Bazı insanlar hassas her şey mükemmel olsun istiyorlar olmayınca eksiklik yetersizlik başaramama duygusu bedenini ve sağlıklı düşünme yetini ele geçiriyor çıkmaza giriyorsun. Sen ben buna örnek olabiliriz.
Bazı insanlarda hayatı daha akışında yaşayan kendini suçlamayan olanla olduğu kadarıyla mutlu olabilen insanlar arkadaşların gibi.
Öyle olmak zorundayız. Sen şuan oğlunu öyle bir seviyorsun ki bir daha hiç kimseyi o kadar sevemeyecek gibi hissediyorsun belki.. eğer böyle bi his varsa güzel kalbinde şunu bilmeni isterim Allah anneyi öyle güzel yaratmış ki 2-3 kaç olursa olsun sevgiyi bölemiyorsun. Sevgi bir bütün birini diğerinden ayıramıyorsun ama bunu şimdi değil dünyaya gelince hissediceksin. Karnındaki de senin bebeğin onu sadece emzirebildiğin bir dönemde emzirmen gerekirken büyük bebişinden birazcık zaman çalıp sana muhtaç olan bebişini emzireceksin. Bazen emzirirken yanında büyüğüne kitap okuyacaksın bazen büyüğünü ayağında sallarken küçüğünü emzirmeye devam edeceksin. Sonra bir bakacaksın beraber kuduruyolar oynuyorlar çok değil işte şuan benimkiler öyle mesela:) benim eşim nöbet usulü çalışıyor yenidoğan döneminde kızımın yanına gider sabaha kadar orada bebeği emzirirdim kızımın yanında olurdum çünkü gece uyanıp korkuyordu ben yoruluyordum çok uykusuz kalıyordum ister istemez geriliyordum ama hepsi geçti büyüyorlar. ne bu hislerin aynı kalacak ne kaygıların. İkisine de ihanet etmeyeceksin gönlün ferah olsun. Akşamları küçüğü babaya verip büyüğüyle yine oynayacaksın.
Kimseyi suçlama hele kendini hiç. Ortada asla bir suç yok Allahın büyük lütfu

Yol yorucu zor ama asla suçlu yetersiz hissedeceğin bir süreç değil.