Günaydın taze anneler!!!
Bende bütün gece uyutmadım adamı... Tayinimiz çıktı malum, 1 Ağustosta Ankara da göreve başlaması lazım, illa diyor beraber gidelim doğumu orada yap. Ben sana ordan dayalı döşeli ev tutayım bir aylığına, lojman çıktığı vakitte gelir eşyaları taşırım diyor. Bende diyorum sen git başla işine, bende annemi alayım yanıma, hastaneye gitmek gerekirse de babam bir araba tutup götürür beni. 15 gün çalış, sonra senelik iznini al gel yanıma... Eylül 15'e kadar kal yanımda lojmanda belli olur o zamana onu da taşırsın, bebeğimizde doğar Allahın izniyle buradan hep beraber gideriz.
Yok diyor yav adam, 15 günlük bebek o kadar yol gidermiymiş? Bende mikrop kaparmışım zaten. (sanki at arabasıyla gideceğiz) Herkes üzüldü aileden bebeği göremeyecekmiyiz diye. Annemle ablam oturup ağladılar bile. Burada olursam kendimi daha iyi hissedeceğim dedim en son, tamam bir daha düşünelim dedi.
Bana çok düşkündür sağolsun, biraz da paniktir. O yokken başıma bir iş gelir diye endişeleniyor farkındayım ama şimdilik en iyi yol bu. Bakalım ilerleyen zamanlarda ne olacak? Herşeyden önemlisi bebeğin sağsalim istediği vakitte gelmesi, o ne derse o...
Doğumdan sonra taşınacak birkaç kişi daha vardı. Siz ne zaman götüreceksiniz bebeği? Sabah çok erken yola çıkarız, sık sık durup emzirip altını değiştirip, terlerse de üzerini değiştirip devam ederiz yola diyorum. Annem kırkına kadar kalalım beraber diyor ama eşim bir gün dahi ayrı kalmak istemiyor haklı olarak. Hakkımızda hayırlısı, benimki de dert mi yani halledilir hepsi
amaaaaaaaan diyorum yavrum sağlıklı olsunda yada kendimi mi kandırıyorum ne 
