- 10 Nisan 2009
- 1.954
- 17
- 42
Merhaba anneler
Çok büyük bir sıkıntım var benim.Bu konuda yalnız mıyım onu öğrenmek istiyorum aslında.Hayır yalnız olmasam ne işime yarayacak onu da bilmiyorum ama işte çaresizlik.
Kızım 4 ayını dün doldurdu.Son 10 gün haricinde çok huysuz bi bebek değil elhamdülillah.Kucağa da alıştırmadık çok şükür.Eşim ev işlerinde sağ kolum olsa da konu 1 saat olsun bebek bakmak olunca 10mt uzakta duruyor.Onu sevmediğimden,bıktığımdan falan değil.Lütfen bu tür yorumlar yapmayın.Kime azıcık dert yansam ayıplandım.İnsan olduğumu,32 yaşıma kadar özgür olduğumu,hamileliğimin son haftasına kadar gezdiğimi,anaç biri olmadığımı unutuyorlar hep.Anne olmak insan olmamak demek değildir değilmi?Sizin de onu özleseniz bile yalnız kalmaya ihtiyacınız olmuyormu?Lohusa depresyonu dedikleri illetten daha çıkabilmiş değilim.Sürpriz bebek değildi kızım,hazırlıksız değildim,istiyordum,4 ay bekledim de geldi ama bu kadar eve kapanmak,kendini unutmak da çok zormuş.Doğum yaptığımdan beri kuaföre gitmedim,yalnız başıma 1 saat dolaşmadım,kaşlarımı bile kızım yanımdayken alıyorum.Kitap kurdu olan ben 1 sayfa okuyamaz oldum.Kitaplara bakınca gözlerim doluyor,vitrinlere bakmayı bile özledim.Kendi başıma alışveriş yapmayı özledim.Saatlerce alışveriş yapan biri de değilim ama özledim işte.Kızım uyuduğunda ev işi yapmadan duramıyorum.
Kızıma kardeş yapma fikrinden tamamen soğudum.Eşime de anneme de söyledim.Allahım isteyene versin inşallah 2-3 tane.
Benim gibi olan var mı aranızda?Nasıl kendinize vakit ayırıyorsunuz?
yanlız değilsin. benim gündüz evde ağladığım durumlarda oldu ki benim bebeğim çok usludur.
büyük bir sorumluluk istiyor bebek gerçekten. eşimle yemeğe çıkamıyoruzi alış veriş falan her şey koştura koştura yapıyoruz hiç bir şeyden keyif almıyorum. hafta sonu annem 2 gün bizde kaldı. iki gün boyunca kızımı anneme bırakıp bakkala markete ben gittim.
bana o kadar iyi geldiki anlatamam. dışarının temiz havasını içine çekmek, yabancı insanların yüzünü görmek, konuşmak çok iyi geldi.
evde iş yapmakta zorlanıyorum her şeyi yarım yarım yapabiliyorum. ertesi gün kaldığım yerden dvm edeyim diyorum olmuyor
aynen hepımız aynıyız cnm. bende kılolarımdan ve evde pasaklı pasaklı gecırmekten bıktım. neysekı annem yakınımda arada ona bırakıp eşimle alışverışe sınemaya gıdebılıyoruz 2-3 saatlıgıne. zaten daha fazla duurursam dayanamıyorum kızımı özluyorum
10 senelık çalışma hayatından sonra benım ıçın evde olmak zor.ama kızıma değer.napıcan cnm yaz gelsın bebeişlerımızle çıkıcaz ınş
ya kızlar ben evde pijama içine halen emzırme sutyenı takıyorum mecbur. göguslerımde çok sönuk.ıyıce psıkolojım bozuluyor.normal guzel gösteren sutyen taksam ee emzırıyorum napıcam ıkıde bır cıkarcam mı...
benimde göğüslerim sönük 2 tane emzirme atletim var emzirme sütyeninin aynısı ama atleti. onları kullanmaya çok alıştım. dışarı çıkarkende emizrme atleti kullanıyorum şık durmuyor. normal sütyen lede emziremiyorum çok ama çok zor
her şey gelir geçer elbet zorluğun ardında bir kolaylık vardır. keşke benimde derdim saydığınız şeyler olsaydı hoş daha düne kadar aldığım 15 kiloydu tüm derdim ama dün çocuk doktoru oğlumun tortikolis olduğunu söyleyene kadar egzersizle geçeceğini söyledi ya geçmezse dediğimde onu düşünme dedi nasıl bir rahatsızlık olduğunu tam kavrayamadım doktor o kadar olumlu konuştu geçer dedi ki ama netten bakınca resmen yıkıldım Rabbim dermansız dert vermesin tortikolis boyun kası kalınlaşmasıymış yani boyun kaslarından biri uzarken diğeri kısa kalıyor biz fark edemedik sürekli sağına yatıyordu sola kolay kolay dönmüyordu erken teşhis önemliymiş sizde netten araştırın bebeklerinizi gözlemleyin ve bebeğime dua edin egzersizle kurtulsun ne zormuş anne olmak evladının yerine sıkıntıyı çekmek isteyip çekememek
bende interneti çok araştırırım ama sen kötü şeyleri okuma. doktoruna güven. egzersizle geçer diyorsa geçer.
ve bir şeyin olması için en başta inanç olması çok önemli. inan ve bebeğine geçeceğine inanarak o egzersizleri yaptır cnm bak geçecek göreceksin