arkadaşlar yardım edin,
biz 9 yıl flört ardından kısa süreli nişanlılıktan sonra evlendik, 1 aylık evliyiz. büyüklerimin inanmadığım bütün söyledikleri çıktı evlilik konusunda. kesinlikle kapalı bir kutuymuş evlilik. 20 yıl bile sevgili kalsam anlayamazdım, sevgilimin eşim olduktan sonra bu kadar değişeceğine ihtimal vermezdim. ben üniv. okudum. sonra çalıştım yardım ettim. düğün yaptık. ama hiç abartısız maddi manevi ondan daha fazlasını herşeyimi kattım bu ilişkiye. erkek gibi oldum, yuvamı kurmak için elimden geleni yaptım. ailesine gelince havalarda, ilgisiz alakasız, kültür seviyesi düşük, bencil insanlar. benim ailemin tam tersi. bizimkilerde herşeyi geçtim hep pozitifler. hiçbişey için hiçbir konuda tartışmaz ve olumlu yaklaşırlar herşeye. tabiri caizse biraz saftırlar kavga, tartışma, kırmak onlara göre değil. böyle bi aileden çıkıp, öyle bir aileye gelin olunca ayak uyduramadım, kendimi kastım, sevemedim, belli etmedim sevmediğimi ama yalaka da olmadım. eşim kendi ailesiyle bizimkileri kıyaslayıp, sen nasıl olursan bende senin ailene öyle olucam diyor. benim annem babam bitane damadım diyor bayılıyorlar, seviyorlar. oysa annesi yanıma oturur oturmaz canımı sıkacak laflar vuruyor, hatta ailem hakkındada durup dururken beni kızdıracak laflar söylüyor. eltilerim kıskançlar ev aldık eşyamız güzel huzurlu görünüyoruz diye açık arıyolar benimle ilgili eşimi doldurmaya çalışıyolar, eşim hemen etkileniyo herşeyden. bişe bulamıyolar pek ama yapmaya çalıştıklarını eşimin laflarından anlayabiliyordum. geleyim sadede eşim ilkokul mezunu, maço karakterli ben söylerim herşeyi ama sen söyleyemezsin. önümde yürüme arkamdan gel. herkesin içinde konuşma ben konuşurum sen dinlersin. başarımda tebrik etmez, bahaneler uydurur. çokmu biliyorsun herşeyi asıl ben bilirim gibi bi sürü aşağılık kompleksine girer, tartışmalar uzar gider. haksız olduğu için katlanamıyorum bir benden bir ondan olaylar büyüyor. sürekli kavga evlendiğime çok pişmanım şimdi. sürekli ağlıyorum sürekli. dün akşam arkadaşlarımıza yemeğe davetliydik, ordada tartıştık. arkadaşlarımız tartışmamızı engellemeye çalışırken, eski konulara da girince sus dedim. annemde dominatmış, babam yanında konuşmaya korkuyomuş, o benim babam gibi olmak istemiyormuş diye konuşurken kalkalım dedim, o arada biraz cevapta veriyordum tabi. eve geldik. ağlıyorum eve gelirken sinirden, utançtan, insanları rahatsız etmekten. evde sen kime sus dersin dedi kolumu sıktı bikaç defa, itiyordu bide. çok acıyınca kolum sıkmayada devam edince, tokat attım. sonra oda bana vurdu duvara çarptım, yatakla duvarın arasına düştüm. düşünce oraaya sıkıştım vurmaya devam etti. ama erkeğe vuruyor sanki. karşılık veremedim. odadan çıktı. krize girdim allah belanı versin dedim. ağlıyorum ama hemde titriyorum, sinir krizi geçirdim.battaniyemi alıp başka odaya gittim kapımı kilitledim. zorla açtırdı kapıyı. kriz geçirdiğimi görünce oda ağladı özür diledi özür diledi. bi daha yapmıcam ellerim kırılsın affet. konuş benimle yeter ağlama gibi sözlerle birbuçuk saat geçti. başımdan ayrılmadı, ne yaptım ben filan diyodu. bugünde mesaj çekiyo arıyo bakmıyorum. sizce ne yapmalıyım, ona nasıl ders vermeliyim bidaha elini kaldıramasın. ilk ve son olsun. ikimizde sivri kişiliğiz alttan alan taraf yok. bu problemlerin sebebi hep bu.
çok yazdım, çok sıktım sizi ama, görüşleriniz çok önemli. yardım edin bana.
arkadaşlar yapılan yorumların hepsi için çok teşekkür ederim. yaşasınhepinizi seviyorum. bu arada söylemeden yapamıcam bende annemden ve babamdan bi fiske yememişimdir. ve en çok merak edilen 9 yılda nasıl anlayamadın böyle bi insan olduğunu demişsiniz, bazı arkadaşlara katılıyorum : görmezden gelmiş olabilirim gerçekten. şimdi arkadaşlar olanları anlatayım hemen dün akşam önce annemlere gittim biraz vakit geçirdim. eve geç geldim. telefonlarına ve mesajlarına cevap vermedim. aramadan sormadan geç gelmeme rağmen sinirli değildi konuşalım diye ısrar etti ve hiç yemek yemediği için yemeğe çıktık. oturduk enine boyuna konuştuk. aci çekiyordu. böyle bi insan değilim gerçekten dedi anlattı anlattı anlattı.. onun açısından da baktım biraz ( dayak olayı dışında tabi o affedilemez bi olay) biraz çileden çıkartmış olabilirim kabul ediyorum. çene kuvvetine kas kuvveti doğru olmadı. bu arada şunu söylemek zorundayım. arkadaşlardan bazıları kafa göz dalmaktan filan bahsetmiş o kadar değil yalnış anlaşılmasın. sadece tırnağım kırıldı, vurduğu yerde iz filan kalmadı. el kaldırması bile beni darma duman etmeye yetti ama. konuştuk vurma kelimesini ağzına bile almadı. bi daha böyle bişe yaparsam karakola seninle birlikte gelicem, şikayetini dinlicem ve beni içeri atsınlar dedi. ayrıca boşanmalısın da itirazım olmaz bütün şartlarını kabul ederim evide bırakır çeker giderim dedi. büyük yeminler içti ayrıca bu olay yaşandığından beri bugünde dahil ağlamaktan zor konuşuyor. ben şimdilik kabul ettim. tavrımı mesafemi koruyorum, fazla yüzgöz olmuyorum vs. bi süre yüz vermicem. samimiyetine inanmıyorum diyemem, yaptığı çok yaraladı kendisinede söyledim. şimdi telafi edebilmek onun elinde. sinirlendiğimizde ne yapmamız gerektiğini konuştuk. konuştuklarımızı uygularsak bi daha böyle bişe olmaz. olursa ama ertesi gün ailemle bi avukata gideceğimden kesinlikle emindir. çünkü benim değil onun bana ihtiyacı var, ona mecbur olmadığımı ayrılsamda mutlu olabileceğimi biliyor. olay bundan ibarettir. sizlere yardımlarınızdan dolayı çok teşekkür ediyorum. özelden mesaj atan arkadaşlarada cevap atamadım, şuan için izin verilmiyor, iletilerim fazla olmadığı içinmiş. ama herkese çok teşekkürler. ilk paylaşımımdı, sanmayın ki aklıma eseni yaptım. hepinizden bişeyler aldım. inşallah bundan sonraki paylaşımım güzel şeyler için olur.
iyi akşamlar herkese
arkadaşlar yardım edin,
biz 9 yıl flört ardından kısa süreli nişanlılıktan sonra evlendik, 1 aylık evliyiz. büyüklerimin inanmadığım bütün söyledikleri çıktı evlilik konusunda. kesinlikle kapalı bir kutuymuş evlilik. 20 yıl bile sevgili kalsam anlayamazdım, sevgilimin eşim olduktan sonra bu kadar değişeceğine ihtimal vermezdim. ben üniv. okudum. sonra çalıştım yardım ettim. düğün yaptık. ama hiç abartısız maddi manevi ondan daha fazlasını herşeyimi kattım bu ilişkiye. erkek gibi oldum, yuvamı kurmak için elimden geleni yaptım. ailesine gelince havalarda, ilgisiz alakasız, kültür seviyesi düşük, bencil insanlar. benim ailemin tam tersi. bizimkilerde herşeyi geçtim hep pozitifler. hiçbişey için hiçbir konuda tartışmaz ve olumlu yaklaşırlar herşeye. tabiri caizse biraz saftırlar kavga, tartışma, kırmak onlara göre değil. böyle bi aileden çıkıp, öyle bir aileye gelin olunca ayak uyduramadım, kendimi kastım, sevemedim, belli etmedim sevmediğimi ama yalaka da olmadım. eşim kendi ailesiyle bizimkileri kıyaslayıp, sen nasıl olursan bende senin ailene öyle olucam diyor. benim annem babam bitane damadım diyor bayılıyorlar, seviyorlar. oysa annesi yanıma oturur oturmaz canımı sıkacak laflar vuruyor, hatta ailem hakkındada durup dururken beni kızdıracak laflar söylüyor. eltilerim kıskançlar ev aldık eşyamız güzel huzurlu görünüyoruz diye açık arıyolar benimle ilgili eşimi doldurmaya çalışıyolar, eşim hemen etkileniyo herşeyden. bişe bulamıyolar pek ama yapmaya çalıştıklarını eşimin laflarından anlayabiliyordum. geleyim sadede eşim ilkokul mezunu, maço karakterli ben söylerim herşeyi ama sen söyleyemezsin. önümde yürüme arkamdan gel. herkesin içinde konuşma ben konuşurum sen dinlersin. başarımda tebrik etmez, bahaneler uydurur. çokmu biliyorsun herşeyi asıl ben bilirim gibi bi sürü aşağılık kompleksine girer, tartışmalar uzar gider. haksız olduğu için katlanamıyorum bir benden bir ondan olaylar büyüyor. sürekli kavga evlendiğime çok pişmanım şimdi. sürekli ağlıyorum sürekli. dün akşam arkadaşlarımıza yemeğe davetliydik, ordada tartıştık. arkadaşlarımız tartışmamızı engellemeye çalışırken, eski konulara da girince sus dedim. annemde dominatmış, babam yanında konuşmaya korkuyomuş, o benim babam gibi olmak istemiyormuş diye konuşurken kalkalım dedim, o arada biraz cevapta veriyordum tabi. eve geldik. ağlıyorum eve gelirken sinirden, utançtan, insanları rahatsız etmekten. evde sen kime sus dersin dedi kolumu sıktı bikaç defa, itiyordu bide. çok acıyınca kolum sıkmayada devam edince, tokat attım. sonra oda bana vurdu duvara çarptım, yatakla duvarın arasına düştüm. düşünce oraaya sıkıştım vurmaya devam etti. ama erkeğe vuruyor sanki. karşılık veremedim. odadan çıktı. krize girdim allah belanı versin dedim. ağlıyorum ama hemde titriyorum, sinir krizi geçirdim.battaniyemi alıp başka odaya gittim kapımı kilitledim. zorla açtırdı kapıyı. kriz geçirdiğimi görünce oda ağladı özür diledi özür diledi. bi daha yapmıcam ellerim kırılsın affet. konuş benimle yeter ağlama gibi sözlerle birbuçuk saat geçti. başımdan ayrılmadı, ne yaptım ben filan diyodu. bugünde mesaj çekiyo arıyo bakmıyorum. sizce ne yapmalıyım, ona nasıl ders vermeliyim bidaha elini kaldıramasın. ilk ve son olsun. ikimizde sivri kişiliğiz alttan alan taraf yok. bu problemlerin sebebi hep bu.
çok yazdım, çok sıktım sizi ama, görüşleriniz çok önemli. yardım edin bana.
uzun flortlerin sonu hep boyle oluyor sen benbce cocugun hic bi kotu huyunu gormemissin ve sana vurmasi inanilir degil kesin bir daha yapar gozunu korkut diycem yoksa daha cok dayak yersin ve cocuk yapma uzun bir sure ne olur belli olmaz bu isin sonu bizim ust kattakilerde yeni evliydi evlendiklerinden beri kavga seslerinden bayildim ellerin kirilsin diye bagiriyorde kadin ve bunlarin ikiside avukat sakin cocuk yapma ama o ailyle senin basin zor rahata gelirarkadaşlar yardım edin,
biz 9 yıl flört ardından kısa süreli nişanlılıktan sonra evlendik, 1 aylık evliyiz. büyüklerimin inanmadığım bütün söyledikleri çıktı evlilik konusunda. kesinlikle kapalı bir kutuymuş evlilik. 20 yıl bile sevgili kalsam anlayamazdım, sevgilimin eşim olduktan sonra bu kadar değişeceğine ihtimal vermezdim. ben üniv. okudum. sonra çalıştım yardım ettim. düğün yaptık. ama hiç abartısız maddi manevi ondan daha fazlasını herşeyimi kattım bu ilişkiye. erkek gibi oldum, yuvamı kurmak için elimden geleni yaptım. ailesine gelince havalarda, ilgisiz alakasız, kültür seviyesi düşük, bencil insanlar. benim ailemin tam tersi. bizimkilerde herşeyi geçtim hep pozitifler. hiçbişey için hiçbir konuda tartışmaz ve olumlu yaklaşırlar herşeye. tabiri caizse biraz saftırlar kavga, tartışma, kırmak onlara göre değil. böyle bi aileden çıkıp, öyle bir aileye gelin olunca ayak uyduramadım, kendimi kastım, sevemedim, belli etmedim sevmediğimi ama yalaka da olmadım. eşim kendi ailesiyle bizimkileri kıyaslayıp, sen nasıl olursan bende senin ailene öyle olucam diyor. benim annem babam bitane damadım diyor bayılıyorlar, seviyorlar. oysa annesi yanıma oturur oturmaz canımı sıkacak laflar vuruyor, hatta ailem hakkındada durup dururken beni kızdıracak laflar söylüyor. eltilerim kıskançlar ev aldık eşyamız güzel huzurlu görünüyoruz diye açık arıyolar benimle ilgili eşimi doldurmaya çalışıyolar, eşim hemen etkileniyo herşeyden. bişe bulamıyolar pek ama yapmaya çalıştıklarını eşimin laflarından anlayabiliyordum. geleyim sadede eşim ilkokul mezunu, maço karakterli ben söylerim herşeyi ama sen söyleyemezsin. önümde yürüme arkamdan gel. herkesin içinde konuşma ben konuşurum sen dinlersin. başarımda tebrik etmez, bahaneler uydurur. çokmu biliyorsun herşeyi asıl ben bilirim gibi bi sürü aşağılık kompleksine girer, tartışmalar uzar gider. haksız olduğu için katlanamıyorum bir benden bir ondan olaylar büyüyor. sürekli kavga evlendiğime çok pişmanım şimdi. sürekli ağlıyorum sürekli. dün akşam arkadaşlarımıza yemeğe davetliydik, ordada tartıştık. arkadaşlarımız tartışmamızı engellemeye çalışırken, eski konulara da girince sus dedim. annemde dominatmış, babam yanında konuşmaya korkuyomuş, o benim babam gibi olmak istemiyormuş diye konuşurken kalkalım dedim, o arada biraz cevapta veriyordum tabi. eve geldik. ağlıyorum eve gelirken sinirden, utançtan, insanları rahatsız etmekten. evde sen kime sus dersin dedi kolumu sıktı bikaç defa, itiyordu bide. çok acıyınca kolum sıkmayada devam edince, tokat attım. sonra oda bana vurdu duvara çarptım, yatakla duvarın arasına düştüm. düşünce oraaya sıkıştım vurmaya devam etti. ama erkeğe vuruyor sanki. karşılık veremedim. odadan çıktı. krize girdim allah belanı versin dedim. ağlıyorum ama hemde titriyorum, sinir krizi geçirdim.battaniyemi alıp başka odaya gittim kapımı kilitledim. zorla açtırdı kapıyı. kriz geçirdiğimi görünce oda ağladı özür diledi özür diledi. bi daha yapmıcam ellerim kırılsın affet. konuş benimle yeter ağlama gibi sözlerle birbuçuk saat geçti. başımdan ayrılmadı, ne yaptım ben filan diyodu. bugünde mesaj çekiyo arıyo bakmıyorum. sizce ne yapmalıyım, ona nasıl ders vermeliyim bidaha elini kaldıramasın. ilk ve son olsun. ikimizde sivri kişiliğiz alttan alan taraf yok. bu problemlerin sebebi hep bu.
çok yazdım, çok sıktım sizi ama, görüşleriniz çok önemli. yardım edin bana.
kızlar abartmayın..
konu sahibi adama tokat atmış, adam ondan dövmüş.. bana da biri tokat atsa, gücüm yetebilecek biriyse döverim şahsen..
çok gaddar olsaydı, konu sahibi kendini odalara kapatıp sinir krizi geçirdiğinde gider tv izlerdi..
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?