Babam ölürse üzülmeli miyim ?

Makyajpamugu .!.:

Ben de istemezdim ama kalp kırıcı . Ya benim evladım ben hasta olınca beni tedavi ettirdi ben babalık yapamadım . En azından 3 k

Öyle düşünmeyin benim arkadaşımın babası bozai bağımlısıydı adam kamyoncuydu değişik biriydi o da ailesine çok çektirdi. Ama o adam bile kızını üniversitede arardı. Yanına gelirdi

Dışarıdan kimseye anlattığım şeyler değil bunlar yılda bir tetiklenir ağlar sonra kendi başıma atlatırım genelde . Sadece son zamanlarda atlatamadığımı farkettim. Her babanın kusurları mutlaka olacaktır. Doğu da okutulmayan kız çocukları vardır bunları görür üzülürüm. Ama babamla alakalı bir tane güzel anım yok. Sınava girmek için 50 tl istedim vermedi ilk sonra anneme fırlattı ve bir saat söylendi. Ne üzülmüştüm o gün.

Genişletmek için tıkla...

Lady Mary .!.:

Bir kere İstanbul’da çok büyük bir terör olayı olmuştu insanların öldüğü. Arkadaşlarla oturuyorduk, annem çok panikti böyle şeylerde hemen arar .babam aradı halimi hatırımı soracak sandım iyi miyim orada mıyım falan diye
Açtım bana direk küfür hakaret etmeye kahpe misin falan demeye başladı o zamanlar Facebook’ta bir arkadaşımla fotoğrafımı görmüş etiketlenmişim erkekler de var fotoğrafta
O kadar üzülmüştüm ki halen aklıma geldikçe ağlarım.
Bunun gibi bir sürü şey var
Sürekli porno izlerken yakaladım evde de
Mahalledekilere akrabalara asılırdı mesajlarını yakaladım
Kaç kere aldattı annemi
Bize sürekli öldürmekle tehdit ederdi namusuna laf gelir diye…
Ama artık yıllardır uzaktayım ondan
Hiçbir çocuğu arayıp sormuyor ve bunun farkında o da aramıyor bizden bekliyor ve bu döngü yıllardır devam ediyor onun da kaderi bu yapayalnız bir insan olmak. Kendi zevklerine çok düşkündü kendini çok severdi hep kendini düşünüp şımartırdı

Genişletmek için tıkla...

Makyajpamugu .!.:

Seni öyle iyi anlıyorum ki yaşadıklarımız çok benziyormuş . Umarım şuan ki hayatından mutlusundur. Eşimin ailesini görünce şok oluyorum asla küfür etmezler. Babası annesi eğitimli insanlar. İnsan kendine yakıştıramıyor evliliği bile bazen. Neyse uzun tuttum . Umarım bundan sonra ki hayatında hep mutlu olursun

Genişletmek için tıkla...

Lady Mary .!.:

Evet ben de şaşırıyorum böyle saygılı mutlu aileleri görünce. Evliliğe yakıştıramıyorum kelimesini o kadar iyi anladım ki
Bizim evde küfür eksik olmazdı sıradan haberleri izlerken bile ,ben de çok küfür ederdim. Şimdi iyice azalttım.
Baba yarası çok zor ama dediğim gibi daha kötü ihtimalleri düşünüp şükrediyorum. Sen de öyle yap
Hayatımda mutluyum kendi başıma bir sürü şey yaptım başardım güçlü bir kişiliğim var bununla gurur duyuyorum. Erkek konusunda tabii ki çok seçici oldum siz eşinize nasıl güvenebildiniz?
Ben sanki mükemmel çiçeği ararken bahçenin sonuna gelen kişi gibi hissediyorum bazen .
Gördüğüm evlilik örneği korkunçtu çünkü
Annem gibi olmamak için çok sert biri oldum

Genişletmek için tıkla...

Makyajpamugu .!.:

Ben yıllarca sevilmek istedim saçma sapan insanlarda sevgiyi aradım durdum. Sevilmek için hep neşeli yaşan söylemeyen iyi biri olmak zorundaymışım gibi hissettim. Kolay kolay hiçbirşeyden şikayet etmezdim. Öyle ki annanemle ve dedemle yaşadığım için annemden de uzaklaşmıştım o da evlenmişti . Ben yalnız kalmaktan öylesine korktum ki evlenmek istedim hep. Yanlış bir sürü seçimden sonra tanıştım. Okumuş bir ailenin okumuş bir çocuğu eşim. Bugüne kadar gördüğüm bana tek bir ses yükseltmesi bile olmadı. Kolay kolay sinirlenmez. Üzmez ve kırmaz. Elinden geldiğince isteklerimi yapmaya çalışır. Lakin geçen ay telefonunda bir kaç eskort numarası buldum. Hiç mesaj yoktu engellenmiş bir sürü numara vardı. Ve hepside eskorttu. Hepsini de Garanti Esra hanım gibi isimlerle kaydetmiş. Çok büyük bir kavga ettik güvenim çok zedelendi. Mesaj ve herhangi bir şey yakalamadım sadece engelli numaralar var. 2-3 aydır bahtsız kaderimin devam ettiğini düşünüyorum yeniden. Mesaj görsem boşanırdım sanırım. Ama şuan gidecek pek bir yerimde yok aslında. Herneyse konu çok dallanıp budaklandı size anlatırken . Ben eşimin 2 yıldır bu konu hariç birşeyini görmedim: etrafımda ki kadınlar genel de gıpta eder . Çünkü ağzımdan istiyorum yapalım kelimesi çıkınca eşim o şeyi oldurmaya çalışır.

Genişletmek için tıkla...

Makyajpamugu .!.:

Herşey fakir bir ailede doğmam ile başladı , babam ve annemin ilk çocuklarıyım ben . Babam 36 yaşında evlenmiş o zamanlara göre geç çünkü kumar bağımlısıydı. Sezonluk işi vardı yazın güzel kazanır kışın pek iş bulamazdı. Zaten çalışsa da birşey değişmezdi kazandığı parayla oyun oynardı. Kiramızı elektrik suyumuzu ödemezdi hep kapımıza ev sahibi gelirdi. Evimizin elektrik ve suyu olmadığı için sürekli komşudan elektrik çekerdik üçlü prizle. Küçücük yaşımda yokluğu gördüm. Sevgi dolu değildi ev de olan bir obje gibiydim. Kardeşim hastaydı hastanede yattı hastane parasını ödememek için 10 gün ortadan yok oldu. Liseye giderken bile çalışırdım . Babam ayakkabı işi yapardı ama ben bez ayakkabıyla giderdim okula. Bir keresinde evimize bilgisayar alınmıştı. Gidip bana sana daha iyisini alacağım diye kandırıp satmıştı . Yenisi hiçbir zaman gelmedi. Hiç parka götürmedi . Hiç hadi gel kızım sana bir elbise alalım demedi. Kuzenlerimin küçüklerini giyerek büyüdüm. Bayramda zekatlarını verirlerdi bana elbise alırdık. Lise de bazen öğlen aç kalırdım sadece okula gidebilecek kadar para verirdi. Hayat hep zordu benim için. Ama babam hep altılı ganyan oynar sürekli işten çıkar çalışsa da sorumluluklarını hiç yerine getirmezdi. Karakter olarak para için sürekli yalan söyleyen biriydi. Liseyi bitirdim üniversiteye gidince hiç beni aramazdı (masraflarımı Annanem karşıladı) Bir kaç defa para tutturunca para göndermişti 2 senede 2-3 defadır en fazla . Zaten babam dediğim kişi sofrada yemeğin iyi tarafını ben yedim diye bize kızan biriydi. Hayat ilerledi bir şekilde annem boşanmadan önce babam kendini iyice bitirdi kumar oynadığı için evimize tefeciler gelmeye başladı annem hamileyken onun imzasını taklit edip üstüne borçlar yaptı ( annem bambaşka bir tartışma konusu gereksiz yere bir sürü çocuk yapması boşanmamak için uğraşması ve diğer herşey ) Ben de artık babamdan iyice uzaklaştım . Zaten ilgisizdi. Belki de yaptıklarını bildiği için yüzümüze bakma cesareti yoktu. Öirkin bir kız değilim bir şekilde yoldan çıkmamayı başardım. Sürekli çalıştım. 30 yaşında 3000 emeklilik günüm olacak kadar çok çalıştım. Hayattan yoruldum oysa babamın prensesi olmayı ne çok isterdim. Üniversitede bir kız vardı ev arkadaşım onun babasına özenirdim kızını okutmak için mesaiye kalıyor sürekli arayıp soruyordu. Herneyse kendimi bir şekilde geliştirdim meslek sahibi oldum ara ara babamla konussam da senede bir falan bütün aramızda ki sohbet bununla sınırlı oldu. O da iyice kendini bitirdi hiçbirşeyi yok. Ben bu arada evlendim eşim hekim çok iyi biri ve onu çok seviyorum ( babamın tam tersi bir karaktere sahip ) Evlenirken babamı çağırmadım sonra benimle tamamen konuşmadı ben de üstelemedim çünkü duygusal bir bağ geliştiremiyordum. Bütün bunlara rağmen bir kere babamı pandemi zamanında özel hastanede neredeyse ücretsiz ameliyat ettirdim. Şimdi yine hastalanmış durumunun iyi olmadığını biliyorum. Eşimde sonuçlarına baktı . Vicdanım yine el vermedi arayıp sigara içmemesini ağrısı olursa aramasını tembihledik. Normal de üzülmezdim Allah’ta biliyor ya ama ölürse diye düşünüyorum ne yapacağım. Ha bir de en çok kendime üzülüyorum. Çöp olmuş bir çocukluk için . Aslında akıl ve tavsiye bile değil yazmamın sebebi sadece yazmak istedim. Bazen çok dolarsın ya öyle birşey.

Genişletmek için tıkla...

Makyajpamugu .!.:

Herşey fakir bir ailede doğmam ile başladı , babam ve annemin ilk çocuklarıyım ben . Babam 36 yaşında evlenmiş o zamanlara göre geç çünkü kumar bağımlısıydı. Sezonluk işi vardı yazın güzel kazanır kışın pek iş bulamazdı. Zaten çalışsa da birşey değişmezdi kazandığı parayla oyun oynardı. Kiramızı elektrik suyumuzu ödemezdi hep kapımıza ev sahibi gelirdi. Evimizin elektrik ve suyu olmadığı için sürekli komşudan elektrik çekerdik üçlü prizle. Küçücük yaşımda yokluğu gördüm. Sevgi dolu değildi ev de olan bir obje gibiydim. Kardeşim hastaydı hastanede yattı hastane parasını ödememek için 10 gün ortadan yok oldu. Liseye giderken bile çalışırdım . Babam ayakkabı işi yapardı ama ben bez ayakkabıyla giderdim okula. Bir keresinde evimize bilgisayar alınmıştı. Gidip bana sana daha iyisini alacağım diye kandırıp satmıştı . Yenisi hiçbir zaman gelmedi. Hiç parka götürmedi . Hiç hadi gel kızım sana bir elbise alalım demedi. Kuzenlerimin küçüklerini giyerek büyüdüm. Bayramda zekatlarını verirlerdi bana elbise alırdık. Lise de bazen öğlen aç kalırdım sadece okula gidebilecek kadar para verirdi. Hayat hep zordu benim için. Ama babam hep altılı ganyan oynar sürekli işten çıkar çalışsa da sorumluluklarını hiç yerine getirmezdi. Karakter olarak para için sürekli yalan söyleyen biriydi. Liseyi bitirdim üniversiteye gidince hiç beni aramazdı (masraflarımı Annanem karşıladı) Bir kaç defa para tutturunca para göndermişti 2 senede 2-3 defadır en fazla . Zaten babam dediğim kişi sofrada yemeğin iyi tarafını ben yedim diye bize kızan biriydi. Hayat ilerledi bir şekilde annem boşanmadan önce babam kendini iyice bitirdi kumar oynadığı için evimize tefeciler gelmeye başladı annem hamileyken onun imzasını taklit edip üstüne borçlar yaptı ( annem bambaşka bir tartışma konusu gereksiz yere bir sürü çocuk yapması boşanmamak için uğraşması ve diğer herşey ) Ben de artık babamdan iyice uzaklaştım . Zaten ilgisizdi. Belki de yaptıklarını bildiği için yüzümüze bakma cesareti yoktu. Öirkin bir kız değilim bir şekilde yoldan çıkmamayı başardım. Sürekli çalıştım. 30 yaşında 3000 emeklilik günüm olacak kadar çok çalıştım. Hayattan yoruldum oysa babamın prensesi olmayı ne çok isterdim. Üniversitede bir kız vardı ev arkadaşım onun babasına özenirdim kızını okutmak için mesaiye kalıyor sürekli arayıp soruyordu. Herneyse kendimi bir şekilde geliştirdim meslek sahibi oldum ara ara babamla konussam da senede bir falan bütün aramızda ki sohbet bununla sınırlı oldu. O da iyice kendini bitirdi hiçbirşeyi yok. Ben bu arada evlendim eşim hekim çok iyi biri ve onu çok seviyorum ( babamın tam tersi bir karaktere sahip ) Evlenirken babamı çağırmadım sonra benimle tamamen konuşmadı ben de üstelemedim çünkü duygusal bir bağ geliştiremiyordum. Bütün bunlara rağmen bir kere babamı pandemi zamanında özel hastanede neredeyse ücretsiz ameliyat ettirdim. Şimdi yine hastalanmış durumunun iyi olmadığını biliyorum. Eşimde sonuçlarına baktı . Vicdanım yine el vermedi arayıp sigara içmemesini ağrısı olursa aramasını tembihledik. Normal de üzülmezdim Allah’ta biliyor ya ama ölürse diye düşünüyorum ne yapacağım. Ha bir de en çok kendime üzülüyorum. Çöp olmuş bir çocukluk için . Aslında akıl ve tavsiye bile değil yazmamın sebebi sadece yazmak istedim. Bazen çok dolarsın ya öyle birşey.

Genişletmek için tıkla...