Gerçekten zor.. yardımsız cok zor. Su anda ara sira yardim alabiliyorum ama ilk kizimi yalniz buyuttum ve hep depresyon panik gibi yasadim. Uykusu yoktu beynimi dinlendiremiyodum. Kesinlikle, hayatimizi onlara adiyoruz.
Acaba biraz buyuduklerinde rahatlayabilecek miyiz? Simdi de nasil yapicam diyip düşünüyorum Allah bize kolaylık versin insanlar, 2 3 çocuklular nasil yapiyo kendimin cok zayıf olduguma karar verdim artık.
Sanki ilk cocugumda butun sabrimi kullanmışım.
Bir de, büyük kizim 2 bucuk aydir hasta, su anda bi prof.a goturduk yarın kontrol var ama tam iyilesmedi. O kadar üzülüyorum ki.. yaz geldi yavrum rahatca dondurma yesin,oynasin dedim 12hazirandan beri ilaclara boğuldu
küçük de simdi hasta. Bunlar insanin gücünü alıyor. Moral lazım enerji için.
Anne olmak uyku vakti bulunca bile onlari düşünüp aglamak mi, gecicek mi buyuyunce..