- 25 Nisan 2014
- 1.799
- 4.784
- 208
- Konu Sahibi birbucukyil
-
- #201
İşte bu kadar anormal anneye noluyoruz diyemeyişi çok ilginç. Hem de kaç kere.
İşte bu kadar anormal anneye noluyoruz diyemeyişi çok ilginç. Hem de kaç kere.Anne kişisine baksana bazılarına yaranmak için hamile kızını evinden aç gönderiyor
Konu sahibi kendini ifade edememiş olabilir ama anne burda yetişkin ev sahibi üstelik anne anneanne
Bu olmaz
Anneme kurban olurum ya misafirden önce bana eşime çocuğuma hürmet gösterir kızım siz daha önrmlisiniz der oğlumuda alır yedirir sen otur ben yaparım işleri der senin annen çok farklı yani bence durumu anlat ve bir daha gitme okurken bile sinirlerim bozulduÇok çok saçma bir konuyla karşınızdayım sevgili dostlar. Özet geçmeye çalışacağım. Annem misafiri cok seven bir insan. Evlenene kadar üzerime düşen herseyi yaptım. Akşam 6 gibi girdiğim mutfaktan gece 11 de çıkardım. Yemek sofrasına da zaten oturmazdım mutfakta ayak üstü ne bulursam o şekilde idare ederdim. Çünkü evin kızıydım neticede.
Ben evlendikten sonra annem davetlerine devam etti.Arada beni çağırırdı ama işten yorgun geliyorum, sana çok faydalı olamam vb bahaneler ile kabul etmezdim. Çünkü çok kalabalık misafir alıyor. Ayaküstü değil, masada doğru düzgün yemek yemek istiyordum. Hem ev işi hem işimin yoğunluğu bana yetiyordu. Bir gün hamileyken pazar sabahı kahvaltıya çağırdı. Kadın kadına arkadaşlarıyla yaptığı bir planmış öyle dedi. Anne kocam ne yapacak, adamın bir pazarı var desem de ikna olmadı. Yok işte az kişiyiz ,bizbizeyiz, her zaman olmaz ısrar kıyamet ikna etti. 8 kişilik masayı hazırladık. Ama bir baktım kapı sürekli çalıyor. En son 14 saydım. Masaya bulduğumuz sandalyeleri, tabureleri doldurduk. Tabi ben yine dımdızlak ortada kaldım..masadan artan bir kaç parça getirip elime verdi sağolsun. Neyse bugün böylece geçti.
Hamileligimin Son dönemine geldik. 36 haftalık hamileyim. Tekrar kahvaltıya çağırdı. Kesinlikle olmaz anne gelemem dedim. Zorla ikna etti şehir dışından iki arkadaşı ve bir kaç kişiymiş. Kalktım gittim. Bu defa anladım kalabalık olduğunu yine. Anne en azından çocuklara ve bana(çocuklar benim değil misafirin cocukarı. O sırada ben ilk çocuğumu bekliyordum) mutfağa bir sofra hazırlasak diye yalvardım.kabul etmedi. Milleti zorla masaya tıkıştırdı. Ama bu sefer karnım burnumda olduğundan dolayı sofradakilerin içine sinmedi. Haydi sen de gel diye sürekli çağırdılar. Onların yemesini beklemem içlerine sinmediginden. (Yer yok, sandalye yok, tabure yok )migrenim tuttu dedim gidip yattım. Sonra kalkıp gittim. Bu sefer bir lokma ekmek bile yemedim. Annemin evinde misafir muamelesi görecek değiliz herhalde diye teselli ettim kendimi.
Aradan 3 yıl geçti. Annem abartmıyorum 25 kere çağırdı. Bahanelerle geçiştirdim. Annecim sağol düşünmen yeter, yemiş kadar oldum, çocukla gelip ayak altında gezmeyelim dedim.arkadaşlar böyle olmaması lazım ama ne bileyim çok bozuluyordum. Hani annesinin evi neticede aç kalsa ne olacak, yer bulamasa ne olacak. Ama eve aç gelip peynir ekmek yerken bir iki damla gözümden aktı, yalan söyleyemem. "Bir daha bu duruma düşmem akıllı kadınım ben" diye karar verdim.
3 yıl aradan sonra düne geliyoruz. İftar yemeği daveti varmış. Israr kıyamet çağırdı. Kabul ediyorum alemin safı benim. Artık 32 yaşındayım, iki çocuğum var. Yere gazete serip otururuz gerekirse, ayıbı olmaz bu isin, değisiklik olur diye düşünüp gittim. Bu defa fazladan sofra kurulmuş. Oh be oturduk. Kızım mama diye bekliyor, oğlum anne yemek yijezz diyor. Ama bu sefer çok çok çok kalabalık. Kapı susmak bilmiyor. Annem ezan okununca yemek kalmadı dedi. Bana 2 yemek kaşığı kadar pilav, 1 dilim börek, yarım kase çorba getirdi. Çorbayı ve pilavı kızıma yedirdim. Böreği oğluma yedirdim. Ekmek bile yok,yok yani. Tatlıdan, salatadan görüp isteyecekler diye ödüm koptu. Eşim masadaydı, onlar yemiş,tabaklarında yeterince varmış. Öyle dedi. Çocuklar aradà sofradan kalkıp gidiyordu.annem de haydi yemeğini bitir hazır onlar oyalanıyorken diyip durdu. Artık dayanamadım. "Anne ben yemiyorum çocuklarıma yediriyorum " diyebildim. Ya dalga geçiyor benimle resmen önümde yemek yok ki, ne yiyeceksem artık. Ben kendisi rezil olmasın diye 22.30 a kadar hiçbirsey yokmuş gibi aç aç oturdum. Ama bu yaptığına kendisi hiç utanmadı. Şimdi düşününce 3 kere aynı salakligi yapmış olmam komik gelebilir. Ama ben yaşarken zorlandım.
Lanet olsun icimdeki insan sevgisine ki hala anneme "anne gözünü seveyim beni çağırma, haydi benimle dalga geciyorsun da, bari şu iki çocuğa acı da yapma şu rezilliği" diyemiyorum.
Canım bu ramazan ayında zaten tek düze devam eden bir ilişkiye ve sonuçlarına kafanı takma bence tek derdin bu olsun nasıl olsa değişmeyecek. Ama bundan sonra akıllı ol olur mu? Vefa da bir yere kadar.Bana yaptıklarına bozuldum ama kısa sürede unuttum gitti. Ama dün çocuklarıma yapılan beni çok üzdü. Düne kadar tam anlamıyla dert bile değildi.
Evet aynen böyle bence de:))Ya da benim yaptığım gibi yapacaksın. Mutfağa gidip oo müthişsin anne yine döktürmüşsün diyerek yemek başlamadan kendi tabağını ve çocukların tabağını hazırlayacaksın. Dağıtılmaya başladığında yemek, kendi tabaklarını hemen kapacaksın masaya tırım tırım götüreceksin.
Onlar yüzsüzlük olarak görürse bunu bir dahada gitmezsin. Demek yediğin cidden batıyor demektir annene.
Hatta torunların anneannesinin güzel yemeklerini bir tatsın diye sırıtabilirsin de. Böyle kalır anlamaz ne olduğunu
Bende evin bir kiziyim ve hep sizin gibi yasadik. Biz hizmet ettik oturmadik bu aksam annem de 34 kişi iftar var tabiki hizmeti ben ve yengem ve kuzenlerim yapacagiz cocuklarimizida önden yediririz her zaman . yemek kalmasada sorun olkaz karpuz ekmek yediğimiz çok olur
Annenizi arayıp olanları konuşmazsanız hep içinizde kalacak. Bana yaptıklarını önemsemedim ama çocuklarıma yapılan için üzüldüm diyorsunuz. Sıcağı sıcağına konuşursanız belki hatasını görür. Ona göre davranır. Sizin elinizden cipsi alıp komşunun çocuğuna verdiği zaman kıyameti koparacaktınız. Ben olsam her konuşmada yüzüne vururdum. Herkese anlatırdım. Ben çok kindarim sanırım. Sittin sene unutmam. Hırsımı alana kadar yüzüne vururum.Ben bekarken 10 seneden fazla tüm davetlerde bu sekilde yaptım. Mutfakta ayak üstü ne kaldıysa şikayet etmeden idare ettim.Annem ben evlendikten sonra devam etti. Ama ben o davetlere katılmadım. Aradığı zaman farklı bahanelerle geçiştirdim. Çünkü çok sıkılmıştım artık. Börek, salata. ..Bana ne düşüyorsa evde yapıp gönderdim. Hamileyken aradığında (Ben dördüncü gebeligimde doğum yapabildim. Kanamam oldu, şekerim aşırı yukseldi, 45 kiloya düştüm kusmaktan, göbeğime ve bacağıma kan hastalığından dolayı yaptığım iğnelerden dolayı çürük içindeydim)Beni ısrarla davet edip, az kişiyiz dediği için gittim ben. Yani misafir olacağım sandığım için gitmiştim.
Yine de kendimi teselli ettim bir şekilde. Çünkü sizin anlattığınız gibi bizde de durum. Bu bahsettigim 3 davetin de ,sizin anlattığınız durumla hiçbir ortak noktası yok.bizbizeyiz 3-5 kisiyiz diye ısrar kıyamet çağrılıp, mağdur edilmek var.Baştan bilgim yok yani.
Annenizi arayıp olanları konuşmazsanız hep içinizde kalacak. Bana yaptıklarını önemsemedim ama çocuklarıma yapılan için üzüldüm diyorsunuz. Sıcağı sıcağına konuşursanız belki hatasını görür. Ona göre davranır. Sizin elinizden cipsi alıp komşunun çocuğuna verdiği zaman kıyameti koparacaktınız. Ben olsam her konuşmada yüzüne vururdum. Herkese anlatırdım. Ben çok kindarim sanırım. Sittin sene unutmam. Hırsımı alana kadar yüzüne vururum.
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?
We use cookies and similar technologies for the following purposes:
Do you accept cookies and these technologies?