Kızlar ben psikolojik olarak çok kötüyüm artık. Tokum, uykumda yok(Gerci 3, 4 saat uyumuşumdur maksimum gece-gündüz anlayisim kayboldu ama uyku hissi yok) şuan. Bebeğe de iyi bakıyorum (Gerci idrar yolu enfeksiyonu olmuş pekte iyi bakamıyor da olabilirim ama kilo alımı iyi) ama eski hayatımı çok özlüyorum bazen. Hiçbir sorumluluğumun olmadığı. Canım isteyince yatıp, isteyince kalktığım hayatımı çok özlüyorum. Zaten her şeye sahiptim. Şimdi devamlı benim yardımıma bakımıma muhtaç birisi var. Sürekli başım ağrıyor. Vucudunda ufacık bir şey çıksa korkuyorum. Mental olarak aşırı yoruldum. Annem tam destek, eşim destek bana ama sıkıldım. Çok tatlı çok seviyorum onu ama çok zorlanıyorum. Özellikle hastane de yatmaktan, sorununa anında çözüm bulamamak, aciz olmak çok zorluyor.