- 24 Nisan 2020
- 143
- 630
- 18
- Konu Sahibi hayalperestt60
-
- #281
evet sadece para için çalışılmamalı ama bazen insanın başka seçimi olmuyo herkes hayalindeki işi de yapamıyo. siz şanslı azınlıktasınız %30 genç işsizlik oranı olan bi ülkeden bahsediyoruz benim fazla imkanım da yoktu köklü bi okulda okumuyorum bölümüm de öyle çok iyi diyebileceğim bi bölüm değil buna rağmen elimden geleni yaptığımı düşünüyorum ama aşırı çalışkan hırslı biriym de diyemem yapım böyle değil.
madem o kadar uzun cevap yazmaya mecaliniz vardı, keşke asıl soruma da bir kelimeyle bir cevap yazsaydınız. :)Kusura bakmayın ama senelerce özel sektörde çalıştım, bir gün ters bir söz görmedim. Ben işimi düzgün yaptım, patronum da bana ona göre muamelede bulundu.
Evde kötü koca çekmekle iş hayatını bir tutamazsınız.
işyerinde şartlar bellidir. Alacağın ücret, çalışacağın saat bellidir. En kötü yerde patron sigortanı ödediğinden göstermez, fazla mesaini ödemez. Diğerinde ama çekeceğin pek çok çile vardır.
Yani ikisini kıyaslamanız gerçekten saçmalık.
Bu kasiyerlik garsonluk olayina gercekten takilmissin, etrafindakiler ile ayni kaderi yasamak zorunda degilsin.. en basitinden ortalaman adam gibi ise Erasmus basvurusu yap, pasaport parani, okul harcini devlet odesin cebine de euro harclik koysun, git bir memlekete 1-2donem (aile masrafi olmuyor boylece) Dil ogren/gelistir, paraya sıkısirsan gittigin universite birimlerinde 20 saate kadar calisabiliyorsun.. Bu bir baslangic olsun, sen daha iyilerini hayal et. Patikayi degistiren beyaz kuğu ol..aslında bu kadar da anormal bi durum değil bahsettiğim. çoğu kişi 50-60 yaşında milyonları olan adam olarak hayal etmiş ama birinin 20-35 yaşlarında güzel bir evinin arabasının ve düzenli gelirinin olması da zenginliktir bence. eşiniz ayda 20bin kazansa eviniz arabanız hazır olsa kaçınız çalışır? tabi çalışmak isteyenler de olur tercih meselesi ama eşiniz maddi olarak destek olursa -ki bence öyle olmalı aile olmanın anlamı budur ayrı ayrı hesap yapılmamalı- çoğu kadın çalışmaz gibime geliyo. rahat işi vardır evde canı sıkılıyodur çalışır ama kimse zorunda değilken kasiyerlik garsonluk sekreterlik gibi işleri yapmaz
Kraliçeden kastınız ne? Beklentiniz ne? Kocayla kıyaslıyorsanız elbette kocam gibi davranmıyormadem o kadar uzun cevap yazmaya mecaliniz vardı, keşke asıl soruma da bir kelimeyle bir cevap yazsaydınız. :)
sigorta mevzusunu, fazla mesaiyi bile (ki ne alaka ise) açıklamışsınız, ama asıl soruya cevap yok.
soru şuydu; patronlar yada yöneticiler, çalışanlarına (genelde) ne gibi davranıyorlar? bu...
inşallah bu seferde kambiyo mevzuatından girmezsiniz mevzuya :)
Eşimde ben de çalışıyoruz. Evimiz arabamız var. Eşim öğretmen, özellikle kışları özel derslerle gelirimiz oldukça artıyor. Ama asla işten ayrılmayı düşünmüyorum. Çalışma sebebim sadece para değil. Üretmek için, emeklilik için, aileye maddi destek olmak, oğlumun geleceği için çalışıyorum.aslında bu kadar da anormal bi durum değil bahsettiğim. çoğu kişi 50-60 yaşında milyonları olan adam olarak hayal etmiş ama birinin 20-35 yaşlarında güzel bir evinin arabasının ve düzenli gelirinin olması da zenginliktir bence. eşiniz ayda 20bin kazansa eviniz arabanız hazır olsa kaçınız çalışır? tabi çalışmak isteyenler de olur tercih meselesi ama eşiniz maddi olarak destek olursa -ki bence öyle olmalı aile olmanın anlamı budur ayrı ayrı hesap yapılmamalı- çoğu kadın çalışmaz gibime geliyo. rahat işi vardır evde canı sıkılıyodur çalışır ama kimse zorunda değilken kasiyerlik garsonluk sekreterlik gibi işleri yapmaz
yine cevap yok ve yine yanlış yere takılmışsınız(kraliçeye)Kraliçeden kastınız ne? Beklentiniz ne? Kocayla kıyaslıyorsanız elbette kocam gibi davranmıyorBeklentiniz ne bilemiyorum iş hayatından
Elmayla armutu kıyaslayan sizsiniz.
Kendi ayaklarının üstünde dur diyenlere kraliçe gibi mi davranıyor size patronunuz diyorsunuz da bugün aranızın harika olduğu kocanızla ayrılmak zorunda kalabilirsiniz, kocanız vefat edebilir. O zaman yalnız başınıza kraliçe gibi kaldığınızda devam etmeniz gerektiğinde işiniz, kazandığınız paranız da olmalı.
Yani çalışan kadınlara alaycı bir ifadeyle sorduğunuz soru gerçekçilikten uzak esasında.
İnsan tabii ki?!?yine cevap yok ve yine yanlış yere takılmışsınız(kraliçeye)
ilk cevabı yazdığım kişi şöyle demişti ; adamla malı için evlenirsen seni mal yerine koyar. çalış kendi para kazan filan...
ben de (kibarca) öyle sormuştum. ve halen de soruyorum. yöneticiler veya patronlar (genel olarak) çalışanlarını ne yerine koyuyor (şimdi kabaca soruyorum) mal mı, insan mı?
isteyince ne güzel de anlıyorsunuz soruyu. yanlış düşünecektim az daha hakkınızda :)İnsan tabii ki?!?
Ne biçim bir genellemedir bu.
Şu an devletteyim ama özelde çalışırken patronum gayet düzgün davranırdı. Düğünümüze şahsen gelmiş, çiçek de göndermişti. Bana özel de değildi her çalışanına aynı kibarlıktaydı. Sorun çıkaran çalışanları hariç hepimize her zaman ilgiliydi.
Peki siz dürüstçe cevap verin. Kocanız aldatsa yada kötü bir şeyler yaşansa ayrılmak isteseniz yada eşiniz vefat etse tek başınıza nasıl devam edeceksiniz?isteyince ne güzel de anlıyorsunuz soruyu. yanlış düşünecektim az daha hakkınızda :)
neyse... cevap verme inceliğiniz için teşekkürler...
merhaba kadınlar kulubu üyeleriforumun estetik ve makyaj bölümünü uzun süredir takip ediyodum bu açtığım ilk konu derdimi arkadaşlarımla paylaşmaya utandım anonim olarak yazmak istedim. 3 ay sonra 21 olucam öğrenciyim normalde yurtta kalıyorum ama coronadan yurtlar kapandı martın ortasından beri ailemleyim. evde kaldığım süre boyunca çok daraldım ailemi seviyorum ama her gün para konusundan kavga tartışma çıkıyo küçük kardeşim bişey beğenip istiyo annem alsa ayrı tantana almasa ayrı yediğimiz yemeğin kullandığımız suyun hesabını yapıyoruz. ben gerçekten sıkıldım ailem çok çalışkandır babam yıllardır çalıştı hala her gün tarlayla tavuklarla uğşaır annem zaten hem evle ilgilenip hem 5 çocuk büyüttü onlar da ben de daha güzel hayata kavuşalım istiyorum
bu yüzden üniversite okumaya karar verdim ama tıp mühendislik hukuk gibi bi bölümde okumuyorum çok mu karamsarım bilmiyorum ama iş bulabileceğimden bile emin değilim. son zamanlarda aileme yük oluyomuşum gibi hissediyorum ablam 22 yaşında evlendi şuan arabası var ve kiradalar krediyle ev almayı düşünüyolar. ben de yavaş yavş hayatımı kurmak istiyorum ama istediğim gibi birini nasıl bulucam bilmiyorumçok konuşkan sosyal biri değilim okulum da küçük şehirde devlet üniversitesi istediğim gibi birine rastlamadım. köyden etraftan beğenenler oluyo ama onları zaten eledim. ben artık maddi sıkıntı çekmek istemiyorum bu yüzden varlıklı biriyle evlenmek istiyorum yaşı tipi pek farketmez ( 70 yaşında dede de olmasın tabi ) böyle biriyle nasıl tanışabilirim? instada bazen görüyorum ama pek güvenemiyorum sırf kızlara hava atmak için başkasının arabasında foto atanlar lüks mekanlarda 1 çay söyleyip mekanda story atanlar var. gerçekten varlıklı olan kişilerin de kızlar kapısında sıra olmuş bekliyo kendime sana mı bakar o diyorum. gerçek hayatta zaten köydeyim tanışabiliceğim bi ortam yok. artık sahibinden lüks arabasını satan numaraları fln aricam yani tanısmak icin bazen çok yanlış ve sçma geliyo ama şuan tek çözüm yolu buymuş gibi duruyo sizce çok mu saçmalıyorum?
merhaba kadınlar kulubu üyeleriforumun estetik ve makyaj bölümünü uzun süredir takip ediyodum bu açtığım ilk konu derdimi arkadaşlarımla paylaşmaya utandım anonim olarak yazmak istedim. 3 ay sonra 21 olucam öğrenciyim normalde yurtta kalıyorum ama coronadan yurtlar kapandı martın ortasından beri ailemleyim. evde kaldığım süre boyunca çok daraldım ailemi seviyorum ama her gün para konusundan kavga tartışma çıkıyo küçük kardeşim bişey beğenip istiyo annem alsa ayrı tantana almasa ayrı yediğimiz yemeğin kullandığımız suyun hesabını yapıyoruz. ben gerçekten sıkıldım ailem çok çalışkandır babam yıllardır çalıştı hala her gün tarlayla tavuklarla uğşaır annem zaten hem evle ilgilenip hem 5 çocuk büyüttü onlar da ben de daha güzel hayata kavuşalım istiyorum
bu yüzden üniversite okumaya karar verdim ama tıp mühendislik hukuk gibi bi bölümde okumuyorum çok mu karamsarım bilmiyorum ama iş bulabileceğimden bile emin değilim. son zamanlarda aileme yük oluyomuşum gibi hissediyorum ablam 22 yaşında evlendi şuan arabası var ve kiradalar krediyle ev almayı düşünüyolar. ben de yavaş yavş hayatımı kurmak istiyorum ama istediğim gibi birini nasıl bulucam bilmiyorumçok konuşkan sosyal biri değilim okulum da küçük şehirde devlet üniversitesi istediğim gibi birine rastlamadım. köyden etraftan beğenenler oluyo ama onları zaten eledim. ben artık maddi sıkıntı çekmek istemiyorum bu yüzden varlıklı biriyle evlenmek istiyorum yaşı tipi pek farketmez ( 70 yaşında dede de olmasın tabi ) böyle biriyle nasıl tanışabilirim? instada bazen görüyorum ama pek güvenemiyorum sırf kızlara hava atmak için başkasının arabasında foto atanlar lüks mekanlarda 1 çay söyleyip mekanda story atanlar var. gerçekten varlıklı olan kişilerin de kızlar kapısında sıra olmuş bekliyo kendime sana mı bakar o diyorum. gerçek hayatta zaten köydeyim tanışabiliceğim bi ortam yok. artık sahibinden lüks arabasını satan numaraları fln aricam yani tanısmak icin bazen çok yanlış ve sçma geliyo ama şuan tek çözüm yolu buymuş gibi duruyo sizce çok mu saçmalıyorum?
Zengin olup ta cimri olan da çok canim. Ailene de faydalı olmak istiyosun bu güzel ama bence kendin oku et iyi yerlere gel elinde okumak gibi imkan da varken zengin kocayla uğraşma zira zenginlerin koca koca dertleri de oluyomerhaba kadınlar kulubu üyeleriforumun estetik ve makyaj bölümünü uzun süredir takip ediyodum bu açtığım ilk konu derdimi arkadaşlarımla paylaşmaya utandım anonim olarak yazmak istedim. 3 ay sonra 21 olucam öğrenciyim normalde yurtta kalıyorum ama coronadan yurtlar kapandı martın ortasından beri ailemleyim. evde kaldığım süre boyunca çok daraldım ailemi seviyorum ama her gün para konusundan kavga tartışma çıkıyo küçük kardeşim bişey beğenip istiyo annem alsa ayrı tantana almasa ayrı yediğimiz yemeğin kullandığımız suyun hesabını yapıyoruz. ben gerçekten sıkıldım ailem çok çalışkandır babam yıllardır çalıştı hala her gün tarlayla tavuklarla uğşaır annem zaten hem evle ilgilenip hem 5 çocuk büyüttü onlar da ben de daha güzel hayata kavuşalım istiyorum
bu yüzden üniversite okumaya karar verdim ama tıp mühendislik hukuk gibi bi bölümde okumuyorum çok mu karamsarım bilmiyorum ama iş bulabileceğimden bile emin değilim. son zamanlarda aileme yük oluyomuşum gibi hissediyorum ablam 22 yaşında evlendi şuan arabası var ve kiradalar krediyle ev almayı düşünüyolar. ben de yavaş yavş hayatımı kurmak istiyorum ama istediğim gibi birini nasıl bulucam bilmiyorumçok konuşkan sosyal biri değilim okulum da küçük şehirde devlet üniversitesi istediğim gibi birine rastlamadım. köyden etraftan beğenenler oluyo ama onları zaten eledim. ben artık maddi sıkıntı çekmek istemiyorum bu yüzden varlıklı biriyle evlenmek istiyorum yaşı tipi pek farketmez ( 70 yaşında dede de olmasın tabi ) böyle biriyle nasıl tanışabilirim? instada bazen görüyorum ama pek güvenemiyorum sırf kızlara hava atmak için başkasının arabasında foto atanlar lüks mekanlarda 1 çay söyleyip mekanda story atanlar var. gerçekten varlıklı olan kişilerin de kızlar kapısında sıra olmuş bekliyo kendime sana mı bakar o diyorum. gerçek hayatta zaten köydeyim tanışabiliceğim bi ortam yok. artık sahibinden lüks arabasını satan numaraları fln aricam yani tanısmak icin bazen çok yanlış ve sçma geliyo ama şuan tek çözüm yolu buymuş gibi duruyo sizce çok mu saçmalıyorum?
merhaba kadınlar kulubu üyeleriforumun estetik ve makyaj bölümünü uzun süredir takip ediyodum bu açtığım ilk konu derdimi arkadaşlarımla paylaşmaya utandım anonim olarak yazmak istedim. 3 ay sonra 21 olucam öğrenciyim normalde yurtta kalıyorum ama coronadan yurtlar kapandı martın ortasından beri ailemleyim. evde kaldığım süre boyunca çok daraldım ailemi seviyorum ama her gün para konusundan kavga tartışma çıkıyo küçük kardeşim bişey beğenip istiyo annem alsa ayrı tantana almasa ayrı yediğimiz yemeğin kullandığımız suyun hesabını yapıyoruz. ben gerçekten sıkıldım ailem çok çalışkandır babam yıllardır çalıştı hala her gün tarlayla tavuklarla uğşaır annem zaten hem evle ilgilenip hem 5 çocuk büyüttü onlar da ben de daha güzel hayata kavuşalım istiyorum
bu yüzden üniversite okumaya karar verdim ama tıp mühendislik hukuk gibi bi bölümde okumuyorum çok mu karamsarım bilmiyorum ama iş bulabileceğimden bile emin değilim. son zamanlarda aileme yük oluyomuşum gibi hissediyorum ablam 22 yaşında evlendi şuan arabası var ve kiradalar krediyle ev almayı düşünüyolar. ben de yavaş yavş hayatımı kurmak istiyorum ama istediğim gibi birini nasıl bulucam bilmiyorumçok konuşkan sosyal biri değilim okulum da küçük şehirde devlet üniversitesi istediğim gibi birine rastlamadım. köyden etraftan beğenenler oluyo ama onları zaten eledim. ben artık maddi sıkıntı çekmek istemiyorum bu yüzden varlıklı biriyle evlenmek istiyorum yaşı tipi pek farketmez ( 70 yaşında dede de olmasın tabi ) böyle biriyle nasıl tanışabilirim? instada bazen görüyorum ama pek güvenemiyorum sırf kızlara hava atmak için başkasının arabasında foto atanlar lüks mekanlarda 1 çay söyleyip mekanda story atanlar var. gerçekten varlıklı olan kişilerin de kızlar kapısında sıra olmuş bekliyo kendime sana mı bakar o diyorum. gerçek hayatta zaten köydeyim tanışabiliceğim bi ortam yok. artık sahibinden lüks arabasını satan numaraları fln aricam yani tanısmak icin bazen çok yanlış ve sçma geliyo ama şuan tek çözüm yolu buymuş gibi duruyo sizce çok mu saçmalıyorum?
Saçmalıyorsun. Daha 21sin köydesin eminim bu yaşlarda benim su kadar çocugum vardi muhabbeti yapiyorlardir. Herkes hayatinin bir yerinde maddi sıkıntı çeker. Peki mantik evliliği yaptığın adam iflas edince borca batınca yaninda kalabilecek misin? İyi düşün. Sevgi karın doyurmaz ama sevgisiz de evlilik yürümez.merhaba kadınlar kulubu üyeleriforumun estetik ve makyaj bölümünü uzun süredir takip ediyodum bu açtığım ilk konu derdimi arkadaşlarımla paylaşmaya utandım anonim olarak yazmak istedim. 3 ay sonra 21 olucam öğrenciyim normalde yurtta kalıyorum ama coronadan yurtlar kapandı martın ortasından beri ailemleyim. evde kaldığım süre boyunca çok daraldım ailemi seviyorum ama her gün para konusundan kavga tartışma çıkıyo küçük kardeşim bişey beğenip istiyo annem alsa ayrı tantana almasa ayrı yediğimiz yemeğin kullandığımız suyun hesabını yapıyoruz. ben gerçekten sıkıldım ailem çok çalışkandır babam yıllardır çalıştı hala her gün tarlayla tavuklarla uğşaır annem zaten hem evle ilgilenip hem 5 çocuk büyüttü onlar da ben de daha güzel hayata kavuşalım istiyorum
bu yüzden üniversite okumaya karar verdim ama tıp mühendislik hukuk gibi bi bölümde okumuyorum çok mu karamsarım bilmiyorum ama iş bulabileceğimden bile emin değilim. son zamanlarda aileme yük oluyomuşum gibi hissediyorum ablam 22 yaşında evlendi şuan arabası var ve kiradalar krediyle ev almayı düşünüyolar. ben de yavaş yavş hayatımı kurmak istiyorum ama istediğim gibi birini nasıl bulucam bilmiyorumçok konuşkan sosyal biri değilim okulum da küçük şehirde devlet üniversitesi istediğim gibi birine rastlamadım. köyden etraftan beğenenler oluyo ama onları zaten eledim. ben artık maddi sıkıntı çekmek istemiyorum bu yüzden varlıklı biriyle evlenmek istiyorum yaşı tipi pek farketmez ( 70 yaşında dede de olmasın tabi ) böyle biriyle nasıl tanışabilirim? instada bazen görüyorum ama pek güvenemiyorum sırf kızlara hava atmak için başkasının arabasında foto atanlar lüks mekanlarda 1 çay söyleyip mekanda story atanlar var. gerçekten varlıklı olan kişilerin de kızlar kapısında sıra olmuş bekliyo kendime sana mı bakar o diyorum. gerçek hayatta zaten köydeyim tanışabiliceğim bi ortam yok. artık sahibinden lüks arabasını satan numaraları fln aricam yani tanısmak icin bazen çok yanlış ve sçma geliyo ama şuan tek çözüm yolu buymuş gibi duruyo sizce çok mu saçmalıyorum?
Biz evimizde de işimizde de insanız... siz nesiniz onu bir düşünün.yine cevap yok ve yine yanlış yere takılmışsınız(kraliçeye)
ilk cevabı yazdığım kişi şöyle demişti ; adamla malı için evlenirsen seni mal yerine koyar. çalış kendi para kazan filan...
ben de (kibarca) öyle sormuştum. ve halen de soruyorum. yöneticiler veya patronlar (genel olarak) çalışanlarını ne yerine koyuyor (şimdi kabaca soruyorum) mal mı, insan mı?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?