Biliyorum artık bıktınız benim hastalıklarımdan yakınmalarımdan, sürekli karamsar mesajlar yazmamdan
Uzun bir mesaj olabilir. “Aman senden de bıktık” diyecek varsa mesajımı okumadan geçebilir
Biraz iç dökme, biraz son durumu anlatma içerikli bir mesaj yazacağım şimdi
Sabah hastaneye gittik, doktor seni hemen yatırmamız gerek dedi
damardan antibiyotik tedavisi yapılması gerekiyormuş
“Ama bebeğin var, Bebek elimizi kolumuzu bağlıyor, her ilacı da veremiyoruz” dedi
Verebildikleri antibiyotiklerden birine de alerjim var, onu da ameliyattan sonra anladık
Ameliyattan çıkınca bana verdikleri ilaçla anında elim şişmişti ve deli gibi kaşınıyordu kıpkırmızı olmuştu bir anda, antibiyotiğe alerji gelişmiş
Herkes panikle başıma doluştu, hemşirenin biri damardan ilaç veriyor, biri benimle konuşmaya çalışıyor, ben kusuyorum nefes alamadım falan derken baya panik yaşamıştık o alerji durumunda
Neyse işte kızlar, bugün de yine tomografi röntgen çektirdim
Doktor tomografiye girmeden bebeği emzir, tomografiden sonra bir süre emzirmezsen iyi olur dedi ama o sırada çocuk uyuyordu
Ben de gittim tomografiye girdim, röntgeni çektirdim
Çok geçmeden kuzum uyandı ağlıyor mecbur emzirdim
O ağladıkça ben de ağladım
Tüm bu hastalık sürecinde bir gün içinde 3 saatte bir parol içtiğim günler oldu
İki gündür de parol içip durdum
Doğumdan sonra kullandığım dördüncü kutu antibiyotik bu
Çocuğuma ilaçlı süt verdim radyasyonlu süt verdim
Şimdi bu mesajı bile ağlayarak yazıyorum
Çıkan tahlil sonuçlarına göre yatış yapabiliriz dedi doktor
Hastanede yatarsam bu çocuk ne olacak
Yine de allah beterinden esirgesin, dermansız dert vermesin diyerek kendimizi avutuyoruz işte
Benim yaşadıklarımı da allah kimseye yaşatmasın
Bir çocuk doğurdum ama doğurduğum çocuğa bakamıyorum
bundan sonra düşünmemiz gereken miniklerimiz var kimse biz gibi ilgili bakamaz
millet kapıdan çıkıyor bizim ki uyanıyor :) azıcık dinleneyim dedim ama yok :)
super olucak,saat farkindan pek denk gelemiyoruz ,umarim sen ve cinar iyisinizdir
