Gerçekten çok üzücü
Benim de eşimin ailesi Eylül’de gelecekler, şimdiden her şeye bir laf edecek diye düşünüyorum. Kız kardeşim küstü bana da, sarılık için hastaneye yattığımızda, doktor eve göndermeden direkt yatış vermişti bize, kardeşim de evden bavulumuzu getirmişti. Odaya gelince cihazın içinde yatan bebeğe dokunabilir miyim deyince, lohusa kafası ellerini yıkayıp dokunabilirsin tabii demişim. Elimi yıkadım herhalde diye çıkıştı, küstü gitti. 10 günü geçti hala da konuşmuyor, üstelik geçen eve gelince aynı konuyu açtı, eşim insanlık hali demiş olabilir, bana da diyor, ben büyütmüyorum deyince, eşime ben gerizekalı mıyım diye sesini yükseltti, kapıyı çarpıp gitti. Nelerle uğraşıyoruz işte, sonra sütün yetmiyor oluyor. Evime gelip suratıma bakmadan bebeği sevip gidiyor. Annemin de canı çıkıyor hem yemek, hem temizlik, hem bebek bakımı ben yattığım için hep ona kaldı. Anneme de üzülüyorum, vicdan azabı duyuyorum ayaklanamadığım için. Bundan sonra lohusa kadın görsem bir dediğini iki etmem, varsın saçmalasın, duymazlıktan gelirim. Bir kadının hayatında belki de en hassas dönemi
Pamuklara sarıp, sarmalamalı…