Merhaba kızlar, bugün çok yorgunum, neredeyse şu son günler hergün bebekle dışarıya çıktık, birde ailelerimiz geldi onlar da sürekli biryerlere gitmek istiyor, yine herkes çıktı bugün ben dedim bebeğim ve ben evde kalıyoruz yok efendim kimse de evimde kalmasın yalnız kalmak istiyorum
şu an yalnız kaldım bebekle , kafamı dinliyorum.
Sadece yemek konusunda yardım gördük, yoksa hep eşim ve ben perişan olduk (çamaşır olsun, temizlik) , gece vakti de kalkmak bilmiyor herkes (iki aile lojman ayarladı orada kalıyorlar), sonunda geçen ben dedim biz yatsak iyi olur çok yorulduk bugün dedim ve gittiler.. Sabır gelsin bana, en çokta eşime, ben de yatak odamızda izole oldum emzirmek için ve sütümü pompayla çekmek için, herkes de bana kızıyor sanki ben yokum diye oturma odasında herkesin arasında, ve bebek benimle duruyor diye. Yeni doğan yeri anasının yanı zaten.. Neyse sayılı gün az kaldı, bende isterdim ki farklı geçsin, onlarda bizim anne ve babalarımız ama sanki 30 yıl önceyi hatırlamıyorlar yeni doğan dönemini, benden hep dışarıya gezmeye çıkmamı istiyorlar, bugün ara verdim yeter artık ben ve bebek evde kaldık. İçimi döktüm biraz, umarım sizlerde iyisinizdir, güçlü kalın anneler