Ben normalde 2 çocuk isteyen biriydim ama bir tanesinin bana fazla fazla yettiğine kanaat getirdim. Anne olmak hem çooook güzel hem çoooook zormuş. 2. Çocuk düşünenlere yada 2 çocuğu olan insanlara "vay be iyi cesaret" diyerek bakar oldum
Birde hep biz annelerin hayatı değişti bebekten sonra. Tüm sorumluluk bize yüklendi. Eşime bakıyorum oooh o kadar rahatki. Sabah işe gidiyor akşam geliyor yemek yiyoruz kızımla oynuyor seviyor 1 2 saat sonra uyku saatimiz gelince annesiiii al seni istiyor
sende uyutmaya başla sanada alışsın sendede uyusun diyorum uyumuyor bende diyor ama denemiyor bile. Demin gelmiş ben çok yorgunum erken yatıcam diyor
işe gitmenin işte yorulmanın gözünü seviyim yaaa. Ha bide kızım gece en az 5 kere uyanıyor hepsinde ben kalkıyorum emziriyorum kendisi bir gözünü açıyor pişpiş diyor geri dönüp uyuyor. Bide kendi tempoma bakıyorum. Bir yandan kızımla ilgileniyorum, evin işiyle ilgileniyorum, o da yetmiyor kızımdan kalan vakitte(uyuduğunda yada eşim işten geldiğinde) 4.5 saat çalışmaya çalışıyorum. Artık kendi ihtiyaçlarımı karşılayabildiğime ( yemek yemek, tuvalete gitmek, duş almak, uyumak) şükrediyorum. Ama benim eşim ben yorgunum yatıcam diyor
ben mi anlayışsızım acaba