- 31 Ekim 2016
- 4.962
- 11.544
- 35
-
- Konu Sahibi Ikra meyra
- #103.561
25 yaşıma kadar hicbir şey paylasmadik. Ancak ben evlenirken kardeş gibi olduk. Müthiş bir insandi. Herkes onun kardeşi olmanın nasıl güzel bir şans olduğunu söylerdi hep. Bense cocukluğumda ilk gençlik yıllarımda hep "Keşke başkasının çocuğu olsaydım da abim beni sevseydi derdim. Beni çok severdi biliyorum, ama hep kuma rakip olarak görürdü. Kendisini 32 yaşında 4 yıl önce kaybettik. Binbir yasanmamislikla gitti. Ve kaybettiğimiz zamana kadar hala annemden bir kardeş daha isterdi sırf benim üstüme kuma olsun diye. Çevremde var bir iki tane kabullenilememis kardeş...Nasıl kardeş olamadınız ? Oraya takıldım?
Bu arada ufağın cinsiyeti ne? Kaçırmışım ben..
Ufaklık da erkek. İkisinin cinsiyet aynı olunca belki daha güzel olur. Ediz şu an çok heyecanla bekliyor. İkincinin cirkef olup bu yavruyu uzmesinden de korkuyorum. Az önce uyanmış. Onun çığlığına uyandim. Bir büyük bir küçük oyuncak zurafasi var. Büyüğü bulamamış yanında. Yavru Zuzu annesini bulamadı diye bir ağlıyor.Nasıl kardeş olamadınız ? Oraya takıldım?
Bu arada ufağın cinsiyeti ne? Kaçırmışım ben..
Evet benim başta öfkemi kontrol etmem lazım, üzerimdeki tembelliği atmam lazım nasıl olsa annem veya babası ilgileniyor diye ihmal ettim çokÇocuklarımızın ikisi de yaşıt sayılır. Ben şöyle yapıyorum, az uyarıyorum,cozutacağını farkedersem ufağın bende durması gerekmiyorsa kaldırıp birine veriyorum. Çünkü anladım ki o an muhakkak beni istiyor. Bende kalması gerekiyorsa, emiyorsa uyuyacaksa vs.. eşim ya da yardımcımız birebir ilgileniyor kızımla. Ona rağmen rahat vermediği de oluyor, sinirleri alınmış bir kuzu olduğumu farzedip sakin kalmaya çalışıyorum. Arada sert uyarılarım ya da kulağını çektiğim de oluyor, ilk zamanlar daha agresiftim,bir aydır yanımızdaki bayan epey rahatlattı. Geçecek hepsi, hepsi unutulacak, büyük resmî görmeye çalışalım. Büyük ebeveynler de çok şımartıyor çocukları, o konuda da dengeli olmak lazım.
Ben de hamile olduğumu öğrenince oğluma haksızlık mı ediyorum daha çok küçük diye düşündüm(beklenmeyen bir hamilelikti). Sonra bulantı dönemi hiç ilgilenemedim bittiğinde artık karnın acımıyor mu diye soruyorduMikan Her devlet Hastanesi'nde çocuk gelişimi uzmanı var. Bakalım.ne değişecek ama oyunla vs vir şeyler hallolabilir. Rehber olabilirler ya da onu anlamamızı sağlayabilirler.
Bizim.buyuk oğlanlar da daha çok küçük. Büyümüş gibi görünüyorlar ama daha cooook küçükler. Hiç kıyamıyorum üzülüyorum. Kardeşi öğrendiğimden beri her düzeni değişti.
Bu çocukların bize gösterdiği buzdağının görünen kısmı. O kadar hassas ki... Ben edebiyatciyim. Oğlum dogdugundan beri onunla hep konuştum paylastim yaşadıklarımızı hikayeye çevirip anlattım. Şimdi çok dil gelişimi de iyi ve aynısını artık o bana yapıyor. Bizim bir yavru kaplanimiz var mesela hayali. Annesi ise giden büyükanne ile kalan bir kaplancik. Ben yanlış ve doğruları o kirginliklarini hep yavru kaplan üzerinden iletiyoruz su ara birbirimize.
Mesela dedesi sen benim oğlum olur musun dedi bir gün. Hemen müdahale ettim tabii... Ama bir kaç gün sonra başladık.
Biri başkasının çocuğu olur mu
Ben başkasının mı olacagim
Kardeşim doğunca ben dedemin oğlu mu olacağım
Kardeşim dedemin oğlu olsun ben senin olayım
Sen kardeşimin annesi olma.
Kardeşimi başkasına ver...
Sadece bir cümle ya çocuğun ruhunu o kadar derinden etkiliyor ki...
İnanın onların duygu dünyası çok derin ve neler yaşıyorlar kim bilir. Bazen ben konusturuyorum bazen yavru kaplanın sorunlarını anlatırken onun yönlendirmesini istiyorum bir şekilde gün yüzüne çıkıyor.
Anne bambaşka. Bir saniye gözünün önünden ayrılsam korkuyor. Ki bizim bağlanma sorunumuz yoktu baya baya güvenli baglandik sözde.
Mesela karnımı gördükçe büyümüş olarak, çok korkuyor canım acıdı diye. Karnım büyürken canım yanarmis.. Henüz çok küçükler zihin işliyor ama cevap çözüm bulamıyor.
Ben 19. haftada karnım çok büyüdüğü için söylemek zounda kaldım o halsizliklerin vs kardesinden olduğunu bilmedi hiç. Şimdi de ona hiç ağrı sancı belli etmiyorum kucakta geziyor hala. Ha eskisi kadar tasiyamiyorum az alıyorum artık son bir iki haftadır ama her istediğinde yine kucakta. Babasının beli ağrıyor fıtık var. Ben de karnım ağrıdiginda ya da zorlandigimda belim ağrıyor diyorum. Bizim oğlan da eline ufak bir şey alsın anne belim ağrıdı beni al diyorBen de hamile olduğumu öğrenince oğluma haksızlık mı ediyorum daha çok küçük diye düşündüm(beklenmeyen bir hamilelikti). Sonra bulantı dönemi hiç ilgilenemedim bittiğinde artık karnın acımıyor mu diye soruyorduher gece sarılıp uyurken şimdi babası ile uyuyor ama yatağa zor götürüyoruz. Doğumdan önce saat 9 da kendi hadi yatalım derdi.( ben de yavru kedicik üzerinden anlatıyordum her şeyi.)
Bebek doğunca şimdi oğlum çok büyük görünüyor gözüme oysa dediğiniz gibi daha çok küçük.. şimdi Bebek emerken ben de böyle emdim dimi? Ben de bunu giydim dimi? Beni de böyle salladın dimi? Gibi sorular soruyor sürekli. Boş bulunca emziği ağzına alıyor mesela.
Dün ilk defa Özgür’ü(benim de 2.erkek bu arada) hastaneye geri götürün dedi.
Hiç çığlık atma huyu yoktu Doğum olduğu gün hastanede başladı halen de devam ediyor.
Çocuk gelişim uzmanı araştıracağım bakalım, tecrübesizlik 2. Çocukta devam ediyor. Bebek yormuyor beni. Sürekli aklım Deniz’de( büyük oğlum) ne yapsam ne yapsam diye düşünüyorum ama harekete geçemiyorum
Hayırlısıyla sağlıklı sıhhatli olsunlar da kuzum inan gerisi mühim değil. Ben oğlumun başında gece uyumadan sabaha kadar nefes dinlerdim o alerji dönemi ya bir şey olursa diye... Allah daha büyük dert vermesin tabi. Onlarin sağlığı yerinde olsun inşallah geçecek her şey ve ben mümkün olduğunca birbirlerinden zaman calmamaya çalışacağım. Allah sağlık verirse basarabiliriz.Kızlar selam Allah yardımcınız olsun umarım hem siz hem onlar yıpranmadan bu zamanları atlatırsınız biliyorum tadına keyfine varmak bile şuan pek mümkün olmayabilir ama dönemsel bir durum olduğunu aklınızdan çıkarmayın Allah yavrularınızı size bağışlasın inş
Bu yil başlayacaklar değil mi? Epey değişecek durum, inanıyorum.Aynen canım mesela eskiden Edizin olan her şey artık onun değil bunu kabullenmek zor gerçekten biraz oyun terapisiyle çözülür diye düşünüyorum. Bizimkiler de büyüse keşke tartıştıklarında kendiniz çözün desem en çok kavgaları inatla birbirlerini engellemeleri beni yoruyor belki okula başlayınca çözülür bakalım
Ben 19. haftada karnım çok büyüdüğü için söylemek zounda kaldım o halsizliklerin vs kardesinden olduğunu bilmedi hiç. Şimdi de ona hiç ağrı sancı belli etmiyorum kucakta geziyor hala. Ha eskisi kadar tasiyamiyorum az alıyorum artık son bir iki haftadır ama her istediğinde yine kucakta. Babasının beli ağrıyor fıtık var. Ben de karnım ağrıdiginda ya da zorlandigimda belim ağrıyor diyorum. Bizim oğlan da eline ufak bir şey alsın anne belim ağrıdı beni al diyor
Bu ara sürekli bebeklik fotoğrafı bakıyoruz. Bir bebeğin ne kadar küçük savunmasız olduğunu konuşuyoruz. Onun çok küçük olup büyüdüğünü emdigini ki bizimki hala anne senin sütün çok güzeldi diyor emdigini hatırlar mi bilmem ama 26 aylıkken bıraktık biz. Bu süreç en çok anne için zor. Vebek o kadar ince o kadar narin ki onun dışında her şey çok büyük kaba geliyor insana. O yüzden sizin şu an Deniz'e tavrinizi anlıyorum. Ama o da henüz ana kuzusu. O da çok küçük.
Ben kendime sürekli bu telkinde bulunuyorum. Bazen 4 5 yaşında çocuk muamelesi yapıyoruz en azından bu yüzden dizginliyorum kendimi.
Benim oğlum dogdugundan beri uyku konusunda asıl sorunumuz. Hala öyle. Haliyle yoruluyorum. Onu incitmekten korkuyorum.
Sizin Denizle baş başa vakit geçirmeniz gerek. Ben oğlumu bırakıp hiçbir şey yapmadım. Ama şimdi sütü ya da mamayı hangisi olursa artık bırakıp anneanneye oğlumla yine vakit geçireceğim. Krese göndermeyi düşünmüyorum ben zorlanayim ama yanımda olsun istiyorum... Offff
Evet benim oğluma özel vakit ayırmam gerekiyor, düzenimizi kuracağız yavaş yavaş inşallah. Benim bulantı dönemim çok kötüydü 2 hafta raporlu evde yattım, sürekli kusma durumu acilde diniyordu sadece o dönem söyledik kardeş durumunu. Aslında son 2 ay söylenmesi gerekiyormuş. O dönem her gün şuram ağrıyor buram ağrıyor diye uyanıyordu Deniz de. 20 ay emdi, biz de sürekli her şeyi beraber yaparken pat diye düzeni sarsıldı. Böyle düşününce çok üzülüyorum durumuna. İçinde ne fırtınalar kopuyordur. Kendi davranışlarıma hakim olup onu üzmemeliyim. Annelik çok güzel ama hata yapmaktan çok korkuyorum..Ben 19. haftada karnım çok büyüdüğü için söylemek zounda kaldım o halsizliklerin vs kardesinden olduğunu bilmedi hiç. Şimdi de ona hiç ağrı sancı belli etmiyorum kucakta geziyor hala. Ha eskisi kadar tasiyamiyorum az alıyorum artık son bir iki haftadır ama her istediğinde yine kucakta. Babasının beli ağrıyor fıtık var. Ben de karnım ağrıdiginda ya da zorlandigimda belim ağrıyor diyorum. Bizim oğlan da eline ufak bir şey alsın anne belim ağrıdı beni al diyor
Bu ara sürekli bebeklik fotoğrafı bakıyoruz. Bir bebeğin ne kadar küçük savunmasız olduğunu konuşuyoruz. Onun çok küçük olup büyüdüğünü emdigini ki bizimki hala anne senin sütün çok güzeldi diyor emdigini hatırlar mi bilmem ama 26 aylıkken bıraktık biz. Bu süreç en çok anne için zor. Vebek o kadar ince o kadar narin ki onun dışında her şey çok büyük kaba geliyor insana. O yüzden sizin şu an Deniz'e tavrinizi anlıyorum. Ama o da henüz ana kuzusu. O da çok küçük.
Ben kendime sürekli bu telkinde bulunuyorum. Bazen 4 5 yaşında çocuk muamelesi yapıyoruz en azından bu yüzden dizginliyorum kendimi.
Benim oğlum dogdugundan beri uyku konusunda asıl sorunumuz. Hala öyle. Haliyle yoruluyorum. Onu incitmekten korkuyorum.
Sizin Denizle baş başa vakit geçirmeniz gerek. Ben oğlumu bırakıp hiçbir şey yapmadım. Ama şimdi sütü ya da mamayı hangisi olursa artık bırakıp anneanneye oğlumla yine vakit geçireceğim. Krese göndermeyi düşünmüyorum ben zorlanayim ama yanımda olsun istiyorum... Offff
Biz de kreşe göndermeyeceğiz bu sene. Ben de hazırlamaya çalıştım konuşarak ama hala kıyafetlerimin üzerinden emermiş gibi yapıyor gelip :) ya da Bebek gibi konuşmaya çalışıyor oysa kendi konuşması zaten çok güzel. Gün içindeki davranışları benim ona tavrıma göre şekilleniyor onu farkettim. Ben gerginsem o cozutuyor. Sakin sabırlı davranınca o da yumuşuyor.Ben 19. haftada karnım çok büyüdüğü için söylemek zounda kaldım o halsizliklerin vs kardesinden olduğunu bilmedi hiç. Şimdi de ona hiç ağrı sancı belli etmiyorum kucakta geziyor hala. Ha eskisi kadar tasiyamiyorum az alıyorum artık son bir iki haftadır ama her istediğinde yine kucakta. Babasının beli ağrıyor fıtık var. Ben de karnım ağrıdiginda ya da zorlandigimda belim ağrıyor diyorum. Bizim oğlan da eline ufak bir şey alsın anne belim ağrıdı beni al diyor
Bu ara sürekli bebeklik fotoğrafı bakıyoruz. Bir bebeğin ne kadar küçük savunmasız olduğunu konuşuyoruz. Onun çok küçük olup büyüdüğünü emdigini ki bizimki hala anne senin sütün çok güzeldi diyor emdigini hatırlar mi bilmem ama 26 aylıkken bıraktık biz. Bu süreç en çok anne için zor. Vebek o kadar ince o kadar narin ki onun dışında her şey çok büyük kaba geliyor insana. O yüzden sizin şu an Deniz'e tavrinizi anlıyorum. Ama o da henüz ana kuzusu. O da çok küçük.
Ben kendime sürekli bu telkinde bulunuyorum. Bazen 4 5 yaşında çocuk muamelesi yapıyoruz en azından bu yüzden dizginliyorum kendimi.
Benim oğlum dogdugundan beri uyku konusunda asıl sorunumuz. Hala öyle. Haliyle yoruluyorum. Onu incitmekten korkuyorum.
Sizin Denizle baş başa vakit geçirmeniz gerek. Ben oğlumu bırakıp hiçbir şey yapmadım. Ama şimdi sütü ya da mamayı hangisi olursa artık bırakıp anneanneye oğlumla yine vakit geçireceğim. Krese göndermeyi düşünmüyorum ben zorlanayim ama yanımda olsun istiyorum... Offff
Aynen valla çok inatlar ben de hiç tersleşmiyorum yoksa hep kaybeden oluyorum pedagoglar da öyle diyor zaten. Bence başka yerlerle de görüş yarım gün için her yerin fiyatı aynı değil bana da tam gün 1000 yarım 800 dediler tam yarısı olmuyor. Oyun grubu için de hep düzenli başka biri götürmeli onu ayarlamanız lazım bence kendini düşün Ediz sürekli Bebek ve senin yanında olmamalı inan çok zor olur yeterince büyüdüler gönder derim rahat et o da oyalansın bebeğe sarmasınBu yil başlayacaklar değil mi? Epey değişecek durum, inanıyorum.
Ya Jean biz bu bebeklere blw diye ne emek verdik di mi... Şimdi Ediz yemeğini yemiyor ve anne nolur sen yedir diyor. Bir oldu iki oldu. Artık mecburen ben yediriyorum öyle dediğinde çünkü inat sıpa tüm gün aç geziyor.
Ben de en azından rehberlik edeceklerini düşünüyorum. Kreş bu sene vermeyeceğim. Haftada bir oyun grubuna gitmeyi düşünüyorum onun zamanı olsun diye. Kreşle görüştüm haftada bir ya da iki yarım gün için ama maalesef tam para istiyorlar. Evet 5 tam gün ile iki yarım gün için aynı parayı istediler.
Şu çocuk gelişimi konusunu ben daha zamanı var ya diyordum, sen soktun aklıma sağ olasın vallahi.
Seninkiler büyüdü artık annesi bir yıl en fazla :))
Savunma mekanizması tamamen arada o Bebek olsun öyle oyun oynayın duygularını dışa vurup rahatlar. Oyun oynama sanatı diye kitap var onu tavsiye ederim. Çok haklısınız annelik çok güzel ama çok büyük sorumluluk çok yorucu yıpratıcı keşke hepimizin katyası olsaBiz de kreşe göndermeyeceğiz bu sene. Ben de hazırlamaya çalıştım konuşarak ama hala kıyafetlerimin üzerinden emermiş gibi yapıyor gelip :) ya da Bebek gibi konuşmaya çalışıyor oysa kendi konuşması zaten çok güzel. Gün içindeki davranışları benim ona tavrıma göre şekilleniyor onu farkettim. Ben gerginsem o cozutuyor. Sakin sabırlı davranınca o da yumuşuyor.
KeşkeSavunma mekanizması tamamen arada o Bebek olsun öyle oyun oynayın duygularını dışa vurup rahatlar. Oyun oynama sanatı diye kitap var onu tavsiye ederim. Çok haklısınız annelik çok güzel ama çok büyük sorumluluk çok yorucu yıpratıcı keşke hepimizin katyası olsa
25 yaşıma kadar hicbir şey paylasmadik. Ancak ben evlenirken kardeş gibi olduk. Müthiş bir insandi. Herkes onun kardeşi olmanın nasıl güzel bir şans olduğunu söylerdi hep. Bense cocukluğumda ilk gençlik yıllarımda hep "Keşke başkasının çocuğu olsaydım da abim beni sevseydi derdim. Beni çok severdi biliyorum, ama hep kuma rakip olarak görürdü. Kendisini 32 yaşında 4 yıl önce kaybettik. Binbir yasanmamislikla gitti. Ve kaybettiğimiz zamana kadar hala annemden bir kardeş daha isterdi sırf benim üstüme kuma olsun diye. Çevremde var bir iki tane kabullenilememis kardeş...
Ufaklık da erkek. İkisinin cinsiyet aynı olunca belki daha güzel olur. Ediz şu an çok heyecanla bekliyor. İkincinin cirkef olup bu yavruyu uzmesinden de korkuyorum. Az önce uyanmış. Onun çığlığına uyandim. Bir büyük bir küçük oyuncak zurafasi var. Büyüğü bulamamış yanında. Yavru Zuzu annesini bulamadı diye bir ağlıyor.
Mikan Her devlet Hastanesi'nde çocuk gelişimi uzmanı var. Bakalım.ne değişecek ama oyunla vs vir şeyler hallolabilir. Rehber olabilirler ya da onu anlamamızı sağlayabilirler.
Bizim.buyuk oğlanlar da daha çok küçük. Büyümüş gibi görünüyorlar ama daha cooook küçükler. Hiç kıyamıyorum üzülüyorum. Kardeşi öğrendiğimden beri her düzeni değişti.
Bu çocukların bize gösterdiği buzdağının görünen kısmı. O kadar hassas ki... Ben edebiyatciyim. Oğlum dogdugundan beri onunla hep konuştum paylastim yaşadıklarımızı hikayeye çevirip anlattım. Şimdi çok dil gelişimi de iyi ve aynısını artık o bana yapıyor. Bizim bir yavru kaplanimiz var mesela hayali. Annesi ise giden büyükanne ile kalan bir kaplancik. Ben yanlış ve doğruları o kirginliklarini hep yavru kaplan üzerinden iletiyoruz su ara birbirimize.
Mesela dedesi sen benim oğlum olur musun dedi bir gün. Hemen müdahale ettim tabii... Ama bir kaç gün sonra başladık.
Biri başkasının çocuğu olur mu
Ben başkasının mı olacagim
Kardeşim doğunca ben dedemin oğlu mu olacağım
Kardeşim dedemin oğlu olsun ben senin olayım
Sen kardeşimin annesi olma.
Kardeşimi başkasına ver...
Sadece bir cümle ya çocuğun ruhunu o kadar derinden etkiliyor ki...
İnanın onların duygu dünyası çok derin ve neler yaşıyorlar kim bilir. Bazen ben konusturuyorum bazen yavru kaplanın sorunlarını anlatırken onun yönlendirmesini istiyorum bir şekilde gün yüzüne çıkıyor.
Anne bambaşka. Bir saniye gözünün önünden ayrılsam korkuyor. Ki bizim bağlanma sorunumuz yoktu baya baya güvenli baglandik sözde.
Mesela karnımı gördükçe büyümüş olarak, çok korkuyor canım acıdı diye. Karnım büyürken canım yanarmis.. Henüz çok küçükler zihin işliyor ama cevap çözüm bulamıyor.
Ben de hamile olduğumu öğrenince oğluma haksızlık mı ediyorum daha çok küçük diye düşündüm(beklenmeyen bir hamilelikti). Sonra bulantı dönemi hiç ilgilenemedim bittiğinde artık karnın acımıyor mu diye soruyorduher gece sarılıp uyurken şimdi babası ile uyuyor ama yatağa zor götürüyoruz. Doğumdan önce saat 9 da kendi hadi yatalım derdi.( ben de yavru kedicik üzerinden anlatıyordum her şeyi.)
Bebek doğunca şimdi oğlum çok büyük görünüyor gözüme oysa dediğiniz gibi daha çok küçük.. şimdi Bebek emerken ben de böyle emdim dimi? Ben de bunu giydim dimi? Beni de böyle salladın dimi? Gibi sorular soruyor sürekli. Boş bulunca emziği ağzına alıyor mesela.
Dün ilk defa Özgür’ü(benim de 2.erkek bu arada) hastaneye geri götürün dedi.
Hiç çığlık atma huyu yoktu Doğum olduğu gün hastanede başladı halen de devam ediyor.
Çocuk gelişim uzmanı araştıracağım bakalım, tecrübesizlik 2. Çocukta devam ediyor. Bebek yormuyor beni. Sürekli aklım Deniz’de( büyük oğlum) ne yapsam ne yapsam diye düşünüyorum ama harekete geçemiyorum
Bu yil başlayacaklar değil mi? Epey değişecek durum, inanıyorum.
Ya Jean biz bu bebeklere blw diye ne emek verdik di mi... Şimdi Ediz yemeğini yemiyor ve anne nolur sen yedir diyor. Bir oldu iki oldu. Artık mecburen ben yediriyorum öyle dediğinde çünkü inat sıpa tüm gün aç geziyor.
Ben de en azından rehberlik edeceklerini düşünüyorum. Kreş bu sene vermeyeceğim. Haftada bir oyun grubuna gitmeyi düşünüyorum onun zamanı olsun diye. Kreşle görüştüm haftada bir ya da iki yarım gün için ama maalesef tam para istiyorlar. Evet 5 tam gün ile iki yarım gün için aynı parayı istediler.
Şu çocuk gelişimi konusunu ben daha zamanı var ya diyordum, sen soktun aklıma sağ olasın vallahi.
Seninkiler büyüdü artık annesi bir yıl en fazla :))
Minimal yaşam sayfasında adı geçmişti çocuklarınızın, ne tesadüf demiştim :) büyük oğlum Ali Deniz, küçük oğlum Özgür :) Allah hepsine sağlık sıhhat versinAaa inanmıyorum çocuklarımız adaş olmuş , kızım Deniz Özgü , oğlum Nazım Özgür :)