Ay çok güzelMistyy canım oruçlu olarak günüm güzel geçti sütümde bir azalma hissetmedim oğlum da huzurluydu genel olarak. Haber veriyim dedim. Bir dolu bir boş yapacaktım sma hazır eşim de evdeyken yarın da tutmayı planlıyorum
bebişimin kilosu 5 ay önce sınırdan başlamasaydı şimdi endişesiz yeltenebilirdim oruca ben de 
geçen sene hamileydim diye tutmadım şimdi de bu seneye nasip artık. Adına sevindimm canım 
Hepimiz en güzel anneleriz sakın öyle düşünme. Stresini aldığı içinde uyumuyor olabilir. Sakinleştiricii müzik aç saanda iyi gelirNe istiyor çözemiyorum artık çok yoruldum gerçektenelimden geleni yapmaya çalışıyorum ama sanki hiç yetemiyormuşum gibi hissediyorum.
Tam olarak aynı şeyleri yaşıyoruz. Bebek konusunda da neredeyse benzer zorlukları çekiyoruz. Ben eşime de anlatamıyorum çünkü birkaç kez anlatmaya çalıştığımda o da beni çok kötü hissettirdi, sanki aslında zor bir yanı yok da ben abartıyorum gibi konuştu. Kızım doğmadan önceki özgürlüğü özledim diye sanki kızımı istemiyormuşum gibi tavır aldı. Böyle olunca iyice içimde yaşamaya başladım ama dayanamıyorum artık. Özellikle bir haftadır sürekli ağlıyor önceden ağlama nedir bilmeyen bebeğim. Onunla oturup ben de ağlıyorumya sadece ben mi böyleyim acaba artık modumu toparlayamıyorum çökmüş gibiyim sürekli mutsuzum bebeğim gece uyumuyor gündüz uykuları da 40 dakikadan 20 dakikaya düştü sürekli eski hayatımı düşünüp düşünüp ağlıyorum eşimden başka kimseye bu durumu anlatamıyorum çünkü birkaç kez arkadaşlarıma anlatmayı denedim herkes beni garipsedi bu da anneliğimi iğrenç hissettirdi
Yaa bende mi sorun var diyorum kızlar siz böyle yazıncaAhahah ben buben de hala anneliğe adapte olamadım naptığımı bilmiyorum doğumdan beri uçurumdan dur durak bilmeden yuvarlanıyor gibi hissediyorum. Bir günde anne olduk fiziken ancak psikolojik olarak anne olmak için daha cok yolumuz var galiba. Gercekten toplumda böyle bir algı var annelik hakkında zorlanıyorum yapamıyorum beceremiyorum galiba dendiği an aa niye doğurdun o zaman çocuğunu sevmiyor musun yoksa olarak anlaşılıyor. Benim oğlumdan önce 3 kaybım oldu pıhtılaşma problemim var. Oğlumu saat sayarak bekledim adaklar adadım resmen 9 ay 10 sene gibi geçti adım adım hiçbir günüm duasız geçmedi. Saçının teline zarar gelse ölürüm ancak biri sorunca nasıl gidiyor diye diyorum zor yani uykum yok yemeğim yarım yamalak bir kahve içmek lüks evden cıkmak on saat kaşım bıyığım uzadı aynaya bakmak istemiyorum kendimden geçtim vs vs aksama kadar sayabilirim
biz de robot değiliz annelerimiz her saniye bizi pamuklara sararak mı büyüttü sanki asla sesleri yukselmedi mi sürekli prenses gibi mi hissettirdi hayır bizim de denge kurmak anne olmak için zamana ihtiyacımız var. Garipseyen de ya bakıcısı vardır ya bebesi uyuyordur ya da doğurmamıştır
ya ben pek böyle hissetmiyorum tüm noksanlara rağmen, çünkü bebekli süreç böyledir bebek böyle bir şeydir diyerek çıktım yola. Bi de sanki hayıflanmak Allahın gücüne gider diye de çekiniyorum sanırım. Son iki haftadır saat başı kalkıyor emziriyorum yanımda kalıyor bazen tetikte uyuyorum uyudumsa da. Hiçbir şey anlamıyorum uyuduğumdan ama onu sağ salim görüyorum gülerken görüyorum geçiyo. Bi de bana kalsa bi sene daha ertelerdim bebek olayını ama çevremde kariyer için keyfi için erteleyip 30+ olup istese de bebeği olamayanlar dolunca, E bir de korunmamamıza rağmen 6 ay olmayınca inceden tırsıp yaptık djjfks bebeklerimiz bize bebekliğini yapıyor ve max 2 sene böyleler. Sonra çocuk olacaklar ergen olacaklar yetişkin olacaklar kopucaklar belki kıymet bilmeye odaklıyım. Hatta şu sıra beni üzebilen tek şey ‘ya onunla istediğim kadar vakit geçirmeden doyamadan zaman çabucak geçerse’ bi saat fazla uyusa özlüyorum kızımı şaka gibi
Neden sorun olsun ki herkesin hayat dinamikleri farklı. Benim mesela küçük kardeşim yok kuzenlerimin çocuğu olsa da uzakta yaşıyorlar arkadaşlarımdan evli olanlar var ama çocuğu olan hiç yok ilk benim. Eşimin de tüm ailesi uzakta o tarafta da çocuk muhataplığımız yok. Hayatımda hiç bebek ya da çocuk faktörü olmadı yani çocuk büyütmenin böyle bir sey olduğunu bilmiyordum böyle de tahmin etmemiştim hiç. Çevreden anlatılanlar hep çok pozitif ve güzel yönleri kimse zorluklarından bahsetmiyor anneliğinin yargılanması korkusuyla. Bu yüzden adaptasyon süreci benim için çook daha yavaş işliyor şahsen. Benim yapım da böyle biraz eşimle 5.5 senelik sevgililikten sonra evlendik evliliğe alışmam 8 ay filan sürdü aşırı zorlandım mesela. Alışkanlıklarımdan rutinlerimden çok zor kopabiliyorum değişikten hoşlanmam. Bebek bu tabuların hepsini tek hamlede yıktı geçti tabi anneliğin de rutin olması için zaman gerekiyor biraz tecrübe gerekiyor. Herkesin süreci farklı yani tek bir doğru yok ne güzel siz sancısız kabullenmişsiniz bebekli hayatın getirilerini ben hala eski fotolara bakıp hüzünlenenlerdenimYaa bende mi sorun var diyorum kızlar siz böyle yazınca
He evet bak dediğin doğru tanışıklıkla alakası vardır gayet, benim çevrem bebekli insan dolu bizzat annem 40 yaşında kardeşimi doğurduğu için -ben 9. sınıftım- benimle büyüdü kardeşim o zamandan beri nasıl bir şey olduğunu az çok biliyordum. Ama geçen annemle konuştum çook zorlanmış kolik bir bebekmiş geceleri yarım saat bile uyumazmış kardeşim ve ben bunları hatırlamıyordum bile. Yani bizzat annesi olmakla yardımcı olan kişi olmak arasında bile devasa fark var boşuna ‘cennet anaların ayakları altında’ değilNeden sorun olsun ki herkesin hayat dinamikleri farklı. Benim mesela küçük kardeşim yok kuzenlerimin çocuğu olsa da uzakta yaşıyorlar arkadaşlarımdan evli olanlar var ama çocuğu olan hiç yok ilk benim. Eşimin de tüm ailesi uzakta o tarafta da çocuk muhataplığımız yok. Hayatımda hiç bebek ya da çocuk faktörü olmadı yani çocuk büyütmenin böyle bir sey olduğunu bilmiyordum böyle de tahmin etmemiştim hiç. Çevreden anlatılanlar hep çok pozitif ve güzel yönleri kimse zorluklarından bahsetmiyor anneliğinin yargılanması korkusuyla. Bu yüzden adaptasyon süreci benim için çook daha yavaş işliyor şahsen. Benim yapım da böyle biraz eşimle 5.5 senelik sevgililikten sonra evlendik evliliğe alışmam 8 ay filan sürdü aşırı zorlandım mesela. Alışkanlıklarımdan rutinlerimden çok zor kopabiliyorum değişikten hoşlanmam. Bebek bu tabuların hepsini tek hamlede yıktı geçti tabi anneliğin de rutin olması için zaman gerekiyor biraz tecrübe gerekiyor. Herkesin süreci farklı yani tek bir doğru yok ne güzel siz sancısız kabullenmişsiniz bebekli hayatın getirilerini ben hala eski fotolara bakıp hüzünlenenlerdenim
yine de güzel be ben bebekleri çocukları hep sevmişimdir kendimin olunca apayyrı sevdim çok şükür
Geçen sene ben de tutamamıştım özlemişimAy çok güzel
. Teşekkür ederim canımBende böyle düşünüyorum gibi. Fotografta eski zayıf halime duydugım özlem coxuksuzşuktan fazladırYaa bende mi sorun var diyorum kızlar siz böyle yazınca
. yani bu süreç benim için şey gibi mesela coxuklen şu ikeanın meshur yatakları vardı ya kaydoraklı falan yada altı ev üstü yatak. Acayip özenirdim bi gün benimde olsun isterdim. Ama Bizim ranzamız vardı sadece alt katı yatak olarak kullanıyorduk. Üst katında gunduzleri evcilik oynardık babam misafirliğe gelirdi. Sonra işte yatak falan aldılar çalısma masası gibi gibi aonra biraz daha buyudum kaydırak olayı cok saçma geldi. Şuan mesela düsünebiliyormusunuz kaydıraklı yatak aldıgınızı kendinize. Yani o halime özlem de duymuyorum. Birisine bagımlı olmadanda alabilirim. Hayatımın bütün bölümlerine bu şekilde bakıyorum evcilikten keyif aldıgım donemdi bitti. Sokakta oynadıgım donemdi bitti. Arkadaşlarımla bazı tarz kafelere girmek bir dönem eglenceliydi şimdi ise yorucu veya sıkıcı eskiden gel dısarı cıkalım diyecegim bir sürü arkadaşım vardı şimdi ise öz miktar beni daha mutlu ediyor( açıkcası
) bazı kafelerde oturmak başımı bile ağrıtıyor hani bu cocukşa veya evlilikle gelen bi güncelleme değil daha oncesinde olan bir durum. Bir yaşıma kadar sabahlara kadar otururdum/ çalısırdım / arkadaşlarımla takılırdım. Şimdi ise yorucu hatta cogu zaman anlamsız geliyor. Lisede karnımda kelebekler uçuşturan şeyler şimdi mimik oynatmıyormesela okurken yaz tatili somestr tatili vardı yaaa işe baslayınca nasıl gecer ömür derdim bi yıllık izin var sadece. Ama işe basladım izinlerim falan birikmeye baslamıs. Ben o yaz tatili hazzını o dönemde bırakmışım. bir sürü şey sıralarım yani ama ben an’ı yaşamayı seviyorum. Özgürlüğüm kısıtlanmış gibi de hissetmiyorum açıkçası ki benim annem bile yok çocuğumu emanet edeceğim. Ama yapmak istediklerimi de çocuğumla yapıyorum şuanlık. Koyuyorum arabasına kangurusuna gidiyoruz. Herşey o kadar hızlı geciyor ki o hani algıları açılmadan önceki halleri koynuma sokulup kalması yaka çiçeğim gibi takılması mesela yok şuan da. Kafası yaylı bebek gibi boyuna dönüp duruyo. Yarın sarılalım istediginiz bebegimiz belki öff anne yaa Sıkmasana beni özgür bırak biraz diycek
Evet evet her dönem kendine özgü, güzel :) yenidoğan videolarına bakıyorum değişim muazzam o haline de aşıktım bu haline deBende böyle düşünüyorum gibi. Fotografta eski zayıf halime duydugım özlem coxuksuzşuktan fazladır
büyüyorlarMerhabalarDanışmanlık istiyorum ya dediğim gibi ise baslamadan cözmem lazım bu yuzden bu yontem tutmadı baska bisi deniyim gibi bir zamanım yok. Bir de bes aydır uyku konusundan cok cektik o yuzden para pek umrumda degil sadece nokta atısı bir cozum istiyorum acıkcası böyle sihirli degnek gibi sunu bunu yap desin yapayım pat uyusun bebe cok mu sey istiyorum be
Hayallerimdeki hayat resmen keyfini çıkarın darısı başımaMerhabalar
Çok uzun süredir giremedim. Ama bu yazdıgınızı gorunce gözlerim doldu. 4. ay atagı dedıler gecmedi 2bucuk bir fiil ayaktaydık hep aglayarak uyanma , uyutamıyorduk hep bızımle yataydı oğluö. Gece 1lere kadar salonda huzursuz oyalamaya calıstıgımızı bılıyorum, uyusada sureklı memede bırakınca uyanıyordu.
Kendim denedım cok zor geldi meme uyku baglantısını kesemedım o ağladıkca ben daha cok agladım.
Bende cok caresızdım hep arastırdım oyuzden yazmak ıstedım
irlandalı anne ile 2 gun once tamamladık eğitimi.şuan uyku saatı gelınce odaya goturuyorum muzıgını acıyorum, opuyorum yan yatırıyorum bıraz sevıp yan yatırıyorum 3-5 dk uykuya dalıyor.
Ben çok danısman arastırdım, arkadaslarımdan da onerı aldım ama yöntem olarak ilk haftadan odalarda bırakıp ağlatan kişilerle asla baslamayı dusunmedım yapamazdım zaten.
Herkese cok tavsıye edıyorum, 2. hafta ozellıkle defalarca kucaklayıp yatır kaldır ıle bu konuma geldık.
Gecelerı sureklı memede olan oğlum suan ozellıkle 23:00 den sonra 1-2 uyanıyor sadece.
En önemlisi uyku arkadasını verıp pozısyon degıstırıyorum kolayca uykuya dalıyor.
Uyurken besleme yapıyorum.
Tek basına yapabılen yapar tabı ama ınanın ınıs cıkıslar oluyor Esra hanım o kötü anlarda çok iyi gelıyor ve en onemlısı her soruma uzun uzun acıklamalı yazıyor.
Gunduz uykuları uzadı yani demem o ki iyi ki iyi ki
Bu süreçten korkan varsada anneler vardı paylasmak ısterım.
Hiçbirşeyi zorlamıyor, uyanırsa zaman vermek lazım dedı ama mesela ben her uyandıgında gıttım temas ettim sarıldım tekrar koydum çok iyi duruma geldı.
Benım onerım zaman gecmeden baslamadık 6. aydan sonra hareketlenınce daha zor oluyor.
O kadar kademelı yapmıskı programı zaten bebekte alısıyor.
Mutlu bebek kısmına gelınce emın olun benım oğlum güleç bir çocuk daha huzurlu mutlu bir bebek oldu.
Korkmadan baslayın
önümüzdeki hafta bir aile ziyaretimiz var şehir dışında olacağız dönünce başlamak istiyorum hemen. Hangi paketi aldınız acaba yeterli oldu mu iletişimi bilgileri vs?
Kesinlikle bende böyle düşünüyorum tek amacımın bu olmadığını bildiğim için galiba çok zorlanıyorum. Yani nasıl zor olmaz ki her şeyin değişiyor hayatın baştan yazılıyorDünyaya geliş amacı anne olmak olduğuna inandırılmış kadınlar hariç hiç bir kadının şu süreçten keyif alacağını düşünmüyorum. Perişan eden, kadının benliğini ezen bir sorumluluk bu. Annelik bu toplumun kutsallarından biri, o yüzden bu sıfatla zorlandığımızı söylerken bile suçlu hissettiriliyoruz. Mütemadiyen ben de böyle hissediyorum. Yalnız değilsin. Annelikle ilgili duygunu paylaşırken seni yargılayanlanlardan uzak durmanın da sana çok iyi geleceğini düşünüyorum.
Bende sürekli ağlar moddayım artık düzelmegecek hiç bitmeyecek gibi hissediyorum bu süreci. Kendimi bu kadar çaresiz ve berbat hissettiğim zaman olmamıştı
Çok değişik duygular yüzlerce duygu aynı anda içimizde oluyor bunun üzerine birde yorgunluk olunca başa çıkmak gerçekten çok zormuş bu kadar olduğunu bilmiyordum . İnşallah zamanla güzel günler gelir tek duam buAhahah ben bu
Canım emzik kullanıyormuMerhabalar
Çok uzun süredir giremedim. Ama bu yazdıgınızı gorunce gözlerim doldu. 4. ay atagı dedıler gecmedi 2bucuk bir fiil ayaktaydık hep aglayarak uyanma , uyutamıyorduk hep bızımle yataydı oğluö. Gece 1lere kadar salonda huzursuz oyalamaya calıstıgımızı bılıyorum, uyusada sureklı memede bırakınca uyanıyordu.
Kendim denedım cok zor geldi meme uyku baglantısını kesemedım o ağladıkca ben daha cok agladım.
Bende cok caresızdım hep arastırdım oyuzden yazmak ıstedım
irlandalı anne ile 2 gun once tamamladık eğitimi.şuan uyku saatı gelınce odaya goturuyorum muzıgını acıyorum, opuyorum yan yatırıyorum bıraz sevıp yan yatırıyorum 3-5 dk uykuya dalıyor.
Ben çok danısman arastırdım, arkadaslarımdan da onerı aldım ama yöntem olarak ilk haftadan odalarda bırakıp ağlatan kişilerle asla baslamayı dusunmedım yapamazdım zaten.
Herkese cok tavsıye edıyorum, 2. hafta ozellıkle defalarca kucaklayıp yatır kaldır ıle bu konuma geldık.
Gecelerı sureklı memede olan oğlum suan ozellıkle 23:00 den sonra 1-2 uyanıyor sadece.
En önemlisi uyku arkadasını verıp pozısyon degıstırıyorum kolayca uykuya dalıyor.
Uyurken besleme yapıyorum.
Tek basına yapabılen yapar tabı ama ınanın ınıs cıkıslar oluyor Esra hanım o kötü anlarda çok iyi gelıyor ve en onemlısı her soruma uzun uzun acıklamalı yazıyor.
Gunduz uykuları uzadı yani demem o ki iyi ki iyi ki
Bu süreçten korkan varsada anneler vardı paylasmak ısterım.
Hiçbirşeyi zorlamıyor, uyanırsa zaman vermek lazım dedı ama mesela ben her uyandıgında gıttım temas ettim sarıldım tekrar koydum çok iyi duruma geldı.
Benım onerım zaman gecmeden baslamadık 6. aydan sonra hareketlenınce daha zor oluyor.
O kadar kademelı yapmıskı programı zaten bebekte alısıyor.
Mutlu bebek kısmına gelınce emın olun benım oğlum güleç bir çocuk daha huzurlu mutlu bir bebek oldu.
Korkmadan baslayın
İllaki geçecek her şey, ilerde büyüdüğü karşılıklı oturup sohbet edeceğimiz zamanları düşünerek sakinleşmeye çalışıyorum ben de
Ben de öyle pek mutsuz değilim ya. Zamanında her şeyi doyasıya yaşadım diye düşünüyorum hiçbir şeye özenmiyorum şu an. Zaten çekip çekeceğimiz 3 sene sonra tekrar kendimize rahat rahat zaman ayırabilcez (bırakabilecek kimsesi olanlar). Bu çocuk doğdu bi kere geri gönderemeyiz yani sırf olumsuz yönlere odaklanarak hayatı kendimize zindan etmeyelim. Bu arada mutsuz veya kötü hissetmek çook normal çünkü dünyanın en zor şeyi bir bebeğe bakım vermek.Yaa bende mi sorun var diyorum kızlar siz böyle yazınca
Yoğurdun tadı ekşi olabilir mi? Eğer normal olmasına rağmen sevmediyse sevdiği bir sebze ile birlikte vermeyi deneyebilirsin bir kaşık kabak bir kaşık yoğurt gibi benimki öyle alıştı
