- 16 Nisan 2024
- 471
- 652
- 36
Yes canoSenin beboyu 16sında alcaklar demi
38 canım bugün tamKaç haftasin canım suanda
Bencede harika senin gibi kullandim
Duvara çizik atcam gerçekten kdgn
İster misin bu kiz doguma bi gün kala kendi gelsin. Kasılmam hiç geçmedi bugün kendi de çok hareket ediyo hayirlisi. Eşim de eve gitti kedoya bakmaya evde kalacak. Ben kayinvalidemlerdeyim. Başımiza her şey gelebilir bugunDoğum yapacağım günün gecesi ben de yoğun kasık ve bel ağrısı yaşamıştım bildiğin adet sancısı. Saat 2de 3de hep sancıya uyanmıştım. Karnım taş gibiydi. 5te kalktım saç makyaj yaptım bir güzel. Giyindim hazırlandım tam evden çıkarken suyum gelmişti
4 gün olcak aramızdaYes cano
38 canım bugün tam
Valla evdeki gibi olsa doktor yarın bile yatış verir ama ne hikmetse klinikte durulası geliyor bizimkinin kdfm4 gün olcak aramızdasenin de az kaldı ha gayret
Bu şey gibi çocuk hasta olur evde alev ateş oksuruk doktora gidersin ateş yok normal başıma gelmisligi çokValla evdeki gibi olsa doktor yarın bile yatış verir ama ne hikmetse klinikte durulası geliyor bizimkinin kdfm
Benimki epey durulmuştu dün geceden beri ciddi kasılmalar geliyor dur bakalım perşembe gününü görcez miValla evdeki gibi olsa doktor yarın bile yatış verir ama ne hikmetse klinikte durulası geliyor bizimkinin kdfm
Bende çok ağrı yapmaya başladı ya valla zordayım dardayım, baskı da yapıyor o ağrı sırasında zatenBenimki epey durulmuştu dün geceden beri ciddi kasılmalar geliyor dur bakalım perşembe gününü görcez mi
Böyle her gece umutlarla yatıyoruz sabaha suyumuz gelmiyor amaDoğum yapacağım günün gecesi ben de yoğun kasık ve bel ağrısı yaşamıştım bildiğin adet sancısı. Saat 2de 3de hep sancıya uyanmıştım. Karnım taş gibiydi. 5te kalktım saç makyaj yaptım bir güzel. Giyindim hazırlandım tam evden çıkarken suyum gelmişti
Ay ben ağladım amaselam canım kızlar
5 gün annelik sonunda anca yazabiliyorum
hayatımın en güzel 5 günü sonrası diyeyim
ben bir süredir yurt dışındaydım. kendi doktoruma gidememiştim. yurt dışında da takibinde olduğum doktorum vardı. o, hiçbir sorun görmüyordu ama bence bebeğim birazcık minnaktı.burada da yazmıştım zaten.
neyse, 36. haftanın sonuna doğru eve dönebildim ve kendi doktoruma gittim hemen. o da karın çevresini değerini beğenmedi, diğer değerler iyi idi. o gün ve ertesi gün 2 doz ciğer geliştirici vurdu ve 37+3’te bebeği almayı uygun gördü. %98 ihtimalle sonuna kadar gideriz, bir şey olmaz ama %2 ihtimalle birden bebeği kaybedebiliriz ve bence bu büyük bir risk dedi. kazanacağımız ise 100-150 gr olur ancak dedi. 37 sonrasını zaten term olarak görüldüğü için ve ben de doktoruma çok güvendiğim için kararına uydum ve perşembe için sezaryen randevusu aldık.
cumadan pazartesine heyecanla geçirdim. bu sırada öksürük, burun akması vs vardı ama çok takmadım kafaya. derken pazartesi akşamı korkunç bir ishal ve kusma başladı. daha önce böyle bir kusma-ishal ve haliyle sıvı kaybı yaşamadım hiç. soluğu sabah acilde aldım. nstlerim iyi çıktı şükür ama gözümü açmakta zorlanıyordum. maalesef perşembeye kadar da geçmedi bu durum, birazcık azaldı sadece. biraz buruk bir şekilde ameliyathaneye girdim, bu kadar zayıf bir halde bebeğime nasıl bakacağım diye. epidural başladıkları anda tansiyonum düştü. ama öyle mükemmel bir ekip vardı ki ameliyathanede, birkaç dakika içinde beni kendime getirdiler ve 5 dk içinde anestezim de çalışmaya başladı. o kadar ki daha uyuşmadım sanarken serklajım alınmış bile.
derken ben iyi hissetmeye başladım. ve eşimi içeri aldılar steril kıyafetle. ve başladık. elimi tuttu tüm işlem boyu, benim önümde örtü olduğundan görebildiklerini o anlatıyordu. işleme başladıkları ve bebeğimin sesini duyduğum 15:01 arasında sanırım 3-4 dakika ya vardı ya da yoktu. ve ağlamasını duydum, doktorum ikimizin de elini tutturdu bebeğimize. iyi mi diye defalarca sorduğumu ve mutluluktan öleceğimi düşündüğümü hatırlıyorum o an sadece. sonra hemen sıcak yatak diye bir yere aldılar bebeğimi. ben göremedim ama eşim yapılan tüm kontrolleri bana anlattı. sanırım 1 dk falan sürdü bu işlem ve bana bebeğimi getirdiler. yanağımdaydı. eşim de ben de ağlamaya başladık. sonra aldılar bebeğimizi. eşimin bana “çok teşekkür ederim” dediğini hatırlıyorum sadece. sonra maskeyi falan çıkardı, öptük birbirimizi ve o andan beri eş olmaktan fazlasıyız, nasıl anlatayım bilemiyorum o hissi..
sonra baba bebekle yukarı çıkabilir dediler. baba sevinçle gerçekten mi diye ayakladı ve sanırım beni biraz unuttudünyanın en tatlı unutuluşuydu.
sonra benim dikişlerim yapılırken doktorlarla ve ekiple şakalaştıkhatta hangi müziği dinlesek diye falan konuştuk, müzik açtık. sonra beni yine ekstra kontroller için bi alana aldılar. yani her şey aşırı sıkı, profesyonel ve güzel geçiyordu ama haliyle odaya çıkmak için saniye sayıyordum sonunda yukarı gittim ve bebeğimi getirdiler. hemen ilk emzirme oldu. her şey rüya gibiydi.
akşam 8 gibi bacaklarımı artık kıpırdatabiliyordum ama hiç ağrım yoktu. tüm gece ağrı kesici devam etti, istediğimde arttırabiliyordum ama pek gerek duymadım. sondam da vardı, sabah karşı rahatsız etti biraz, onun dışında hissetmedim bile. zaten sabah çektiler.
gece 10 gibi ayağa kalktım, yürüdüm. haliyle rahatsızlık hissi ve ağrı oldu ayağa kalkarken ama çok da kötü değildi.
en zoru sonraki gün oldu. vücudum zaten ishalden vs çok yorgundu, bir de dikiş ağrısı vs eklendi. moralim bozuktu, bebeğimle nasıl ilgileneceğim diye. sabahleyin beni yıkadılar, öyle iyi geldi ki. kanama kontrolüm oldu birkaç kez. gayet makul kanama dediler.. o gün bu kaygılarla geçti.
odaya çıkış sonrası her 1.5 saatte bir emzirmeye yardım etmek için emzirme hemşiresi geldi. bebeğimin tüm bakımları da hep bebek hemşiresi tarafından yanımızda yapıldı. sadece bir kez kan takibi için aldılar, birkaç kere de doktor kontrolü için. sütüm de geliyor gibiydi ama mememin ucu olmasına rağmen oğluşum daha iyi tutabilsin diye silikon uç verdiler. iyi ki de vermişler çünkü daha o gün bir memem kanadı. sonra korkudan o memeye dokunmak istemedim ama emzirme hemşirem bir noktadan sonra devam etmemiz gerektiğini söyledi ve ondan cesaret alıp devam ettim. lansinoh krem bende acayip işe yaradı.
ama gecenin sabahına karşı mama vermemiz gerektiğine çocuk doktoru , ben ve hemşire karar verdik. takviyeye başladılar. tüm beslenme de yanımda enjektörle yapıldı, asla biberon istemediler. yine de memeye devam ettik zaten.
taburcu olacağım sabah uyandığımda ise vücuduma inanamadım.ciddi bir ağrım kalmamıştı, aynen doktorumun dediği gibiydim. kendim kalkıp yürüdüm, hatta banyomu yalnız yapmak istediğimi söyledim, kısa olmak şartıyla kabul ettiler. sonra hafiften taburcu işlemlerine başladık ama yine de ağrı kesici iğnemi yapmadan göndermediler pek ağrım olmamasına rağmen.
hastaneden çok memnun kaldım. bazı çalışanlar vardı ki görev olsun diye yapmıyorlar işlerini, o işi yapmak için yaratılmışlar. özellikle bazı bebek hemşireleri, o kadar içtendiler ki.
dikişlerim doğumdan 1 hafta sonra alınacakmış. cuma olacak sanırım.
dün için de ilk bebek kontrolü için direkt hastane kendisi randevu oluşturup bize verdi ve gittik. her şeyimiz iyi. bebeğim 2700 civarı, minik bir bebek, 200 gr da kaybettik ama dün kontrolde doktor her şeyi gayet iyi dedi, sarılık değeri hatta özellikle çok iyiydi. en korktuğum şeydi küçük olmasından dolayı ama tam tersiymiş durum, iri bebeklerde daha fazla görülürmüş, bilimsel olarak da anlattılar.
meme+mama şeklinde gittik pazartesine kadar, cumaya kadar aynen devam dedi doktor ve cuma yeniden bakacağız
bu sırada yine aynen doktorumun dediği gibi 72. saate doğru sütüm artmaya başladı. o kadar dert ediyordum ki sütüm gelmezse diye. sürekli öyle bir şeyin olmayacağını söyledi ve hatta saat verdi; dediği gibi de oldu.
mama artı meme veriyor olmak da beni çok rahatlattı, stres yapmadım ve bebeğimin beslendiğinden emin olmuş oldum. özellikle sarılık açısından riskli zamanları atlatana kadar, sütün şakır şakır gelmiyorsa gayet de iyi çözüm. gelen var mı bilmiyorum ama benim dediğim gibi ancak 3. gün daha gözle görülür oldu süt gelişim. bu sırada yine kanama vs oldu meme ucumda. arada bir gün gümüş kapak yapmıştım krem yerine, o bana yaramadı. şimdi lansinoh krem ve göğüs kalkanı ile çözdüm kanama olayını gibi duruyor. bugün çok güzel emdi bebeğim en azından, inşallah böyle artarak gider. doğum öncesi hastalıktan kalma öksürük beni çok zorladı dikiş açısından. ondan bahsedip canınızı sıkmak istemiyorum ama başınıza gelirse karnınıza yastık bastırarak öksürün; işe yarıyor. doktorum korse tavsiye etmedi bu arada.
en büyük derdim şu an ayak şişliğim. böyle bir şişlik hayatım boyu görmedim. ayaklarım dolma gibi. oluyor dediler, geçecek dediler, bakalım. hiç oturmadım doğum sonrası, belki orada biraz hata etmişimdir ama hem öyle bir lüksün olmuyor hem de her anını doya doya yaşamak istediğin için her şeyi kendin yapıyorsun, haliyle oturulmuyor.
bebeğimin doğduğu ilk saniyeden beri eşim mental olarak o kadar yükseltti ki beni. hep yanımızdaydı, aşırı ilgili bebeğimizle. gece bazen ben yat desem bile kalkıp yanımda duruyor yapacak bir şeyi olmasa da. ilk saat içinde ten tene temasta odada kimseye vermedi bebeği, ben de rönesans tablosu gibi onları seyrettim. hayatımın manzarasıydı yemin ederim. hastanede paylaştığımız tüm zaman da çok özeldi. tavsiye demek haddim değil ama kızlar o paylaşımı anneniz, babanız vs kimseyle yapma şansınız yok. bence bu eşinizle yaşamanız gereken olağanüstü bir deneyim, refakatçi kesinlikle eş olmalı.
tüm süreçte annem babam ve kardeşlerimden aldığım desteği de yazıya dökecek kalemim yok. ben doğum yaptım ama biz yavruladık.çok müthiş bir şey.
biraz saçma bir bitiriş olacak ama juno yatak da aldığım en mantıklı şey oldu sanırım bebek alışverişinde. hem taşınıyor her odaya, hem çok güvenli , hem çok özellikli vs. bebek arabamdan da çok memnunum, bunlar doğru seçimler. yanlışları da ara ara çıktıkça yazarım yine.
biraz uykusuzum, beynim çok dumanlı. gerçeklik algısı bazen kayboluyor.başım dönüyor bugün, sanırım yorgunluktan ama 5 günlük rüyamda gördüklerimi buraya böylece yazmak istedim biraz vaktim olunca
bi de Allah rızası için biriniz kim ne durumda, biraz özet geçer mi? okumaya çalıştım ama yapamadım, bıraktığım sayfayı bile bulamıyorum:/
Canımmm maşallahtan başka denecek söz yok sizeselam canım kızlar
5 gün annelik sonunda anca yazabiliyorum
hayatımın en güzel 5 günü sonrası diyeyim
ben bir süredir yurt dışındaydım. kendi doktoruma gidememiştim. yurt dışında da takibinde olduğum doktorum vardı. o, hiçbir sorun görmüyordu ama bence bebeğim birazcık minnaktı.burada da yazmıştım zaten.
neyse, 36. haftanın sonuna doğru eve dönebildim ve kendi doktoruma gittim hemen. o da karın çevresini değerini beğenmedi, diğer değerler iyi idi. o gün ve ertesi gün 2 doz ciğer geliştirici vurdu ve 37+3’te bebeği almayı uygun gördü. %98 ihtimalle sonuna kadar gideriz, bir şey olmaz ama %2 ihtimalle birden bebeği kaybedebiliriz ve bence bu büyük bir risk dedi. kazanacağımız ise 100-150 gr olur ancak dedi. 37 sonrasını zaten term olarak görüldüğü için ve ben de doktoruma çok güvendiğim için kararına uydum ve perşembe için sezaryen randevusu aldık.
cumadan pazartesine heyecanla geçirdim. bu sırada öksürük, burun akması vs vardı ama çok takmadım kafaya. derken pazartesi akşamı korkunç bir ishal ve kusma başladı. daha önce böyle bir kusma-ishal ve haliyle sıvı kaybı yaşamadım hiç. soluğu sabah acilde aldım. nstlerim iyi çıktı şükür ama gözümü açmakta zorlanıyordum. maalesef perşembeye kadar da geçmedi bu durum, birazcık azaldı sadece. biraz buruk bir şekilde ameliyathaneye girdim, bu kadar zayıf bir halde bebeğime nasıl bakacağım diye. epidural başladıkları anda tansiyonum düştü. ama öyle mükemmel bir ekip vardı ki ameliyathanede, birkaç dakika içinde beni kendime getirdiler ve 5 dk içinde anestezim de çalışmaya başladı. o kadar ki daha uyuşmadım sanarken serklajım alınmış bile.
derken ben iyi hissetmeye başladım. ve eşimi içeri aldılar steril kıyafetle. ve başladık. elimi tuttu tüm işlem boyu, benim önümde örtü olduğundan görebildiklerini o anlatıyordu. işleme başladıkları ve bebeğimin sesini duyduğum 15:01 arasında sanırım 3-4 dakika ya vardı ya da yoktu. ve ağlamasını duydum, doktorum ikimizin de elini tutturdu bebeğimize. iyi mi diye defalarca sorduğumu ve mutluluktan öleceğimi düşündüğümü hatırlıyorum o an sadece. sonra hemen sıcak yatak diye bir yere aldılar bebeğimi. ben göremedim ama eşim yapılan tüm kontrolleri bana anlattı. sanırım 1 dk falan sürdü bu işlem ve bana bebeğimi getirdiler. yanağımdaydı. eşim de ben de ağlamaya başladık. sonra aldılar bebeğimizi. eşimin bana “çok teşekkür ederim” dediğini hatırlıyorum sadece. sonra maskeyi falan çıkardı, öptük birbirimizi ve o andan beri eş olmaktan fazlasıyız, nasıl anlatayım bilemiyorum o hissi..
sonra baba bebekle yukarı çıkabilir dediler. baba sevinçle gerçekten mi diye ayakladı ve sanırım beni biraz unuttudünyanın en tatlı unutuluşuydu.
sonra benim dikişlerim yapılırken doktorlarla ve ekiple şakalaştıkhatta hangi müziği dinlesek diye falan konuştuk, müzik açtık. sonra beni yine ekstra kontroller için bi alana aldılar. yani her şey aşırı sıkı, profesyonel ve güzel geçiyordu ama haliyle odaya çıkmak için saniye sayıyordum sonunda yukarı gittim ve bebeğimi getirdiler. hemen ilk emzirme oldu. her şey rüya gibiydi.
akşam 8 gibi bacaklarımı artık kıpırdatabiliyordum ama hiç ağrım yoktu. tüm gece ağrı kesici devam etti, istediğimde arttırabiliyordum ama pek gerek duymadım. sondam da vardı, sabah karşı rahatsız etti biraz, onun dışında hissetmedim bile. zaten sabah çektiler.
gece 10 gibi ayağa kalktım, yürüdüm. haliyle rahatsızlık hissi ve ağrı oldu ayağa kalkarken ama çok da kötü değildi.
en zoru sonraki gün oldu. vücudum zaten ishalden vs çok yorgundu, bir de dikiş ağrısı vs eklendi. moralim bozuktu, bebeğimle nasıl ilgileneceğim diye. sabahleyin beni yıkadılar, öyle iyi geldi ki. kanama kontrolüm oldu birkaç kez. gayet makul kanama dediler.. o gün bu kaygılarla geçti.
odaya çıkış sonrası her 1.5 saatte bir emzirmeye yardım etmek için emzirme hemşiresi geldi. bebeğimin tüm bakımları da hep bebek hemşiresi tarafından yanımızda yapıldı. sadece bir kez kan takibi için aldılar, birkaç kere de doktor kontrolü için. sütüm de geliyor gibiydi ama mememin ucu olmasına rağmen oğluşum daha iyi tutabilsin diye silikon uç verdiler. iyi ki de vermişler çünkü daha o gün bir memem kanadı. sonra korkudan o memeye dokunmak istemedim ama emzirme hemşirem bir noktadan sonra devam etmemiz gerektiğini söyledi ve ondan cesaret alıp devam ettim. lansinoh krem bende acayip işe yaradı.
ama gecenin sabahına karşı mama vermemiz gerektiğine çocuk doktoru , ben ve hemşire karar verdik. takviyeye başladılar. tüm beslenme de yanımda enjektörle yapıldı, asla biberon istemediler. yine de memeye devam ettik zaten.
taburcu olacağım sabah uyandığımda ise vücuduma inanamadım.ciddi bir ağrım kalmamıştı, aynen doktorumun dediği gibiydim. kendim kalkıp yürüdüm, hatta banyomu yalnız yapmak istediğimi söyledim, kısa olmak şartıyla kabul ettiler. sonra hafiften taburcu işlemlerine başladık ama yine de ağrı kesici iğnemi yapmadan göndermediler pek ağrım olmamasına rağmen.
hastaneden çok memnun kaldım. bazı çalışanlar vardı ki görev olsun diye yapmıyorlar işlerini, o işi yapmak için yaratılmışlar. özellikle bazı bebek hemşireleri, o kadar içtendiler ki.
dikişlerim doğumdan 1 hafta sonra alınacakmış. cuma olacak sanırım.
dün için de ilk bebek kontrolü için direkt hastane kendisi randevu oluşturup bize verdi ve gittik. her şeyimiz iyi. bebeğim 2700 civarı, minik bir bebek, 200 gr da kaybettik ama dün kontrolde doktor her şeyi gayet iyi dedi, sarılık değeri hatta özellikle çok iyiydi. en korktuğum şeydi küçük olmasından dolayı ama tam tersiymiş durum, iri bebeklerde daha fazla görülürmüş, bilimsel olarak da anlattılar.
meme+mama şeklinde gittik pazartesine kadar, cumaya kadar aynen devam dedi doktor ve cuma yeniden bakacağız
bu sırada yine aynen doktorumun dediği gibi 72. saate doğru sütüm artmaya başladı. o kadar dert ediyordum ki sütüm gelmezse diye. sürekli öyle bir şeyin olmayacağını söyledi ve hatta saat verdi; dediği gibi de oldu.
mama artı meme veriyor olmak da beni çok rahatlattı, stres yapmadım ve bebeğimin beslendiğinden emin olmuş oldum. özellikle sarılık açısından riskli zamanları atlatana kadar, sütün şakır şakır gelmiyorsa gayet de iyi çözüm. gelen var mı bilmiyorum ama benim dediğim gibi ancak 3. gün daha gözle görülür oldu süt gelişim. bu sırada yine kanama vs oldu meme ucumda. arada bir gün gümüş kapak yapmıştım krem yerine, o bana yaramadı. şimdi lansinoh krem ve göğüs kalkanı ile çözdüm kanama olayını gibi duruyor. bugün çok güzel emdi bebeğim en azından, inşallah böyle artarak gider. doğum öncesi hastalıktan kalma öksürük beni çok zorladı dikiş açısından. ondan bahsedip canınızı sıkmak istemiyorum ama başınıza gelirse karnınıza yastık bastırarak öksürün; işe yarıyor. doktorum korse tavsiye etmedi bu arada.
en büyük derdim şu an ayak şişliğim. böyle bir şişlik hayatım boyu görmedim. ayaklarım dolma gibi. oluyor dediler, geçecek dediler, bakalım. hiç oturmadım doğum sonrası, belki orada biraz hata etmişimdir ama hem öyle bir lüksün olmuyor hem de her anını doya doya yaşamak istediğin için her şeyi kendin yapıyorsun, haliyle oturulmuyor.
bebeğimin doğduğu ilk saniyeden beri eşim mental olarak o kadar yükseltti ki beni. hep yanımızdaydı, aşırı ilgili bebeğimizle. gece bazen ben yat desem bile kalkıp yanımda duruyor yapacak bir şeyi olmasa da. ilk saat içinde ten tene temasta odada kimseye vermedi bebeği, ben de rönesans tablosu gibi onları seyrettim. hayatımın manzarasıydı yemin ederim. hastanede paylaştığımız tüm zaman da çok özeldi. tavsiye demek haddim değil ama kızlar o paylaşımı anneniz, babanız vs kimseyle yapma şansınız yok. bence bu eşinizle yaşamanız gereken olağanüstü bir deneyim, refakatçi kesinlikle eş olmalı.
tüm süreçte annem babam ve kardeşlerimden aldığım desteği de yazıya dökecek kalemim yok. ben doğum yaptım ama biz yavruladık.çok müthiş bir şey.
biraz saçma bir bitiriş olacak ama juno yatak da aldığım en mantıklı şey oldu sanırım bebek alışverişinde. hem taşınıyor her odaya, hem çok güvenli , hem çok özellikli vs. bebek arabamdan da çok memnunum, bunlar doğru seçimler. yanlışları da ara ara çıktıkça yazarım yine.
biraz uykusuzum, beynim çok dumanlı. gerçeklik algısı bazen kayboluyor.başım dönüyor bugün, sanırım yorgunluktan ama 5 günlük rüyamda gördüklerimi buraya böylece yazmak istedim biraz vaktim olunca
bi de Allah rızası için biriniz kim ne durumda, biraz özet geçer mi? okumaya çalıştım ama yapamadım, bıraktığım sayfayı bile bulamıyorum:/
39 da doğdu tam 3500 52 cm geldiOy gözün aydınbeboş nasıl? Kaç haftalık doğdu cano kaç kg tospik?
Oo 15 kat iyi ben o kadar çıksam bayılırımBen yürüyüş , squat , adaçayı , hurma ile devam etmeye çalışıyorum ama yürüyüş falan aksıyor hergün değilyaparsam koşubandında yürüyorum bugün nişan gayretiyle merdiven çıkacağım az hedef 15 kat
Deneme yanılma yoluyla da ilerlenir yani eskilerin de bildiği şeyler var iyi gelen sıkıntı yaratmayan şeyleri yapmaya okeyim bendeEvet canım. Yarım kundak yapıyorum bacaklar serbest ama kolları kapatıyorum. Sıçramalar korkutuyor onları. Kapatınca güvende hissediyorlar direkt fark edeceksin zaten. Hatta giydirmem etmem diyordum ama annem bildiğin battaniyeye sarıyor çocuğu öyle uyutuyorO da öyle bir sakinleşiyor o kadar rahat uyuyor ki nedense yanlış olduğunu düşünmüyorum Ben emziği de 1 ay vermeyecektim sözde 1 gün sonra verdim ama hiç zorlamadım alırsa verecektim o da aldı. Mesela gaz sancısı varken onu çıkarmaya çalışırken kendini onla yatıştırıyor adeta
ay aynen ya aksam gece bir hareketlilik sabaha zomba gibi dinlenmis vucut ve sifir sanciBöyle her gece umutlarla yatıyoruz sabaha suyumuz gelmiyor amasenin doğumun hala benim içime aşırı siniyor ya aklıma geldikçe ulen ne güzel 6.12de doğurdu diyorum djdjdjd hem de suyun falan geldi resmen ne kadar temiz kalpliymiş içten istemiş diyorum.
sen boşver kim doğurmuş napmış sen duygularını anlat ağlayalımselam canım kızlar
5 gün annelik sonunda anca yazabiliyorum
hayatımın en güzel 5 günü sonrası diyeyim
ben bir süredir yurt dışındaydım. kendi doktoruma gidememiştim. yurt dışında da takibinde olduğum doktorum vardı. o, hiçbir sorun görmüyordu ama bence bebeğim birazcık minnaktı.burada da yazmıştım zaten.
neyse, 36. haftanın sonuna doğru eve dönebildim ve kendi doktoruma gittim hemen. o da karın çevresini değerini beğenmedi, diğer değerler iyi idi. o gün ve ertesi gün 2 doz ciğer geliştirici vurdu ve 37+3’te bebeği almayı uygun gördü. %98 ihtimalle sonuna kadar gideriz, bir şey olmaz ama %2 ihtimalle birden bebeği kaybedebiliriz ve bence bu büyük bir risk dedi. kazanacağımız ise 100-150 gr olur ancak dedi. 37 sonrasını zaten term olarak görüldüğü için ve ben de doktoruma çok güvendiğim için kararına uydum ve perşembe için sezaryen randevusu aldık.
cumadan pazartesine heyecanla geçirdim. bu sırada öksürük, burun akması vs vardı ama çok takmadım kafaya. derken pazartesi akşamı korkunç bir ishal ve kusma başladı. daha önce böyle bir kusma-ishal ve haliyle sıvı kaybı yaşamadım hiç. soluğu sabah acilde aldım. nstlerim iyi çıktı şükür ama gözümü açmakta zorlanıyordum. maalesef perşembeye kadar da geçmedi bu durum, birazcık azaldı sadece. biraz buruk bir şekilde ameliyathaneye girdim, bu kadar zayıf bir halde bebeğime nasıl bakacağım diye. epidural başladıkları anda tansiyonum düştü. ama öyle mükemmel bir ekip vardı ki ameliyathanede, birkaç dakika içinde beni kendime getirdiler ve 5 dk içinde anestezim de çalışmaya başladı. o kadar ki daha uyuşmadım sanarken serklajım alınmış bile.
derken ben iyi hissetmeye başladım. ve eşimi içeri aldılar steril kıyafetle. ve başladık. elimi tuttu tüm işlem boyu, benim önümde örtü olduğundan görebildiklerini o anlatıyordu. işleme başladıkları ve bebeğimin sesini duyduğum 15:01 arasında sanırım 3-4 dakika ya vardı ya da yoktu. ve ağlamasını duydum, doktorum ikimizin de elini tutturdu bebeğimize. iyi mi diye defalarca sorduğumu ve mutluluktan öleceğimi düşündüğümü hatırlıyorum o an sadece. sonra hemen sıcak yatak diye bir yere aldılar bebeğimi. ben göremedim ama eşim yapılan tüm kontrolleri bana anlattı. sanırım 1 dk falan sürdü bu işlem ve bana bebeğimi getirdiler. yanağımdaydı. eşim de ben de ağlamaya başladık. sonra aldılar bebeğimizi. eşimin bana “çok teşekkür ederim” dediğini hatırlıyorum sadece. sonra maskeyi falan çıkardı, öptük birbirimizi ve o andan beri eş olmaktan fazlasıyız, nasıl anlatayım bilemiyorum o hissi..
sonra baba bebekle yukarı çıkabilir dediler. baba sevinçle gerçekten mi diye ayakladı ve sanırım beni biraz unuttudünyanın en tatlı unutuluşuydu.
sonra benim dikişlerim yapılırken doktorlarla ve ekiple şakalaştıkhatta hangi müziği dinlesek diye falan konuştuk, müzik açtık. sonra beni yine ekstra kontroller için bi alana aldılar. yani her şey aşırı sıkı, profesyonel ve güzel geçiyordu ama haliyle odaya çıkmak için saniye sayıyordum sonunda yukarı gittim ve bebeğimi getirdiler. hemen ilk emzirme oldu. her şey rüya gibiydi.
akşam 8 gibi bacaklarımı artık kıpırdatabiliyordum ama hiç ağrım yoktu. tüm gece ağrı kesici devam etti, istediğimde arttırabiliyordum ama pek gerek duymadım. sondam da vardı, sabah karşı rahatsız etti biraz, onun dışında hissetmedim bile. zaten sabah çektiler.
gece 10 gibi ayağa kalktım, yürüdüm. haliyle rahatsızlık hissi ve ağrı oldu ayağa kalkarken ama çok da kötü değildi.
en zoru sonraki gün oldu. vücudum zaten ishalden vs çok yorgundu, bir de dikiş ağrısı vs eklendi. moralim bozuktu, bebeğimle nasıl ilgileneceğim diye. sabahleyin beni yıkadılar, öyle iyi geldi ki. kanama kontrolüm oldu birkaç kez. gayet makul kanama dediler.. o gün bu kaygılarla geçti.
odaya çıkış sonrası her 1.5 saatte bir emzirmeye yardım etmek için emzirme hemşiresi geldi. bebeğimin tüm bakımları da hep bebek hemşiresi tarafından yanımızda yapıldı. sadece bir kez kan takibi için aldılar, birkaç kere de doktor kontrolü için. sütüm de geliyor gibiydi ama mememin ucu olmasına rağmen oğluşum daha iyi tutabilsin diye silikon uç verdiler. iyi ki de vermişler çünkü daha o gün bir memem kanadı. sonra korkudan o memeye dokunmak istemedim ama emzirme hemşirem bir noktadan sonra devam etmemiz gerektiğini söyledi ve ondan cesaret alıp devam ettim. lansinoh krem bende acayip işe yaradı.
ama gecenin sabahına karşı mama vermemiz gerektiğine çocuk doktoru , ben ve hemşire karar verdik. takviyeye başladılar. tüm beslenme de yanımda enjektörle yapıldı, asla biberon istemediler. yine de memeye devam ettik zaten.
taburcu olacağım sabah uyandığımda ise vücuduma inanamadım.ciddi bir ağrım kalmamıştı, aynen doktorumun dediği gibiydim. kendim kalkıp yürüdüm, hatta banyomu yalnız yapmak istediğimi söyledim, kısa olmak şartıyla kabul ettiler. sonra hafiften taburcu işlemlerine başladık ama yine de ağrı kesici iğnemi yapmadan göndermediler pek ağrım olmamasına rağmen.
hastaneden çok memnun kaldım. bazı çalışanlar vardı ki görev olsun diye yapmıyorlar işlerini, o işi yapmak için yaratılmışlar. özellikle bazı bebek hemşireleri, o kadar içtendiler ki.
dikişlerim doğumdan 1 hafta sonra alınacakmış. cuma olacak sanırım.
dün için de ilk bebek kontrolü için direkt hastane kendisi randevu oluşturup bize verdi ve gittik. her şeyimiz iyi. bebeğim 2700 civarı, minik bir bebek, 200 gr da kaybettik ama dün kontrolde doktor her şeyi gayet iyi dedi, sarılık değeri hatta özellikle çok iyiydi. en korktuğum şeydi küçük olmasından dolayı ama tam tersiymiş durum, iri bebeklerde daha fazla görülürmüş, bilimsel olarak da anlattılar.
meme+mama şeklinde gittik pazartesine kadar, cumaya kadar aynen devam dedi doktor ve cuma yeniden bakacağız
bu sırada yine aynen doktorumun dediği gibi 72. saate doğru sütüm artmaya başladı. o kadar dert ediyordum ki sütüm gelmezse diye. sürekli öyle bir şeyin olmayacağını söyledi ve hatta saat verdi; dediği gibi de oldu.
mama artı meme veriyor olmak da beni çok rahatlattı, stres yapmadım ve bebeğimin beslendiğinden emin olmuş oldum. özellikle sarılık açısından riskli zamanları atlatana kadar, sütün şakır şakır gelmiyorsa gayet de iyi çözüm. gelen var mı bilmiyorum ama benim dediğim gibi ancak 3. gün daha gözle görülür oldu süt gelişim. bu sırada yine kanama vs oldu meme ucumda. arada bir gün gümüş kapak yapmıştım krem yerine, o bana yaramadı. şimdi lansinoh krem ve göğüs kalkanı ile çözdüm kanama olayını gibi duruyor. bugün çok güzel emdi bebeğim en azından, inşallah böyle artarak gider. doğum öncesi hastalıktan kalma öksürük beni çok zorladı dikiş açısından. ondan bahsedip canınızı sıkmak istemiyorum ama başınıza gelirse karnınıza yastık bastırarak öksürün; işe yarıyor. doktorum korse tavsiye etmedi bu arada.
en büyük derdim şu an ayak şişliğim. böyle bir şişlik hayatım boyu görmedim. ayaklarım dolma gibi. oluyor dediler, geçecek dediler, bakalım. hiç oturmadım doğum sonrası, belki orada biraz hata etmişimdir ama hem öyle bir lüksün olmuyor hem de her anını doya doya yaşamak istediğin için her şeyi kendin yapıyorsun, haliyle oturulmuyor.
bebeğimin doğduğu ilk saniyeden beri eşim mental olarak o kadar yükseltti ki beni. hep yanımızdaydı, aşırı ilgili bebeğimizle. gece bazen ben yat desem bile kalkıp yanımda duruyor yapacak bir şeyi olmasa da. ilk saat içinde ten tene temasta odada kimseye vermedi bebeği, ben de rönesans tablosu gibi onları seyrettim. hayatımın manzarasıydı yemin ederim. hastanede paylaştığımız tüm zaman da çok özeldi. tavsiye demek haddim değil ama kızlar o paylaşımı anneniz, babanız vs kimseyle yapma şansınız yok. bence bu eşinizle yaşamanız gereken olağanüstü bir deneyim, refakatçi kesinlikle eş olmalı.
tüm süreçte annem babam ve kardeşlerimden aldığım desteği de yazıya dökecek kalemim yok. ben doğum yaptım ama biz yavruladık.çok müthiş bir şey.
biraz saçma bir bitiriş olacak ama juno yatak da aldığım en mantıklı şey oldu sanırım bebek alışverişinde. hem taşınıyor her odaya, hem çok güvenli , hem çok özellikli vs. bebek arabamdan da çok memnunum, bunlar doğru seçimler. yanlışları da ara ara çıktıkça yazarım yine.
biraz uykusuzum, beynim çok dumanlı. gerçeklik algısı bazen kayboluyor.başım dönüyor bugün, sanırım yorgunluktan ama 5 günlük rüyamda gördüklerimi buraya böylece yazmak istedim biraz vaktim olunca
bi de Allah rızası için biriniz kim ne durumda, biraz özet geçer mi? okumaya çalıştım ama yapamadım, bıraktığım sayfayı bile bulamıyorum:/
Hikaye okur gibi okudumselam canım kızlar
5 gün annelik sonunda anca yazabiliyorum
hayatımın en güzel 5 günü sonrası diyeyim
ben bir süredir yurt dışındaydım. kendi doktoruma gidememiştim. yurt dışında da takibinde olduğum doktorum vardı. o, hiçbir sorun görmüyordu ama bence bebeğim birazcık minnaktı.burada da yazmıştım zaten.
neyse, 36. haftanın sonuna doğru eve dönebildim ve kendi doktoruma gittim hemen. o da karın çevresini değerini beğenmedi, diğer değerler iyi idi. o gün ve ertesi gün 2 doz ciğer geliştirici vurdu ve 37+3’te bebeği almayı uygun gördü. %98 ihtimalle sonuna kadar gideriz, bir şey olmaz ama %2 ihtimalle birden bebeği kaybedebiliriz ve bence bu büyük bir risk dedi. kazanacağımız ise 100-150 gr olur ancak dedi. 37 sonrasını zaten term olarak görüldüğü için ve ben de doktoruma çok güvendiğim için kararına uydum ve perşembe için sezaryen randevusu aldık.
cumadan pazartesine heyecanla geçirdim. bu sırada öksürük, burun akması vs vardı ama çok takmadım kafaya. derken pazartesi akşamı korkunç bir ishal ve kusma başladı. daha önce böyle bir kusma-ishal ve haliyle sıvı kaybı yaşamadım hiç. soluğu sabah acilde aldım. nstlerim iyi çıktı şükür ama gözümü açmakta zorlanıyordum. maalesef perşembeye kadar da geçmedi bu durum, birazcık azaldı sadece. biraz buruk bir şekilde ameliyathaneye girdim, bu kadar zayıf bir halde bebeğime nasıl bakacağım diye. epidural başladıkları anda tansiyonum düştü. ama öyle mükemmel bir ekip vardı ki ameliyathanede, birkaç dakika içinde beni kendime getirdiler ve 5 dk içinde anestezim de çalışmaya başladı. o kadar ki daha uyuşmadım sanarken serklajım alınmış bile.
derken ben iyi hissetmeye başladım. ve eşimi içeri aldılar steril kıyafetle. ve başladık. elimi tuttu tüm işlem boyu, benim önümde örtü olduğundan görebildiklerini o anlatıyordu. işleme başladıkları ve bebeğimin sesini duyduğum 15:01 arasında sanırım 3-4 dakika ya vardı ya da yoktu. ve ağlamasını duydum, doktorum ikimizin de elini tutturdu bebeğimize. iyi mi diye defalarca sorduğumu ve mutluluktan öleceğimi düşündüğümü hatırlıyorum o an sadece. sonra hemen sıcak yatak diye bir yere aldılar bebeğimi. ben göremedim ama eşim yapılan tüm kontrolleri bana anlattı. sanırım 1 dk falan sürdü bu işlem ve bana bebeğimi getirdiler. yanağımdaydı. eşim de ben de ağlamaya başladık. sonra aldılar bebeğimizi. eşimin bana “çok teşekkür ederim” dediğini hatırlıyorum sadece. sonra maskeyi falan çıkardı, öptük birbirimizi ve o andan beri eş olmaktan fazlasıyız, nasıl anlatayım bilemiyorum o hissi..
sonra baba bebekle yukarı çıkabilir dediler. baba sevinçle gerçekten mi diye ayakladı ve sanırım beni biraz unuttudünyanın en tatlı unutuluşuydu.
sonra benim dikişlerim yapılırken doktorlarla ve ekiple şakalaştıkhatta hangi müziği dinlesek diye falan konuştuk, müzik açtık. sonra beni yine ekstra kontroller için bi alana aldılar. yani her şey aşırı sıkı, profesyonel ve güzel geçiyordu ama haliyle odaya çıkmak için saniye sayıyordum sonunda yukarı gittim ve bebeğimi getirdiler. hemen ilk emzirme oldu. her şey rüya gibiydi.
akşam 8 gibi bacaklarımı artık kıpırdatabiliyordum ama hiç ağrım yoktu. tüm gece ağrı kesici devam etti, istediğimde arttırabiliyordum ama pek gerek duymadım. sondam da vardı, sabah karşı rahatsız etti biraz, onun dışında hissetmedim bile. zaten sabah çektiler.
gece 10 gibi ayağa kalktım, yürüdüm. haliyle rahatsızlık hissi ve ağrı oldu ayağa kalkarken ama çok da kötü değildi.
en zoru sonraki gün oldu. vücudum zaten ishalden vs çok yorgundu, bir de dikiş ağrısı vs eklendi. moralim bozuktu, bebeğimle nasıl ilgileneceğim diye. sabahleyin beni yıkadılar, öyle iyi geldi ki. kanama kontrolüm oldu birkaç kez. gayet makul kanama dediler.. o gün bu kaygılarla geçti.
odaya çıkış sonrası her 1.5 saatte bir emzirmeye yardım etmek için emzirme hemşiresi geldi. bebeğimin tüm bakımları da hep bebek hemşiresi tarafından yanımızda yapıldı. sadece bir kez kan takibi için aldılar, birkaç kere de doktor kontrolü için. sütüm de geliyor gibiydi ama mememin ucu olmasına rağmen oğluşum daha iyi tutabilsin diye silikon uç verdiler. iyi ki de vermişler çünkü daha o gün bir memem kanadı. sonra korkudan o memeye dokunmak istemedim ama emzirme hemşirem bir noktadan sonra devam etmemiz gerektiğini söyledi ve ondan cesaret alıp devam ettim. lansinoh krem bende acayip işe yaradı.
ama gecenin sabahına karşı mama vermemiz gerektiğine çocuk doktoru , ben ve hemşire karar verdik. takviyeye başladılar. tüm beslenme de yanımda enjektörle yapıldı, asla biberon istemediler. yine de memeye devam ettik zaten.
taburcu olacağım sabah uyandığımda ise vücuduma inanamadım.ciddi bir ağrım kalmamıştı, aynen doktorumun dediği gibiydim. kendim kalkıp yürüdüm, hatta banyomu yalnız yapmak istediğimi söyledim, kısa olmak şartıyla kabul ettiler. sonra hafiften taburcu işlemlerine başladık ama yine de ağrı kesici iğnemi yapmadan göndermediler pek ağrım olmamasına rağmen.
hastaneden çok memnun kaldım. bazı çalışanlar vardı ki görev olsun diye yapmıyorlar işlerini, o işi yapmak için yaratılmışlar. özellikle bazı bebek hemşireleri, o kadar içtendiler ki.
dikişlerim doğumdan 1 hafta sonra alınacakmış. cuma olacak sanırım.
dün için de ilk bebek kontrolü için direkt hastane kendisi randevu oluşturup bize verdi ve gittik. her şeyimiz iyi. bebeğim 2700 civarı, minik bir bebek, 200 gr da kaybettik ama dün kontrolde doktor her şeyi gayet iyi dedi, sarılık değeri hatta özellikle çok iyiydi. en korktuğum şeydi küçük olmasından dolayı ama tam tersiymiş durum, iri bebeklerde daha fazla görülürmüş, bilimsel olarak da anlattılar.
meme+mama şeklinde gittik pazartesine kadar, cumaya kadar aynen devam dedi doktor ve cuma yeniden bakacağız
bu sırada yine aynen doktorumun dediği gibi 72. saate doğru sütüm artmaya başladı. o kadar dert ediyordum ki sütüm gelmezse diye. sürekli öyle bir şeyin olmayacağını söyledi ve hatta saat verdi; dediği gibi de oldu.
mama artı meme veriyor olmak da beni çok rahatlattı, stres yapmadım ve bebeğimin beslendiğinden emin olmuş oldum. özellikle sarılık açısından riskli zamanları atlatana kadar, sütün şakır şakır gelmiyorsa gayet de iyi çözüm. gelen var mı bilmiyorum ama benim dediğim gibi ancak 3. gün daha gözle görülür oldu süt gelişim. bu sırada yine kanama vs oldu meme ucumda. arada bir gün gümüş kapak yapmıştım krem yerine, o bana yaramadı. şimdi lansinoh krem ve göğüs kalkanı ile çözdüm kanama olayını gibi duruyor. bugün çok güzel emdi bebeğim en azından, inşallah böyle artarak gider. doğum öncesi hastalıktan kalma öksürük beni çok zorladı dikiş açısından. ondan bahsedip canınızı sıkmak istemiyorum ama başınıza gelirse karnınıza yastık bastırarak öksürün; işe yarıyor. doktorum korse tavsiye etmedi bu arada.
en büyük derdim şu an ayak şişliğim. böyle bir şişlik hayatım boyu görmedim. ayaklarım dolma gibi. oluyor dediler, geçecek dediler, bakalım. hiç oturmadım doğum sonrası, belki orada biraz hata etmişimdir ama hem öyle bir lüksün olmuyor hem de her anını doya doya yaşamak istediğin için her şeyi kendin yapıyorsun, haliyle oturulmuyor.
bebeğimin doğduğu ilk saniyeden beri eşim mental olarak o kadar yükseltti ki beni. hep yanımızdaydı, aşırı ilgili bebeğimizle. gece bazen ben yat desem bile kalkıp yanımda duruyor yapacak bir şeyi olmasa da. ilk saat içinde ten tene temasta odada kimseye vermedi bebeği, ben de rönesans tablosu gibi onları seyrettim. hayatımın manzarasıydı yemin ederim. hastanede paylaştığımız tüm zaman da çok özeldi. tavsiye demek haddim değil ama kızlar o paylaşımı anneniz, babanız vs kimseyle yapma şansınız yok. bence bu eşinizle yaşamanız gereken olağanüstü bir deneyim, refakatçi kesinlikle eş olmalı.
tüm süreçte annem babam ve kardeşlerimden aldığım desteği de yazıya dökecek kalemim yok. ben doğum yaptım ama biz yavruladık.çok müthiş bir şey.
biraz saçma bir bitiriş olacak ama juno yatak da aldığım en mantıklı şey oldu sanırım bebek alışverişinde. hem taşınıyor her odaya, hem çok güvenli , hem çok özellikli vs. bebek arabamdan da çok memnunum, bunlar doğru seçimler. yanlışları da ara ara çıktıkça yazarım yine.
biraz uykusuzum, beynim çok dumanlı. gerçeklik algısı bazen kayboluyor.başım dönüyor bugün, sanırım yorgunluktan ama 5 günlük rüyamda gördüklerimi buraya böylece yazmak istedim biraz vaktim olunca
bi de Allah rızası için biriniz kim ne durumda, biraz özet geçer mi? okumaya çalıştım ama yapamadım, bıraktığım sayfayı bile bulamıyorum:/
Oyy gelmiş bile bebişimizKızlar ben çıktım doğumdan üç saat falan suni sonrası açılma da çok oldu ama kanama başladı plesanta aşağıda olmasından dolayı beklenen bir şeydi şansımızı denemiştik ya olmazsa diyesonrasında acil sezaryene alındım kanama olduğu için damarlardan dolayı biraz uzun sürdü ama ağrısız oldu. Hiç korkmayın ne suniden öyle dayanılmayacak ağrı yok ne sezaryenden