- 28 Mart 2023
- 11.287
- 12.870
Aay kızlar lohusalık psikolojisi sanırım ben dün dayanamadım ağladım. Yine bir küçük muhabbeti oldu. Haftaya Dr Rand var dedik 'dr sana büyümemis mı diyecek oğlum, küçük mu kalmış diyecek' dedi benim sinirler gerildi. Sonra daha normal bı doğum kilosuna gelemedi dimi dedi 3500 falan gibi dedi. Benim etrafımda yok hiç öyle 2500-3000 doğuranlar var dedim ama nasıl gerginim tuttum kendimi. Eşim de o ortamda. Odamıza geldik eşim bana laf atıyor ama ben donuk tepki verdim. Çocuğu emziriyorum ama nasıl moralim bozuk gözlerim doldu yere bakıyorum gozukmesin diye. Sana ne oldu dedi tutamadım zaten başladım ağlamaya. Küçük muhabbeti mi dedi Allah'tan o da yanimizdaydi. Sen harika bir annesin niye olumsuz şeyleri görüyorsun. Annemler bana da maşallah kendisi bakabiliyor hallediyor çocuğun her şeyini diyor dedi. Ben uyaririm istersen üstü kapalı dedi. İstemedim. Bu süreçte eşler çok önemliymis epeyi destek oldu, sabah işe gitmeden geldi yanıma güzel anne diye öpüp gitti. Eşim de annesi modunda olsaydı kesinlikle depresyonluk bir dönem. Allah hepimizi iyi insanlarla karşılaştırsın
doğuran unlulerde 1 çizik bile yok 
sonra oturdum ağladım rahatladım. Önce annemden sonra kızımdan özür diledim oturdum kıçımın üstüne. Eşimde elinden geleni yapıyor ama elinden de çok bişey gelmiyor öyle bi döneme denk geldik. Yani eş desteği bende sıfıra yakın mecburen. Seninki gibi tatlı sözler söylüyor ama yetersiz hissediyorum pek yanımda olamayınca
annemde de var çatlak genetik olabilir gebelikte çatlama bizde 
