arkadaşlar yardım edin,
biz 9 yıl flört ardından kısa süreli nişanlılıktan sonra evlendik, 1 aylık evliyiz. büyüklerimin inanmadığım bütün söyledikleri çıktı evlilik konusunda. kesinlikle kapalı bir kutuymuş evlilik. 20 yıl bile sevgili kalsam anlayamazdım, sevgilimin eşim olduktan sonra bu kadar değişeceğine ihtimal vermezdim. ben üniv. okudum. sonra çalıştım yardım ettim. düğün yaptık. ama hiç abartısız maddi manevi ondan daha fazlasını herşeyimi kattım bu ilişkiye. erkek gibi oldum, yuvamı kurmak için elimden geleni yaptım. ailesine gelince havalarda, ilgisiz alakasız, kültür seviyesi düşük, bencil insanlar. benim ailemin tam tersi. bizimkilerde herşeyi geçtim hep pozitifler. hiçbişey için hiçbir konuda tartışmaz ve olumlu yaklaşırlar herşeye. tabiri caizse biraz saftırlar kavga, tartışma, kırmak onlara göre değil. böyle bi aileden çıkıp, öyle bir aileye gelin olunca ayak uyduramadım, kendimi kastım, sevemedim, belli etmedim sevmediğimi ama yalaka da olmadım. eşim kendi ailesiyle bizimkileri kıyaslayıp, sen nasıl olursan bende senin ailene öyle olucam diyor. benim annem babam bitane damadım diyor bayılıyorlar, seviyorlar. oysa annesi yanıma oturur oturmaz canımı sıkacak laflar vuruyor, hatta ailem hakkındada durup dururken beni kızdıracak laflar söylüyor. eltilerim kıskançlar ev aldık eşyamız güzel huzurlu görünüyoruz diye açık arıyolar benimle ilgili eşimi doldurmaya çalışıyolar, eşim hemen etkileniyo herşeyden. bişe bulamıyolar pek ama yapmaya çalıştıklarını eşimin laflarından anlayabiliyordum. geleyim sadede eşim ilkokul mezunu, maço karakterli ben söylerim herşeyi ama sen söyleyemezsin. önümde yürüme arkamdan gel. herkesin içinde konuşma ben konuşurum sen dinlersin. başarımda tebrik etmez, bahaneler uydurur. çokmu biliyorsun herşeyi asıl ben bilirim gibi bi sürü aşağılık kompleksine girer, tartışmalar uzar gider. haksız olduğu için katlanamıyorum bir benden bir ondan olaylar büyüyor. sürekli kavga evlendiğime çok pişmanım şimdi. sürekli ağlıyorum sürekli. dün akşam arkadaşlarımıza yemeğe davetliydik, ordada tartıştık. arkadaşlarımız tartışmamızı engellemeye çalışırken, eski konulara da girince sus dedim. annemde dominatmış, babam yanında konuşmaya korkuyomuş, o benim babam gibi olmak istemiyormuş diye konuşurken kalkalım dedim, o arada biraz cevapta veriyordum tabi. eve geldik. ağlıyorum eve gelirken sinirden, utançtan, insanları rahatsız etmekten. evde sen kime sus dersin dedi kolumu sıktı bikaç defa, itiyordu bide. çok acıyınca kolum sıkmayada devam edince, tokat attım. sonra oda bana vurdu duvara çarptım, yatakla duvarın arasına düştüm. düşünce oraaya sıkıştım vurmaya devam etti. ama erkeğe vuruyor sanki. karşılık veremedim. odadan çıktı. krize girdim allah belanı versin dedim. ağlıyorum ama hemde titriyorum, sinir krizi geçirdim.battaniyemi alıp başka odaya gittim kapımı kilitledim. zorla açtırdı kapıyı. kriz geçirdiğimi görünce oda ağladı özür diledi özür diledi. bi daha yapmıcam ellerim kırılsın affet. konuş benimle yeter ağlama gibi sözlerle birbuçuk saat geçti. başımdan ayrılmadı, ne yaptım ben filan diyodu. bugünde mesaj çekiyo arıyo bakmıyorum. sizce ne yapmalıyım, ona nasıl ders vermeliyim bidaha elini kaldıramasın. ilk ve son olsun. ikimizde sivri kişiliğiz alttan alan taraf yok. bu problemlerin sebebi hep bu.
çok yazdım, çok sıktım sizi ama, görüşleriniz çok önemli. yardım edin bana.
biz 9 yıl flört ardından kısa süreli nişanlılıktan sonra evlendik, 1 aylık evliyiz. büyüklerimin inanmadığım bütün söyledikleri çıktı evlilik konusunda. kesinlikle kapalı bir kutuymuş evlilik. 20 yıl bile sevgili kalsam anlayamazdım, sevgilimin eşim olduktan sonra bu kadar değişeceğine ihtimal vermezdim. ben üniv. okudum. sonra çalıştım yardım ettim. düğün yaptık. ama hiç abartısız maddi manevi ondan daha fazlasını herşeyimi kattım bu ilişkiye. erkek gibi oldum, yuvamı kurmak için elimden geleni yaptım. ailesine gelince havalarda, ilgisiz alakasız, kültür seviyesi düşük, bencil insanlar. benim ailemin tam tersi. bizimkilerde herşeyi geçtim hep pozitifler. hiçbişey için hiçbir konuda tartışmaz ve olumlu yaklaşırlar herşeye. tabiri caizse biraz saftırlar kavga, tartışma, kırmak onlara göre değil. böyle bi aileden çıkıp, öyle bir aileye gelin olunca ayak uyduramadım, kendimi kastım, sevemedim, belli etmedim sevmediğimi ama yalaka da olmadım. eşim kendi ailesiyle bizimkileri kıyaslayıp, sen nasıl olursan bende senin ailene öyle olucam diyor. benim annem babam bitane damadım diyor bayılıyorlar, seviyorlar. oysa annesi yanıma oturur oturmaz canımı sıkacak laflar vuruyor, hatta ailem hakkındada durup dururken beni kızdıracak laflar söylüyor. eltilerim kıskançlar ev aldık eşyamız güzel huzurlu görünüyoruz diye açık arıyolar benimle ilgili eşimi doldurmaya çalışıyolar, eşim hemen etkileniyo herşeyden. bişe bulamıyolar pek ama yapmaya çalıştıklarını eşimin laflarından anlayabiliyordum. geleyim sadede eşim ilkokul mezunu, maço karakterli ben söylerim herşeyi ama sen söyleyemezsin. önümde yürüme arkamdan gel. herkesin içinde konuşma ben konuşurum sen dinlersin. başarımda tebrik etmez, bahaneler uydurur. çokmu biliyorsun herşeyi asıl ben bilirim gibi bi sürü aşağılık kompleksine girer, tartışmalar uzar gider. haksız olduğu için katlanamıyorum bir benden bir ondan olaylar büyüyor. sürekli kavga evlendiğime çok pişmanım şimdi. sürekli ağlıyorum sürekli. dün akşam arkadaşlarımıza yemeğe davetliydik, ordada tartıştık. arkadaşlarımız tartışmamızı engellemeye çalışırken, eski konulara da girince sus dedim. annemde dominatmış, babam yanında konuşmaya korkuyomuş, o benim babam gibi olmak istemiyormuş diye konuşurken kalkalım dedim, o arada biraz cevapta veriyordum tabi. eve geldik. ağlıyorum eve gelirken sinirden, utançtan, insanları rahatsız etmekten. evde sen kime sus dersin dedi kolumu sıktı bikaç defa, itiyordu bide. çok acıyınca kolum sıkmayada devam edince, tokat attım. sonra oda bana vurdu duvara çarptım, yatakla duvarın arasına düştüm. düşünce oraaya sıkıştım vurmaya devam etti. ama erkeğe vuruyor sanki. karşılık veremedim. odadan çıktı. krize girdim allah belanı versin dedim. ağlıyorum ama hemde titriyorum, sinir krizi geçirdim.battaniyemi alıp başka odaya gittim kapımı kilitledim. zorla açtırdı kapıyı. kriz geçirdiğimi görünce oda ağladı özür diledi özür diledi. bi daha yapmıcam ellerim kırılsın affet. konuş benimle yeter ağlama gibi sözlerle birbuçuk saat geçti. başımdan ayrılmadı, ne yaptım ben filan diyodu. bugünde mesaj çekiyo arıyo bakmıyorum. sizce ne yapmalıyım, ona nasıl ders vermeliyim bidaha elini kaldıramasın. ilk ve son olsun. ikimizde sivri kişiliğiz alttan alan taraf yok. bu problemlerin sebebi hep bu.
çok yazdım, çok sıktım sizi ama, görüşleriniz çok önemli. yardım edin bana.