- 10 Nisan 2015
- 696
- 902
- Konu Sahibi Pembis Hayaller
- #33.401
İsin acigi ben calismadigimdan sanki her seyi tam yapmam gerekiyomus gibi hissediyorum. Yani evdesin, calismiyorsun, dolayisiyla bebegine de tam manasiyla bakacaaksin, evin islerini de tqm yapacaksin gibi bi sorumluluk hissediyorum. Eskiler biz nasil yapiyoduk diyolar ya o hesap, onlarin agzina laf vermiyim diye..Calısıyorum ikinci cocugum ve evet yoruluyorum. Ama şöyle söyleyim canım herseye yetişmeye çalışmıyorum. Oldugu kadar deyip bırakıyorum yoksa dinlenmeye asla vaktim kalmaz. Bugunler de cabucak geçiyor biraz büyüyünce rahatlıyoruz ama.
ama her seyi yapmaya calisirken sanki hicbir sey yaoamiyorum.
Gunluk evi supuruyorum, toz aliyorum, banyo lavabo temizligi iki gune bir, odalarim hep topludur, mutfagimda tezgahta hic bulasik olmaz temizlerim hemen, bebisin yemeklerini yqpmaya calisiyorum iste, butun bunlar olurken mesela utuye vaktim kalmiyor, ya da soyle gecistirmeden yapilmis bi aksam yemegine zaman bulamiyorum. Gardirobumdqn ayiklamam gerekenler var, hala yaoamadim yibi gibig. Bunlar da beni eksik hissettiriyor.
Bir de evladim dunyaya geleli 7 bucuk ay oldu, cok degil ya saat 9’a kadar uyumayi ozledim. Esim sag olsun bir kere bile bugun sen uyu, ben kalkiyorum demedi. Lhusayken bile geceleri hep ben uyandim. Sabah ayni sekilde. Gerek ciddi gerek sakayla karisik hep bu beklentimi dile getirdim ama asla kabul gormedi. Kaburgalarim agriyor resmen, sirtim boynum tutulmus gibi. Bazen kendimi gercekten yanliz hissediyorum bu surecte. Su an muthis dolmus oldugumu hissettim. Hatta gozlerim doldu yazarken duygusql moddayim sanirim :)