Anladım canım,gece uykuları gerçekten mühim mesele,daha hamile kaldığımda,ben şimdi gece uyuyamazsam nabarım diye düşünüyordum. Bu ara dişlerini çıkardığı için gece uykuları düzene girmişti. Gerçi biz alerjik olduumuz için geceleri,alerji damlası veriyorum. Oda uyku yapıyor,mama harici uyanmıyor miss gibi uyuyordu bu ara. Ama Pazartesi gecesini salıya bağlayan gece varya,beni resmen öldürdü. bütün gece tepesindeydim. O kadar huzursuz,ağlamaklı doymak bilmeyen bir hale girdi ki şaştım kaldım. 1 gr uykum yoktu. O haliylede işe geldim. İşler olmuş dağ.yap yap bitmiyor,o kadar çok konuştum ki,2 dk konuşmadığım zamanlarda kafam masaya düştü,yorgun uykusuz,mutsuz,güçsüz,agrasif bişeye dönüştüm sadece bir günde. Allahım ya nolur bir kaç saat uyusun ben böyle işe gelmek istemiyorum,çalışamam ki böyle olursa dedim,önceki hallerime şükrettim. En kötüsünü görmeden insan başındakinin iyi hal olduğunu anlayamıyor. Şimdi benim çocuk gece 2 kere mamaya kalktı,en az 5 defada sağa sola dönerken uyandı.kalkıp tepesinde pişpişleme yaptım uyudu bende uyudum,böyle 1 saat 2 saat döngülerimiz oldu.Ama ben gece deriksiz uyumuşum gibi hissediyorum. Yani arada bir yerde uyumuşum ve cidden dinlenmişim. vuducum öyle bir kıtlığa girmişki,bu bile hiç uyuymamaktan iyidir deyip uykuyu hazmetmeye geçmiş. Yani demem o ki,uyku problemide öyle böyle düzene giriyor,çocuk düzene girememezse bile ebeveynlerin uykusu terbiye ediliyor. Garip bir durum. Ben cesaretli bir insanımdır. Gözüm kolay kolay korkmaz birşeyden. Ama annelik ve çalışan kadın olmak öyle herkesin kaldırabileceği birşey değil. Hele köpek gibi çalışıp eve gelince,düşüncesiz anlayışsız hala daha önüne hizmet bekleyen,evdeki yemeği beyenmeyen bir kocayla karşılaşınca daha bir kötü oluyor.mutsuzsun sadece çocuğun seni mutlu edebiliyor. Tamamen dünyan onun için dönüyor. Öyle bişiler bişiler işte,çalışmaya başlayınca depresyona girmeyin sakın,bunlar karşılaşacağınız şeyler. Nasıl bebek doğduğunda geceleri uykusuzluk çekeceğimizi biliyoruz ve kabul ediyoruz. Buda tıpkısının aynısı. Ama geçiyor zamanla bunada alışıyorsun. Sonra sen bir avare,o bir avare oluyor. Çocuk ilişkiyi her yönden etkiliyor. Sağlıklı bir karıkoca ilişkisi kalması benim fikrimce çok zor,çocuk olduktan sonra özellikle ayrılan çiftleri şuan daha iyi anlıyorum ve neler yaşadıklarını neden bu noktalara geldiklerini daha net görebiliyorum. Döktüm içimi rahatladım mı dersiniz? Hayırrrrr. Daha başka başka saydırasım var. Herkese günaydın bu arada,parlak bir gün olsun.