Kızlar moralim o kadar bozuk ki lohusa depresyonuna girdim herhalde. Annem yanımda bebeğime bakmama o yardımcı oluyor. İlk doğumum çok tecrubesizim tek başıma hiçbir şey yapamazmışım onu anladım. Emzirmek doğurmak kadar zormuş kimsenin gözünü korkutmak istemem ama
ilk günler çok güzel emen bebem şimdi memeyi tutmuyor direniyor ağlama krizlerine giriyor saatler sürüyor emzirmem. Emmesi için elimden gelen her şeyi yapıyorum ama mental olarakta hic iyi değilim. Eşim maalesef 4 gün izinliydi doğumdan sonra ise döndü akşam geç geliyor çocuk emip uyuyor zaten hiç birlikte vakit geçiremiyoruz ben darmadumanım uykusuzluktan yorgunluktan. Eşim hiçbir anımıza ortak olamıyor yok diye aşırı üzülüyorum içerliyorum sinirlerim bozuluyor daha aile olduğumuzu hissedemedik diyorum. Kendimi yalnız hissediyorum
zaten bebeğime yetiyor muyum onu doyurabiliyor muyum diye sürekli düşünüyorum
birde bu duygusallık üzerine eklenince sürekli ağlayasim var