Canim yaaa,hep ayni sorun..Esim ve ailesi..Ben nazardan cok korkan bi insanim..Pazar gunu dogumgunu o kadar sasali olduki bi nazar degeceginden korkuyordum zaten..Ertasi gun yine esimi doldurmuslar ve kavga ettik ma abu sefre geri donuus olmayan bir kavga...
Soylemedigi soz etmedigi hakaret kalmadi,,,Bu evliligi zaten hic istememis,evliligi de beni d ehic ciddiye almamis.Ben onursuz,gurursuz bir insanmiisim.Rezilin tekiymiism,cigerim pespara etmezmis..Benim yuuzme bile bakmak icinden gelmiyormus.Daha buna benzer neler....Resmen yikildim...Evliligim b unlar ustune kuruluymus..Iisin aci tarafi bunlarin kizginlikla soylenmedigini biliyorum..Dogruluk payi var.Arada sevgi olsa insna bunlari soyleyemez...
Inan kendime cozum bulamiyorum..Turkiyyee gelsem ailem bir daha asla birakmaz beni.Bu krizde onlara nasil yuk olurum??????Is bulmam zaten zor..Iki cocukla ne yaparim..Burda kalsam esim masraflari karsilar ama ev kirlari cok pahali sadece 1500=200 $ ev kirasi,bu parayi da bulamam..Bu evde kalma imkanim yok...Annem cocuklari yolla sen hayayini kurana kadar bakarim diyor.Ama onlarda giderse elimden yasayamam...
Inan bugun sonuclarin olumsuz cikmasini ister hale geldim..Allah beni bunlarin arasindan alsin istiyorum..Cocuklarimi bile duusnemiyorum..Gunlerden evden disariya cikmadan ,perdeleri acmadan,sedec yatiyorum,beynimi uyusturmaya calisarak..Ama soyledikleri kulagimda cin cin cinliyor....
Hic kendimi bu kadar caresiz hissetmedim