Bunu moral vermek için değil gerçekten böyle olduğu için yazıyorum: bence sizin de şükredecek çok şeyiniz var. Ben ilk bebeğimizde doğum yaptım odama geldim katta her odada anneler, bebekler, millet bebek görmeye gelmiş heyecanlı mutlu. Benim yanımda eşim bile yoktu, bütün ailem odaya girip göz göze gelmekten kaçıyordu çünkü eşim ve kayınpederim oğlumuzu defnetmeye gitmişti. Yalnızdım yanıma giren çok az zaman sonra kafasını eğip kaçıyordu odadan. Çok üzülmüştüm. Hastaneden resmen kaçtım ben o gün. Hastaneden çıktıktan sonra doktor kuzenimden duymuştum sağlıklı bebeği annesinin yanına getiriyorlar, bebek annesini emerken kaybediyorlar.. Sonra başka bir kuzenim doğum yaptı, herşey çok güzel. Bebek odaya geldi emziriyor sütü de var bol ama bebek yutamıyor. Önce süt çok geliyor e öğrencek falan dendi önemsenmedi, sabahına taburcu olacaktı ama bebek tıkandı meğer yemek borusu midesine bağlanmıyormuş, ciğerine kaçak yapıyormuş. Apar topar ameliyata alındı bebeğimiz, sonra kalpte de sıkıntı çıktı ve aylarca küvözde kaldı. Neler var yani. Acının da üzüntünün de beteri var. Ama gerçekten insan kendi üzüntüsünün içerisindeyken anlamıyor. İçin feraha erdiğinde düşünüyorsun bunları. Bırakmayın kendinizi, bozmayın moralinizi lütfen.
2.doğumumda oğlumu kucağıma alana kadar anne olacağıma inanamamıştım ben. Hatta doğumhanede bi fotoğrafım var bebek sanki benim bebeğim değil gibi bakmışım, elimi süremememiştim çünkü inanamamıştım. Oda süslemesini annemin iteklemesiyle yapmıştım o zaman ama keşke içimden geldiği gibi yapsaymışım çekinmeden. Aslında hiçbirşeyin garantisi yokmuş. Neler duydum. Bebeğe aldığımız kıyafetin bile garantisi yokmuş. Hepiniz için diyorum içinizden ne geliyorsa nasıl yapmak istiyorsanız kimseden çekinmeyin, hayırla hayallerinize kavuşmak için dua edip yapın bence. Hayat bir gün o da bugün diyorlar ya, tam da o işte :)
Biz bir kere içimiz ağlaya ağlaya bebek eşyası dağıttık. Kalbinin acısını hissediyorsun o an, benim canım hiç yanmamış diyorsun. Ama ikincisinin olmayacağının garantisi yok, doğumdan çok sonra olmayacağının da garantisi yok. Şu an sen de duygusalsın çok da haklısın üzülüyorsun. Ama böyle diyip doğumu bekleyenleri de korkuya sevketme bence :) doğumu bekleyen hepimiz imtihanımız ne ise onu yaşayacağız. Allahım evlatlarımla sınama, sağlıkla sınama, imtihanımızı zorlaştırma kolaylaştır diye dua ediyorum ben. Böyle dua edin. Sizler bebekleriniz yoğun bakımda diye ümitsizliğe kapılmayın, süs püs bıraktım demeyin, bence eve çıkardığınızda kutlayın siz de :) ikinci ve asıl doğumunuz olacak o gün inşallah :) hakikaten şu an üzüntülüsünüz haklısınız göremezsiniz bunu ama hiçbiriniz kucağınız boş çıkmadınız, sadece ayrı düştünüz. İkisi gerçekten çok ayrı. Ve şükür ki hiç birinizin riski yok, kavuşacaksınız inşallah