Bizim odada yürümek için alan var tabi yine bugünkü odada vereceklerse, o zaman ben de sancı anında yatmak yerine sürekli yürüyeyim. Eşimi içeri alamayacaklarını ama dinlenme araları olduğunu o aralarda kapıya çıkıp görüşebileceğimi söylediler. Benim ailemle görüşebilmem için onların 1 kapı içeri girmesi lazım yoksa çıkamam çünkü kapı önünde hastanede işlem için sıra bekleyenler var önlükle falan çıkamam ki
birkaç kapıdan geçtim doğumhaneye girmeden önceki kapıya kadar gelmesine izin verseler bari. Hayır zemin kat diye telefonda çekmiyor dışarı ile irtibatım da olmayacak. Bu arada benim de bebeğim kanalda değil umarım iner. Hiç muayene de olmadım pazartesi olacağım mesela 0 açıklık var diyelim suni sancının etki etmesi çok mu zor oluyor acaba. Bir de insan sancı anlarında ailesinden birine eşine yanında ihtiyaç duyuyor mu? Ben eşimle olma fikrini çok benimsemiştim olamayacak diye boşluğa düştüm sanki
Öncelikle sürekli ayakta olmaya izin vermiyorlar sürekli nst'ye bağlıyorlar, aralarda kalabilirsiniz dediklerinde hemen kalktım, bazen kendim sordum artık kalkabilir miyim diye. Suni sancıya düşük dozda başlıyolar önce, nst'deki duruma göre yavaş yavaş arttırıyorlar. Benim suyum gelmişti, yapılan ilk muayenede 2-3 cm açıklık var dediler, 1 saat içinde 6 cm oldu, bu aşamaya kadar sancılar adet sancısı gibiydi çok zorlanmadım, ama sonra uzun süre 6 cm'de kaldı ve sancılar baya zorlamaya başladı, işin tuhafı nst'de sancılar 30-40 civarı çıkıyordu, ben onda kesinlikle bir yanlışlık olduğunu düşünüyorum çünkü en baştaki hafif sancılar da 30 çıkıyordu, sonrakiler kesinlikle daha şiddetliydi, ölçümlerin yanlış olduğunu düşünüyorum, zaten en son açılma 8 cm'e kadar geldi. Bendeki sıkıntı birincisi bebek çok yukardaydı hatta sezaryende kaburgama basıp indirdiler, ikincisi de açıklık arttıkça rahim ağzı düz açılmamış sola doğru açılmış, o sebeple açıklık muayenesi beni çok zorladı, rahim ağzına ulaşmak için çok uğraştılar. Bunlar beni çok yordu, eğer rahim ağzı düz açılsaydı ağrılar bu kadar zor gelmezdi diye düşünüyorum.
En başta telefona bakıyordum ama sonra sancılar başlayınca telefona bakmak aklınıza gelmiyor zaten, sancıları karşılamak için güç topluyosunuz. Ben ebeden rica ediyordum eşim biraz gelebilir mi diye. Açıkçası eşime çok ihtiyaç duydum, manevi destek açısından ama çok izin vermediler gelmesine, anneniz gelebilir dediler, ben de annem üzülmesin diye gelmesini istemedim. Bir de bana zor gelen, benim aralıksız suyum geldi, altınızda bişey yok sürekli döküldüğünü hissettim rahatsız bi hissiyat oluştu ped istedim, sona kadar yaklaştık doğuma ama olmadı, o sebeple genel olarak sürecin tümünü düşününce son 1-1,5 saat dışında çok zor değildi, sonlarda sancı artıyor ama yine aralarda dinlenme imkanı oluyor. Sonlarda zaten doğuma yaklaşmış oluyorsunuz, keşke normal doğumu tamamlayabilseydim ben.
Eğer bebek kanala inseydi epidural yapacaklardı, ama doğumu durdurur diye yapmadılar. İmkanınız varsa epidural isteyin, ağrısız sancısız geçer, o durumda eşinizle de daha rahat görüşürsünüz, çok isterdim valla epidural alıp uyuyarak doğumu beklemeyi
Herkesin doğumu farklı ilerliyor bu arada, benimle birlikte başka biri daha vardı, onun açılması hiç ilerlemedi, benden sonra gelen vardı mesela o hemen doğurdu. O yüzden herkesin süreci farklı işliyor. Ben ilk geldiğimde ebelere sordum ne kadar sürer diye, hiç belli olmaz herkesinki farklı dediler. Siz pozitif düşünün, sancılar geldikçe yapabildikçe squat yapın ve imkan varsa epidural isteyin, inşallah kolaylıkla kucağınıza alırsınız