Sanırım küçüklüğümden geliyor bu utanma duygum. Benim doğduğumdan beri göğüs uçlarım hep içerideydi. Çevremde kim görse şaşırıp "aaa yazık", "aaa memeye bak ne biçim" tarzı yorumlar yapıyordu ailedeki büyük kadınlar. Hatta halam ve kuzenim mememi deli gibi sıkıyordu içinden uç çıksın diye küçükken zorla ve öyle canım yanardı ki.
Bende hep bir utanma saklama duygusu oluştu. Hatta evlenirken en büyük korkum eşimin vereceği tepkiydi. O kadar utanıyordum ki. Ama enteresan bişi oldu, hamile kaldığım gibi iki göğüs ucum da dışarı çıktı bir daha da içeri girmedi. Şimdi sanki mermi var uçlarında öyle geziyorum.
Yine de o utanma duygusunu atamıyorum. Neyse aşacağım bir şekilde sanırım bu utanma duygusunu.