Benimki püre, muhallebi tarzı yemek istemiyor artık. Beyefendi kendi kaşığını da beğenmiyor, ağzı küçücük, benim kaşığımla yemek istiyor. Çorbaları taneli olursa içiyor, yoksa ekmek atıyorum içine biraz.
Bir de dün ilk defa pazara gittik oğlumla. Ben domates alırken, yandaki tezgahtan bir tane salatalık almış. Bi baktım kemiriyor
amcaya kusura bakma amca, ne kadar bu dedim. Helaldir, afiyet olsun dedi
aç kalmaz benim oğlan. Bir de yerde ne bulursa parmak ucuyla iyice bastırıp, parmak ucuna yapıştırıp ağzına götürüyor. Her gün süpürge çalışıyor evde.
Günlük dışarı çıkarmaya başladım. Günde bazen bir bazen iki kere çıkıyoruz, çocukları görünce neşeleniyor, onların yanına gitmek istiyor. Elinden tutunca dedeler gibi yürümeye başlıyor
babasının okuluna götürüyorum, halı sahada yürütüyorum biraz . Ay ne yorucuymuş anne olmak. Çocuk istemek büyük delilik gerçekten