı taşınayım", bu nasıl bir anlaşılamamazlık, bilmiyorum. Ben bebeğimin bakımı ile ilgili zaten kimseden bir şey istemiyorum ama gel bir iki sohbet edelim 2 haftada bir gel 3 haftada bir gel ya ama gel! Ağlamaktan içim çıkıyor bazen artık, insanım ve kendimi kontrol edemeyecek duruma geliyorum. Sabır çeke çeke geçiyor günlerim, kolay bebek zor bebek yok bebek miniş miniş olsa da annenin psikolojisi iyi olmayabiliyor, Allah her annenin yardımcısı olsun ve hiçbir anneyi de bu yaşadığı zor günleri unutturacak kadar vefasız yapmasın. Hem bebeği zor hem de psikolojisi alt üst olmuş bir anne olarak feryat ediyorum artık.
Evet doğru insan güzel şeyler duymak istiyor. Geçen yalandan kv dedim ki benimkinyemek yiyor ama hala 9 kilo bile olamadı yüzü kilolu duruyor ama vücudu öyle değil hani bakayım ne diyecek insan şunu bekliyor yok iyi maşallah güzel bakmışsın falan aynen bacakları ince diyor pek kilo almamış daha 9 bile olamamış geldi ellerini aldı evine ellerinde toplu değil diyor aradan bir kaç gşn geçti yine kalabalık bir yerde ellerine bakıp elleri de kilolundeğilndedi yani insanlar güzel sözün bile cimrisi sen beni kutlu etsen bende sana güler yüz gösteririm ama suratsız görsünlerCanımsın, destek o kadar önemli ki hele de sakin olmayan uyku düzeni olmayan bir bebeğimiz varsa. Bak ben bu aralar tek bakmıyorum ona rağmen pertim ve cidden çıldırmak üzereyim mahfoldum tek bakmadığım halde böyleysem tek bakan sizleri düşünemiyorum tek baktığım günler aç kalıyordum eşim gelene kadar ağzıma lokma koyamıyordum WC ye bile göndermiyor. Umarım bu süreç geçicidir ben artık o sevimli hallerinin tadını doyasıya çıkarmak istiyorum ağlamasınlar mutlu huzurlu olsunlar inşallah hem biz de dinlenmiş rahat kafayla onlara daha verimli oluruz.
Ailen konusuna gelince çok üzüldüm bu duruma, gerçekten insan çok istiyor bi ses duysun yalnızlık çok zor hele ki bebek bakarken insan dört duvar arasında bi sohbet edecek insan arıyor. Benim mesela şuan üst katım boşalmış dua ediyorum Allah'ım inşallah seveceğim anlaşacağım biri gelsinde yalnız olmayım bazen gelip gidelim birbirimize diyorum. Benimde etrafımda ne arkadaş ne kimse var. Ve böyle bir durumun içinde anlayışsız da bir eşle mücadele ediyorum. Keşke şu süreçte insanı birazcık anlayıp destek olsalar. Ben psikolojik destek olmalarına da razıyım hani ne bilim çok iyi bakıyorsun çok iyi annesin yada ne bilim bi çay demleyim sana yorgun görünüyorsun. Yorgunluğumu bilmeyen anlamayan zerre umursamayan bir adamla evliyim benimde sınavım o mesela.
O kadar uykusuz kalınca artık vücut uyku kabul etmemeye başladı zaten çocuk uyusada ben uyuyamıyorum artık devamlı uyanıyorumAkşama doğru bende böyke düşünmeye başlıyorum sabah olunca yine sil baştan geceleri cidden çok zor ağlama sesine uyanıcam diye uyuyamıyorum ama aşırı da uykum oluyo
Ne kadar anlayışsızlar hiç mi düşünmüyorlar bir anneyi bu şekilde kıracaklarını. Güler yüz göstermeyince de biz suçlu oluruz kendilerini sorgulamazlar. Ben herkesi geçtim eşimden bi kere yoruluyorsun biliyorum çok iyi bir annesin kelimesini duymayı çok isterdim ama çok egoist bi insan asla söylemez söylemediği gibi anlamaz ve destek de olmaz. Ben bilmiyorum çok doluyum yorgun olduğumda bazı insanlara kızgınlığım ve öfkem daha çok artıyorEvet doğru insan güzel şeyler duymak istiyor. Geçen yalandan kv dedim ki benimkinyemek yiyor ama hala 9 kilo bile olamadı yüzü kilolu duruyor ama vücudu öyle değil hani bakayım ne diyecek insan şunu bekliyor yok iyi maşallah güzel bakmışsın falan aynen bacakları ince diyor pek kilo almamış daha 9 bile olamamış geldi ellerini aldı evine ellerinde toplu değil diyor aradan bir kaç gşn geçti yine kalabalık bir yerde ellerine bakıp elleri de kilolundeğilndedi yani insanlar güzel sözün bile cimrisi sen beni kutlu etsen bende sana güler yüz gösteririm ama suratsız görsünler
Aynen bende öyleyim ama sabaha karşı öyle uykum oluyor ki birisi oğlumu alsa yanımdan derin uykuya geçebilirimO kadar uykusuz kalınca artık vücut uyku kabul etmemeye başladı zaten çocuk uyusada ben uyuyamıyorum artık devamlı uyanıyorum
Benimkide öyle şeyleri çok demez bazen böyke beni çok sinirli görğr ucu ona dokunmasın diye gelip yine çok yordu seni dimi çok yoruldun dimi siye sorar ama yalandan kavga ederim diye korkuyor ben daha çok sinirleniyorum ve yine ona kızacak bişey buluyorumNe kadar anlayışsızlar hiç mi düşünmüyorlar bir anneyi bu şekilde kıracaklarını. Güler yüz göstermeyince de biz suçlu oluruz kendilerini sorgulamazlar. Ben herkesi geçtim eşimden bi kere yoruluyorsun biliyorum çok iyi bir annesin kelimesini duymayı çok isterdim ama çok egoist bi insan asla söylemez söylemediği gibi anlamaz ve destek de olmaz. Ben bilmiyorum çok doluyum yorgun olduğumda bazı insanlara kızgınlığım ve öfkem daha çok artıyor