- 14 Temmuz 2008
- 6.614
- 95
ben yaşadığım kente çok alıştım, çok ta severek yaşıyorum ama aile özlemi bambaşka bir şey, kaç kez babama benzer birini gördüm, kaç kez gözlerim oldu, bazen balkondan aşağıya bakarken babamın arabasına benzer bir araba geliyor, büyük bir burukluk doğuyor içime, uzaktan yürüyen bir adamı, öksüren birini hep babama benzetiyorum ağlamak istiyorum.ailemin yanında yaşamayı ve yaşlanmayı çok isterdim ama bu mümkün değil,hayatım boyunca anneme gidip yemek yedik diyen insanları kıskanacağım, ve hep boynum bükük kalacak, şimdi ise yaz tatilinde bile göremedim, özlemim hat safhada, orda olmak için can atıyorum ama gidemiyorum
her zaman her bayramda söylerim, Allahtan en büyük dileğim şudur ki, kızım benim yanımda yamacımda yaşasın, bu çevreden biriyle evlensin, benim çektiğim hasreti yalnızlığı o çekmesin
yarinda gidip ac karnina kan vericem tahliller icin.
çok güzel bir şehir, çok memnunum evimizi aldık yerleştik artık buraya, ben de çalışıyorum ,tayin isterken iki şehri de istedik kısmet burayaymış, oraya çıksaydı oraya yerleşecektik, burada hiç yabancılık çekmiyorum amaaa gel gelelim şu gerçek ki yabancıyım
hakkaten yaa kadın haklıymıs benimde evimde olsa keske baksam hep
