geçtiğimiz haftalarda bolca otizm konusunu okudum baya okudum. hem bilinçlenmek hem de eve gelen temizlikçi kadının bir defasında yanında getirdiği 6 yaşındaki çocuğunun otizm belirtileri taşımasından dolayı. Hassas bir konu olduğu için kadına sadece "oğlun pek konuşmuyor galiba" dedim, kadın da "babası da geç konuşmuş" dedi. Hiç konuşmaması dışında çocuğa birşeyler getiriyorum ismiyle soruyorum, dönmüyor, cenk çikolata ister misin diyorum dönmüyor, cevap vermiyor. tüm gün elinde cep telefonuyla oyun oynadı.
çocuklarda göz teması ve isme dönme gerçekten birinci sırada görünüyor. bizim bu topikteki çocuklar genel olarak neşeli, ceee oyununa gülen, karşılık veren, annesiyle oynayabilen, az veya çok komut alan yani kısacası iletişim kuran bebekler. 18 aylıkken yapılan testler var, onun öncesinde bebekler çok değişken olduğu için hiçbir doktor kesin bir tanı bile koymaz.
benimki de işaret parmağını iletişim amaçlı kullanmıyor ve ben de bu konuya takıldım biraz. sosyalleşmesi için elimden geleni yapıyorum, erkek çocuklarda iletişim becerileri 2 ay geriden gelebilir diye az biraz rahat bıraktım kendimi... ama haklı olduğun bir şey var, işaret parmağı önemli.. 12 aylık bir bebeğin işaret parmağını veya bizim elimizi istediği şeyi göstermek için kullanması lazım, iletişimde eksiklik anlamına geliyor. Ben bunu başka çocuklarla iletişim imkanı olmamasına bağlıyorum. Yine iyi getirdik bir yerlere, bizim gibi yalnız annelerin oyun gruplarına katılması gerektiğini düşünüyorum, bir iki ayda yaşıtlarına yetişip geçebilirler de ama onlara bu imkanı vermezsek biraz geriden gelirler, yeter ki otizm spektrumunda yer almasınlar.