Ayy kızlar hepinizi okudum dertlerimiz aynı. Bazen sizin için üzülüyorum ama bazen de içten içe ohh be yalnız ben değilmişim diyorum
Benim derdim de oğlanın uykusu ve sürekli kucağımda durması, gündüz uyurken bile kucağımda ve ona rağmen mutsuz sürekli ıghh ıhgg ben artık ataktan geçtim ctesi randevu aldım bakılsın her şeyine idrarına kakasına bir de son zamanlarda sol kulağını çok tutuyor keşiften mi ağrıdan mı bilmiyorum.
Gece de yine saat başı ağlayarak uyandı kiminde emzirdim kiminde kucağımda pışpışlayarak uyuttum, off yatak odasına geçtiğime de pişman oldum tek başıma uyumaya alışmışım
eşim de deli yatıyor dibime dibime sokuluyor zaten sıcak bi yandan oğlandan uyuyamıyorum bi yandan dürtüyorum ruhu duymuyo elimle ayağımla itekliyorum kaysın kenara diye bu kadar ağır uyku mu olur ya.
Eşlerin destek olmamasından yakınmışsınız, benim eşim sağ olsun her dediğimi yapar, yemektir, temizliktir ütüdür gocunmaz yapar, akşam ben daha sofrayı kaldırmadan oğlanı uyutmaya geçiyorum o sofrayı kaldırır, bulaşıkları yıkar, kızımı uyutur, çayı demler
ben daha yeni geçerim salona oğlanı uyutup, e böyle her şey hazır görmek insanı mutlu ediyor sonra dizi açarız netflixten ama benim de eşimle anlaşamadığım husus kızıyla olan iletişimi. Şu sıra ona karşı olan iletişimi beğenmiyorum. Ben zaten bebekle uğraşmaktan ona vakit ayıramıyorum bari sen oyna onunla diyorum yoruyor beni sıkılıyorum oyundan diyor. Bi yöne haklı kızımda nasıl bi hayalgücü varsa öyle oyunlar buluyor ki insanı gerçekten çok yoruyor, bi de hep kendisi yönlendirir baba sen şimdi şöyle yap şuraya git şunu söyle gerçekten çok yoruyor insanı ama bunu daha tatlı dille kırmadan söyle diyorum her defasında yeter artık kızım, bitsin oyun, hadi tek başına oyna artık gibi şeyler söylüyo kızım da doymuyo tabi sonu ağlamayla bitiyo her oyunun
Kitap aldım iki tane internetten çocukla iletişim konulu sana hediye aldım dedim eşime verdim
tamam okicam dedi ama başlamadı daha.
Ayyy ne uzun yazmışım oğlan kucağımda uyumuşken döktüm içimi