- 7 Ocak 2014
- 3.115
- 4.391
- 38
Benim kızda çok yaygaracı, azcik meme geciksin sıkıyorsa, bi tripler bi havalar, memeyi almıyor, elleriyle vuruyor, al memeni başına çal der gibibence onu boş ver bebişini takip et. benimki bazen durduk yere yaygara koparıyor bi altına bakıyorum kenardan eğer altı çok ıslak değilse ya da kaka yapmamışsa açtır belki deyip besliyorumzaten doymazsa yaygaraya devam ediyor
aşırı tatlı cadim benim, güzel uyur, karnı doyar, gazida rahat çıkarsa, maviş gözleriyle öyle güzel gülücük saciyorki dünyalara bedel, Rabbim evlatlarimiza uzun sağlıklı mutlu ömürler nasip etsin inşallah
çok doktor hastane seçeneğim de yok yeni bir dr arayışındayım. lokal yapılmaz genel anestezi ile yapıyoruz diyo. bu arada devlet hastanesinden bahsediyorum..
bebeğim 50 günlük akşam üstüne kadar hiçbir şey yoktu gayet sakindi akşam 5 gibi bir başladı asla sakinleşmedi emmek istiyor memeyle kavga ediyor uykusu var uyumuyor sürekli ağlıyor tam uyudu diyorun 5 dk sonra uyanıyor gece 11de zorla uyuttum artık ve bu sadece bugün olmadı mütemadiyen böyle. Bazen akşam değil sabahtan başlıyor bu durum geceye kadar böyle devam ediyor o kadar bunaldım ki. Bir de herkesin bir şey söylemesi var tabi. Kimi üşüyor diyor kimi terliyor diyor kimi gece yatmadan banyo yaptır diyor kimi sabah yaptır diyor yok bebeği iki büklüm tutuyorsun yok memeyi tutturamıyorsun hava yutuyor yok kucağa alışmış bu sıcakta kucakta gezermiymiş hep bi tarafına yatırmışmışım çocuğun kafasını yamuk yapmışım gazını çıkarması için kucağımda tuvalet pozisyonunda tutuyorum çocuğu niye oturtuyomuş hep kemikleri batmışmış ben gazını çıkarmayı bilmediğim için çocuğum gazlıymış doymuyormuş falan fistan. Aslında hiç kimsenin ne söylediğine takılmadım bugüne kadar hep dalgaya vurdum güldüm geçtim. Ama benim çocuğum durmuyor arkadaşlar ne yaparsam yapayım durmuyor. Bugün artık dedim ki demek ki haklılar demek ki ben gerçekten bakamıyorum bu çocuğa yapamıyorum beceremiyorum kendimi de rezil ediyorum bebeğimi de rezil ediyorum bana verilen emanete sahip çıkamıyorum kafasına girdim oturdum saatlerce hüngür hüngür ağladım. Çok doldun artık ne yapacağımı şaşırdım. Bi de bizimki tüp bebek, çok çok düşük bi ihtimalle çocuk sahibi olduk. Artık diyorum ki Rabbim bakmayacağımı biliyordu belki de hiç zorlamamalıydık bilemiyorum. Bildiğim tek şey onu çok çok sevdiğim ve ona bakamıyor olmak düşüncesi beni kahrediyor 
korktuğunu öyle anladım. sonraları hemen uyuması da bence biraz korkudan olabilir. artık daha rahat ediyor dışarıda etrafa bakıyor. yoksa eve çıkana kadar gözlerini açmıyordu
İlk haftalar ağlardım da şimdi artık 2 aylık olduk, yaaa öyle mii diyip gülüyorumm 
